Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή, ως μεγάλη ζωγράφος, ακόμα και σε δίσεκτα χρόνια, φτιάχνει έργα δυνατά, πότε με αδρές πινελιές και πότε με λεπτές αποχρώσεις... όπως τα χρώματα της Ίριδας. Με φόντο την Καλαμπάκα και τα Μετέωρα, η μοίρα επιφυλάσσει ξεχωριστή τύχη για τα μέλη μιας πολυάριθμης οικογένειας που, παρά τις δραματικές καταστάσεις, θα βρουν το κουράγιο ν' αντέξουν τις δοκιμασίες, χάρη στην αγάπη που τους ενώνει, δίνοντας μήνυμα πως τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς αγώνα και ενότητα. Έρωτες, πάθη, ανατροπές... μέσα στη λαίλαπα του '40, της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ένα μυθιστόρημα που όλοι...

Ένα βιβλίο παιχνίδι με πολλές δραστηριότητες Παιχνίδι μνήμης - memory και άλλα ομαδικά παιχνίδια. Τα παιδιά πολύ εύκολα, με όμορφα ποιηματάκια (στην ελληνική και αγγλική γλώσσα) και εντυπωσιακή εικονογράφηση (κολλάζ), μαθαίνουν πώς ζουν τ' αγαπημένα τους ζωάκια στους πάγους και σχηματίζουν μια ιδέα για τη ζωή εκεί. Παράλληλα τους δίνεταιι η δυνατότητα να χρωματίσουν και να παίξουν με τις καρτούλες ομαδικά παιχνίδια στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, στο σπίτι.

Ο Φίλιππος είναι δηλωμένος άνθρωπος της τάξης. Συνακόλουθο, ο τίτλος του πρώτου μέρους του μυθιστορήματος "Τακτικά και μη ανατρέψιμα". Εγώ η Κλειώ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη ως συγγραφέας-διάδοχος, δεν ισχυρίζομαι ευταξία ή επικαλούμαι μεθοδικότητα, ούτε ενθουσιάζομαι με τους κανόνες. Αντίθετα, πιστεύω ότι στη λογοτεχνία δυνατόν να ανασυντάσσονται τα πάντα. Με στυλ. Προεικάζονται παλινδρομήσεις και ανασκευές, ώστε το δεύτερο μέρος να υπαχθεί αναπόφευκτα στα "Ανατρέψιμα και μη τακτικά". Τα ξηλώνω όλα; Όχι βέβαια. Δεν αγγίζω το νήμα όπως ξετυλίχθηκε μέχρι τώρα, ούτε ανακό...

Το φρέσκο ψάρι και το αλίπαστο, ψαρεύτηκαν αλόγιστα στο νόμισμα της Ζωής. Αν η θάλασσα - χώρα αδειάσει όλη, οι άνυδρες ευχές θα μεταλλαχθούν...

Φίλε αναγνώστη, το βιβλιαράκι που κρατάς, γράφτηκε το 1965 μέσα σε μια νύχτα.

Έξι νουβέλες, έξι ιστορίες, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους κουβαλάνε τα δικά τους προβλήματα, τα εκθέτουν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τον αναγνώστη.

Σπείρε Θεέ γαλάζιες χαρές. Έχεις στα μπαούλα σου πολλές. Ακριβό ν' αγαπάς ακριβά. Σπαταλάς τ' ακριβά σου.

Διαβάζοντας και μελετώντας με προσοχή κι ενδιαφέρον την εργασία των συναδέλφων και φίλων λογοτεχνών κι επιθυμώντας, προς διδαχήν μου, να σημειώσω και διατηρήσω στη μνήμη εντυπώσεις κι αισθήματα που μου γέννησαν τα πονήματά τους, προσπάθησα να προσεγγίσω και να εισχωρήσω, εργασία δυσκολότατη ομολογουμένως, στο βαθύτερο νόημα της γραφής τους και να φτάσω, με το μίτο της φιλίας, της αγάπης και της εκτίμησης για τον πνευματικό μόχθο, στα βαθύτερα αίτια, που υπήρξαν το έναυσμα για να ριχτούν στο χαρτί όλες αυτές οι ωραίες ιδέες τους. Μ' αυτό τον τρόπο συγκεντρώθηκε το υλικό γ...

Απόψε λοιπόν ξανατρέξαμε μες στο δικό μας όνειρο, κι οι δυο με μεγάλη λαχτάρα να βρεθούμε στο αχυρένιο σπίτι. Φτάσαμε την ίδια στιγμή, μ' αλίμονο δεν το καταφέραμε να μπούμε μέσα. Απλώναμε τα χέρια μας μα δεν πλησίαζαν τα δικά μου τα δικά του. Όλο κι απομακρύνονταν τα χέρια του Αλέξανδρου μέχρι που χάθηκε κι ο ίδιος μέσα σ' ένα σύννεφο και σ' έναν αγέρα δυνατό. Σαν άψυχο χτυπιόταν τα κορμί του μέχρι που χάθηκε μέσα στη γη. Ο ίδιος ο αγέρας έγινε ακόμη πιο σφοδρός και καταστροφικός. Διέλυσε το σπίτι που 'χαμε χτίσει με τις αχυρένιες μπάλες και σκόρπισε τ' άχυρα μέχρι τον ουρ...

Στην Τουρκία βρέθηκα στη ζωή μου δυο φορές, τη μια δεμένος ως αιχμάλωτος στις φυλακές των Αδάνων και της Αμάσειας. Την άλλη με φίλους και το εξπρές του μεσονυχτίου στην καρδιά μου. Την πρώτη μαινόταν ο πόλεμος γύρω μου. Την άλλη εντός μου...

Φοράει μακρύ μαύρο παλτό κι ένα καπέλο κρύβει τα κατάξανθα μαλλιά της. Προχωράει μέσα στο πλήθος με δυσκολία.. Είναι Αποκριά... ... Η βαριά σιδερένια πόρτα, ορθώνεται απειλητική μπροστά της. Το βλέμμα της συγκεντρώνεται στη σκουριασμένη κλειδαριά που κρέμεται, αφήνοντας την πόρτα μισάνοιχτη. Στο βάθος υψώνεται το παλιό αρχοντικό έρημο και σιωπηλό. ... Το χέρι της σπρώχνει αργά την πόρτα, αλλά τα πόδια της μένουν καρφωμένα στη γη. Αρνούνται να την υπακούσουν. Βγάζει τη μάσκα. "Η μάσκα!" σκέφτεται, "Tι μπορεί να κρύβει μια μάσκα; Παιχνίδι χαράς ή παιχνίδι θανάτου;" Προχ...

Παιδιά που ζουν σε μια μεγαλούπολη επιζητούν λίγο χώρο για το παιχνίδι τους. Αλλά παντού κτίρια, δρόμοι, αυτοκίνητα... Νιώθουν πως οι μεγάλοι δεν τα υπολογίζουν, δεν τα καταλαβαίνουν. Όμως οι μικροί φίλοι είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το χώρο τους, έστω κι αν χρειαστεί να συγκρουστούν με τους μεγάλους... Και τότε μια απίθανη φίλη παρουσιάζεται που αλλάζει την καθημερινότητα των παιδιών.