Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Παράξενη ιστορία και ασυνήθιστη". "Δεν πείθεσαι;" με ρώτησε η δεσποινίς Β. "Νομίζω ναι" απάντησα. Μετά με ρώτησε: "Πες μου, αλήθεια; Γιατί είναι περίεργος ο κόσμος στο νησί μας; Απ' ότι ξέρω, ο καθένας έχει κι από μιαν ασυνήθιστη ιστορία να σου διηγηθεί. Δε θέλω να πω ότι οι ιστορίες αυτές είναι μόνον ερωτικές. Ωστόσο, όπως τις διαμόρφωσε ο καθένας στη σκέψη του, κατάντησαν να παίζουν αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του -πολλές φορές μάλιστα να τον εκτρέπουν απ' την κανονική οδό. Αναρωτιέμαι, γιατί; Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να φεύγουν από τον πλατύ δρόμο που ακο...

"Ο σκεπασμένος από τη σκόνη νεφρίτης Κείται πάνω στο δρόμο Και οι διαβάτες Τον νομίζουν σκόνη. Άσ’ τους να τον παίρνουν για σκόνη. Όπου να ’ναι, κάποιος θα ανακαλύψει το νεφρίτη." Κινέζικο ποίημα που παρέδωσε Βρετανός πράκτορας του ΜΙ6 στον Βίκτωρα Αναγνωστόπουλο, σύντροφο του Aλέξανδρου Γιωτόπουλου στα χρόνια της δικτατορίας, λίγους μήνες πριν από τη σύλληψη του Γιωτόπουλου στους Λειψούς.

Η "Φαινομενολογία του νου" (ή του πνεύματος, κατά την ως τώρα συνηθισμένη απόδοση), δημοσιευμένη πριν από 200 χρόνια, είναι το γνωστότερο έργο του Έγελου ή Χέγκελ (Hegel, 1770-1831). Παρόλο που το έργο μπορεί να θεωρηθεί ακόμη νεανικό, η φήμη του δεν είναι τυχαία: Κανένα άλλο έργο στην ιστορία της σκέψης δεν αναλαμβάνει με τόση ενεργητικότητα και ακρίβεια να δείξει πώς αναπτύσσεται η γνώση κι εδραιώνεται ανά την ιστορία. O Έγελος θεωρεί ότι η εποχή του κατέκτησε τελικά την ορθή έννοια του επίσταμαι, αλλά μόνον η πορεία που οδήγησε σ' αυτήν αιτιολογεί την υιοθέτησή της. Μόνο...

Είναι η ψυχή αθάνατη; Με το ερώτημα αυτό έρχεται αντιμέτωπος ο αναγνώστης του πλατωνικού διαλόγου "Φαίδων", ένας αναγνώστης με διάθεση και προσδοκία να εντοπίσει μια πειστική απάντηση στις σελίδες του φιλοσοφικού κειμένου. Η ερμητική απάντηση του Πλάτωνος πλαισιώνεται με μιαν εξέχουσα σκηνοθετική πρόταση: Η τελευταία ημέρα της ζωής του Σωκράτη, οι φίλοι και μαθητές μέσα στο δεσμωτήριο, η οικογένειά του, η ώρα που θα πιει το κώνειο -μόλις σκοτεινιάσει-, η τελευταία φράση του, αλλά και ο κύκλος των Πυθαγορείων. Οι τελευταίοι δεν θα μπορούσαν να απουσιάσουν από τον "Περί ψυχής...

Το "Υποφωτισμένο" είναι το δεύτερο βιβλίο της Νίκης Χατζηδημητρίου, μετά τα μικρά πεζά της στο "Απόντος του παραλήπτου". Έντεκα μικρά απορητικά κείμενα συνθέτουν το πρώτο μέρος ("Τα εσωτερικά τοπία") κείμενα εκμυστήρευσης προς αόρατο κάτοπτρο ή προς τον αναγνώστη: "Μέρη ατελή και ασύνδετα", "Δωμάτια", "Περί πλάνης", "Η ερώτηση και η απάντηση", "Το πρόβλημα της στάθμευσης", "Τάξη και σύνταξη", "Οι σάλες της μουσικής", "Μικρή ιστορία με μικρούς αριθμούς", "Όπου κι αν βρίσκομαι", "Ερμητικό", "Η παράξενη συνεδρία". Το δεύτερο μέρος ("Διηγήσεις σε παρακείμενο χρόνο") αποτε...

"Είναι η υποταγή", είπε απαλά ο Ρεντιζέ. "Η ανατρεπτική και απλή ιδέα, που ως τότε δεν είχε ποτέ εκφραστεί με τόση δύναμη, ότι το απόγειο της ανθρώπινης ευτυχίας έγκειται στην απόλυτη υποταγή". Σε μια Γαλλία αρκετά κοντινή στή σημερινή, ένας άντρας ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα. Η διδασκαλία τον ενδιαφέρει ελάχιστα, προσδοκά μια βαρετή αλλά ήρεμη ζωή, μακριά από τα μεγάλα ιστορικά δρώμενα. Ωστόσο, οι δυνάμεις που δρουν στη χώρα έχουν διασπάσει το πολιτικό σύστημα, επιφέροντας τελικά την κατάρρευσή του. Αυτή η εσωτερική ρήξη χωρίς αναταράξεις, χωρίς αληθινή επανάσταση,...

Ο Νίκος μου έφερε το σημείωμα της Ρίλας την ώρα που έπινα τον καφέ μου. Είχα δουλέψει όλη τη νύχτα και αισθανόμουν σαν φίλαθλος που προσπαθεί να εξηγήσει γιατί το σουτ του σέντερ φορ στο 90΄, αντί να μπει στα δίχτυα, χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι. Είχα βάλει ελάχιστη ζάχαρη στον καφέ και τον έπινα με τρομακτική δυσκολία. Ο Νίκος έβαλε νερό για καφέ, κάθισε απέναντί μου και βάλθηκε να ατενίζει το χάος. Οι μαύροι κύκλοι γύρω απ' τα μάτια του μεγάλωσαν επικίνδυνα. [...]

Όλα ξεκινούν από έναν περίφημο αγώνα μπέηζμπολ στη Νέα Υόρκη του 1951 ανάμεσα στους Τζάιαντς και τους Ντότζερς. Η βολή του Μπόμπυ Τόμσον διαπλέκεται στο μυθιστόρημα με το παρασκήνιο του ψυχρού πολέμου, με τις πυρηνικές δοκιμές και τα απόβλητα κάθε είδους. Κεντρικό πρόσωπο ο Νικ, άλλοτε φανατικός οπαδός των Ντότζερς και νυν ιδιοκτήτης της μυθικής μπάλας του μπέηζμπολ. Γέννημα-θρέμμα του Μπρονξ, αδυνατεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, αλλά και να το κατανοήσει. Η προσπάθειά του να ξαναφτιάξει μια ταυτότητα μέσα σ' αυτόν τον παράξενο νέο κόσμο χτίζει το πολυδιάστατο μυθιστόρη...

Το "Υπό την παπαδιαμαντικήν δρυν" είναι το τρίτο δοκίμιο που αφιερώνει στο έργο του Παπαδιαμάντη ο Λάκης Προγκίδης. Προηγήθηκαν "Η κατάκτηση του μυθιστορήματος" (Εστία, 1998) και "Ο Παπαδιαμάντης και η Δύση" (Εστία, 2002). Σ' αυτό το νέο βιβλίο ο Λάκης Προγκίδης φέρνει σε διάλογο το έργο του συγγραφέα των "Χαλασοχώρηδων" με τον σημερινό κόσμο. Καταπιάνεται λοιπόν, πάντα υπό την σκέπη του Παπαδιαμάντη, πότε μεμονωμένα, πότε συνδυάζοντάς τα μεταξύ τους, με διάφορα προβλήματα των καιρών μας, όπως η οργιώδης εκμετάλλευση της φύσης, η προγραμματισμένη και ελεγχόμενη λήθη του παρ...

"Τα περασμένα Χριστούγεννα, οι γονείς μου μού χάρισαν ένα κινητό τηλέφωνο εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας. Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου κι αν βρισκόμουν στο εξής, μπορούσα να ψυχαγωγούμαι με ένα σωρό ηλεκτρονικά παιχνίδια, να καλώ ταξί, να στέλνω τη φωτογραφία μου, να συνδέομαι με τη μετεωρολογική υπηρεσία και να έχω -μέσω Διαδικτύου- πρόσβαση στα δισεκατομμύρια των πληροφοριών που χρησιμεύουν στο να μη χάσει κανείς το δρόμο του στη ζωή." Η νουβέλα αυτή απεικονίζει με σπαρταριστό και συνάμα μαύρο τρόπο τον λαμπρό νέο μηχανικό κόσμο, έναν κόσμο όπου οι κωδικοί πρόσβαση...

"Σέρβιρα στον εαυτό μου ένα τζιν, βγήκα στη βεράντα και άρχισα να βηματίζω πάνω κάτω. Πρώτη φορά στη ζωή μου αισθανόμουν ότι δεν με χωρούσε ο τόπος, ότι πνιγόμουν. Πρώτη φορά με φόβιζε το μέλλον. Πού θα βρισκόμασταν σε πέντε χρόνια; Το καραβάκι του έρωτά μας θα τσακιζόταν αργά ή γρήγορα στα κατσάβραχα της καθημερινότητας. Η λέξη "αποτυχία" μου φάνηκε ξαφνικά τόσο φρικτή - εγώ, που χλεύαζα τη διάκριση ανάμεσα σε "επιτυχημένους" και "αποτυχημένους", ένιωσα ισόβια καταδικασμένος να είμαι στην απέξω. Στη χώρα των διαψευσμένων ελπίδων, εκεί όπου τα ρολόγια δείχνουν πάντα παρά πέ...

Ζούσαμε στο σπιτάκι του φύλακα στο φράγμα δίπλα στον ποταμό Λημ, που διαρρέει το Νόρφολκ και χύνεται στον Μεγάλο Ουζ. Και δεν χρειάζεται να πούμε, ότι η γη σ' όλην αυτήν την περιοχή είναι ίσια. Επίπεδη, με μια τέτοια μονοτονία, αρκετή να δημιουργήσει ανησυχία και αϋπνία σε κάποιον... Κι όμως, αυτός ο τόπος, ο τόσο κανονικός, τόσο εκμηδενισμένος, τόσο εξημερωμένος και καλλιεργημένος, έπαιρνε μέσα στο παιδικό μυαλό μου τον πέντε-έξι χρόνων το σχήμα μιας άδειας ερημιάς. Εκείνες τις νύχτες που η μητέρα μου αναγκαζόταν να μου λέει ιστορίες, μου φαινόταν πως, ζώντας στο σπιτάκ...

Οκτώ χιλιάδες χρόνια πριν από τις μέρες μας, τα κοσμήματα που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ήταν συχνά φτιαγμένα από κοχύλια. Στο βιβλίο αυτό εξιστορείται η διαδρομή ενός τέτοιου κοσμήματος, με όλα τα ταξίδια που η μοίρα τού επιφύλαξε κι όλους τους ανθρώπους που ευεργετήθηκαν από την αγάπη που έκρυβε. Άνθρωποι συνηθισμένοι και άνθρωποι ξεχωριστοί σμίγουν και χωρίζουν στην προϊστορική Μακεδονία. Γνωρίζουν την απληστία και το φθόνο στη νεολιθική Θεσσαλία. Δημιουργούν και καταστρέφουν στην προομηρική Τροία. Διακινδυνεύουν στις πανάρχαιες θάλασσες....