Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ταξιδιώτες σε μια νοητή διαδρομή, Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης - Μιλάνο - Νίκαια - Κυανή Ακτή και επιστροφή με το ξύλινο καραβάκι που μοναδικό προορισμό έχει ένα όμορφο νησί του Βορείου Αιγαίου. Η ιστορία της Έλλης, μιας γυναίκας που τολμά να κοιτάξει τον έρωτα κατάματα από νεαρή ηλικία, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Μια καθημερινή κοπέλα, όμορφη και σαγηνευτικά άγαρμπη, μεταμορφώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Τιθασεύει το κορμί της ανάμεσα σε άντρες που αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Αρμενίζει αγέρωχα μέσα στη θαλασσοταραχή των απρόσμενων και εφιαλτικών γεγονότων. Δυο γυναίκες κα...

Σ' έναν κόσμο ρευστό, μεταβαλλόμενο, τραγικά επικίνδυνο μερικές φορές, οι ήρωές μας, ντόπιοι ή αλλοδαποί, μοιάζουν να μετεωρίζονται καθώς παλεύουν με τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της νέας εποχής. Δοκιμάζονται, αλληλεπιδρούν κι αλληλοεπηρεάζονται, αλλά κυρίως αναμετρώνται με τον ίδιο τους τον εαυτό και την ηθική τους υπόσταση στην προσπάθειά τους να παραμείνουν όρθιοι. "Τσακίζει ο πόνος αν σταθείς σ' ένα παρελθόν που πληγώνει, σ' ένα "γιατί" χωρίς απάντηση".

"Η ποίηση έρχεται κι αναβλύζει από την ανάγκη μου να εξωτερικεύσω τις σκέψεις, τους στοχασμούς και τα συναισθήματα που κατακλύζουν την ψυχή μου. Για μένα είναι σαν να ζωγραφίζω με λέξεις, πλάθοντας λυρικά εικόνες, που με ταξιδεύουν στους κόσμους του ονείρου και του ιδεατού" λέει η ποιήτρια Χριστίνα Μυτιληναίου-Ιακωβίδου.

"Ο δημιουργός μέσα από τους στίχους περιγράφει με συγκεκριμένη και απόλυτα κατανοητή γραφή, σκέψεις, συναισθήματα, αναζήτηση με λυρισμό και αλήθεια ζωής. Δεν αναλώνεται σε ανούσιους συμβολισμούς, αλλά προσεγγίζει την αισθητική τού κοινού με σεβασμό και εξομολογητική διάθεση, κάνοντας τον αναγνώστη κοινωνό σ' ένα ταξίδι λόγου, γεμάτο εικόνες με χρώμα και νοερούς μελωδικούς ήχους".

Τέσσερις γυναίκες διαφορετικής ηλικίας και οικογενειακής κατάστασης συναντιούνται σε τμήμα ομαδικής ψυχοθεραπείας. Αρχικά ο ψυχολόγος είναι ο μοναδικός συνδετικός τους κρίκος, αλλά στη συνέχεια τα μέλη της ομάδας ενώνονται με στενή φιλία. Στην πορεία των συνεδριών αποκαλύπτονται μυστικά, και όλες αναθεωρούν τις απόψεις τους για τη ζωή και τον έρωτα. Οι ρόλοι θεραπευτή και θεραπευόμενου χάνουν σταδιακά τη σημασία τους, καθώς ποι πέντε τους λειτουργούν ως ισότιμα μέλη, με στόχο να γίνει η ζωή τους πιο όμορφη και πιο γεμάτη.

Αν μπορούσες να τελειώσεις τον έρωτα μ' ένα χάπι, θα το έκανες; Στο άμεσο μέλλον ο έρωτας κατηγοριοποιείται ως ψυχική ασθένεια. Η εικοσιεξάχρονη Φωτεινή αποφασίζει να εισαχθεί σε μια κλινική "συναισθηματικής αποτοξίνωσης" προκειμένου να επουλώσει τα τραύματα που της προκάλεσε η τελευταία ερωτική της περιπέτεια. Την επίβλεψη και τη θεραπεία της θα αναλάβει η Μίνα Παναγιώτου, η διακεκριμένη επιστήμονας που εφηύρε το χάπι που σε απαλλάσσει από κάθε ερωτική εξάρτηση. Τα επικίνδυνα μυστικά που κρύβουν η μία από την άλλη, και πολλές φορές κι από τον ίδιο τους τον εαυτό, θα...

Στην Αθήνα του 2012, εν μέσω οικονομικής κρίσης, ο Φέιζαρ, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας μουσουλμάνος της Κομοτηνής, προσλαμβάνει μια ιδιωτική ερευνήτρια για να βρει τη χαμένη από χρόνια γυναίκα του. Μέσα στην αναζήτηση αυτή, η αφήγηση μετακινείται από τον μεγάλο κόσμο της Αθήνας, Κέρκυρας, Λονδίνου, Μαδρίτης, στον μικρόκοσμο του ήρωα. Η συλλογική κρίση της ελληνικής κοινωνίας είναι ένας καθρέφτης της προσωπικής κρίσης που βιώνει εκείνος. Βεβαιότητες θρυμματίζονται και σχέσεις διαρρηγνύονται. Όμως προκύπτει και μια πρόκληση για ανατροπή, για μετάφραση της κρίσης σε ευκαιρία · γ...

Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα! Ευτυχώς, γιατί έχουμε τραβήξει πολλά. Έρωτες και προδοσίες, που μας οδηγούν σ' ένα αέναο ταξίδι, χωρίς Ιθάκη. Βία σε σώμα, νου, ψυχή. Βία, που σε βία οδηγεί. Ευτυχώς, γιατί υπάρχουν Βαλεντίνοι που δωρίζουν και δωρίζονται, και Δωροθέες που κρύβουν τους πολλούς εαυτούς τους τον έναν μέσα στον άλλον για να αποτρέψουν την άλωση. Ευτυχώς, γιατί δεν μπόρεσαν να μας καταπιούν οι ανεχόρταγοι που κατάπιαν τον κόσμο ολόκληρο. Ούτε καν ο "EROS", που μπορεί να είναι έρως, αλλά μπορεί να είναι και μολυσματική νόσος. Ευτυχώς, γιατί μέσα στην τρέλα αυ...

Στη νέα του συλλογή ο ποιητής επιχειρεί να ακολουθήσει την ψυχή στην επίμονη πορεία της, στις αναζητήσεις της στη γη και στον ουρανό, σε χρονικά ταξίδια. Να παρουσιάσει τις ακροβασίες της ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Τη συνοδεύει στις ελεύθερες πτώσεις και ανατάσεις της, στα αυτοκαταστροφικά πάθη της και στο δημιουργικό της μεγαλείο. Προκαλεί τον αναγνώστη να ξεκλειδώσει καλά κρυμμένα μυστικά.

Ποιήματα σφυρηλατημένα στο αμόνι του αθάνατου πνεύματος της θνητότητας και ταγμένα στον έναν ήλιο της γλώσσας μας. Ο έρωτας στην ατόφια του μορφή, η κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις και η ιστορία με τα λάθη της συνδιαλέγονται και τελικά ενώνονται στην παρούσα ποιητική συλλογή ώστε να εξυμνηθούν το νυν, το αεί και το άξιον.

Μια οικογένεια σ' ένα μικρό χωριό της Ξάνθης. Ένας αδιάφορος πατέρας και μια μητέρα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής μόνη. Τρία παιδιά, τρεις ζωές, τρεις διαφορετικές πορείες. Απομακρύνονται όλα από την οικογενειακή εστία, άλλο για να βρει την προσωπική του ευτυχία, άλλο πληρώνοντας για τις πράξεις του. Και η μικρότερη, η Θωμαή, για να φτιάξει τη ζωή της όπως αυτή θέλει. Στην Αθήνα την περιμένει η δόξα, αλλά τα φαντάσματα του παρελθόντος την ακολουθούν ακόμη. Τι επιφυλάσσει η μοίρα για τα τρία αδέρφια; Θα καταφέρουν να συναντηθούν προτού τελειώσει η τρί...

Η Μαρία Βαγενά υιοθετήθηκε στην τρυφερή ηλικία των δύο χρόνων. Μεγαλώνοντας σ' ένα πολύ αυστηρό περιβάλλον, ονειρευόταν να αποκτήσει κάποτε δική της οικογένεια και να δώσει στα παιδιά της την αγάπη, τη θαλπωρή και την ασφάλεια που η ίδια δεν είχε νιώσει ποτέ. Ύστερα από περιπλανήσεις και ατυχείς σχέσεις πίστεψε πως βρήκε τον άνθρωπο που θα της πρόσφερε όσα είχε στερηθεί. Αλλά είχε κάνει λάθος για άλλη μια φορά. Το χαμόγελο αντικαταστάθηκε σύντομα από το κλάμα και το χάδι από την κάθε μορφής βία. Οι στιγμές που έζησε είναι βγαλμένες από ταινία τρόμου, αλλά δυστυχώς, η ιστορί...

Βαριανασαίνει, σκέφτεται πράγματα θλιβερά κι η αυτοπεποίθησή του βρίσκεται στο μηδέν. Είναι τόσο βαρύ αυτό το συναίσθημα, που πρέπει κάνει κάτι επειγόντως. Πρέπει να βγει από το τούνελ αμέσως, να κάνει οτιδήποτε για να αισθανθεί καλύτερα, οτιδήποτε, τα πάντα. Ίσως να πρέπει να πάρει τηλέφωνο τους γονείς του και να κλάψει -η αξιοπρέπεια δεν παίζει ρόλο τώρα- ίσως να πρέπει να δει έναν φίλο του, ίσως να πρέπει να τηλεφωνήσει ακόμα και σ' αυτήν· αλλά όχι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει με τίποτα, αυτή θα είναι η απόλυτη παραδοχή της ήττας του, η απόλυτη ξεφτίλα - όχι, η ταπείνωση...

Ένα βαθύ συναίσθημα αποτυχίας με κατέκλυσε. Η αυτοεκτίμησή μου έπεσε στο ναδίρ. Βασανιζόμουν από σκέψεις του τύπου "τι έπρεπε να είχα κάνει για να μη φύγει", "γιατί δεν μπόρεσα να ελέγξω τα γεγονότα" και όλα τα συναφή. Για μια ακόμα φορά άρχισα να ζω σαν ασκητής, θρηνώντας πάνω απ' τα ερείπια του γάμου μου. Το φυσικό επακόλουθο ήταν να ξαναβρεθώ στη δερμάτινη πολυθρόνα του φιλοσοφικού συμβούλου. "Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο. Όλων των πραγμάτων η ύπαρξη εμπεριέχει μια μεταβαλλόμενη φύση, και η ανθρώπινη ύπαρξη είναι συνυφασμένη με την έννοια τη...

Λίτσα, άκου "Λίτσα" ήρθε κι η δική σου η σειρά να γίνεις πρωταγωνίστρια σκεφτόμουν καθώς κοιτούσα το είδωλό μου στον ολόσωμο καθρέφτη της ντουλάπας. Αναρωτιόμουν αν το "Λίτσα" βγαίνει απ' το "βαλίτσα" ή από το "Ευαγγελία". Το "Λίλιαν" δεν είναι πιο αριστοκρατικό; Γιατί λοιπόν δεν με φώναζαν Λίλιαν; Ή έστω Λία; Το Λίτσα πώς να το πω είναι πολύ λαϊκό. Από την άλλη, μήπως μεγάλωσα μέσα σε σαλόνια; Όχι, βέβαια! Τέλος πάντων. Ας με φωνάζουν όπως θέλουνε αρκεί να μη με αφήνουν μόνη. Το λοιπόν: Εγώ είμαι η Λίτσα. Είμαι φτιαγμένη θεά! Είμαι η Λίτσα, το είπα αυτό αν θυμάμαι καλά,...

Η Αμαλία ζει μόνη στο σπίτι με την ολάνθιστη παραδεισένια αυλή και την καγκελόπορτα που αναγγέλλει την είσοδο των αγαπημένων της. Κι εκεί, ανάμεσα στα μυριάδες λουλούδια, μια πήλινη γλάστρα μ' ένα έργο ζωγραφικής. Ήρεμη, γενναιόδωρη, χαμογελαστή, με μια τεράστια αγκαλιά για όλους και περισσότερο για τρία μικρά κορίτσια. Η ανιψιά της, Δέσποινα, και οι δύο φίλες της, Ελένη και Σοφία, την έχουν πάντα πλάι τους, φύλακα-άγγελο σε κάθε στραβοπάτημα, σε κάθε επικίνδυνη στροφή της ζωής. Όσο όμως τα κορίτσια μεγαλώνουν, ο έλεγχος χάνεται. Η Αμαλία παλεύει για να κρατήσει τις ισορ...

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι συμβαίνει σε μια κιθάρα αν χάσει μία της χορδή; Θα μπορέσει άραγε να παίξει μουσική, έστω και κουτσή; Κι αν ναι, πώς θα είναι οι μελωδίες που θα δημιουργεί; Αυτά και άλλα πολλά θα έρθει να σας τα απαντήσει η Ρουζ, μια ξεχωριστή κιθάρα. Στην περιπέτειά της έχει σύμμαχους καλούς: Τον φίλο της, τον Μπλου, τη δασκάλα, τη Λίνα τη Μαντολίνα, και φυσικά τη μαμά κιθάρα, που μας μαθαίνουν πως τίποτα δεν είναι αδύνατον όταν το θέλουμε πολύ, απλώς μερικές φορές πρέπει να βρούμε κι άλλους τρόπους για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Το σίγουρο είναι π...

"Η μαμά μου είναι αναπληρώτρια δασκάλα. Τι ακριβώς είναι αυτό, δεν ξέρω να σου πω. Μάλλον είναι όπως λέμε, "αυτή είναι μια πολική αρκούδα, όχι απλή αρκούδα", ή όπως λέμε, "αυτή είναι μια χελώνα καρέτα-καρέτα, όχι συνηθισμένη". "Ο μπαμπάς μου είναι κι αυτός αναπληρωτής δάσκαλος. Μάλλον γι' αυτό παντρεύτηκαν· έχουν κοινά ενδιαφέροντα. Κι εγώ σκέφτομαι να παντρευτώ τον Γιωργάκη, αφού αρέσει και στους δυο μας η πίτσα. "Επειδή οι γονείς μου είναι αναπληρωτές, εγώ πρέπει κάθε χρόνο να μαζεύω τα παιχνίδια μου σ' ένα μεγάλο χάρτινο κουτί και να χαιρετώ τα παιδάκια της τάξης. Ο μπ...

Ανοιχτή πληγή είναι ο άνθρωπος στη γέννησή του. Κινδυνεύει να μολυνθεί ή να αιμορραγήσει. Μα πιο πολύ κινδυνεύει να προδώσει με τη θέα του την αλήθεια που φέρει και να εξοντωθεί. Μεγαλώνοντας θωρακίζεται. Κολλάει πάνω του όσα κομμάτια συναντά στο διάβα του, συνθέτοντας την πανοπλία του. Κι όταν την ντυθεί ολότελα, έχει σχεδόν ξεχαστεί ποιος ήταν. Δισεκατομμύρια πανοπλίες διασχίζουν τον κόσμο καθημερινά. Και κανείς δεν ξέρει, ούτε κι οι ίδιοι αυτοί που τις φορούν, ποιος κρύβεται μέσα τους.

"Ψάρεψα τη συγκεκριμένη αγγελία προσπαθώντας να αποφύγω κάποιες άλλες που άφηναν να εννοηθεί ότι πρόσφεραν σκληρή δουλειά, τρέξιμο και ταλαιπωρία: "Ζητείται πωλητής από εργοστάσιο κατασκευής πλαστικών οικιακών ειδών, ηλικίας έως είκοσι πέντε ετών, με προϋπηρεσία". Βέβαια, εγώ ήμουν είκοσι οκτώ, αλλά δε βαριέσαι, ποιος ασχολείται... Σχετικά με την προϋπηρεσία το έπαιξα έξυπνα? βρήκα μια εταιρία σχετική με το συγκεκριμένο είδος που έκλεισε πρόσφατα και αυτοχρίστηκα βασικό της στέλεχος των πωλήσεων. Αν με ψυλλιάζονταν, η μισή ντροπή δική μου και τα λοιπά..." Ένα κοινωνικό δ...