Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Ιλιάδα", μεγαλόπνοο έπος από δεκαπεντέμισυ χιλιάδες περίπου δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, είναι το πρώτο μνημείο ελληνικού ποιητικού λόγου που μας έχει σωθεί. Για υπόθεσή του έχει το θυμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό της εκστρατείας, και τις φοβερές συνέπειές του. Το επεισόδιο που προκάλεσε τη σύγκρουση παρουσιάζεται να γίνεται στην αρχή του δέκατου χρόνου του Τρωικού πολέμου. Ο πόλεμος αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε γιατί ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τρωάδας Πριάμου, ήρθε στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Μενέλαος, αδελφός του Αγαμέμνονα, και του άρπαξ...

Η "Ιλιάδα", μεγαλόπνοο έπος από δεκαπεντέμισυ χιλιάδες περίπου δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, είναι το πρώτο μνημείο ελληνικού ποιητικού λόγου που μας έχει σωθεί. Για υπόθεσή του έχει το θυμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό της εκστρατείας, και τις φοβερές συνέπειές του. Το επεισόδιο που προκάλεσε τη σύγκρουση παρουσιάζεται να γίνεται στην αρχή του δέκατου χρόνου του Τρωικού πολέμου. Ο πόλεμος αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε γιατί ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τρωάδας Πριάμου, ήρθε στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Μενέλαος, αδελφός του Αγαμέμνονα, και του άρπαξ...

Η "Ιλιάδα", μεγαλόπνοο έπος από δεκαπεντέμισυ χιλιάδες περίπου δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, είναι το πρώτο μνημείο ελληνικού ποιητικού λόγου που μας έχει σωθεί. Για υπόθεσή του έχει το θυμό του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, τον αρχηγό της εκστρατείας, και τις φοβερές συνέπειές του. Το επεισόδιο που προκάλεσε τη σύγκρουση παρουσιάζεται να γίνεται στην αρχή του δέκατου χρόνου του Τρωικού πολέμου. Ο πόλεμος αυτός, σύμφωνα με την παράδοση, έγινε γιατί ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τρωάδας Πριάμου, ήρθε στη Σπάρτη, όπου βασίλευε ο Μενέλαος, αδελφός του Αγαμέμνονα, και του άρπαξ...

Όλο σχεδόν το έργο του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη ή του Πλωτίνου βρίσκεται στη διάθεση εκείνου που θέλει να μελετήσει αυτούς τους φιλοσόφους· δεν μένει, ωστόσο, τίποτε από τα πολυάριθμα έργα που έγραψαν οι αρχαίοι ιδρυτές της στωικής φιλοσοφίας, των οποίων διάφορες πηγές μας διέσωσαν τους τίτλους. Οι υπομνηματισμοί ή οι περιλήψεις που έκαναν σ' αυτά κριτικοί ή αρκετά μεταγενέστεροι αντίπαλοι, όπως ο Κικέρων, ο Πλούταρχος, ο Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς, ο Σέξτος ο Εμπειρικός, ή μέτριοι λίγο πολύ ανθολόγοι, όπως ο Διογένης ο Λαέρτιος και ο Στοβαίος, αποτελούν τις μόνες βάσεις μελέτ...

Το θέατρο αποτελεί σύνθετο διαπολιτισμικό φαινόμενο, πολύ πριν η συγκεκριμένη έννοια καθιερωθεί και αποτελέσει σύστημα αναφοράς και μεθοδολογία προσέγγισης και ερμηνείας στα σύγχρονα κοινωνικά, καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά δεδομένα. Αρχής γενομένης από τη δημιουργό συνείδηση του συγγραφέα και το δραματικό κείμενο, γίνεται αντιληπτό ότι το θέατρο, ως λογοτεχνικό είδος, συνιστά μια σύνθεση ποικίλων, ετερόκλητων κάποτε, στοιχείων, που προέρχονται από την ίδια ή ενδεχομένως διαφορετική πολιτιστική παράδοση, αλλά που στο σύνολο τους απαρτίζουν ένα οργανωμένο σημασιολογικό περιβά...

Ο αλκοολισμός, όρος που δημιουργήθηκε από τον Magnus Huss το 1849, υπήρξε το αντικείμενο πολλών ορισμών, ανάλογα με το αν λαμβάνει υπόψιν κανείς μια ή περισσότερες από τις σημαντικές ιδιότητες της αιθυλικής ή αιθανικής αλκοόλης που είναι, μεταξύ άλλων, ένας μεταβολικός μεσολαβητής, ένα τοξικό για τα όργανα, ένα ψυχότροπο και ένα ναρκωτικό που οδηγεί στην εξάρτηση. Οι διαφορετικές του επιπτώσεις προβάλλουν συχνά αντιφατικές φαινομενικά πλευρές. Μπορούν να υπάρξουν μεμονωμένα ή να ομαδοποιηθούν σε διαφορετικές διαβαθμίσεις. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Δύο κυρίως λόγοι προέχουν για την επιλογή να εξετασθούν τα προβλήματα που θέτει η αιματηρή θυσία σε σχέση με τους Έλληνες. Καταρχήν, επειδή πρόκειται για μία κοινωνία, όπου οι βασικές τελετουργικές και πλέον καθημερινές πρακτικές εντάσσονται στον χώρο της θυσίας. Για δέκα περίπου αιώνες, υπακούοντας στις χαραγμένες σε λίθο λατρειακές ρυθμίσεις, οι Έλληνες δεν έπαυσαν να έρχονται σε επαφή με τις θεϊκές δυνάμεις, προβαίνοντας στην αυστηρά τελετουργική θυσία ζώων, τα οποία κατανάλωναν συλλογικά και με βάση συγκεκριμένους κανόνες. Σε αυτόν τον λόγο, που βασίζεται σε γεγονότα, π...

Ο "Μενέξενος", ο όποιος παραδίδεται ομόφωνα από την πλατωνική και μη παράδοση - από τον 4ο π.Χ. έως τα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα - ως έργο πλατωνικό, αλλά η γνησιότητα του οποίου αμφισβητήθηκε εντονότατα στη νεότερη εποχή, στην πραγματικότητα δεν είναι διάλογος αλλά μονόλογος, αφού το μεγαλύτερο μέρος (236d-249c) του έργου -τα 4/5- είναι ένας επιτάφιος λόγος, που τίθεται από τον Πλάτωνα στο στόμα του Σωκράτη, συντεθειμένος, κατά τον συγγραφέα, από την Ασπασία ως ρητορική άσκηση, με τη μέθοδο του αυτοσχεδιασμού και της συγκόλλησης υπολειμμάτων από τον επιτάφιο λόγο του Περικλή...

Ο "Μενέξενος", ο όποιος παραδίδεται ομόφωνα από την πλατωνική και μη παράδοση - από τον 4ο π.Χ. έως τα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα - ως έργο πλατωνικό, αλλά η γνησιότητα του οποίου αμφισβητήθηκε εντονότατα στη νεότερη εποχή, στην πραγματικότητα δεν είναι διάλογος αλλά μονόλογος, αφού το μεγαλύτερο μέρος (236d-249c) του έργου -τα 4/5- είναι ένας επιτάφιος λόγος, που τίθεται από τον Πλάτωνα στο στόμα του Σωκράτη, συντεθειμένος, κατά τον συγγραφέα, από την Ασπασία ως ρητορική άσκηση, με τη μέθοδο του αυτοσχεδιασμού και της συγκόλλησης υπολειμμάτων από τον επιτάφιο λόγο του Περικλή...

[...] Το πρώτο μέρος αυτού του βιβλίου πραγματεύεται τα Μ.Μ.Ε., προβάλλοντας συγχρόνως αυτές τις δύο πλευρές, σύμφωνα με τη σειρά εμφάνισης των διαφόρων τεχνικών, και παρακολουθώντας την πορεία της εκάστοτε τεχνικής, τις πρώτες χρήσεις της, τις πρώτες της κατευθύνσεις, την κοινωνική καινοτομία, στην οποία η εν λόγω τεχνική εφεύρεση έχει ανοίξει το δρόμο. Το δεύτερο μέρος εξετάζει τους στόχους που προτάσσουν τα ίδια τα Μ.Μ.Ε. ή τους απώτερους τελικούς στόχους, που τους αποδίδουν εκείνοι στους οποίους απευθύνονται: ενημέρωση, ψυχαγωγία, επικοινωνία, εκπαίδευση. Το τρίτο...

Οι "Νόμοι", το τελευταίο έργο του Πλάτωνα ως το τέρμα μιας πνευματικής πορείας αποτελούν, εκτός των άλλων, την ολοκλήρωση, επικύρωση και ταυτόχρονα κατοχύρωση της θεμελιώδους ιδές του μεικτού γένους, που διαπνέει το όλο πλατωνικό σύστημα, της δημιουργικής δηλαδή σύνθεσης ή εναρμόνισης των φερομένων ως διαφορετικών ή και αντιθετικών στοιχείων ή δεδομένων. [...] Η μετάφραση που ακολουθεί δεν είναι ασφαλώς λογοτεχνική ούτε απλώς ερμηνευτική απόδοση. Φιλοδοξεί να καταστεί όργανο όχι μιας κατά προσέγγιση κατανόησης, αλλά αυθεντικής απευθείας ανάγνωσης του αρχαίου κειμένου και ο...

[...] Η ομάδα παίζει έναν αποφασιστικό διαμεσολαβητικό ρόλο στις σχέσεις και στις κινήσεις εξισορρόπησης που σημαδεύουν την κοινωνία στις διάφορες διαστάσεις της κοινωνικής, πολιτισμικής, οικονομικής και πολιτικής της οργάνωσης. Από αυτές τις λειτουργίες διαμεσολάβησης αντλεί και την αξία της ως εργαλείο κοινωνικοποίησης, καθώς διασφαλίζει τη συνέχεια και τη μετάβαση ανάμεσα στην πρωτογενή ομάδα (την οικογένεια), στις δευτερογενείς ομάδες (ομάδες συνομηλίκων, ομάδες μαθητείας, ομάδες πίεσης) και στο κοινωνικό "σώμα". Μέσα σ' αυτές τις ομάδες είναι που καθιερώνονται και μετα...

[...] Στις "Χοηφόρους" δεν θα συναντήσουμε τις υψηλές, προηγμένες αντιλήψεις του Αισχύλου περί του θείου, τις οποίες είχαμε συναντήσει στον Αγαμέμνονα. Εδώ ένας ηθικός και θρησκευτικός νόμος, σκληρός και αμείλικτος, δεσπόζει, ο οποίος επιτάσσει την εξόντωση του φονέα με κάθε μέσο: ο νόμος της βεντέτας τον οποίο υπαγορεύει ο αδυσώπητος νεκρός. Μόνο μία αγρία κραυγή εκδίκησης ακούγεται, που είναι ο αντίλαλος της θυμωμένης φωνής του νεκρού. Γι' αυτό και τις λαϊκές θρησκευτικές αντιλήψεις, που απορρέουν από την παλιά Δίκη, ο Αισχύλος τις εκφράζει στο δράμα αυτό, με το στόμα των...

[...] Τα προβλήματα στα οποία απολήγουν οι "Χοηφόροι", θα βρουν τη λύση τους στις "Ευμενίδες". Αλλά για να είναι η λύση αυτή σύμφωνη προς το πνεύμα του μέτρου και της σωφροσύνης - αρετών που διαρκώς προσβάλλονται στα έργα του Αισχύλου - θα παρουσιαστούν πρώτα οι απόψεις των δύο κόσμων, παλιού και νέου, από σκηνής, θα προβληθούν οι δύο διϊστάμενες αντιλήψεις σ' όλη την οξύτητα, και ακολούθως θα επιχειρηθεί συμβιβασμός χωρίς να θιγούν τα απαράγραπτα δικαιώματα εκατέρου των διαμαχομένων. Και η δυσκολία έγκειται ακριβώς σ' αυτό το σημείο. Πως ήταν δυνατόν οι αμείλικτες και έξαλ...

[...] Οι επιστημονικές εργασίες που αφορούν τα τελετουργικά είναι πολυάριθμες, αλλά τα συγγράμματα που τους έχουν αφιερωθεί καθ' ολοκληρίαν είναι σχετικά σπάνια. Ίσως αυτό οφείλεται, όπως θα δούμε, στις θεωρητικές δυσκολίες αναφορικά με την ερμηνεία τους. Όμως το πεδίο είναι ευρύτατο, εφόσον αφορά τόσο τις ιστορικές όσο και τις αρχαϊκές κοινωνίες, κι αυτό ως τις μέρες μας, παρά τη μικρότερη επίδραση και "ορατότητά" τους. Χωρίς να τα εξαντλήσουμε, θα προσπαθήσουμε εδώ να περιγράψουμε τις λειτουργίες τους, τα είδη τους και τις γενικές θεωρίες των τελετουργικών. Πριμοδοτώντας...

Στο βιβλίο αυτό θα ασχοληθούμε με τη φιλοσοφία της λογικής με τη σημασία που δίνει στη λογική ο Tweedledee. Αυτή η σημασία δεν είναι αμετάβλητη, θα μπορούσε να αναφέρει κανείς προηγούμενες περιπτώσεις όπου η λέξη εφραμόζεται σε διαφορετικές μελέτες, στην παραγωγική (deductive) και επαγωγική (inductive) λογική. Η φιλοσοφία της επαγωγικής λογικής, όμως, δεν θα διακρινόταν από την κύρια κατεύθυνση της φιλοσοφίας, τη θεωρία της γνώσης. Αυτό που απαιτεί κάπως ξεχωριστή φιλοσοφία είναι η παραγωγική λογική, το αντικείμενο μελέτης που είχε στο νου του ο Tweedledee. Αν κάποιος με...

[...] Η "Ποδάγρα" δεν συντέθηκε για σκηνική παράσταση. Είναι πολύ πιθανότερο οι σύντομοι διάλογοι του Λουκιανού να παρίσταντο υπό μορφήν μονόπρακτων στις φιλικές συγκεντρώσεις, παρά να υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή πραγματοποιήθηκε παράσταση της "Ποδάγρας", θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε μάλλον ως "παίγνιο" του Λουκιανού ή ως μια προσπάθειά του να εμβαθύνει στη μελέτη των κανόνων της τραγικής σύνθεσης. Η παρωδία είναι ο συνηθέστερος τρόπος που επιλέγει ο Λουκιανός για να προσεγγίσει την κλασική λογοτεχνική κληρονομιά και για τον λόγο αυτόν διαμόρφωσε την εικόνα του σατιρικ...

Στην εποχή της μεταγονιδιωματικής περιόδου, τα μυστικά της ζωής διερευνώνται τώρα δια μέσου της σύγκλισης των προσπαθειών των βιολόγων, των φυσικών και των μαθηματικών. Πώς θα κατανοήσουμε την σημασία για αυτή την δραματική διαδοχή στους φαινομενικά διαφορετικούς στόχους, για αυτή την εναλλαγή των ελπίδων και της αυταπάτης; Στο παρόν καινοτόμο βιβλίο, ο Michele Morange, για να αντιληφθούμε αυτές τις δυσκολίες και πολλές άλλες ανάλογες που αναδύονται στους βιολογικούς κλάδους, μας προτείνει ένα κλειδί. Οι εντυπωσιακές ανακοινώσεις αντικατοπτρίζουν τις διαψευσμένες ακόμη ε...

Το βιβλίο αυτό αντιστοιχεί σε ένα μάθημα που δίδαξα κατά τη δεκαετία του '80 επί έξι (ή επτά;) έτη στους τεταρτοετείς φοιτητές του Φυσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επρόκειτο για ένα μάθημα με ασαφή τίτλο και απροσδιόριστο περιεχόμενο. Επιχείρησα τότε να διαμορφώσω μια διδασκαλία ανάλυσης των θεμελίων της Φυσικής. Ποιο είναι όμως το νόημα και η χρησιμότητα ενός τέτοιου μαθήματος και, αντίστοιχα, του σημερινού βιβλίου; Βάση της διδασκαλίας της Φυσικής είναι η ανάλυση των φυσικών θεωριών, η λύση προβλημάτων και η εξοικείωση με την πειραματική πρακτική. Εντούτοις,...