Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η περιγραφή της εικόνας μιας πόλης μπορεί να ξεκινά από τα πιο εμφανή στοιχεία, δηλαδή από τον σχεδιασμό, την κατανομή των χρήσεων στον αστικό χώρο, την αρχιτεκτονική, στην ουσία, όμως, το εγχείρημα είναι πολύ πιο σύνθετο. Στην εικόνα της πόλης αποτυπώνεται ο πολιτισμός ή -καλύτερα- οι πολιτισμοί της, η ταυτότητα των κατοίκων της, ο τρόπος με τον οποίο η κάθε κοινωνική ομάδα βιώνει τον χώρο της, η κληρονομιά αλλά και η υπόσχεση του καινούργιου, η συλλογική μνήμη και η ρήξη με το παρελθόν, η ουτοπία και η αδήριτη ανάγκη, η επίσημη ιστορία και το ατομικό βίωμα. Η παρούσα μ...

Ο τόμος αποτελεί μια άσκηση στην πολιτική θεωρία του ρεπουμπλικανισμού και, ως εκ τούτου, στην πολιτική θεωρία: στα ηθικά μελήματα του κοινού βίου. Διανθίζοντας τις σκέψεις που φιλοξένησε αρχικά το δοκίμιο Caritas rei publica, επιχειρεί έναν στοχασμό πάνω στη (νεο)ρωμαϊκή αρχιτεκτονική της πολιτείας του/ως αδέσμευτου βίου, που συναρτά την πολιτική ελευθερία προς τις δημόσιες απαιτήσεις της αδέσμευτης ύπαρξης. Ο τόμος διαλέγεται με την πρόσφατη "ρεπουμπλικανική αναβίωση" και τις αξιώσεις ενός αδέσμευτου κοινού να εγγράψει τον κοινό βίο σε μια αρχιτεκτονική κοινών μελημάτων γ...

"Μπορεί ο αναγνώστης να αγαπήσει έναν πανεπιστημιακό ως τέτοιο και ως άνθρωπο, διαβάζοντας ένα μονάχα του βιβλίο; Απαντώ πως ναι. Το βιβλίο του Δημήτρη Χρυσοχόου είναι σημαντικό για δύο λόγους: Πρώτον, σε μια εποχή αποσύνδεσης και αποξένωσης, επιλέγει να γράψει για αυτό που έχουμε εδώ και καιρό παραμελήσει, τον οριζόντιο, συνδετικό άξονα της πολιτικής. Δεύτερον, κατ' επέκταση, μας υπενθυμίζει την ευθύνη της πολιτικής σκέψης: Ο πολιτικός στοχαστής δεν κρίνεται μόνο για όσα γράφει, αλλά ιδίως για όσα επιλέγει να γράψει". Δημήτρης Ακριβούλης, Επίκουρος Καθηγητής Διεθνών Σχέσε...

Με το νέο πολιτικό και κοινωνικό money-festo και τις νέες πολιτικο-πολιτισμένες κραυγές από τη "φάρμα των πολιτικών" και τη φάρα των ανθρώπων... Με ενδεικτικά σκίτσα-γελοιογραφίες της Μαρίας Τζαμπούρα που έχουν δημοσιευτεί στην Εφημερίδα "Το Βήμα".

Η Πολιτική Επιστήμη, μελετώντας οντολογικά, σημειολογικά και αξιολογικά το Πολιτικό, δηλαδή θέτοντας σε κοινή και δημόσια θέα τις μεταφυσικές, ιδεολογικές και ηθικές όψεις της human condition, δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από το φαινόμενο του Κοινωνικού, ιδίως του κοινωνικού μετασχηματισμού, και κατ' επέκταση από μία ερμηνεία του δημοκρατικού φαινομένου από την Αρχαιότητα έως σήμερα. Στο παρόν βιβλίο, με έναν ολιστικό και συνθετικό τρόπο, αρθρωμένο πάνω σε τρεις θεωρητικούς άξονες: Πολιτική, Κοινωνία και Δημοκρατία, επιχειρούμε να αναδείξουμε και ως εκ τούτου να καταδείξο...

Η Πολιτική Επιστήμη, μελετώντας, οντολογικά, σημειολογικά και αξιολογικά, το Πολιτικό, δηλαδή θέτοντας σε κοινή και δημόσια θέα τις μεταφυσικές, ιδεολογικές και ηθικές όψεις της human condition, δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από το φαινόμενο του Κοινωνικού, ιδίως του κοινωνικού μετασχηματισμού, και κατ' επέκταση από μία ερμηνεία του δημοκρατικού φαινομένου από την Αρχαιότητα έως σήμερα. Στο παρόν βιβλίο, με έναν ολιστικό και συνθετικό τρόπο, αρθρωμένο πάνω σε τρεις θεωρητικούς άξονες: Πολιτική, Κοινωνία και Δημοκρατία, επιχειρούμε να αναδείξουμε και ως εκ τούτου να κατα...

Στον τόμο αυτόν εκτίθενται εκείνα τα απαιτήματα, οι επιστημολογικές προϋποθέσεις, οι οποίες θεωρούνται γνωστικά απαραίτητες στο πλαίσιο μιας Πολιτικής Επιστήμης Διακλαδικής και Συγχρονικής. Και Διεπιστημονικής ακόμα. Όσο βέβαια αυτό το τελευταίο είναι εφικτό, με την προσδοκία μιας όσο γίνεται πληρέστερης "εξήγησης" ή, έστω, "κατανόησης" της πολιτικής ζωής. Τα προτεινόμενα απαιτήματα εισάγονται με τις ακόλουθες τιτλοδοτήσεις: 1. Από ένα γενικό ορισμό της πολιτικής εκκινώντας. 2. Η μετάβαση από την έννοια του "Δημοσίου Συμφέροντος" προς εκείνη των Κοινών Συμφερόντων. 3. Η...

Η Πολιτική Ψυχολογία, ως προς το συμβατικώς σταθεροποιημένο περιεχόμενό της, ορίζεται ως ο κλάδος στο πλαίσιο του οποίου επιχειρείται η διάγνωση των τρόπων, συχνά αθέατων, με τους οποίους το άτομο μαθαίνει να εσωτερικοποιεί, τυπικώς και ατύπως, γενικούς ή ειδικούς πολιτικούς ρόλους. Πρόκειται για αναμενόμενες συμπεριφορές άλλοτε λιγότερο ή περισσότερο ανοικτές και άλλοτε λιγότερο ή περισσότερο κλειστές -"καθιερωμένες"- και με τις οποίες εντασσόμεθα σε ορισμένο σύστημα πολιτικού πολιτισμού.

Η Πολιτική Επικοινωνία έρχεται, κατά λογική σειρά, μετά την Πολιτική Ψυχολογία, ενώ, σε κάποια έκταση, αυτή η τελευταία δείχνει να την προκαθορίζει. Πρόκειται για τον κλάδο της Πολιτικής Επιστήμης, ο οποίος πραγματολογικά καταγράφει και κριτικά αναλύει, το κάθε φαινόμενο έκφρασης το οποίο σχετίζεται τόσο με την παραγωγή επιρροών και κατεξουσιάσεων στο πολιτικό πεδίο, όσο και με τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι επιρροές και κατεξουσιάσεις επιδιώκονται.

Οι Πολιτικοί Θεσμοί, ως οργανική ενότητα, έχουν ως αντικείμενο τη γνωσιακή διερεύνηση όσων φαινομένων παράγονται κατά την τρίτη συμβατική φάση της πορείας των αιτημάτων προς τα τυπικά Κέντρα Αποφάσεων, Νομοθετικά, Εκτελεστικά και Δικαιοδοτικά, ή και άλλα προβλεπόμενα. Παράλληλα, τυπικές ή άτυπες ενέργειες, οι οποίες προηγούνται ή έπονται των πράξεων εξουσίας, ανιχνεύονται, καταγράφονται και αιτιολογούνται και υπό την προϋπόθεση ότι διαπιστώνονται κατά έναν όσο γίνεται πραγματολογικότερο τρόπο.

Η Συγκριτική Πολιτική είναι ο κλάδος της Πολιτικής Επιστήμης με τα εργαλεία του οποίου εκτιμώνται τα από την έρευνα των πολιτικών φαινομένων προκύπτοντα πρωτογενή συμπεράσματα. Προτείνονται δευτερογενείς ερμηνευτικές συναγωγές οι οποίες υπερβαίνουν τις ατομικές περιπτώσεις. Και αφορούν είτε σε θεματικές κατηγορίες πολιτικών φαινομένων, είτε σε κρατικές, ή και σε ευρύτερες υπερκρατικές, ενώσεις. Αποκαλύπτονται, ή διαφαίνονται έτσι, ομοιότητες και διαφορές, συνάφειες και αποκλίσεις ως προς τις οποίες επιχειρείται να αναζητηθούν οι λόγοι που τις προκαλούν.

Οι Διεθνείς Σχέσεις παρέχουν τα εργαλεία με τα οποία προσδοκάται η γνώση της πραγματικότητας της διεθνούς πολιτικής ζωής και η ανάλυση των συσχετισμών και των διεξαρτήσεων οι οποίοι και οι οποίες, σε ένα λιγότερο ή περισσότερο παγκόσμιο ή περιφερειακό περιβάλλον, επηρεάζουν καταστάσεις, αλλά και διαμορφώνουν μονιμότερες διεθνείς συμπεριφορικές και αντιπαραθετικές "στάσεις"

Η Πολιτική Θεωρία, ως ενικός όρος, μπορεί να αφορά είτε σε μια συστηματοποιημένη κοσμοσωτηριακή πρόταση (Επιστήμη της Πολιτικής) είτε σε μια συστηματική και αιτιολογημένη εξηγητική προσέγγιση αυτών των προτάσεων, αλλά και των φαινομένων ισχύος γενικότερα (Πολιτική Επιστήμη).

Προσφεύγοντας σε έναν ενδεικτικό και ταυτόχρονα πραξιολογικό ορισμό, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η επικουρία της Πολιτικής Μεθοδολογίας συνίσταται στη χορήγηση και κριτική αξιολόγηση εννοιολογικών κατηγοριών οργανωμένων σε "πρότυπα" με τα οποία προσεγγίζουμε την πραγματική πολιτική ύλη με πρόθεση την ακριβέστερη δυνατή αιτιακή γνώση των φαινομένων που τη συγκροτούν. Τα πρότυπα αυτά αποτελούν δευτερογενείς κατασκευές, οι οποίες ανεξάρτητα από άλλες παραμέτρους που τα επικαθορίζουν στηρίζονται συνήθως σε δυο πρωτεύουσες παραστατικές αρχές: τη "μεταφορική" και την "προβολική".

Το Organum, όπως και ο υπότιτλος του τόμου το διευκρινίζει περιλαμβάνει: (α) ένα Γενικό Διακλαδικό Ορολογικό Ερευτήριο στο οποίο διασταυρώνονται αλφαβητικά τα αντίστοιχα ευρετήρια των Τόμων (Ι-ΙΧ). (β) έναν αναλυτικό Ανακεφαλαιωτικό Πίνακα Περιεχομένων ώστε ο χρήστης αυτού του τελευταίου Τόμου να μπορεί να έχει μία πανοπτική εικόνα των θεμάτων που οι συγγραφείς πραγματεύονται. Και, ταυτόχρονα, έχοντάς τον ανά χείρας, να απαλλάσσεται από την υποχρέωση να προσφεύγει κάθε φορά στον Τόμο του αντίστοιχου κλάδου. Αλλά και άλλες σκέψεις θα μπορεί, τέλος, να κάνει ο περίεργος...

Η Πολιτική Κοινωνιολογία επιδιώκει να καταγράψει και να "εξηγήσει", ή να "κατανοήσει", το πώς τα διάφορα αιτήματα, ατομικά ή συλλογικά, τα οποία αρχικά παράχθηκαν στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου κοινωνικού και πολιτικού πολιτισμού και συνακόλουθου πολιτικού εγκοινωνισμού, εξελικτικά οργανώνονται και προωθούνται στα κέντρα των αποφάσεων. Εκφράζονται μέσα από μορφές και διαδικασίες επηρεασμού, οι οποίες συνιστούν είτε πράξεις κοινωνικής εκπροσώπησης είτε πολιτικής συμμετοχής.