Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" θέτει ένα πρόβλημα που ποτέ ώς τώρα δεν έχει ερευνηθεί αντικειμενικά και καίρια. Πώς καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Γιατί; Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του; Και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός; Οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και αφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης δέχτηκαν επιδρομές από ορδές βαρβάρων. Όπως ο Μυκηναϊκός από τους Δωριείς και ο Χαναανικός από τους Εβραίους. Αλλά ο χριστιανισμός εμφανίζεται σα θρησκεία. Και το...

Η ανθρωπολογία έδειξε παραδόξως μικρό ενδιαφέρον για τον νεότερο ελληνικό πολιτισμό, παρά το γεγονός ότι αναδύθηκε στην ακμή μιας Ευρώπης που αντλούσε έμπνευση από την ελληνική αρχαιότητα. Αυτή η καινοτόμος και φιλόδοξη εργασία μεταφέρει την εθνογραφική μελέτη της νεοελληνικής κοινωνίας από το περιθώριο στο επίκεντρο της ανθρωπολογικής θεωρίας και δείχνει τα ευρύτερα οφέλη που αποφέρει αυτό το εγχείρημα. Από τη μια πλευρά, ο Herzfeld αξιοποιεί την πλούσια εθνογραφική εμπειρία του από τη Ρόδο και την Κρήτη για να μελετήσει το ρόλο που παίζει το ελληνικό κράτος στη συγκρότη...

Για δύο χρόνια ο Ντάνυ Κον-Μπεντίτ ταξίδευε, μαζί με ένα τηλεοπτικό συνεργείο, από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη, από το Άμστερνταμ στο Ρίο κι από την Φρανκφούρτη στη Χώρα των Βάσκων. Έψαχνε παντού την «πολιτική του οικογένεια», τους συντρόφους του από τα κινήματα αμφισβήτησης που στη δεκαετία του '60 και αργότερα συντάραξαν τον κόσμο: τους Γίππυς, τους Μαύρους Πάνθηρες, το κίνημα για την Απελευθέρωση των Γυναικών, την επαναστατική Αριστερά, το αντάρτικο της Λατινικής Αμερικής, τις Ερυθρές Ταξιαρχίες... Το βιβλίο (όπως και η τηλεοπτική σειρά από την οποία βγήκε) καταγράφει αυτ...

«Με θεωρούσαν εξτρεμιστή γιατί επαναλάμβανα χωρίς σταματημό πως οι Ρώσοι έπρεπε να φτύσουν αίμα σε περίπτωση εισβολής. Δεν ήξερα αν αυτό θα συνέβαινε, αλλά πίστευα πως χρειαζόταν να εκφράζουμε τα πράγματα έτσι. Κι όμως δεν ήμουν εξτρεμιστής, αλλά μάλλον μετριοπαθής. Και σε αντίθεση με τον Βαλέσα, πίστευα πως η πρόταση μιας μετριοπαθούς πολιτικής δεν σήμαινε μυστική διαπραγμάτευση με τους κομμουνιστές. Ήμουν της άποψης πως μια πολιτική συμβιβασμού όφειλε να είναι αντιληπτή και αποδεκτή απ' όλη την Αλληλεγγύη. Αυτός ο συμβιβασμός δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί παρά μόνο αν ό...

Ντοκουμέντο του λόγου για τον κινηματογράφο, ο τόμος αυτός περιλαμβάνει συνεντεύξεις με δέκα από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της ιστορίας του: Ρενουάρ, Ροσσελλίνι, Λανγκ, Χίτσκοκ, Χωκς, Μπουνιουέλ, Ουέλλες, Ντράγιερ, Μπρεσσόν, Αντονιόνι. Η επιλογή δεν είναι τυχαία: πρωτοδημοσιευμένες στο διάσημο γαλλικό περιοδικό Cahiers du Cinema από το 1954 ώς το 1966, οι συζητήσεις αυτές είχαν γίνει με συντάκτες του, πολλοί από τους οποίους πέρασαν στη συνέχεια από την κινηματογραφική κριτική στη σκηνοθεσία, όπως ο Τρυφφώ, ο Γκοντάρ, ο Ρομέρ, ο Σαμπρόλ, ο Ριβέτ, πρωταγωνιστές της γαλ...

«Σ' εκείνον που κάποτε θα διαβάσει την ιστορία μου και ίσως την πιστέψει, αν με ρωτήσει για τα δρώμενά της, θ' απαντήσω καθαρά και ξάστερα: Δεν υπάρχουν δρώμενα, επειδή απλώς δεν υπάρχει γνωστού είδους δράση. Εξελίσσεται μια ήσυχη, βουβή ιστορία: ένα πρόσωπο, ένα πάθος και ο θάνατος!» Επίδοξος αλλά και παραιτημένος δημιουργός, ο ζωγράφος Δάμων αφήνεται ηδονικά στη φρενίτιδα του αθηναϊκού πλήθους, προτού καταφύγει στις ερημικές γωνιές της Πλάκας. Αυτή η αμφιθυμική κίνηση διασταυρώνεται με μιαν άλλη: από την κοινή καλλιτεχνική μετριότητα στη μοναχική παραφροσύνη της δημιου...

"Η περιώνυμη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και η καταπληκτική όσο και αινιγματική ιστορία της καταστροφής της έχει έλθει τώρα τελευταία στην επικαιρότητα εξ αιτίας δύο γεγονότων: Το ένα είναι η δημοσίευση του έργου ενός Ιταλού σοφού, αφιερωμένου στην έρευνα των πραγματικών συνθηκών της καταστροφής της Βιβλιοθήκης - θέμα που απασχολεί ακόμη τους ιστορικούς. Το δεύτερο γεγονός είναι η απόφαση της Αιγυπτιακής κυβερνήσεως να ανασυστήσει το ιστορικό αυτό ίδρυμα.» (Μιχαήλ Στασινόπουλος, Πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας) «Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι, ο Λουτσιάνο Κάνφορα ε...

Σ' αυτό το βιβλίο τα καράβια αρμενίζουν· τα κύματα επαναλαμβάνουν το τραγούδι τους· οι αμπελουργοί κατηφορίζουν από τους λόφους των Cinque Terre στη γενοβέζικη Ριβιέρα· στην Προβηγκία και στην Ελλάδα τινάζουν τα δέντρα για να πέσουν οι ελιές· στην ήρεμη λιμνοθάλασσα της Βενετίας ή στα κανάλια της Τζέρμπα οι ψαράδες τραβούν τα δίχτυα τους· οι ξυλουργοί κατασκευάζουν βάρκες ίδιες με κείνες του χθες... Και για μια ακόμη φορά κοιτάζοντάς τους βρισκόμαστε εκτός χρόνου. Το ταξίδι στη Μεσόγειο είναι μια συνάντηση με πράγματα πολύ παλιά, που είναι όμως ακόμη ζωντανά και συνυπάρχ...

«Το έργο μου είναι να σας κάνω ν' ακούσετε, να σας κάνω να αισθανθείτε και, πάνω απ' όλα, να σας κάνω να δείτε.» (Τζόζεφ Κόνραντ, 1897) «Το έργο που προσπαθώ να πετύχω πάνω απ' όλα είναι να σας κάνω να δείτε.» (Ντέιβιντ Γκρίφφιθ, 1913) Οι δύο αυτές φράσεις αναγγέλλουν την ιστορική συνάντηση λογοτεχνίας και κινηματογράφου, που τροφοδότησε την έβδομη τέχνη σ' όλη τη διάρκεια του αιώνα. Πώς συντελείται η μεταφορά ενός μυθιστορήματος στην οθόνη; Πώς μετασχηματίζεται και οπτικοποιείται ο γραπτός λόγος; Πόσο πιστή στο κείμενο μένει η ταινία; Πόσο εμπλουτίζει ή φτωχαίν...

«Η ανάλυση των καταναλωτικών αντικειμένων με οδήγησε στην εξέταση της σφαίρας της παραγωγής. Αναρωτήθηκα μήπως αυτή κατασκεύαζε σημεία μάλλον παρά εμπορεύματα. Αν αναλύσουμε την παραγωγή υπό το πρίσμα των σημείων, βλέπουμε ότι η ίδια η πολιτική οικονομία -αυτό το παλιό θεμέλιο που το νομίζαμε τόσο στερεό- είναι εντελώς αυθαίρετη. Τούτη η «επιστήμη» δεν μπορεί να ορίσει στ' αλήθεια ούτε την ανταλλαγή ούτε τη χρήση... Αυτό που χθες εμφανιζόταν ως αρχή ισορροπίας -η θεωρία των αναγκών- έχει υποστεί σαρωτική επίθεση. Η παραγωγή δεν διαθέτει πλέον μέτρο κρίσεως και κοινωνική ηθι...

"Διότι συχνά το διαδιδόμενο αλλάζει με τη διάδοση εκείνο ακριβώς το νόημα, το οποίο περηφανεύεται κανείς πως διαδίδει. Μόνο μια ευθύγραμμη και άρρηκτη αντίληψη της πνευματικής προόδου παρακάμπτει αμέριμνα το ποιόν μιας μόρφωσης που κοινωνικοποιήθηκε σε ημιμόρφωση. Αντίθετα, η διαλεκτική σύλληψη δεν πλανάται για την αμφισημία της προόδου εν μέσω της καταπιεστικής ολοκληρωτικότητας. Η όξυνση των ανταγωνισμών δηλώνει, ότι όλες οι επιμέρους πρόοδοι στη συνείδηση της ελευθερίας συντελούν και στη συνέχιση της ανελευθερίας".

Ένας Έλληνας τυχοδιώκτης και ποιητής στο βροχερό Λονδίνο συνθέτει ωδές που κανείς δεν τις καταλαβαίνει... Ένας ευπατρίδης Πορτογάλος, ευρυμαθής και εμβριθής αναγνώστης, πεσσιμιστής με υπερεκλεπτυσμένα γούστα, που διασκεδάζει την ανία του υιοθετώντας κάθε νέο θαύμα της τεχνολογίας, θα ανακαλύψει τη χαρά της ζωής όταν βρεθεί απομονωμένος και χωρίς αποσκευές σε ένα ορεινό αγρόκτημα από όπου λείπει κάθε στοιχείο «πολιτισμού»... Κλασικός των πορτογαλικών γραμμάτων, ο κοσμοπολίτης συγγραφέας Eca de Queiros επιχειρεί με το ειρωνικό και προκλητικό ύφος του να αφυπνίσει την πορτ...

Παντού, στην πολιτική όπως και στην κουλτούρα, στην καθημερινή όπως και στη δημόσια ζωή, η εικόνα παίρνει τη θέση της πραγματικότητας, το αντίγραφο αντικαθιστά το πρωτότυπο, το ομοίωμα υποκαθιστά το υπόδειγμα. Αυτός ο θρίαμβος της φαινομενικότητας και της επανάληψης, που για τον παραδοσιακό στοχαστή μοιάζει με καταστροφή, περιλαμβάνει επίσης θετικές όψεις, οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν το υπόβαθρο ενός νέου Διαφωτισμού: γι' αυτό είναι ανάγκη να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η σχέση μεταξύ κουλτούρας και κοινωνίας ενάντια στην περιστολή της γνώσης σε διακόσμηση και της εξου...

Η πηγή είναι εδώ, στον μεσογειακό χώρο, η βαθιά πηγή του ανώτερου πνεύματος στο οποίο αναφέρεται ο πολιτισμός μας. Εννοώ αυτό το άθρησκο τμήμα του πνεύματος που δέχθηκε την εισβολή διαφόρων πίστεων, κατακτήθηκε και, τώρα που αυτές οι πίστεις υποχωρούν, παραμένει το αντικείμενο μιας ευλάβειας της οποίας ναοί είναι τα μουσεία και οι βιβλιοθήκες και την οποία προσπαθούν να ζωογονήσουν το σχολείο, το πανεπιστήμιο, οι πολύμορφοι μηχανισμοί της ιδεολογίας που μας κυβερνά. «Στο Κλήβελαντ ή στην Στοκχόλμη, στην Κρακοβία ή στο Κίεβο, όταν σκέπτονται την Βενετία, την Κωνσταντινού...

"Σήμερα, άντρα μου, θα παντρευτείς μιαν άλλη. Δεν γίνεται να είμαι καλεσμένη, πρέπει όμως να λάβεις ένα γράμμα από μένα. Καλεσμένοι είναι όλοι εκείνοι που μέχρι πριν από λίγο ήταν κοινοί μας φίλοι, αν και μάλλον δικοί σου παρά δικοί μου. Θα ’ρθουν λοιπόν σε σένα και θα γιορτάσουν μαζί σας, μολονότι το ξέρω, θα βρίσκονται πολλοί ανάμεσά τους που διστάζουν λίγο και δεν θέλουν τόσο γρήγορα να συνηθίσουν στην ιδέα ότι τόσα έχουν αλλάξει γύρω σου... Λίγες μέρες προτού με τη μεγάλη σου γιορτή σφραγίσεις την περήφανη και θλιβερή ιστορία μας, και εγώ κάθομαι κάτω από τη λάμπα και...

Ο Ναγάι Καφού είναι ένας απ' τους πιο εκκεντρικούς, δημοφιλείς και αναγνωρισμένους συγγραφείς του πρώτου μισού του 20ού αιώνα στην Ιαπωνία. Εξοικειωμένος με τη ζωή και τα γράμματα της Δύσης, παθιασμένος ωστόσο με τις ιαπωνικές πολιτιστικές παραδόσεις, ο «γραφιάς» Καφού -όπως του άρεσε να ονομάζεται με αυτοσαρκασμό και περιφρόνηση προς τα επίσημα πνευματικά και εκδοτικά κυκλώματα- αναζητούσε καταφύγιο, απολαύσεις και αισθητική έμπνευση στα απομεινάρια της περίφημης κουλτούρας του Έντο, στις παλιές συνοικίες του Τόκυο, με τα κακόφημα σπίτια και τις γυναίκες της νύχτας. Η...

Υπερευαίσθητα πλέον στα αλλεπάλληλα οικολογικά «ατυχήματα», τα μαζικά μέσα κινητοποιούν τη διεθνή κοινή γνώμη. Ωστόσο οι οικολογικές διαταραχές του περιβάλλοντος δεν είναι παρά η ορατή πλευρά μιας βαθύτερης και πιο σημαντικής καταστροφής, που σχετίζεται με τους τρόπους ύπαρξης και κοινής ζωής, πάνω σ' αυτό τον πλανήτη. Η περιβαλλοντική οικολογία θα έπρεπε να εννοηθεί σε αδιάσπαστη ενότητα με την κοινωνική και τη νοητική οικολογία. Μια τέτοια οικοσοφία ηθικο-πολιτικού χαρακτήρα μπορεί να προωθήσει καινοτόμες πρακτικές και να ανασυνθέσει ατομικές και συλλογικές υποκειμενικότη...

«Τίποτε δεν είναι πιο απαισιόδοξο από τη συστηματική κατανόηση πραγματικοτήτων. Τίποτε, τελικά, δεν είναι πιο απογοητευτικό από την αποτυχία αυτής της προσπάθειας, στην οποία οδηγεί μια ρομαντική θεώρηση της πραγματικότητας στην υπηρεσία ενός απατηλού μέλλοντος. Κατά συνέπεια, στη δουλειά μου σπάνια υπάρχουν συστάσεις και συνταγές για μια ριζοσπαστική παιδαγωγική αλλαγή. Η ουσιαστική ελπίδα για αλλαγή προκύπτει όχι από την ίδια την ελπίδα αλλά από μια κατανόηση των διαφόρων τρόπων ρύθμισης της συνείδησης και της σχέσης τους προς διαφορετικές κοινωνικές βάσεις.» (Basil Ber...