Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάποιο Τριώδιο της δεκαετίας του '70. Μια φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής αποβιβάζεται στην Ύδρα εξοπλισμένη με ένα κασετόφωνο, μια φωτογραφική μηχανή κι ένα ερωτηματολόγιο. Αποστολή της να κάνει μια επιτόπια έρευνα για το μάθημα της Λαογραφίας. Νιώθει σαν τον Δον Κιχώτη που βγαίνει σε περιπέτεια. Μόνο που ο Δον Κιχώτης βγαίνει σε έναν κόσμο που δεν αναγνωρίζει πια, όπου οι αλήθειες είναι διασκορπισμένες και αμφίσημες, ενώ η ίδια νιώθει πως κατέχει τις αλήθειες της μικρής νησιωτικής κοινωνίας, αφού έχει καταγωγή από το νησί και έχει περάσει εκεί όλα τα καλοκαίρια της ζωής...

"Παύλαινα, βάλε το τηλέφωνο στο στόμα και μίλα στον Παύλο. Σ' ακούει" της λέει και κλείνει την πόρτα του θαλάμου. Μετά μπαίνει στη γραμμή για να διαπιστώσει εάν ο Παύλος και η Παύλαινα άρχισαν να μιλάνε. Ακούει τον Παύλο να φωνάζει: "Εμπρός, έλα, γυναίκα". Απ' την Παύλαινα ακούγονταν ένα πνιχτό "μουουου". Ο υπάλληλος πηγαίνει και ανοίγει ξανά την πόρτα του θαλάμου και τι να δει... Η Παύλαινα είχε το τηλέφωνο στο χέρι και το καλώδιο στο στόμα. Τι να κάνει κι αυτός, της έβαλε το ακουστικό στο αυτί κι η Παύλαινα μπόρεσε επιτέλους να μιλήσει με τον Παύλο. * Μια σύνδεση μ...

Η Όλγα Πατσούρα-Λένη επέλεξε τον τόπο και τον χρόνο για τις 24 μικρές ιστορίες της από μια πιο μακρινή εποχή, αυτή που περικλείει μέσα της την ταραγμένη ζωή, πριν και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στην ελληνική επαρχία. Πέτρινος και άκαρπος ο τόπος, φτωχικά τα σπίτια, σκληροί οι άνθρωποι μέσα στις στερήσεις μιας Ελλάδας που αγωνίζεται να φτιάξει μια αξιοπρεπή ζωή μα οι συνθήκες δεν της το επιτρέπουν πάντοτε. Οι ήρωές της είναι ξεκάθαροι χαρακτήρες στα πιστεύω τους, στις επιθυμίες τους, στις πράξεις τους. Η περιπέτεια που τους αναλογεί χωράει στο μικρό σώμα των αφηγήσε...

Ένα πρωτότυπο οδοιπορικό, που περιγράφει όλες τις επαρχίες της Ρωσίας και τις 86, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει σε καμιά γλώσσα και σίγουρα αποτελεί έναν χρήσιμο οδηγό για όσους αγαπούν τα ταξίδια είτε πραγματικά είτε φανταστικά. Πόλεις που αγνοούμε τα ονόματά τους, αναφέρονται στο βιβλίο με τις ξεχωριστές ομορφιές τους και ιδιαιτερότητές τους. Ποιος άραγε γνωρίζει ότι η Χαμπάροφσκ, έχει επανειλημμένα βραβευτεί ως η πιο καλά περιποιημένη και φροντισμένη πόλη της Ρωσίας; Ή ότι στη Νήσο Κολιούτσιν όταν δεν κάνουν βόλτες οι Πολικές Αρκούδες, επιτρέπεται η αποβίβαση, προσφέροντας...

ΓΑΛΗΝΗ Μετά από μία σειρά περιστατικών, έχω πλέον πειστεί ότι τα αδέσποτα σκυλιά των πόλεων δεν είναι ούτε αδέσποτα, ούτε σκυλιά. Παρόλο που δεν ασπάζομαι στις θρησκευτικές προσεγγίσεις για το επέκεινα, εδώ φαίνεται καθαρά πως πρόκειται για μετεμψύχωση ή για μετάσταση, αν προτιμάτε, των νεκρών ποιητών. Ναι, αδέσποτα σκυλιά γίνονται οι ποιητές όταν πεθαίνουν, το έχω πει και σε άλλο ποίημα παλιότερα, όταν αναγνώρισα τον Τάσο Λειβαδίτη. Έχω δει, ακόμα, τον Σολωμό και τον Κάλβο στη Ζάκυνθο, τη Γώγου στα Πατήσια, και, σε μία κωλοεπαρχία, γεμάτο ψώρα, άρρωστο, κουτσό και ε...

Όσα ξέρω για τους ανθρώπους τα ξεχνώ κάθε βράδυ Κάθε πρωί από την αρχή μαθαίνω να τους συλλαβίζω

Η υψηλότερη δόνηση της αρμονίας εμπεριέχεται στην αρχαία ελληνική έννοια της ευμορφίας, ρίζα της λέξης Ομορφιά, χαρακτηρίζοντας όχι μόνο εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά βαθύτερα, μια αέναη εμπειρία νοήματος, πληρότητας και ικανοποίησης. Ένας ολόκληρος κόσμος ομορφιάς ως κατάσταση ύπαρξης που εμπεριέχει αρμονία, ηρεμία και ευτυχία πάλλεται μέσα μας και αποκαλύπτεται σε αυτόν που επιθυμεί να προσεγγίσει τη ζωή του μέσα από μια νέα συνειδητότητα και κατανόηση της ίδιας του της ύπαρξης, εππιτρέποντας στο φως του "γνώθι σαυτόν" να πλημμυρίσει την κάθε εμπειρία του, εύκολη ή δύσκ...

Η βασιλοπούλα Ειδύλλη μαζί με το βασιλικό της δράκο, τον Δαλ, έφτιαχναν για όλα τα παιδιά της Γλυκονέφειας τις ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ. Τα γέλια και τα τραγούδια τους όταν τις μάζευαν έφταναν μέχρι το παλάτι τους, στον ουρανό κι ήταν γι αυτούς η καλύτερη ανταμοιβή. Μια μέρα ένας εμποράκος νάνος ξεκίνησε να μαζεύει κρυφά τις καραμέλες και να τις πουλάει. Τα παιδιά στεναχωρήθηκαν πολύ! Άλλο είναι να παίρνεις τις καραμέλες από τις ροζιασμένες χερουκλες του εμποράκου νάνου κι άλλο από τα χέρια της βασιλοπούλας! Ευτυχώς όμως....

"Annus horribilis", δηλαδή φριχτή χρονιά χαρακτηρίζει ο συγγραφέας το 2012 στην εναρκτήρια πρόταση του βιβλίου του, δίδοντας έτσι το χρονικό στίγμα των διαλόγων που ακολουθούν. Δυο παλιοί φίλοι, με γνώσεις φιλοσοφίας της Ιστορίας, συναντιούνται τακτικά και "διαλέγονται" κατά τα πρότυπα των πλατωνικών διαλόγων. Βρίσκονται και οι δυο στη δύση της ζωής τους, άρα φέρουν μνήμες διαφορετικές από τις "εκσυγχρονισμένες" και είναι φορείς ενός παλαιότερου και ανθρωπιστικά πλουσιότερου σταδίου ελληνικού πολιτισμού. Έχουν επιλέξει για τις συναντήσεις τους, σαν ο καιρός το επιτρέπ...

6/2/2009: Είναι η αρχή του χρόνου και των αναμνήσεων της τωρινής μου ζωής. Για τους άλλους, είναι η ημερομηνία που με έβαλαν σε καταστολή μετά από σύγκρουση στα 3,000 μέτρα με συναθλητή μου, κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Αλεξιπτώτου Πλαγιάς στο Μεξικό, όπου συμμετείχα σαν μέλος της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας. Στο βιβλίο καταγράφω τις εμπειρίες μου από την στιγμή που είχα το ατύχημα έως τον επαναπατρισμό μου στην Ελλάδα. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως το εισέπραξαν όσοι το διάβασαν. Σαν μια σπάνια μαρτυρία από την άλλη μεριά. Μεριά με την οποία η φύση...

Δύο μικρά αδέλφια επηρεασμένα από τους θρύλους του χωριού τους, αποφασίζουν να κάνουν την πιο παράτολμη μυθολογική ανασκαφή. Το καλοκαίρι του 1982 κρυφά από όλους, σκάβουν για να ανακαλύψουν τον τάφο του διαβόλου! Εκεί θα γνωρίσουν το απόλυτο κακό και η παιδική τους αθωότητα θα χαθεί οριστικά. Ωστόσο, δεν πρόκειται για μία ακόμα ιστορία ενηλικίωσης αλλά για την τραγωδία της ύπαρξης, αφού οι ήρωες αυτού του βιβλίου στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν τα δύο πιο χαοτικά φαινόμενα, τον έρωτα και τον θάνατο -που είναι και η συνθήκη της ζωής τους- με όχημα το κακό, διαμορφώνου...

τοπίο ξερό ξαναγεννιέται φτύνει κατάμαυρο κουκούτσι και ξεγελά με χρώματα γαλάζια σε σκοτεινούς καιρούς ομνύει σταυροκοπιέται ο νους θολώνει στο 'πα πως θάμπωσε ο κόσμος γυαλί που μαύρισε η φλόγα τι λίγοι που απομείναμε στο κέλυφος της γης

Λένε ότι το ταξίδι γίνεται για να έχουμε να αφηγούμαστε ιστορίες, ακόμα και όταν τις αφηγούμαστε μόνο στον εαυτό μας. Εν προκειμένω η πραγματικότητα, αραιώνει την πυκνότητά της μέσα από μικρές ιστορίες απογυμνωμένου καθωσπρεπισμού. Ιστορίες που περιδιαβάζουν χορευτικά τα σοκάκια της ψυχής, κλείνουν πονηρά το μάτι στο ασυμβίβαστο. Εκθλίβουν την όποια απρέπεια και ακοσμία τους άλλοτε με θυμό, άλλοτε με συστολή.

Ο χρόνος είναι μια αυτόνομη ύπαρξη, φίλος και εχθρός, εμπόδιο αλλά και θεραπευτής. Η παρουσία του είναι διττή στον δρόμο της αυτοπραγμάτωσης του Ανθρώπου, και η σχέση μας μαζί του αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό είναι μια πάλη ανάμεσα σε ατέρμονες διεκδικήσεις και στιγμιαίους θριάμβους. Κάθε μικρή ιστορία του βιβλίου φωτίζει και μια άλλη πλευρά αυτής της πάλης, μεταμορφώνοντας τη μεταφυσική αγωνία σε μεταφυσική ηρεμία. Άλλωστε, ο απώτερος στόχος του Ανθρώπου είναι η αποδοχή της απώλειας και της φθοράς, η κατανόηση της θέσης του μέσα σε έναν κόσμο που ανακυκλώνεται.

Τα διηγήματα και οι μονόλογοι της παρούσας συλλογής εκπλήσσουν με την πρωτοτυπία της πλοκής και δημιουργούν αισθήματα ιδιαίτερης απόλαυσης στον αναγνώστη, χάρη στο λογοτεχνικό προσανατολισμό της συγγραφέως. Η αφήγηση που με μαεστρία η πεζογράφος ξετυλίγει, άλλοτε νοσταλγικά, άλλοτε στοχαστικά, και άλλοτε με χιούμορ, ρέει με φυσικότητα, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου. "... Η Χλόη ήταν εξοικειωμένη με τις εκπλήξεις του πηγαδιού, όπως έλεγε η μητέρα της τα κατά καιρούς ευρήματα. Ήταν ένα πηγάδι από πάππου προς πάππου. Και πολύ συχν...

Η ιστορία κάποιου που άφησε την πόλη, την καριέρα και τους αγαπημένους του, για ν’ αναζητήσει τη ζωή. Η καταγραφή του οδοιπορικού του από τα μονοπάτια των Ιμαλαΐων ως τις μεσαιωνικές πόλεις του Κατμαντού. Από τις εξωτικές παραλίες του ινδικού νότου μέχρι τα ορεινά χωριά του Ταμίλ Νάντου. Στα αγροτοχώρια του Τεράι και στους δρόμους της Καλκούτα. Στις ζούγκλες της Καρνάτακα. Το χρονικό της γνωριμίας ενός "homo urbanus" με την κουλτούρα του δρόμου και των ταξιδευτών· με την πνευματικότητα της Ανατολής· με τη νηφάλια παρατήρηση. Η απόπειρα της αποτύπωσης των συναισθημάτων της...

Η Αγγελική είναι σατανικό πλάσμα. Γκροτέσκο απείκασμα της εποχής μας, πεινασμένο για επιτυχία, χρήμα και έρωτα. Ανθεκτικό μικρόβιο προγραμματισμένο να επιβιώνει σε κάθε περίσταση. Κωμικοτραγικό άθυρμα των καιρών μας, που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει. Η Αγγελική είναι εκρηκτικός τύπος. Κυριο­λεκτικά. Αλλά μην ξεγελιέστε. Αυτό δεν είναι ένα σοβαρό βιβλίο. Είναι μια ιστορία για γέλια. Και για κλάματα.

Το νέο μας βιβλίο, μέσα από μια πανδαισία χρωμάτων και εικονογραφημένων σχεδίων, βοηθά στο να απομνημονεύονται εύκολα όλες εκείνες οι πληροφορίες που χρειάζονται οι μαθητές. Ξεχάστε τον ανιαρό τρόπο εκμάθησης της θεωρίας της μουσικής. Χρώματα, όμορφες εικόνες, έξυπνα παζλ και κάτι πρωτοποριακό· αυτοκόλλητα με τους ήρωες του βιβλίου που έχουν άμεση σχέση με τα παιχνίδια και τις ασκήσεις του βιβλίου.