Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Το εκπληκτικότερο και πιο αστείο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ για το σεξ". (Guardian) "Εκτυφλωτικό! Κανένας δεν έχει γράψει έτσι για το σεξ από την εποχή του Χένρυ Μίλλερ". (Time) "Ένα βιβλίο συγκινητικό και απίστευτα κωμικό... Ο Ροθ διαθέτει ένα συγκλονιστικό και πρωτότυπο ταλέντο..." (New York Review of Books) "Ένα πανέξυπνο και ζωντανό ανάγνωσμα... Παράξενο, υπερβολικό, ιερόσυλο, τρομερά αστείο". (The New York Times) "Ένα μικρό αριστούργημα, ένα κωμικό διαμάντι: παιχνιδιάρικα ζωντανό, κι ωστόσο επώδυνα αποκαλυπτικό". (Playboy)

Μέσα στις φτωχογειτονιές των αγγλικών πόλεων, στην τέλεια εξαθλίωση των ανθρώπων και του τοπίου, μαίνεται αδιάκοπα και υπόγεια η πάλη των Εκτός Νόμου με τους Εντός Νόμου. Το σκηνικό: βρώμικοι δρόμοι, εργοστάσια που σε τρελαίνουν με το βουητό τους, πείνα. Τα λεφτά δεν φτάνουν ποτέ, συχνά δεν υπάρχει πανωφόρι για τον βαρύ χειμώνα. Έτσι, όταν τα χαμίνια, οι εγκληματίες, τα παιδιά του αναμορφωτηρίου, τα βάζουν μ' αυτό το απαίσιο σύστημα που τους κρατάει κλειδωμένους στην ασκήμια της ζούγκλας τους -όταν κλέβουν ένα φουρνάρικο τη νύχτα, όταν κάνουν γυαλιά καρφιά ένα πικνίκ της κ...

Όταν ο Χρονοταξιδιώτης, γεμάτος θάρρος, βγήκε απο το μηχάνημά του, αντιλήφθηκε με έκπληξη πως είχε φτάσει στο έτος 802.700 μέσα στο μέλλον. Τα πάντα είχαν αλλάξει. Σε κάποια άλλη ουτοπική εποχή, όλα τα όντα συνυπήρχαν σε τέλεια αρμονία. Ο Χρονοταξιδιώτης αποφάσισε τότε να μελετήσει όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα - να αποκαλύψει τα μυστικά τους πριν επιστρέψει στη δική του εποχή. Και τότε ανακάλυψε πως η εφεύρεσή του, η μοναδική του οδός διαφυγής, είχε εξαφανιστεί. Ο Χ. Τζ. Ουέλς έγραψε ένα διαχρονικό αριστούργημα που περιγράφει ένα εκπληκτικό ταξίδι πέρα απ' τα όρια της φαντ...

Ο αναγνώστης που για πρώτη φορά διαβάζει τις ιστορίες του Πόε, παρατηρεί αμέσως την πρωτοτυπία και την ευφυΐα τους. Ο Πόε ήταν ένας εξαιρετικά έξυπνος άνθρωπος. Η ταχύτητα με την οποία μπορούσε να καταλάβει φιλοσοφικές και μεταφυσικές ιδέες ήταν τόσο αξιοσημείωτη όσο και η ικανότητα του να αφομοιώνει θεωρίες της γραμματικής, νέες τυπογραφικές μεθόδους και πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις. Κι όμως, η πρωτοτυπία και η ευφυΐα είναι το λιγότερο απ' αυτά που προσφέρει ο Πόε στον αναγνώστη. Οι καλύτερες ιστορίες του ξεπηδούν χωρίς αμφοβολία από μια ψυχοπαθή πλευρά της προσωπι...

... Ο Τζιμ βούτηξε το χέρι του στη γούρνα κι ανακάτεψε το φεγγάρι, σπάζοντάς το σε ρυάκια φως που στροβιλίζονταν. Έβρεξε το κούτελό του με τα βρεμένα του χέρια και σηκώθηκε. Αυτή τη φορά δεν κουνιόταν με τόση ησυχία, την κουζίνα όμως τη διέσχισε στις μύτες των ποδιών του και στάθηκε στην πόρτα της κρεβατοκάμαρης. Η Γιέλκα κούνησε το μπράτσο της κι άνοιξε λίγο τα μάτια. Ύστερα, τα μάτια άνοιξαν και γούρλωσαν, ύστερα γυάλισαν, υγρά. Ο Τζιμ κοίταξε μέσα στα μάτια της· το πρόσωπό του ήταν ανέκφραστο. Μια μικρή σταγόνα έτρεξε απ' τη μύτη της Γιέλκα και κάθισε στο κοίλωμα, στο πά...

Η Κλαρίσα Ντάλογουεη, μια κοσμική κυρία του Λονδίνου, ετοιμάζει μια πολύ σημαντική δεξίωση. Από τις σκέψεις εκείνης της μέρας κι από τις αναμνήσεις του παρελθόντος, αναδύεται ανάγλυφη η προσωπικότητά της, και μαζί μ' αυτήν και όλοι οι άνθρωποι που άγγιξαν τη ζωή της, με την αγάπη, το μίσος τις μικρές τους τραγωδίες και κωμωδίες. Η κυρία Ντάλογουεη είναι το τέταρτο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, που σημαδεύει μια αποφασιστική στροφή στην εξέλιξή της, καθώς σπάζει το φράγμα του παραδοσιακού αγγλικού μυθιστορήματος, και την καθιερώνει ως συγγραφική μεγαλοφυΐα.

Πόσες ανθρώπινες ιστορίες μπορούν να χωρέσουν μέσα στις ετοιμασίες για ένα πάρτι; Και πόσα χρόνια μέσα σε μια μέρα του Ιουνίου; Στο αριστούργημα της Βιρτζίνια Γουλφ, που θεωρείται απάντηση στον "Οδυσσέα" του Τζέημς Τζόυς, ο χρόνος διαστέλλεται αφύσικα ανάμεσα στη λογική και στην παραίσθηση, ορίζοντας ένα σύμπαν όπου τα πουλιά κελαηδούν στα ελληνικά.

Ο χαλίφης Βατέκ, εγγονός του Χαρούν ελ Ρασίντ, γίνεται υπηρέτης του Διαβόλου, παρασυρμένος από την ακόρεστη περιέργειά του και τη μεγαλομανία του. Έπειτα από τη θυσία πενήντα μικρών παιδιών, θα ξεκινήσει από την πρωτεύουσά του, τη Σαμάρα, για την ερειπωμένη πόλη του Ισταχάρ, όπου περιμένει να δει τους θησαυρούς των σουλτάνων που έζησαν πριν από τον Αδάμ. Έπειτα από αμέτρητες περιπέτειες, θα μπει στα υπόγεια δώματα του Διαβόλου-Εβλίς, όπου θ' ανακαλύψει τη ματαιότητα του πλούτου και των θαυμάτων που θ' αντικρίσει. Εκεί, τον περιμένει η τιμωρία για την περιέργειά του: τα αιών...

Στον τόμο αυτό, που διασκεδάζει μορφώνοντας και μορφώνει διασκεδάζοντας, παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες στιγμές της συναρπαστικής περιπέτειας της μουσικής ανά τους αιώνες. Από τα λατρευτικά άσματα και τα τραγούδια των εργατών στην Αρχαία Αίγυπτο, ώς την αυστηρότητα του Γρηγοριανού Μέλους και τις ξέγνοιαστες μελωδίες των μενεστρέλων, κι από κει στην πολυφωνία του Μεσαίωνα και στο μουσικό πλούτο της Αναγέννησης.Γνωρίστε μαζί μας τον πληθωρικό Χαίντελ, τον τελειομανή Μπετόβεν, το φλογερό πατριώτη Βέρντι, τον λυρικό Πουτσίνι, τον κοσμογονικό Στραβίνσκι και τον ανορθόδοξο πειραμα...

Συγκεντρωτική έκδοση και των 8 άλμπουμ της σειράς "Η ζωή μετά". Όση σοφία κι αν συσσωρεύσει κάποιος, τα τοπία ενός μετά θάνατον κόσμου δεν θα του αποκαλυφθούν. Το επέκεινα ασκεί αποκλειστικά τη γοητεία της αφάνειας του, ανοιχτό σε κάθε εικάσιμη ή εικαστική εκδοχή. Μπορεί πολλοί να ασχολούνται μαζί του, λ.χ. θεολόγοι, εθνολόγοι, ζωγράφοι ή γλωσσολόγοι (που εντοπίζουν) την ετυμολογία του παραδείσου στο αραμαϊκό "pardez"- τους περίφρακτους κήπους- και της κόλασης στο αρχαιοελληνικό "κλάω"- τους τιμωρητικούς ακρωτηριασμούς), κανείς τοπογράφος, ωστόσο, δεν θέτει ζήτημα απο...

Στη "Ζούγκλα", ο Σίνκλαιρ αφηγείται την επική τραγωδία του Γιούργκις Ρούντκους, ενός λιθουανού χωριάτη, που έρχεται, μαζί με φίλους και συγγενείς, μετανάστης στα σφαγεία, για να δουλέψει, να ζήσει και να πεθάνει εκεί. Στα Κονσερβάδικα (όπως λέει ο Σίνκλαιρ τα σφαγεία), οι μετανάστες συναντούν όλα τα κακά της αμερικανικής βιομηχανίας, της πολιτικής και της κοινωνίας. Δεν ξέρουν λέξη αγγλικά, κι έτσι πέφτουν εύκολα θύματα των δυνατών -των συσκευαστών και των επιστατών τους, της αστυνομίας, των πολιτικών "μπόσηδων", των μεσιτών και της υπόλοιπης "ανώτερης τάξης". Ο Γιούργκις α...

... Μπαίνω λοιπόν, πρέπει να πω πως ήταν στουπί στο μεθύσι, ο μπαμπάς, αρχίζει λοιπόν να με φιλάει, πράγμα φυσικό αφού ήταν μπαμπάς μου, αλλά νά που αρχίζει να μου κάνει χοντρά χάδια, τότε λέω α όχι, γιατί κατάλαβα που ήθελε να το πάει το κάθαρμα, αλλά όταν του είπα α όχι αυτό ποτέ, πηδάει στην πόρτα και την κλειδώνει και βάζει το κλειδί στην τσέπη του και γυρίζει ολόγυρα τα μάτια του κάνοντας α α α, ακριβώς όπως στο σινεμά, ήταν φοβερό. Θα σε κάνω με τα κρεμμυδάκια, έλεγε με στόμφο, άφριζε κιόλας λίγο προφέροντας αυτές τις απόκοσμες φοβέρες και τελικά πηδάει πάνω μου. Δε δ...

"Ο αναγνώστης θα διασκεδάσει στην αρχή, έπειτα θα νιώσει κάποια αμηχανία, και τελικά θα δοκιμάσει την παγωνιά του θανάτου, και θα γεμίσει απέραντη θλίψη. Είναι μεγάλη χαρά να ανακαλύπτει κανείς συγγραφείς με την οξυδέρκεια και τη μαεστρία της Μπέρυλ Μπέηνμπριτζ". (Daily Mirror) "Μια γκροτέσκα ιστορία, που η Μπέηνμπριτζ την αφηγείται μ' ένα ύφος απατηλά απλό, για να αναδείξει ακόμη πιο έντονα τον Τρόμο". (Financial Times)

Η Τζόαν Φόστερ σκηνοθετεί την αυτοκτονία της, και δραπετεύει σ' ένα παραθαλάσσιο ιταλικό χωριουδάκι, μ' έναν μόνο σκοπό: να κάνει τον απολογισμό της ζωής της -και του θανάτου της: Μιας ζωής που την έζησε ως εδώ με δύο πρόσωπα, μεταπηδώντας από την παχύσαρκη έφηβη στη λεπτή νέα γυναίκα, από τα κόκκινα μαλλιά της στα μουντά καστανά, από το Λονδίνο στο Τορόντο, από τον πολωνό κόμη στον επαναστάτη σύζυγο και τον θεότρελο ποιητή εραστή, από την ψευδώνυμη συγγραφή λαϊκών ρομάντσων, ως την επώνυμη αναγνώριση, που την κάνει "πρώτη και σπουδαιότερη ποιήτρια του Καναδά". Πέφτοντας απ...

Γραμμένη το 1914-15, η Δίκη, δημοσιεύεται μετά το θάνατο του Κάφκα, το 1925, και θεωρείται έργο ημιτελές, με αμφίβολη ακόμη και τη σειρά των κεφαλαίων του. Ο ήρως Κ., τραπεζικός υπάλληλος, συλλαμβάνεται για λόγους που αγνοεί, και ανακρίνεται επίμονα, σε διαδικασίες ονειρικά διαστρεβλωμένες, προσπαθώντας του κάκου να ανακαλύψει τις αιτίες της ενοχής του, για να πεθάνει, στο τέλος, από το μαχαίρι των δύο μαυροντυμένων άγνωστων.

Η κάθε πρόοδος μετατοπίζει τα όριά μας λίγο μακρύτερα από συνήθειες που δεν προφτάσαμε ακόμα ν' αποκτήσουμε, κι άλλο δεν είμαστε στην πραγματικότητα παρά μετανάστες, που ακόμα δεν μπόρεσαν να θεμελιώσουν μια πατρίδα.

Όλοι έχουμε δει μυρμήγκια να κουβαλούν με πείσμα και επιμονή, τεράστια, σε σχέση με το μέγεθός τους, κομμάτια τροφής. Και όλοι ξέρουμε πόσο καλά οργανωμένη είναι μια αποικία μυρμηγκιών, με σωστή ιεράρχηση καθηκόντων και τέλειο καταμερισμό εργασίας. Εκείνο όμως που δεν ξέρουμε είναι οι πολιτικές θέσεις και οι πεποιθήσεις αυτών των ακούραστων εργατών. Ο Αρκάς εισδύει μέσα στις σήραγγες και τις στοές της μυρμηγκοφωλιάς, ακούει και καταγράφει συζητήσεις και αντιπαραθέσεις οπαδών και αντιφρονούντων του συστήματος και μας τις μεταφέρει με απαράμιλλο χιούμορ σ' αυτό το υπέροχο άλμ...

... Κοιμόταν με τα μάτια ανοιχτά. Ο Οδυσσέας στάθηκε κοντά της, με τα πορτοκάλια στο χέρι, και κατάλαβε πως τον κοιτάζει χωρίς να τον βλέπει. Τότε πέρασε το χέρι του μπροστά στα μάτια της και τη φώναξε με το όνομα που είχε βρει για να τη σκέφτεται: «Αρίντνερε!» Η Ερέντιρα ξύπνησε. Ένιωσε γυμνή μπροστά στον Οδυσσέα, έβγαλε μια στριγκλιά και σκεπάστηκε με το σεντόνι ώς το κεφάλι. «Μη με κοιτάς» είπε. «Είμαι φριχτή». «Έχεις όλη το χρώμα του πορτοκαλιού» είπε ο Οδυσσέας. Έβαλε τα φρούτα στο ύψος των ματιών της για να το συγκρίνει και μόνη της. «Κοίτα». Η Ερέντιρα ξεσκέπασε...

"Αν έχεις παιδιά, να τα χαίρεσαι. Αν δεν έχεις, να χαίρεσαι". Αυτό λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία και ο Αρκάς αναλαμβάνει να μας αποδείξει ότι η παροιμία αυτή είναι σοφή. Μετά τα ΖΕΥΓΑΡΙΑ, το πρώτο άλμπουμ αυτής της μικρής σειράς, έρχεται τώρα να μας ξεναγήσει σε μια άλλη μεγάλη κατηγορία προβλημάτων: τα ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ. Με το ακούραστο χιούμορ του μας αναλύει το θέμα, μετατρέποντας τις δύσκολες ενδοοικογενειακές σχέσεις σε σπαρταριστά στιγμιότυπα. Ένα άλμπουμ αφιερωμένο σε όσους έχουν παιδιά, σε όσους δεν έχουν παιδιά, σε όσους σκοπεύουν να κάνουν παιδιά, αλλά προπαντ...

Ζευγάρια! Ζευγάρια παντρεμένα, ζευγάρια ελεύθερα, ζευγάρια νεαρά, ζευγάρια ώριμα, ζευγάρια ανώριμα! Όλων των ειδών τα ζευγάρια έχουν κάτι κοινό: αποτελούνται από δύο. Κι αυτοί οι δύο πρέπει να ταιριάζουν σαν ένα ζευγάρι κάλτσες, γιατί αλλιώς αρχίζουν τα προβλήματα. Προβλήματα όμως, που αν τα δεις απ’ την αστεία τους πλευρά, γίνονται πηγή άφθονου γέλιου. Και αυτό ακριβώς κάνει ο Αρκάς σ’ αυτό το αλμπουμάκι. Αναλύει τις σχέσεις των ζευγαριών χιουμοριστικά, εκπονώντας μια ξεκαρδιστική μονογραφία πάνω στα ΖΕΥΓΑΡΙΑ.