Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Αφροδίτη, θεά του έρωτα, η ώριμη γυναίκα, η πολύπειρη στα ερωτικά, που 'χει ομορφιά, λαγνεία και θάνατο, και μεταχειρίζεται όλα τα μάγια της για να τραβήξει κοντά της τον έφηβο, το άγουρο αγόρι, που δεν έχει σκιρτήσει η καρδιά του για έρωτα, που λαχταράει να κυνηγήσει στο δάσος. Πώς εκείνη τον παρακαλάει. Πώς του προσπέφτει αυτή που πήρε αιχμάλωτό της τον Άρη, του πολέμου το θεό και τον έκαμε και: "Κρέμασε δόρυ, κράνος του αδάμαστο κι ασπίδα" κι έκαμε "την αγκαλιά της ομαλό, το στρώμα της σκηνής του". Πώς: "μ' άλυσο από τριαντάφυλλα τον έσερνε δεμένον"

Ο "Κοριολάνος" κατακυρώθηκε από τους φιλόλογους ως "η τραγωδία της περιφάνιας". Αλλά ο Κοριολάνος, δεν είναι μόνον περήφανος, είναι και γέννημα της τάξης του και της εποχής του, της Ρώμης της κοσμοκράτειρας. Και πάνω απ όλα είναι γιος της μάνας του της Βολούμνια, που καυχιέται πως έστειλε το μοναχογιό της σε σκληρό πόλεμο και προτιμάει το γιο της νεκρό παρά ζωντανό και ατιμασμένο, προδότη και διαγουμιστή της πατρίδας του.

Ο Ληρ με την απόφασή του να ξεντυθεί την απολυταρχική εξουσία του - χωρίς ανάγκη κι αρρώστια- μόνο επειδή έχει μπει στα χρόνια, έχει προχωρίσει πολύ πιο πέρα από καθέναν που έχει βρεθεί στην κορυφή της εξουσίας. Και η στιγμή που ζητάει από τις κόρες του να του ειπούν πόσο τον αγαπούν είναι μια πολύ ανθρώπινη στιγμή. Σαν να ζητάει μια εγγύηση, ένα στήριγμα για όταν δε θα ΄χει πια εξουσία, για να περάσει από την εξουσία στη μη εξουσία και να μην κακοπάθει.

Στόχος του λεξικού του Γ. Παπαδημητρόπουλου ήταν να μην αφήσει έξω καμιά, κατά το δυνατόν λέξη που χρησιμοποιούν οι Έλληνες σε όλες τις εκδηλώσεις της ατομικής, επαγγελματικής και κοινωνικής τους ζωής. Ακόμα και το λεξιλόγιο που ως τώρα έχει διαμορφωθεί, για να καλύψει τις ανάγκες της σημερινής προηγμένης τεχνολογίας, βρήκε τη θέση του στο βιβλίο αυτό. Ο αριθμός των λέξεων που περιλαμβάνονται στο λεξικό πλησιάζει τις εβδομήντα χιλιάδες. Τα κύρια ονόματα, οι καταλήξεις των επιθέτων, οι αρχικοί χρόνοι που σημειώνονται σε όλα τα ρήματα, το παράρτημα με τις χρησιμοποιούμενες...

Η ομοιότητα του ήχου πολλών λέξεων της ελληνικής γλώσσας προσδίδει σ' αυτές ένα ιδιαίτερο, έναντι των άλλων χαρακτηριστικό: τις κατατάσσει στην κατηγορία των ομοήχων. Πράγματι μελετώντας την ελληνική γλώσσα, καθ΄όλη την ιστορική της πορεία, από την ομηρική έως και την κοινή (δημοτική), συναντάμε πολλές λέξεις που ομοηχούν προς άλλες, όχι κατ΄ανάγκη του αυτού μέρους του λόγου (υπάρχουν πολλά επίθετα που ομοηχούν με ρήματα και ουσιαστικά). Για το μαθητή ή το σπουδαστή η εντόπιση αυτής της κατηγορίας των ελληνικών λέξεων που επιχειρεί το "Λεξικό των ομόηχων λέξεων" μπορεί ν...

Το βιβλίο του Γιώργου Β. Κυριαζόπουλου η "Φιλελεύθερη Διαπαιδαγώγηση" πλουτίζει με διαύγεια και πρωτοτυπία το πολυδιάστατο θέμα της φιλελεύθερης διαπαιδαγώγησης και της αυτόνομης προσωπικότητας του παιδιού και διαλύει την ασάφεια και τα ερωτηματικά που επικρατούν γύρω απ' αυτό. Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε όσους έχουν αποστολή τη μόρφωση των παδιών και των εφήβων, τους γονείς, τους νέους και τους εκπαιδευτικούς. Ιδιαίτερα απευθύνεται στους φοιτητές, τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς που είναι η κυριότερη πηγή πρόκλησης στο σαθρό, συντηρητικό κατεστημένο και η μαχητικότερ...

Αναμφισβήτητα, η 17η Αυγούστου 1944 αποτελεί για τη μεγάλη εργατούπολη Νίκαια την πιο φρικτή ημέρα της σε καταστροφές κι αίματα. Ήταν ημέρα που η αγάπη και η προσήλωση στο χρέος για την ελευθερία δοκιμάστηκαν σκληρά από το μίσος και την προδοσία, και η λεβεντιά μαζί με την περηφάνια σύρθηκαν σε ανήκουστες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Σ' ένα μεγάλο μπλόκο που οργανώθηκε την αποφράδα εκείνη ημέρα από ισχυρή δύναμη του ναζιστικού στρατού στην πόλη αυτή, θανατώθηκαν μέσα σε μια μάντρα κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης, καθώς και σε μια άλλη μάντρα στη συνοικία Νεάπολη της...

Ο καθορισμός της νεοελληνικής ταυτότητας ήταν, κι ως ένα σημείο εξακολουθεί να είναι, κύριο μέλημα της νεοελληνικής συνείδησης το 19ο και 20ό αιώνα. Έτσι, η "λογοτεχνικότητα" των κειμένων ποτέ δεν αποσυνδέθηκε από την αναζήτηση της "ελληνικότητάς" τους. Όλοι οι συγγραφείς, και ιδίως οι "μείζονες", που απαρτίζουν τον "κανόνα" της νεοελληνικής λογοτεχνίας, έχουν ανταποκριθεί σε αυτή βασικά την ανάγκη. Στο βιβλίο αυτό γίνεται μια πρώτη απόπειρα να εξετασθεί διά βραχέων η νεοελληνική λογοτεχνική ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων από μια τέτοια οπτική γωνία. Τα κείμενα των λογο...

Για να ερμηνευθεί ένα φιλοσοφικό κείμενο, χρειάζεται αυτονόητα και ένας ανάλογος φιλοσοφικός εξοπλισμός. Χωρίς τον εξοπλισμό αυτόν, πετυχαίνουμε πολύ φτωχά αποτελέσματα. Την εικόνα των "φτωχών αποτελεσμάτων" βλέπουμε στη διδασκαλία του "Πρωταγόρα", όπως γίνεται σήμερα. Ο "Πρωταγόρας" αντιμετωπίζεται ατυχώς μόνο ως φιλολογικό, όχι και ως φιλοσοφικό κείμενο. Δε θα ήταν υπερβολή αν υποστήριζε κανείς ότι ετσι όπως διδάσκεται είναι σα να μη διδάσκεται. Για την αποφυγή λοιπόν των παραπάνω αστοχιών, χωρίζουμε το διάλογο σε επιμέρους ενότητες, δίνουμε περιλήψεις των αποσπασμάτων...

Ο Λυσίας ως λογογράφος μιμείται τους δισταγμούς και το αφελές ύφος του απλού Αθηναίου της εποχής του. Γι' αυτό και τα επιχειρήματα που φέρνει στους δικανικούς λόγους του αναπτύσσονται τόσο φαινομενικά τίμια, ώστε τα αντίστοιχα του αντίδικου να φαίνονται απατηλά. Την τεχνική αυτή διαπιστώνουμε και στον Υπέρ αδυνάτου λόγο, που χαρακτηρίστηκε ως το αριστούργημά του. Ωστόσο ερωτήματα που γεννιούνται, κατά τη μελέτη αυτού του λόγου, είναι: Κατορθώνει ο αδύνατος να πείσει τους δικαστές του; Τα επιχειρήματά του έχουν βάση (λογική και αντικειμενική) ή στηρίζονται σε σοφίσματα; Π...

Οι Έλληνες έδιναν το όνομα Αντιγόνη στις κόρες τους την Κατοχή. Ήταν και αυτό ένα κομμάτι της Εθνικής μας Αντίστασης. Χιλιάδες πονήματα, σε παγκόσμια κλίμακα, εκδίδονται ερμηνεύοντας την Αντιγόνη. Πάμπολλες οι θεατρικές παραστάσεις ανά την υφήλιο, οι φιλόσοφοι, παλαιότεροι και σύγχρονοι, δεν αποφεύγουν να δώσουν το δικό τους ερμηνευτικό στίγμα για την Αντιγόνη. Ο Σοφοκλής έχει βρει τον τρόπο να είναι διαχρονικά παρών, να προβληματίζει, να συναρπάζει με το κορυφαίο αυτό έργο του.

Όταν ένας συγγραφέας διαβάζεται, λόγω του όγκου και της πολυμορφίας των γραφτών του, αποσπασματικά, η δημιουργία μιας εξίσου αποσπασματικής εικόνας του έργου του και ο παρεπόμενος της σχηματισμός εντυπώσεων και εκτιμήσεων λιγότερο έγκυρων καθίστανται συχνά αναπόφευκτα. Αν ο μελετητής του συγκεκριμένου συγγραφέα αποφασίσει να λάβει υπόψη του την ήδη διαμορφωμένη άποψη της αναγνωστικής κοινής γνώμης, θα διαπιστώσει κάποτε ότι θα πρέπει να προσαρμόσει ανάλογα τον τρόπο με τον οποίο θα "χειριστεί" το υλικό που έχει μπροστά του-έτσι, η εργασία που θα, προκύψει μπορεί να προσλ...

Μια απόπειρα ανθολόγησης τραγουδιών -ελληνικών τραγουδιών- που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με το στρατό, είναι τούτο το βιβλίο. Περιλαμβάνει ένα υλικό επώνυμων και ανώνυμων δημιουργών, που μπορεί να ξυπνήσει μνήμες της στρατιωτικής ζωής ή να δώσει κάποιες εικόνες του τι σημαίνει στρατιώτης, φαντάρος, θητεία, έννοιες που δεν έγιναν ποτέ βιώματα για την πλειοψηφεία του γυναικείου πληθυσμού, καθώς και π.χ. για τους πρωτότοκους γιους πολύτεκνης οικογένειας ή άλλες ανδρικές... μειονότητες, που απαλάσσονται της... θητείας.

Το δοκίμιο είναι σήμερα ίσως το πιο διαδεδομένο είδος έντεχνου λόγου. Εντούτοις ελάχιστες είναι στη χώρα μας οι σχετικές αυτοτελείς μελέτες. Γι΄αυτό και το βιβλίο τούτο έχει τους εξής συγκεκριμένους στόχους: πρώτα να ενημερώσει τον αναγνώστη για την ιστορία του δοκιμίου, κατόπιν να προβάλει και να σχολιάσει τα γνωρίσματα που οριοθετούν την αυτονομία του, και τέλος, να προτείνει στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς έναν τρόπο πρακτικό και σαφή για την προσέγγιση των δοκιμίων κατά την καθημερινή διδακτική πράξη.

Πάντα για τις σκλαβωμένες πατρίδες είναι χλωμός ο λόγος ο παλιός: "Εις οιωνός άριστος..." και περπατάει στο νου των υποδούλων, παίρνει μορφή Θεομήτορος και παρουσιάζεται λαμπρή οπτασία στη βοσκοπούλα της Λωραίνης και της δίνει εντολή να παρατήσει τα πρόβατα και να αναλάβει, αυτή η ταπεινή "να λευτερώσει την πατρίδα της από αυτή τη συμφορά".