Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Απέναντι στον Προμηθέα ορθώνονται από την πρώτη στιγμή, αδελφές δυνάμεις, το κράτος και η βία... Με τις δυνάμεις αυτές πρώτα και βασικά αντιδιαστέλλεται η υπόσταση και η δύναμη του Προμηθέα. Πίσω από τις δυνάμεις αυτές, ανακοινώνεται αμέσως ότι υπάρχει ανώτατη πηγή εξουσίας με κύρος τελεσίδικο, ο Δίας... Το "αντίπαλον κράτος" που ορθώνεται απέναντι στη "γνώμη" του Προμηθέα, προσφέρεται στην όψη, στην ακοή, στη συνείδηση του θεατή από την πρώτη στιγμή με απόλυτη ακρίβεια συμβόλων. Οι σκληρές μορφές που εφαρμόζουν το νόμο για λογαριασμό του νέου τυράννου (Δία) τοποθετούν το θ...

Ο έρωτας ειπώθη από τις διάφορες εποχές, ανάλογα με τις ιδέες τους, θείος, ιερός, χυδαίος, κοινός, αφύσικος... Για τον Σαίξπηρ, τον ποιητή της Αναγέννησης, ο Έρωτας είναι η όλο υγεία ορμή, η γλυκιά όσο και φυσική μανία που πιάνει τ' ανθρώπινα πλάσματα, ιδιαίτερα την άνοιξη της ζωής τους, όταν ανθίζει η εφηβεία, και τα σμίγει κι έτσι ανανιώνει τη ζωή και κάνει την ανθρωπότητα αθάνατη και τη γη οικουμένη.

Η Αφροδίτη, θεά του έρωτα, η ώριμη γυναίκα, η πολύπειρη στα ερωτικά, που 'χει ομορφιά, λαγνεία και θάνατο, και μεταχειρίζεται όλα τα μάγια της για να τραβήξει κοντά της τον έφηβο, το άγουρο αγόρι, που δεν έχει σκιρτήσει η καρδιά του για έρωτα, που λαχταράει να κυνηγήσει στο δάσος. Πώς εκείνη τον παρακαλάει. Πώς του προσπέφτει αυτή που πήρε αιχμάλωτό της τον Άρη, του πολέμου το θεό και τον έκαμε και: "Κρέμασε δόρυ, κράνος του αδάμαστο κι ασπίδα" κι έκαμε "την αγκαλιά της ομαλό, το στρώμα της σκηνής του". Πώς: "μ' άλυσο από τριαντάφυλλα τον έσερνε δεμένον"

Για να ερμηνευθεί ένα φιλοσοφικό κείμενο, χρειάζεται αυτονόητα και ένας ανάλογος φιλοσοφικός εξοπλισμός. Χωρίς τον εξοπλισμό αυτόν, πετυχαίνουμε πολύ φτωχά αποτελέσματα. Την εικόνα των "φτωχών αποτελεσμάτων" βλέπουμε στη διδασκαλία του "Πρωταγόρα", όπως γίνεται σήμερα. Ο "Πρωταγόρας" αντιμετωπίζεται ατυχώς μόνο ως φιλολογικό, όχι και ως φιλοσοφικό κείμενο. Δε θα ήταν υπερβολή αν υποστήριζε κανείς ότι ετσι όπως διδάσκεται είναι σα να μη διδάσκεται. Για την αποφυγή λοιπόν των παραπάνω αστοχιών, χωρίζουμε το διάλογο σε επιμέρους ενότητες, δίνουμε περιλήψεις των αποσπασμάτων...

Ο πλατωνικός διάλογος "Ίων" πραγματεύεται το θέμα της θεόσταλτης έμπνευσης, που κατακυριεύει όλους όσοι ασχολούνται με την ποίηση. Είτε αυτοί συνθέτουν (ποιητές), είτε ερμηνεύουν (ραψωδοί, ηθοποιοί, χορευτές, χοροδιδάσκαλοι), είτε απλώς παρακολουθούν και συμπάσχουν (ακροατές, θεατές). Η ικανότητα των ποιητών να συνθέτουν ωραία, καθώς και των ραψωδών να απαγγέλλουν και να ερμηνεύουν ωραία τα ποιητικά έργα, δεν βασίζεται σε γνώση που έχουν αποκτήσει, διότι τάχα κατέχουν τη συγκεκριμένη τέχνη ή επιστήμη, αλλά είναι θείο δώρο. Γι' αυτό και ο καθένας τους διαπρέπει όχι σε όλα τα...

Οι "Πέρσες" είναι ένα ιστορικό δράμα, που όμως ξεπερνά τα όρια του είδους, ανιχνεύοντας το νόημα που κρύβεται στο συγκεκριμένο γεγονός. Η νίκη των Ελλήνων είναι επίτευγμα δικό τους, καθώς και των θεών, που τιμωρούν την υπέρμετρη δύναμη αλλά και την ασέβεια. Ούτε λέξη χλευασμού για τον αντίπαλο δεν ακούγεται. Εξίσου σοβαρά αντιμετωπίζεται και η δύναμή του και η τραγικότητα της πτώσης του. Φυσικά, το δράμα είναι ταυτόχρονα και ιστορικό ντοκουμέντο: η μεγαλειώδης αφήγηση της ναυμαχίας γράφτηκε από κάποιον που έλαβε μέρος σ' αυτήν. Albin Lesky, "Η Τραγική Ποίηση των Αρχαίων...

Η Ζουμπουλάκη γράφει με την ειλικρίνεια της καρδιάς της. Βασικός άξονας ο Άνθρωπος, η Μοίρα του, ο Έρωτας και ο Θάνατος. Στο έργο της αυτό αντικαθρεφτίζεται η πραγματικότητα, όπου μέσα από το βαθύ πόνο διανοίγονται φωτεινά διέξοδα δικαιώνοντας την ουσία της ύπαρξης της ίδιας της ζωής μας. Ψυχή και σώμα στη δοκιμασία της αντοχής, στην πίστη της ελπίδας. Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου μας συγκινεί και μας προβληματίζει. Και έχει το χάρισμα η συγγραφέας να καταγράφει τα γενόμενα με κρυστάλλινη διαύγεια, χιούμορ και ανθρωπιά.