Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αναχώρησα, από την Πιονγκ Γιανγκ, στις 28 Φεβρουαρίου του 2014. Είχα φτάσει στη χώρα ένα ζεστό πρωινό του Ιουνίου του 2012 και έφευγα, σχεδόν δύο χρόνια μετά, μέσα στον χειμώνα. Θυμάμαι έντονα εκείνη την ημέρα. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και, όσην ώρα το αυτοκίνητο με πήγαινε προς το αεροδρόμιο, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Η Βόρεια Κορέα μου άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμουν την κοινωνία. Μου άνοιξε ένα παράθυρο σε μια πραγματικότητα που αγνοούσα και που μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστη και παρεξηγημένη. Στο βιβλίο αυτό κατέθεσα την δική μου αλήθεια για την χώρα στην ο...

Δεκαετία του 1990. Αρχές καλοκαιριού. Σ’ ένα μικρό νησί των Κυκλάδων, με λιγοστούς κατοίκους, ο φόνος ενός κοριτσιού έρχεται να ταράξει τη γαλήνη και την ηρεμία της καθημερινότητάς τους. Τι σχέση μπορεί να έχει με την υπόθεση η αυτοκτονία μιας τουρίστριας, η οποία είχε πηδήξει από τον "ψηλό βράχο" δέκα χρόνια πριν; Προλήψεις και δεισιδαιμονίες βγαίνουν στην επιφάνεια. Γιατί οι ντόπιοι πιστεύουν ότι από τότε μια κατάρα κυνηγάει τον Γιάννη, παράφορο έρωτα της πνιγμένης; Θα καταφέρει ο πρωτευουσιάνος Επιθεωρητής να ξεδιαλύνει το μυστήριο; Η ζωή στο ξεχασμένο ετούτο ερημονήσι δ...

Τι θα μπορούσε αν μη τι άλλο να κάνει ένας ζωγράφος περπατητής των Αθηνών, με το χρόνο και την απόσταση κατακερματισμένη; Το έργο "Στα Cafe της αναμονής" γεννήθηκε όχι από πρόθεση, ούτε με κάποιο σχέδιο στο μυαλό μου. Προέκυψε από την συνήθεια να σημειώνω και να σχεδιάζω όπου και αν βρισκόμουν, κυρίως όμως, μόνος και αναμένοντας. Περιμένοντας στα διάφορα cafe των Αθηνών για να έρθουν κάποιοι φίλοι ή να έρθει η ώρα για να μου πει: "σήκω, είναι η ώρα να σηκωθείς, για να είσαι συνεπής στην επόμενη συνάντηση"..

Δεν είχε καμιά σημασία πως είχαμε "κάψει" μερόνυχτα με αναλύσεις κάθε είδους. Πως ταυτιζόμασταν σαν ένας άνθρωπος. Δεν είχε καμιά σημασία πως παραγνωριζόμασταν, και από την καλή και από την ανάποδη. Άλλωστε, η έκπληξη ξεπετιέται εκεί που δεν την περιμένεις, μέσα από τα αναμενόμενα. Άλλαξα πόδι, στο σταυροπόδι, για να απαλλαγώ από το μούδιασμα του ποδιού που κουβαλούσε το φορτίο του άλλου μου ποδιού. Τον άκουγα να μου μιλάει για το "πείραμα" που σκαρφίστηκε, ενώ πίεζα το μυαλό μου να σκεφτεί τις κατάλληλες λέξεις που θα μπορούσαν να τον αποθαρρύνουν. Έπινα τον καφέ μου παρισ...

Είναι μεγάλη η απόσταση από την πλήρη παραφροσύνη ως την ιδιορρυθμία, από την ιδιορρυθμία ως το βαυκαλισμό κι από το βαυκαλισμό ως την απλή μυθοπλασία και τελικώς τη μυθομανία; Αντιστοίχως, από τη μυθομανία ως την αποδοχή τής "προσωπικής αλήθειας", από την αποδοχή τής "προσωπικής αλήθειας" ως την παραδοχή τής εν γένει πραγματικότητας κι από την παραδοχή τής εν γένει πραγματικότητας ως τη διανοητική ισορροπία και τελικώς την πλήρη πνευματική διαύγεια;... Η απόσταση... Που χωρίζει το κάθε ένα απ' το επόμενο;... Ναι. Όση είναι αυτή του σύνθετου από το απλό, του απολύτου από το...

"Σημειωματάριο Ανησυχίας". Προσωπική κατάθεση σημειώσεων που πυροδοτούσε η καθημερινότητα σεργιανώντας εκεί που συναντιούνται ή συχνάζουν οι άνθρωποι για να κοινωνούν τις ανάγκες τους. Χρόνια τώρα η κρίση στοιβάζει τα όνειρα εναποθέτοντας τα πράγματα για αργότερα. Η άρνηση να δούμε το χρόνο που κυλάει χωρίς να μας λογαριάζει, κάνει τη στάση, τη συμπεριφορά μας, πολλές φορές, αλλόκοτη. Ίσως, να παραβλέπουμε αυτά που μας λείπουν, ή αυτά που μας παίρνουν, τα οποία, δεν είναι τίποτε άλλο από την αξιοπρέπεια, του να ζεις ως άνθρωπος Η ανησυχία είναι πηγή δημιουργικότητας και...

Ένα ερωτικό θρίλερ; Μία ιστορία τρόμου; Ένα παιχνίδι με αιρέσεις, μυήσεις, "διαστροφή" (σε μια έτσι και αλλιώς "διεστραμμένη" κοινωνία)... Το τέταρτο, κατά σειρά έκδοσης, μυθιστόρημα του Νίκου Μιχαλόπουλου. Μετά το "Λορελάι", το "Κάντυ" και το "Αερόπλοιο" για άλλη μία φορά αναδυκνύει την συγγραφική ικανότητά του. Τον τρόπο που χειρίζεται την πλοκή, τον τρόπο που καθηλώνει τον αναγνώστη του, Το μυθιστόρημα αυτό ακροβατεί από τον άκρατο ερωτισμό, τον απόλυτο τρόμο, τον συμβολισμό... Στο "Λορελάι" (έργο που έγραψε στα 18) κυριαρχεί η φαντασία και ο χαρακτήρας της πρωταγωνίσ...

Τον Γιώργο τον συνάντησα τυχαία... Σε μια πλατεία... σε μια έκθεση βιβλίου... είμαστε ανάμεσα στους ομιλητές σε εκδήλωση που οργάνωσε ο Δήμος με συντοπίτες λογοτέχνες... Έκτοτε αναπτύχθηκε μια σταθερή φιλία όπου μοιραζόμαστε προβληματισμούς για την ποίηση κι όχι μόνο... Μόνο τυχαία και συμπτωματική, όμως, δεν είναι η σχέση του Γιώργου με την ποίηση... Για λόγους που εκείνος μόνο -ίσως- τους ξέρει η σχέση του αυτή είναι στερεή, διαρκής, σε βάθος χρόνου... Έστω κι αν αυτή φαντάζει κάπως τυχαία ή αυθόρμητη όπως τα βιαστικά -κάποτε αγχωτικά- σημειώματα σ' ένα πακ...

Στη ζωή της Ζωής συμβαίνει κάτι μαγικό. Μέσα σε μια πολύ μικρή γωνιά της ψυχούλας της υπάρχει μια παράξενη χώρα που ζουν κάθε άλλο παρά αρμονικά, πολλά μικροσκοπικά πλάσματα που κάποιοι τα λένε συναισθήματα. Μπορείς να δεις την Κακία να ξεμαλλιάζει την Καλοσύνη, το Θάρρος να σώζει τον Φόβο από βέβαιο πνιγμό και τον Εγωισμό να συνωμοτεί με τη Ζήλια. Όμως κάθε φορά που συμβαίνουν όλα αυτά, ο κατακκόκινος ήλιος σταματάει να χαμογελά και το χλωμό μισοφέγγαρο που έχει ένα δάκρυ κοιμισμένο στην άκρη του, με τον τρόπο του αναστατώνει όλη τη χώρα. Θα καταφέρει η Ζωή να ταξιδέψει σ'...

Ένας μοναχικός Μοντρεαλίτης που πετάει, προσπάθησε να σαγηνεύσει μια τηλεοπτική σταρ από το αντίπερα Τορόντο. Κάτι σαν τον κακό Λύκο που ερωτεύτηκε την προβατίνα Ντόλυ. Ο Ελισσαίος γνώρισε τη Νίκι Μπένετ, στην κυριολεξία κατά λάθος, όταν το βλέμμα του έπεσε τυχαία πάνω σε μια βουβή τηλεόραση. Κεραυνοβόλος έρωτας; Ούτε κατά διάνοια. Τουλάχιστον ο ίδιος δεν το παραδέχθηκε ποτέ. Λέει ότι εμπνεύστηκε, εγώ λέω ότι κόλλησε το μυαλό του, τόσο ποταπά. Τι ήθελε να κάνει μαζί της; Κανείς δεν κατάλαβε. Τα αγρίμια για να κατακτήσουν κάτι πρέπει πρώτα ...

Όταν οι άνθρωποι ερωτεύονται, αρχίζουν να κάνουν όνειρα. Όνειρα για κοινή ζωή, για γάμο, για παιδιά. Τι γίνεται όμως όταν η αγάπη και ο έρωτας έρχονται αντιμέτωποι με την αρρώστια και το ψέμα; Κρυμμένα μυστικά πολλών δεκαετιών, μετατρέπονται σε απρόβλεπτες αποκαλύψεις και κάνουν τα πάντα να ανατραπούν. Η Μάγδα και ο Ιάσονας, θα αναγκαστούν να πάρουν αποφάσεις, που θα τους στερήσουν την ευτυχία, την οικογένεια, την υγεία, ίσως ακόμη και την ίδια την ζωή...

Πρόκειται για ένα ποιητικό ανθολόγιο που φιλοξενεί ενδεικτική δουλειά 19 ποιητών από όλη την Ελλάδα.

Τι μπορεί να κάνει ο Κάιντ (Κind), ένα αδέσποτο Γκριφόν Φωβ της Βρετάνης, όταν γίνεται ο πλουσιότερος σκύλος του κόσμου; Μά, να πάρει υπό την προστασία του έναν αδέσποτο... άνθρωπο και, όντας σκύλος, να αρχίσει να λειτουργεί και ο ίδιος ως άνθρωπος! Ο αδέσποτος άνθρωπος δεν είναι άλλος από τον Λάντλ, έναν προικισμένο άστεγο, που ξεναγεί τον Κάιντ στα σκοτεινότερα λαγούμια της αδίστακτης και αυτοκαταστροφικής ανθρώπινης φύσης. Οι διαδρομές που θα διανύσουν και οι ανεπανάληπτες εμπειρίες που θα μοιραστούν, ανατρέπουν τις γνωστές ισορροπίες ανθρώπου-ζώου. Πρόκειται άραγε για...

Η χαμένη άνοιξη της δημοκρατίας (1963-1965), οι κυβερνήσεις μαριονέτες, τα μαύρα χρόνια της χούντας, οι φλογισμένες προσδοκίες της μεταπολίτευσης. Χρόνια που οι ελπίδες γίνονται εφιάλτες μέχρι να ζωντανέψουν ξανά, με την οικογένεια Σταμέλου σε μία ξέφρενη περιδίνηση με αβέβαιο τέλος. Η όμορφη ιδεολόγος, ο κυνικός εφοπλιστής, ο μπερδεμένος εκδότης ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους για να προσεγγίσουν την ευτυχία αλλά το περιβάλλον και ο χρόνος έχουν τη δική τους νομοτέλεια, ενώ ένας νεανικός έρωτας στα χρόνια της χούντας δοκιμάζεται στα χρόνια που ακολουθούν. Η περίοδος της μ...

"Γιατί με αποκαλείς πριγκίπισσα;", τον ρώτησε κάποιο βράδυ αυθόρμητα. "Είσαι όμορφη σαν πριγκίπισσα. Τα αστέρια είναι το στέμμα σου και η βροχή το φόρεμά σου. Η σιωπή και η μοναξιά, οι αυλικοί σου. Πριγκίπισσα της μοναξιάς. Της δικής μου μοναξιάς...". Alba είναι το όνομά της. Πριγκίπισσά μου, την αποκαλεί ο πατέρας της και σαν πριγκίπισσα τη μεγαλώνει. Είναι ο Μάρκο Λεβόζο, ένας από τους ισχυρότερους άντρες της μαφίας του Παλέρμο στη δεκαετία του '80. Στα 11 της αναγκάζεται να τη φυγαδεύσει μακριά. Καταλήγει σαν την ξυπόλητη Σταχτοπούτα στο ορφανοτροφείο του Βόλου,...

Κλείνεις τα μάτια, κρατάς για λίγο την αναπνοή και περιμένεις να σε προσπεράσει η αλήθεια. Βλέπεις, δεν μπορεί να σε πλησιάσει αυτό που δεν γνωρίζεις. Και συνεχίζεις, σαν να μην συναντήθηκες ποτέ μαζί της. Όμως, όσο κι αν προσποιείσαι, την αισθάνθηκες, έστω για μια στιγμή. Αντιμετώπισε την αλήθεια σου! Στυλώσου! Προχώρα μαζί της! Δεν έχεις άλλο δρόμο! Μέσα από την ιστορία της Ελένης και της Μαρίας ανατρέπονται τα πάντα, εκτός από την αλήθεια. Είστε έτοιμοι για το ταξίδι αυτό; Οπλιστείτε με δύναμη, γιατί η αλήθεια όσο και να πονάει, τελικά πρέπει να λέγεται.

Σήμερα η τηλεόραση είπε να ντυθούμε στα πράσινα. Οι παρουσιαστές όλων των καναλιών φορούσαν πράσινα ρούχα. Οι τιμές ήταν πολύ χαμηλές στα προϊόντα πράσινου χρώματος. Στα φανάρια των δρόμων κρατούσε περισσότερη ώρα το πράσινο. Οι περιθωριακοί σηκώσανε πράσινες μοϊκάνες και γράφανε με πράσινα σπρέι τα συνθήματά τους. Οι γονείς, αγόραζαν πράσινα μπαλόνια στα παιδιά τους, πράσινα γλειφιτζούρια και πράσινα παγωτά.