Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δείγμα γραφής: ΑΦΩΝΟ ΚΑΛΑΜΙ Κόμπο κόμπο την εμάζευα την πίκρα, στίβοντας αγριοβότανα στο άδειο μου χέρι και την άνοιξη και το καλοκαίρι Κι όταν το μελιχρό φθινόπωρο ήλθε κι εκάρφωσε βαθειά μου ένα μαχαίρι, ξέχειλη την πικρή κούπα είχα στο χέρι. Και πίνω τώρα κόμπο, κόμπο απ' το φαρμάκι που ξεχειλίζει στην άδεια μου απαλάμη, πικρό τραγούδι από άφωνο καλάμι (1968)

Ένα αφήγημα σαν περίπατος Πολλές φορές, όταν ο καιρός το επέτρεπε, στο κενό της ημερήσιας δουλειάς, από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων στην "Καθημερινή" ή στη Βουλή, κατά τις τρεις με πέντε το απόγευμα, έπαιρνα το δρόμο και περπατούσα. Κατά κανόνα πήγαινα προς την Πλάκα και την Ακρόπολη. Ήταν όμως και κάποιες άλλες φορές που, σχεδόν ασυναίσθητα, βρισκόμουν να περπατώ στο Παγκράτι, στους δρόμους της "γειτονιάς". Πλατεία Πλαστήρα - Πλατεία Βαρνάβα - Αρχιμήδους - Αρδηττός - Στάδιο - Μετς ήταν η "γειτονιά". Με επίκεντρο τις οδούς Φερεκύδου, όπου μετά το σχολείο συγκεντρωνόμασ...

Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο "Φαρμακευτική χημεία με στοιχεία Medical Chemistry" απευθύνεται πρωτίστως στους φοιτητές της Φαρμακευτικής, σε Φαρμακοποιούς και γενικότερα σε επιστήμονες που ασχολούνται με το φάρμακο. Όπως είναι γνωστό η Φαρμακευτική Χημεία ασχολείται με τη χημεία των φαρμάκων σε σχέση με τη φαρμακολογική δράση και τη χρήση τους στη θεραπευτική. Με τον όρο φάρμακο εννοούμε κάθε ουσία που προορίζεται για τη θεραπεία, την πρόληψη ή την ανακούφιση από συμπτώματα ασθενειών ή για διαγνωστικούς σκοπούς ή για να αποκαταστήσει ή να διορθώσει ή να προσδιορίσει φυσ...

Οι σταλακτίτες των καιρών/ πληθαίνουν στα υπόγεια σπήλαια·/ στενεύουν τα περάσματα./ Με τα βαριά μου ενδύματα/ ασθμαίνω στις διαβάσεις...

V Εννιά νησιά στην άβυσσο κι εκείνος π' αγαπούσα. Τώρα διάττοντες αλιεύω μέσα σ' έρημο ανασηκώνομαι και πέφτω καθώς στοιχεία μνημονικά ανάβουν πυρκαγιές που να μετρήσω δεν προφταίνω. Φεγγάρια τρίμερα γίναν τα πρόσωπα κι ο ασβέστης ο άσβηστος κάνει εγκαύματα τα τελευταία όνειρα με τη συνέργεια των δακρύων. [...] Κάπου-κάπου κολλώ έναν επίδεσμο ύπνου κι η φωνή μου κάνει σθεναρή το μνημόσυνο που θα πεί: πίστη στην αιωνιότητα ή του φορτίου συναίσθηση της ζωής.

[...]Τα συναχθέντα εδώ κριτικά κείμενα είναι ώσει προοίμια λυρών (δόκιμα ή αδόκιμα, αδιάφορο), ήτοι σαν πρόλογοι στο έργο και δη από κύκλο ποιητών που ιδιαίτερα αγάπησα. Υπάρχουν, βεβαιώτατα και άλλοι. Οπωσδήποτε από της απόψεως αυτής, ο αναγνώστης οφείλει να θεωρήση, ότι ο τόμος αυτός των κριτικών κειμένων κινείται επί της ίδιας γραμμής, επί της οποίας εκινήθη και ο προηγηθείς με τον τίτλο "Δάφνες και Τιμές", Αθήνα 1989. Και είναι συνέχεια εκείνου. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...] Έργο της αρμονίας αυτής το "Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι", μ' όλες τις δυσχέρειες που παρουσιάζει στη μεταγλώττισή του, είναι προορισμένο ν' αγαπηθεί από τους Έλληνες που τους κυβερνά η μεσογειακότητα, -έσχατη λέξη του πολιτισμού σ' έναν αποθηριωμένο κόσμο. Η μετάφραση αυτή, που έγινε από τα Άπαντα του Λόρκα που από χρόνια κυκλοφορεί σ' ένα ογκώδη τόμο ο ισπανικός εκδοτικός οίκος "Aguilar", προσφέρεται με τιμή κι αγάπη σ' ένα πολύτιμο φίλο της Ελλάδας και γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, τον κύριο Jose - Manuel Aniel Quiroga y Redondo. Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Μακριά, πολύ μακριά στο διάστημα, λένε πως υπάρχει ένας μικρός πλανήτης που μοιάζει εκπληκτικά με τη Γη. Είναι πολύ μικρός, χίλιες φορές πιο μικρός κι απ' το φεγγάρι. Έχει ωστόσο, θάλασσα και στεριά, βουνά και κάμπους, ποτάμια και λίμνες, λουλούδια και δέντρα, ζώα, ψάρια και πουλιά, και -το πιο σπουδαίο- ανθρώπους! Ανθρώπους μεγάλους και παιδιά, ίδιους σαν της Γης. Επειδή είναι τόσο μικρός, δε χωρά επάνω του παρά μια μονάχα μικρούλα χώρα. Κι η χώρα αυτή έχει μόνο μια μεγάλη πόλη, δύο τρεις μικρότερες και μερικά χωριά.

Κάποια στιγμή ένοιωσα βαθιά μέσα μου, ότι όλα γύρω μου αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς, η ζωή δεν παραμένει ούτε στιγμή η ίδια, γι' αυτό αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω τούτο το κείμενο. Θέλησα να σκιαγραφήσω μια συγκεκριμένη εποχή με βάση ένα Μουσείο, το Νομισματικό που κλήθηκα να έχω την ευθύνη του για πολλά δύσκολα χρόνια. Ευχαριστώ όλους όσοι στάθηκαν κοντά μου, όλα αυτά τα χρόνια. Η συμπαράστασή τους ήταν πολύτιμη για μένα. [...] Μάντω Οικονομίδου Επίτιμος διευθύντρια Νομισματικού Μουσείου

Το βιβλίο τούτο περιλαμβάνει δοκίμια μικρού ή μέσου μεγέθους γραμμένα κατά την τελευταία τριαντακονταπενταετία παράπλευρα στις ευρύτερες συγγραφικές μου προσπάθειες και δημοσιευμένα όλα σε περιοδικά. Ο τίτλος του υπονοεί ότι τοποθετούμαι, λαμβάνω θέση απέναντι σ' ένα σημαντικό κατά περίπτωση θέμα. Ωστόσο, πριν από τη θεσιληψία ανατέμνω το αντικείμενο της μελέτης και προβληματίζομαι -με την πυκνότητα κατ' ανάγκην που επιβάλλει το περιορισμένο μέγεθος. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)