Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Μερικά βιβλία μοιάζουν με τον κεραυνό στην αιθρία. Ένας τέτοιος κεραυνός καταστρέφει συνήθως, και οι συνέπειές τους σε κακό μπορεί να είναι ανυπολόγιστες. Κείνο που αντισταθμίζει ωστόσο τη φρίκη της καταστροφής, είναι το κέρδος των συνειδήσεων που ξυπνούν. Η μακαριότητα της αιθρίας μεταβάλλεται σε ύποπτη βεβαιότητα κινδύνου. Τι είν' η αιθρία; Ποιος είναι ο κίνδυνος; Πώς μπορεί να ονομαστεί ο εφησυχασμός μιας ολόκληρης κοινωνίας, που σηκώνει ψηλά τα χέρια όταν οι νόμοι της, αιώνων κληροδοτήματα που τη ρυθμίζουν, παραβιάζονται, για ν' αποδειχτούν ανεπαρκείς, να την προστατέ...

Ένας επιστήμονας -πολιτολόγος, κοινωνιολόγος- με βαθειά γνώση του θέματος και αυστηρό σύστημα, αναλαβαίνει την μεγαλεπίβολη προσπάθεια ν' αποδείξει σε ποιο βαθμό ο μαρξισμός, σα θεωρητικό οικοδόμημα, αλλά και σαν κινητήρια δύναμη ισχυρών ιστορικών κινημάτων, επέδρασε προωθητικά ή ανασταλτικά στις σοσιαλιστικές προσπάθειες για την αλλαγή της κοινωνίας. Οι αντιφάσεις στη θεωρία και την πράξη του σοσιαλισμού που τον συνοδεύουν στην πορεία του μέσα στην ιστορία αποδίδονται απ' τον συγγραφέα στις θεωρίες του Μαρξ. Ο Λέζερ προσπαθεί ν' αποδείξει με την εργασία του την αντιθετική...

Περιεχόμενα: 1. Συνέντευξη με τον Φρανσουά Μιτεράν των Ρομπέρ Φοσαίρ και Ζακ Ζυλιάρ 2. Το "σοσιαλιστικό συμβόλαιο" 3. Τι είναι η Συμβατική

Τούτη η μελέτη γράφτηκε από τον Γ. Πλεχάνωφ το 1894 και πρωτοδημοοιεύτηκε το 1895 οτην Πετρούπολη με τίτλο "Η Εξέλιξη της Μονιστικής Αντίληψης της Ιστορίας" και με το ψευδώνυμο Ν. Μπελτώφ. Ο συγγραφέας της παρακινήθηκε να γράψει αυτό το βιβλίο από τα εναντίον τον μαρξισμού άρθρα τον Ν. Κ. Μιχαηλόφσκι, ενός από τους κύριους θεωρητικούς των ναρόντνικων, που δημοσιεύτηκαν στο "Ρωσικό Πλούτο", το μηνιάτικο περιοδικό του κινήματός τους. Ήδη πριν από τη δημοσίευση αυτών των άρθρων ο Πλεχάνωφ σχεδίαζε να γράψει μια εκτεταμένη εργασία για την υλιστική αντίληψη της ιστορίας στην οπο...

[...] Το έργο "Η εξουσία και το άτομο" γράφτηκε το 1949. Για ένα παραδοσιακό φιλελεύθερο, που ψάχνει τον άνθρωπο πέρα από καθεστώτα και συστήματα, φράσεις σαν το "δεν ξέρω γιατί πρέπει να 'μαι ευγνώμων στο Λένιν" είναι αντικειμενικά αντιφατικές. Κι όμως εξηγούνται. Ο Ράσσελ έχει προφανώς υπ' όψη του τη σταλινική εμπειρία. Έπειτα, αν ο μαρξισμός αποβλέπει στην απελευθέρωση του ανθρώπου σα μέλους μιας σύνολης κοινωνίας, ο ωφελιμιστής, φιλελεύθερος Ράσσελ, φέρνοντας στην πλάτη τα μπαγκάζια του αιώνα του (ή μάλλον των δύο αιώνων του) δε βλέπει τον άνθρωπό του παρά σαν Άτομο. Κι...

Τα θέματα που ο Russell θίγει σε τούτο δω το βιβλίο, καθώς και οι απαντήσεις που ο ίδιος δίνει σ' αυτά, δεν θα ήταν εύκολο να γίνουν απόλυτα κατανοητά αν δεν λαβαίναμε υπ' όψη μας δύο, αποφασιστικούς για την όλη προβληματική του συγγραφέα, παράγοντες. Οι παράγοντες αυτοί είναι: α) Το ότι το βιβλίο γράφτηκε - όπως ο ίδιος ο Russell μας πληροφορεί στο προλογικό του σημείωμα - το 1917, δηλαδή στην πιο κρίσιμη χρονιά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και β) Η φιλοσοφική, στη γενικώτερη έννοιά της, προϊστορία του ίδιου του συγγραφέα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Τα "Λόγια της πλώρης" είναι η τελευταία συλλογή της ηθογραφικής περιόδου, που περιλαμβάνει 20 διηγήματα, δημοσιευμένα προηγουμένως τα περισσότερα στο περιοδικό "Εστία" από το 1893 και πέρα, στα οποία με την παρούσα έκδοση προστίθενται και άλλα τρία θαλασσινά του, παρμένα τα δύο από άλλες συλλογές - "Πάσχα στα πέλαγα" και "Διαβόλοι στο γιαλό" - και το ένα από το περιοδικό "Το τιμόνι". Μέχρι τώρα ο Καρκαβίτσας είχε ασχοληθεί στα διηγήματά του με τη ζωή του βουνού και του κάμπου, προπάντων της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, που τόσο καλά είχε γνωρίσει στα μαθητικά και φοιτητικά...

Αυτό το βιβλίο βασίστηκε πάνω σε διαλέξεις που δόθηκαν αρχικά, ατό Κολλέγιο Ruskin στην Οξφόρδη. Τρεις απ' αυτές επαναλήφθηκαν, εν συνεχεία, στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Το τελευταίο κεφάλαιο σε τούτο το βιβλίο ήταν η διάλεξη προς τιμήν του Lloyd Roberts, που δόθηκε στη Βασιλική Εταιρεία της Ιατρικής, στις 29 Νοεμβρίου τον 1949.

[...] Ενώ, όμως, στα πρώτα μυθιστορήματά του με σοσιαλιστικό περιεχόμενο έχει επηρεαστεί από τους μεγάλους ευρωπαίους ρεαλιστές συγγραφείς και οι υποθέσεις του κινούνται στο αριστοκρατικό, μεγαλοαστικό και μικροαστικό περιβάλλον, αργότερα εξετάζει τα πιο κατώτερα στρώματα της επτανησιακής κοινωνίας, κι έτσι πλησιάζει πιο κοντά στη γενική νεοελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Είναι γνωστό πως η Επτάνησος έμεινε πάντα κάτω από δυτικούς κυρίαρχους. Γι' αυτό και η "κοινωνική της σύνθεση ήταν απαράλλαχτη με την άλλη ευρωπαϊκή φεουδαρχία", όπως σωστά διαπιστώνει ο Γ. Σπαταλάς. Πα...

Η μέχρι τώρα έρευνα του μέλλοντος χωρίς να παίρνει υπ' όψη της τον παράγοντα πολιτική δεν έπιασε σωστά το πρόβλημα. Δεν εξαρτάται από την επιστήμη και την τεχνική, αλλά από το ποιος έχει την εξουσία να διαθέτει την επιστήμη και την τεχνική και να τις χρησιμοποιεί για τους σκοπούς του. Το αν θα πραγματοποιηθούν κατά τη διαμόρφωση του μέλλοντος επιθυμητές ή απορριπτέες δυνατότητες είναι τελικά ζήτημα πολιτικής απόφασης. Σκοτεινές ή επιδοκιμαζόμενες παραστάσεις του μέλλοντος αποκτούν νόημα μόνο στη βάση των συνθηκών της πολιτικής εξουσίας. Από την πολιτική άποψη τα περισσότερα...

"Η γνώση κυβερνημένη απ' την αγάπη" - αν στ' αλήθεια αυτή ήταν η βάση της εκπαίδευσης, ο Ράσσελ πιστεύει ότι ο κόομος θα μπορούσε ν' αλλάξει όψη. Ο συγγραφέας σχεδιάζει τα ιδεώδη του: Αρχικά η καλλιέργεια του χαρακτήρα να είναι άφοβη και φιλόστοργη, με τη σοφή οικογενειακή χειραγώγηση και τα νηπιαγωγεία, όπου η επαφή με τα άλλα παιδιά είναι τόσο σημαντική όσο και η επιδέξια καθοδήγηση. Ύστερα η ανάπτυξη της διάνοιας, όπου η ευχαρίστηση ισοζυγιάζεται με την ανάγκη της σαφήνειας και η χρησιμότητα με την άφιλοκέρδεια, που είναι το ύψιστο αγαθό κι' η πηγή της προόδου. Πολλές...