Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υπεύθυνος για την παλινόρθωση του καπιταλισμού είναι ο ρεβιζιονισμός. Πράξη η οποία ξεκινά με τον θάνατο-δολοφονία του Στάλιν το 1953, θεσμοθετείται στο 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, όταν κυρίαρχη δύναμη αναδεικνύονται επισήμως οι εκφραστές της ανάδρομης πορείας του ιστορικού γίγνεσθαι, οι φορείς της κεφαλαικρατικής νομοτέλειας, κι ολοκληρώνεται το 1989 - 91. Η εφαρμογή του Μαρξισμού - Λενινισμού ήταν εκείνη που οδήγησε την ΕΣΣΔ και τις συμμάχους της στον θρίαμβο. Ενώ η εγκατάλειψη κι αναίρεσή του τις έριξε στον γκρεμό. Η παρανόηση πως πεμπτουσία του σοσιαλισμού είναι η δι...

Στον καιρό του πολέμου των Μπόερς, μια σφαίρα βρήκε στο πόδι το στρατιώτη Τζωρτζ Φιουκούμπι. Τον πήγανε σ' ένα νοσοκομείο του Κεϊπτάουν και του κόψανε το πόδι. Όταν γύρισε στο Λονδίνο, του δώσανε γι' αποζημίωση εβδομήντα πέντε λίρες, αφού τον βάλανε και υπόγραψε ένα χαρτί πως παραιτείται από κάθε άλλη απαίτηση απέναντι στο κράτος. Με τα λεφτουδάκια αυτά αγόρασε ένα μαγαζάκι, μια ταβερνούλα στο Νιουγκέιτ, που τον τελευταίο καιρό έβγαζε με το παραπάνω τα έξοδά της -κάπου σαράντα σελίνια τη βδομάδα. Αυτό τουλάχιστον είδε ο άνθρωπό μας με τα ίδια του τα μάτια στα βρόμικα και κ...

Είχε δει τους γνωστούς, παλιούς συμφοιτητές, φίλους στενούς απ' το στρατό, να τελειώνουν τις σπουδές και να σέρνονται στην αγορά εργασίας κρύβοντας πίσω από κοστούμια και γραβάτες την καθημερινή αγωνία του υπαλλήλου. Τους είχε δει στην εκκλησία να παντρεύονται, με χαμόγελα τραβηγμένα μέχρι το σβέρκο κι ύστερα να χωρίζουν εν μέσω ύβρεων και αμοιβαίων προπηλακισμών. Όσοι από δαύτους αποδείχτηκαν ισχυροί κι άντεξαν την «τυραννία της νόμιμης συμβίας», όπως έλεγε, σήμερα βγάζουν το παιδί τους βόλτα στο πάρκο. Άλλοι, όπως η αφεντιά του, βγαίνουν μόνοι και χαίρονται τον περίπατό τ...

Η Πρεφωνία και η Θέκλα, είναι δύο ηρωίδες του έργου που συναντιώνται σε κρίσιμες και δύσκολες για τις δύο περιόδους της ζωής τους. Στα χρόνια της Κατοχής. Οι ξένοι κατακτητές, σε συνεργασία με ντόπιους απάτριδες, τις αφήνουν χωρίς άντρες, παιδιά και οικογένεια. Αναγκαστικά συνεργάζονται όχι μόνο για να επιβιώσουν, αλλά και για να διεκδικήσουνε το δικό τους Δικιωμό και των συγγενών τους στον Γδικιωμό. Έτσι όπως οι άγραφοι νόμοι επιτάσσουν και τα ήθη και έθιμα απαιτούν. Για να ομολογείται η συνέπεια των Μανιατών στο ηθικό χρέος της μνήμης. Για να δηλώνεται το πιστεύω τους στο...

Ο Παντελής Πουλιόπουλος ήταν ένας από τους κορυφαίους μιας μεγάλης γενιάς αγωνιστών διανοούμενων κομμουνιστών του Μεσοπολέμου. Είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, ήξερε πολλές ξένες γλώσσες, διάβαζε τους κλασικούς του μαρξισμού στο πρωτότυπο, έκανε πολλές μεταφράσεις και έτσι ήταν σε θέση να παρακολουθεί και να γνωρίζει τις συζητήσεις και τις διαφωνίες στο εσωτερικό όχι μόνο του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και των άλλων ρευμάτων της Αριστεράς διεθνώς. Ο Π. Πουλιόπουλος ήταν μια ολοκληρωμένη επαναστατική προσωπικότητα, αφού σε όλη του τη ζωή αμφισβήτησε την κατεστημένη τάξη όχι...

Καταθέτω αυτόν τον πρώτο τόμο διηγημάτων μου στον πρόθυμο αναγνώστη που επιθυμεί να διαβάσει κάποια έργα βγαλμένα από την ψυχή του δημιουργού τους. Αποσταμένος από τη ρηχή καθημερινότητα, μονάχα στην τέχνη μπορεί να βρει ανάπαυση, να ομορφύνει τη ζωή του. Δίχως τέχνη η κοινωνία θα έμοιαζε με ένα ζωγραφικό πινάκα χωρίς ποικιλία χρωμάτων. Προσπαθώ μεσ' από τις σελίδες να υπηρετήσω την τέχνη και τη θεμελιώδη αξία της ζωής, την ομορφιά. Πιστός οπαδός του αισθητισμού φωνάζω: ζω για την ομορφιά! Αν διαβάζοντας τα παρόντα διηγήματα κάποιος νιώσει ευχαρίστηση και διδαχθεί τότε α...

Η "Ιστορία της Ρωσικής επανάστασης" του Λέον Τρότσκι καταχωρήθηκε από την παγκοσμία κριτική ανάμεσα στα μεγάλα, τα μνημειακά έργα που γράφτηκαν στο κύλισμα των αιώνων. Σ' αυτό πρέπει να προστεθεί: μέσα στα τριάντα συγκλονιστικά χρόνια από τότε που είδε για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, το βιβλίο μεταφράστηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, κι όπως δείχνουν οι νεότερες μεταπολεμικές εκδόσεις όχι μόνο διατήρησε την επικαιρότητά του μα και την αύξησε σημαντικά. Κι αυτό όχι μόνο γιατί αγκαλιάζει σε όλο του το βάθος και το πλάτος ένας ιστορικό γεγονός κολοσσιαίο και πρωτοφ...

Εκείνο που χαρακτηρίζει έναν αλήτη όλων των εποχών είναι η μη ολοκλήρωσή του σαν άτομο, μέσα στα πλαίσια μιας οργανωμένης κοινωνίας, μια απώθηση για την κανονική συμμετοχή του στις θεμελιώδεις λειτουργικές δραστηριότητες που έχει θεσπίσει η κοινωνία στην οποία ζει. Χαρακτηριστικό είναι ότι τον "ταξιδιάρη" αλήτη δεν τον αναγνωρίζει σαν "δικό της μέλος" καμιά κατεστημένη κοινωνία. Ένας αλήτης ή ένας περιπλανώμενος αλήτης νοιώθει τον εαυτό του παντού ξένο. Δεν έχει συναισθηματικούς ή τοπικιστικούς κοινωνικούς δεσμούς και προσηλώσεις. Δεν έχει οικογένεια, δεν είναι ψυχικά προσκ...

Για την Αντίσταση που πρόβαλε ο λαός των Χανίων ενάντια στους χιτλερικούς κατακτητές, έχουν γραφτεί πολλά. Βιβλία, άρθρα στον τοπικό Τύπο, προσωπικά και οικογενεικά απομνημονεύματα αγωνιστών, ομιλίες σε μνημόσυνα νεκρών θυμάτων της φασιστικής κατοχής και σε άλλες αντιστασιακές εκδηλώσεις και πολλά άλλα. Απ' αυτούς που καταπιάστηκαν με το σοβαρό και πολύ υπεύθυνο αυτό έργο και που τους ανήκει μεγάλη τιμή, εφ' όσον παρουσίασαν αντικειμενικά τα γεγονότα, άλλοι κατέγραψαν τα ενθυμήματά τους και όσα εξασφάλισαν από διάφορες πηγές, μόνο για την επαρχία τους ή την ευρύτερη περιοχή...

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι πάντα μια διαδεδομένη παραδοσιακή αξία με παραδοσιακά δεδομένο και το πλαίσιο εκτίμησής του. Ο τρόπος θεώρησης του εκτείνεται σε μια μεγάλη κλίμακα, από τις ανεδαφικές και πνευματικά ιδιοτελείς ιδέες για μια μοναδική παντοδυναμία του μέχρι επίσης τεχνητές ιδέες παρερμηνείας και αποτίμησης του, με ενδιάμεσες βαθμίδες κάποιες άγονες ρομαντικές κατασκευές, ξηρές φιλολογικές μελέτες και ποικίλους διαπολιτισμικούς συσχετισμούς και φυσικά τις εθνικές σοβινιστικές ακρότητες. Ένα συνέδριο, λοιπόν, με θέμα τη μελέτη της επιβίωσης του αρχαίου ελλ...

"Η ταυτότητα των αντιθέτων (θα ήταν πιο σωστό, να λέγαμε η "ενότητά" τους -αν και η διαφορά ανάμεσα στους όρους ταυτότητα και ενότητα δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική εδώ. Με μια ορισμένη έννοια, και οι δύο είναι σωστοί) είναι η αναγνώριση (ανακάλυψη) των αντιφατικών, αλληλοαποκλειόμενων, αντίθετων τάσεων σε όλα τα φαινόμενα και προτσές της φύσης (συμπεριλαμβανομένων της σκέψης και της κοινωνίας). Ο όρος για τη γνώση όλων των προτσές του κόσμου στην "αυτοκίνησή" τους, στην αυθόρμητη ανάπτυξή τους, στην πραγματική ζωή τους, είναι η γνώση τους ως ενότητα αντιθέτων". Έτσι όρισε...

Η γέννηση, ο γάμος και ο θάνατος θεωρήθηκαν από πάντα μεγάλοι σταθμοί του ατομικού, οικογενειακού και κοινωνικού βίου. Ο λαός μας μέσα από τα χριστιανικά βιώματά του και στις ιστορικές του περιπέτειες είδε με το δικό του τρόπο τη ζωή και το θάνατο, γι' αυτό και τραγούδησε όλες τις στιγμές της ζωής του ανθρώπου "ελληνικά". Έτσι συνόδεψε με τους απαλότερους και τρυφερότερους τόνους τα πρώτα δειλά βήματα του παιδιού στο δρόμο που ανοιγόταν μπροστά του· τραγούδησε με πάθος τους καημούς της αγάπης του νέου στον αγώνα του να κατανοήσει, μέσ' απ' αυτή, τη ζωή και να την κατακτήσε...

Ο παρών δεύτερος τόμος της "Βυζαντινής Φιλολογίας" συνεχίζει τον πρώτο και καλύπτει την περίοδο από τον Ιουστινιανό έως τον Φώτιο (527-900 περίπου). Τροποποιώντας τον αρχικό σχεδιασμό του, που προέβλεπε ως όριο του Β΄ τόμου το 1204, ο συγγραφέας έκρινε πραγματικό όριο στην εξέλιξη των βυζαντινών γραμμάτων και της καθόλου πνευματικής ζωής του μεσοβυζαντινού κόσμου είναι ο πατριάρχης Φώτιος. Η παρουσία του στο στερέωμα του Βυζαντίου και η πολυδιάστατη δράση του (πολιτική , εκκλησιαστική, πνευματική), οριοθετεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ή γεγονός την ιστορία της...

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στους αγώνες των Οικοδόμων στα χρόνια 1960-1967. Ορόσημο και αφετηρία αυτής της διαδρομής στάθηκε η Ιστορική Πανελλαδική - Πανοικοδομική απεργία της 1ης του Δεκέμβρη 1960. Η απεργία και η αιματηρή σύγκρουση με την αστυνομία που τάραξε τα νερά στο συνδικαλιστικό κίνημα και δεν περιορίστηκε μόνο στη ξήλωμα των πεζοδρομίων της Ομόνοιας από τους αγωνιζόμενους Οικοδόμους, αλλά συνέβαλε και στην απομυθοποίηση της αστυνομικής παντοδυναμίας και τρομοκρατίας. Και ο αγωνιστικός κύκλος θα κλείσει δραματικά με τη ματωβαμμένη επίσης πολιτική απεργία ενάντια στην...

Γεννημένος στη Λαμία τον Αύγουστο του 1905, ο Θανάσης Κλάρας θα πάρει μέρος στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του 1923-1924, θα στρατευθεί στις γραμμές του ΚΚΕ το 1925 και θα υποβληθεί σε φοβερά βασανιστήρια στον πειθαρχικό ουλαμό, στο Καλπάκι. Ο πόλεμος του '40 τον βρίσκει σε μονάδα του Πυροβολικού έξω από τη Θεσσαλονίκη και με την κατάρρευση του μετώπου κατεβαίνει στην Αθήνα. «Εδώ ακριβώς», σημειώνει ο καπετάν-Θωμάς, «ξεπετάγεται ο νέος Θανάσης Κλάρας, ο Άρης Βελουχιώτης, όπως θα μείνει στην ιστορία». Στις σύντομες, αλλά τόσο σημαντικές αναμνήσεις του, ο Λευτέρης...