Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην περιοχή δεν υπήρχε ψυχή. Θυμήθηκα το δολοφόνο Μαρκάτο, αν με σκότωνε, κανείς δεν θα έψαχνε να βρει τι απέγινε το κορμί της Νέλλης Δημητριάδη. Ποιος θα έλεγχε αν είχα βγει από τη χώρα; Τι θα μπορούσε να κάνει η Ανχελίτα; Κι η καταραμένη η Θέλγεια -αν βέβαια ο Μαρκάτος το επέτρεπε- θα 'ταν πλέον ευτυχής μοναδική βασίλισσα, στο σκοτεινό του βασίλειο. Ποιο ήταν το αληθινό του πρόσωπο; Ίσως ποτέ δεν θα μάθαινα. Αυτή η αιώρα, δεν ήθελα να γίνει το κρεβάτι του θανάτου μου, ένα ρέκβιεμ, με το στομάχι μου φορτωμένο μύδια και την ψυχή σφιγμένη σε όστρακο χωρίς μαργαριτάρι. Ήθε...

"Συγγραφέας δεν είναι. Ούτε και πολλά γράμματα κατέχει. Έκτης δημοτικού. Δεν θέλει να παρουσιάσει μόρφωση, πνεύμα, ούτε γραφική ικανότητα. Δεν έχει τέτοιο σκοπό. Σκοπός του είναι να γράψει όλα αυτά που έχει ζήσει και θυμάται, να τα δώσει στη δημοσιότητα, να γνωρίσει ο κόσμος την πραγματικότητα. Που για ατομικά συμφέροντα πολλοί έχουν διαστεβλώσει...." γράφει ο Μιχάλης Μητσός στον επίλογο του βιβλίου του, μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του. Το " Ένας αντάρτης θυμάται..." είναι το μόνο απομνημόνευμα για τον εμφύλιο στη Σάμο που γράφτηκε πριν το 1967, στο διάστημα...

Η βία εναντίον των γυναικών στην οικογένεια δεν αποτελεί, σίγουρα, ένα σύγχρονο πρόβλημα. Σύμφωνα με την άποψη που έχει αναπτυχθεί από μελετήτριες και μελετητές του φαινομένου, καθώς και γυναικών που δραστηριοποιούνται ενεργά, μέσω διαφόρων συλλογικοτήτων, για την καταπολέμηση της, η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών, είναι απόλυτα συνυφασμένη με την έννοια της κυριαρχίας. Η ανδρική κυριαρχία εντός των ευρωπαϊκών κρατών που θεωρούνται ως παραδοσιακά, πατριαρχικά, στηριζόμενα κυρίως στους κανόνες της Εκκλησίας (ανάμεσα τους η Ελλάδα και η Ιταλία), επί της ουσίας ενισ...

Τώρα που κατάκατσε ο κουρνιαχτός από την πολύχρονη δοκιμασία στα πέτρινα χρόνια που περάσαμε (να πάνε και να μην γυρίσουν), όσοι είχαμε την αποκοτιά να πάρουμε τα βουνά και να πολεμήσουμε τον καταχτητή και δεν κλειστήκαμε στο καβούκι μας, περιμένοντας τους Εγγλέζους να μας "ελευθερώσουν" σκέφτηκα να γράψω όσα έζησα από κοντά και σχετίζονται με το δικό μας τόπο στην κατοχή, στην αντίσταση και τον εμφύλιο. Είπα να βιαστώ. Ο χρόνος κύλησε σκληρός και αμείλικτος, οι πολλοί έμειναν λίγοι και από τους λίγους πιο λίγοι. Βάσανο μεγάλο να θυμηθώ όσα ζήσαμε, όσα κάναμε, όσα πάθαμε. Α...

Και ήρθες, μάτια μου, ζητώντας το πρώτο σπίτι, το πρώτο φως, την πρώτη αίσθηση και βεβαιότητα, την πρώτη αγκαλιά, το πρώτο χάδι. Και δεν βρήκες τίποτε και κανέναν. Απουσία ατελειώτη, πέτρες γηρασμένες και μουχλιασμένες, κενό και έρημο τοπίο. Και κουβαλούσες πληγές αγιάτρευτες, άδειο χρόνο και βλέμμα τρομαγμένο. Και ήσουν όλος θάνατος και έκραζες πατέρα, και έκραζες μάνα, και αυτοί δεν απαντούσαν, δεν ήσαν εκεί, δεν σε άκουγε κανείς. Και θρηνούσαν οι πέτρες, ο χώρος και ο χρόνος, και το σπίτι γέμιζε σιωπή και αποκτείνουσα απουσία. [...]

[...] Τα "Σονέτα τον σκοτεινού έρωτα", που σήμερα παρουσιάζονται για πρώτη φορά, έχουν μια μικρή γνωστή ιστορία και μια μεγάλη που ίσως θα μείνει για πάντα άγνωστη. Ξέρουμε πως ήταν τρισευτυχισμένος που τα έγραφε. Τα άρχισε το 1935. Ένας φίλος του αναφέρει πόσο ενθουσιασμένος του ανάγγειλε το σχέδιό του: "Εκατό σονέτα, όπως τον Σαίξπηρ". Το 1968 ο Πάμπλο Νερούδα έγραφε πως του τα είχε διαβάσει ο Λόρκα την τελευταία φορά που τον είχε δει και πως ήταν ποιήματα "απίστευτου κάλλους". Το 1937 ο Βιθέντε Αλεϊχάντρε γράφει γι' αυτά: "Μου διάβασε τα "Σονέτα τον σκοτεινού έρωτα". Ένα...

Αντικείμενο του παρόντος είναι μεγάλες κατασκευές του αρχαίου κόσμου, μηχανές και διατάξεις, που ανακαλύπτονται από την αρχαιολογική σκαπάνη ή περιγράφονται σε ιερά βιβλία ή την επική ποίηση. Όλες τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Δείχνουν να στηρίζονται σε σημαντικά προηγμένη τεχνολογική γνώση με τη σύγχρονη έννοια του όρου, η οποία όμως δεν είναι γνωστό αν πράγματι υπήρχε κατά την εποχή της δημιουργίας τους. Στην ουσία το ερώτημα αυτό έχει έναν ισχυρά διεπιστημονικό χαρακτήρα. Οι σχετικές έρευνες αποδεικνύουν την αναγκαιότητα της συνεργασίας ανάμεσα σε θετικούς επιστήμ...

Κατά μία έννοια, η οικολογία είναι η αρχαιότερη επιστήμη: Ο πρωτόγονος άνθρωπος όφειλε να είναι δεινός φυσιογνώστης για να μπορεί να επιβιώνει. Ως σύγχρονη επιστήμη, όμως, η οικολογία εμφανίστηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα στα ελληνικά πανεπιστήμια, μάλιστα, άρχισε να διδάσκεται μόλις στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ένα από τα συγγράμματα που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη οικολογία ως αυτοτελές επιστημονικό πεδίο, προβάλλοντας την εξελικτική της διάσταση, είναι η "Εξελικτική Οικολογία" του Eric. R. Pianka. Η έκδοση αυτή είναι σημαντική για την ελληνική βιβλιογραφία,...

Στο βιβλίο αυτό ανθολογούνται τεχνοκριτικές του ιστορικού της τέχνης και τεχνοκρίτη Γιώργου [Σίμου] Πετρή (1916-1997). Ο Πετρής, στη διάρκεια της κατοχής, αναδείχθηκε σε σημαντικό στέλεχος του ΕΑΜ, στη Μυτιλήνη, όπου στη συνέχεια, το 1951, εξελέγη βουλευτής της ΕΔΑ. Το 1953 άρχισε να δημοσιεύει τακτικά τεχνοκριτικές στην εφημερίδα «Αυγή», ενώ από τον Ιούνιο του 1955 μέχρι το 1967 συμμετείχε στη Συντακτική Επιτροπή της «Επιθεώρησης Τέχνης», όπου είχε την κύρια ευθύνη για τις εικαστικές τέχνες. Μετά την κήρυξη της δικτατορίας διέφυγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα ισ...

Στα χρόνια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του 1941-1944 ο ελληνικός λαός πολέμησε ηρωικά, από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, με το όπλο και με το τραγούδι, όπως έκανε και πιο παλαιά, απ' τα χρόνια του Τυρταίου ως τα χρόνια του Διγενή, της Εθνεγερσίας του 1821, των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913, της εποποιίας του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940-1941. Πολλά επίσης τραγούδια, που ακούστηκαν κατά την εποχή του Εμφυλίου από τους μαχητές του "Δημοκρατικού Στρατού", ιδιαίτερα τα καθαρώς κομματικά (όπως π.χ. "Ο ύμνος της Διεθνούς", κλπ.). [...] Με τη συλλογή μου αυτή που περιορίζετ...

[...] Η ποίησή του είναι κατ' εικόνα της ζωής του, ταραχώδης, ζοφερή, οργισμένη, εκθαμβωτική, εξεγερμένη, περιγράφει την προσωπική του κόλαση και την αναζήτηση του απόλυτου, εξαπολύοντας παράλληλα μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα σαθρά θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι ο πρώτος που ξεκαθαρίζει την ποίηση από κάθε στοιχείο παράδοσης και συμβατικότητας, αυτός που εγκαινιάζει εκρηκτικά τον μοντερνισμό. Παράλληλα, το έργο του εκφράζει επακριβώς την έννοια του "κλασικού", παραμένει πάντα σύγχρονο κι επίκαιρο, σαν να γράφτηκε σήμερα. Ενέπνευσε (και συνεχίζει να εμπνέει) γε...

[...] Ο Γουίτμαν θέλησε η ποίησή του να γίνει "ένα τραγούδι της μεγάλης περηφάνειας που ο άνθρωπος νοιώθει για τον ευατό του", και για να το πετύχει δεν αναγνώρισε κανένα όριο στην έρευνα της περίπλοκης ανθρώπινης ψυχολογίας, δίνοντας έτσι αφορμή στις κατηγορίες των πουριτανών και στις διώξεις των φιλισταίων. Παράλληλα, επιχείρησε να δώσει μια δική του εκδοχή του αμερικανικού ονείρου, όπως εκείνος το έβλεπε, εναρμονισμένο με τις μεγάλες μεταμορφώσεις της κοινωνίας των οποίων υπήρξε μάρτυρας και προφήτης. Η ποίησή του είναι ένας πλατύς ρωμαλέος ποταμός που εξυμνεί τη Φύση κα...

Στο βιβλίο αυτό, ο John Hedley Brooke προσφέρει μία εισαγωγή και μία κριτική περιήγηση σε ένα από τα πιο συναρπαστικά και διαχρονικά ζητήματα στην ανάπτυξη του σύγχρονου κόσμου: τη σχέση μεταξύ επιστημονικής σκέψης και θρησκευτικής πίστης. Είναι ευρέως γνωστό ότι στις δυτικές κοινωνίες έχουν υπάρξει περίοδοι κρίσης κατά τις οποίες η επιστήμη έχει απειλήσει τις καθιερωμένες αυθεντίες. Η δίκη του Γαλιλαίου το 1633 και η αναταραχή που προκάλεσε η Καταγωγή των ειδών του Δαρβίνου μετά τη δημοσίευσή της το 1859 είναι δύο από τα δημοφιλέστερα παραδείγματα αυτής της απειλής. Λαμβάν...

Τη δεκαετία του '60, σε μια εποχή που ο κόσμος όλος ήταν "μια ιστορία αστραπιαίας εξέλιξης", οι κοινωνίες υψηλής τεχνολογίας παρουσίαζαν υπερφυσικούς ρυθμούς ολλαγής και προχωρούσαν στην αναγκαιότητα του μέλλοντος με αισιοδοξία και προσδοκίες τεχνολογικές και κοινωνικές, και ενώ η Ελλάδα δεν είχε κατορθώσει να ξεφύγει από την καχεξία της μετεμφυλιακής περιόδου, μια μικρή ομάδα νέων επιστημόνων στην Πάτρα θέλησαν να είναι παρόντες γιατί είχαν το ρεαλισμό να ζητάνε το αδύνατο. Η αναφορά στο ιδεολονικό και πολιτιστικό εγχείρημα της "Εταιρίας Νέων Επιστημόνων Πατρών" δε γίνετα...

[...] Ο καταλυτικός ρόλος του Γεωργίου Χορτάτση στη διαμόρφωση του Κρητικού και, γενικότερα, του Νεοελληνικού Θεάτρου, συγκέντρωσε την προσοχή όλων όσοι κατά το παρελθόν ασχολήθηκαν με το έργο του. Ο Κωσταντίνος Ν. Σάθας, ο Emile Legrand, ο Νίκος Βέης, ο Στέφανος Ξανθουδίδης, ο Λίνος Πολίτης, ο Εμμανουήλ Κριαράς επανέλαβαν τις ήδη γνωστές αναφορές και κρίσεις παλαιότερων λογίων για την "Ερωφίλη" και τον δημιουργό της χωρίς να προχωρήσουν στην εξακρίβωση των βιογραφικών του. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Τα κείμενα της αρχαίας αιγυπτιακής Σοφίας που μεταφράστηκαν από το Μανέθωνα (και που η μετάφρασή τους έχει χαθεί) αποτέλεσαν τη βάση των κειμένων που αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Δεν χρησιμοποιείται η ίδια η μετάφραση, αλλά μεταγράφεται στο ελληνικό πνεύμα, με όρους που προσεγγίζουν την ελληνική φιλοσοφική σκέψη. Τα κείμενα που δημοσιεύουμε είναι καταγραφή του 2ου - 4ου μ.Χ. αιώνα. Οι ιδέες τους έχουν μέσα τους στοιχεία Πλατωνισμού, Αριστοτελισμού και Στωικισμού, αλλά και έντονα στοιχεία από την εβραϊκή και τη χριστιανική σκέψη. Μοιάζουν πολύ με γνωστικά κείμενα....

Τούτος ο λόγος που λέγεται και «Τέλειος Λόγος», σώθηκε μόνο στη Λατινική του μετάφραση. Το Ελληνικό κείμενο. το πρωτότυπο, σωζόταν τουλάχιστο ως τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Σήμερα σώζονται μόνο αποσπάσματα στα Ελληνικά, σε διαφόρους συγγραφείς. Στον πάπυρο Μιμώ (Mimaut) που χρονολογείται από το 300 μ.Χ. έχει διασωθεί η τελευταία προσευχή του κειμένου, που έχει ενσωματωθεί σε κείμενα πρακτικής μαγείας. Στο Λακτάντιο έχουν σωθεί διάφορα αποσπάσματα από τις § 25, 26, 28, 41. Στον Κύριλλο της Αλεξανδρείας διασώζονται αποσπάσματα από την § 29, στον Ιωάννη το Λυδό σώζονται πλήρεις οι § 19...