Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πέντε διαφορετικές γυναικείες προσωπικότητες, οι οποίες στις διαδοχικές ή παράλληλες σχέσεις τους με τον ίδιο άνδρα, αισθάνονται σαν κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Η καθεμιά τον διεκδικεί, με το δικό της τρόπο. Αυτός πιστός στον καλλιτεχνικό, ευάλωτο και επικίνδυνο χαρακτήρα του αγαπά καθεμία διαφορετικά. Τα ηθικά διλήμματα τις πιο πολλές φορές είναι ισχυρότερα από τον ίδιον τον έρωτα. Το να αφήσεις έναν άνθρωπο για κάποιον άλλον που ερωτεύτηκες ξαφνικά, έστω κι αν έχεις ζήσει μαζί του χρόνια, έστω κι αν υπάρχουν παιδιά, είναι θεμιτό; Ίσως ναι, ίσως όχι. Τελικά πρόκειται για ηθ...

Η έκδοση αυτή του έργου "Ωδαί" του Ανδρέα Κάλβου είναι φωτοαναστατική εκείνης που έγινε στα 1881 στην Ζάκυνθο από το τυπογραφείο "Ο Παρνασσός" του Σεργίου Χ. Ραφτάνη. Η αρχική έκδοση των δέκα πρώτων Ωδών έγινε στα 1824 στη Γενεύη και των υπολοίπων δέκα στα 1826 στο Παρίσι.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται αιτία για μια αμείλικτη σάτιρα της σημερινής νεοελληνικής κοινωνίας. Προτείνεται το βιβλίο να μη διαβαστεί: -Από όσους δεν έχουν ιδέα από Αριστοφάνη, Κουτούζη, Λασκαράτο, Ροΐδη, Σουρή, Εμπειρίκο και γενικώς από την ελληνική σατιρική παράδοση. -Από εκείνους που δεν έχουν λάβει πριν μέτρα κατά της λιποθυμίας από τα γέλια, από ανηλίκους ή καρδιοπαθείς. -Από διευθυντές πολυεθνικών, εργολάβους δημοσίων έργων, εθνικόφρονες, θρησκόληπτους και διαπλεκόμενους. Η Ψ' Ολυμπιάδα αποτελεί μια τριλογία όπου στα τρία επίπεδά της (γλωσσικό, ερωτικό και σατ...

Ένα δραματικό μυθιστόρημα που παρακολουθεί την πορεία μιας σύγχρονης αντιπροσωπευτικής "αγίας" οικογένειας από την "αγνή" ελληνική ύπαιθρο. Ο σεβασμός προς τους γονείς. Η αγάπη προς το σόι, η αφοσίωση προς τ' αδέλφια. Οι προαιώνιες ελληνικές αρχές. Που ισχύουν μέχρι να εμφανισθεί το πρώτο μικροσυμφέρον. Οπότε εκτυλίσσονται σκηνές όπως αυτές: Ο Αναστάσης όπλισε το δίκαννο και το κόλλησε στον κρόταφο του γέρου. Η γριά κοιτούσε ατάραχη... Η Ελένη σωριάστηκε σε μια καρέκλα. Έκλεισε τα μάτια και έγειρε το κεφάλι πίσω. Ο Ευθύμης έστω και λίγο τον ζήλευε. Άνθρωπος ήταν. Έβλεπε τ...

Ο τρυφερός χαρακτηρισμός «χελώνα της Μεσογείου» δεν έχει αποδοθεί ακόμη στην Ελλάδα, μάλλον για λόγους πολιτικής ορθότητας. Αντίθετα, η Ιρλανδία εδώ και καιρό είναι γνωστή ως "κέλτικη τίγρη", λόγω των επιδόσεών της στην οικονομική ανάπτυξη. Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα: Μπορεί να μεταλλαχθεί η Ελλάδα από χελώνα σε τίγρη -και πώς; Το συμπέρασμα είναι ότι η Ελλάδα μπορεί, αρκεί να θελήσει να αναστρέψει τους παράγοντες που την κατέστησαν χελώνα. Και αυτή η θέληση εκφράζεται από συγκεκριμένες πολιτικές που οφείλει η χώρα μας να υλοποιήσει χωρίς καθυστέρησ...

"... θα έλεγα να μη βάλεις τις φωτογραφίες σε κοινό άλμπουμ. Φτιάξε καλύτερα ένα δικό σου λεύκωμα και βάλ' τες εκεί, αφήνοντας και χώρο για να γράψεις δυο λόγια. Έτσι θα θυμάσαι καλύτερα πότε τραβήχτηκε η καθεμιά, όταν θα το ξεφυλλίζεις με την παρέα σου..." Ε, λοιπόν οι μεγάλοι δεν έχουν πάντοτε άσχημες ιδέες. Κυρίως όταν δεν προσπαθούν να σου τις επιβάλουν. Γι' αυτό και λέω να ξεκινήσω απόψε κιόλας. Σε τούτο το μεγάλο λευκό τετράδιο. Μου φαίνεται μάλιστα πως έχω ήδη ξεκινήσει. Από την ώρα που άρχισα να γράφω αυτές τις γραμμές, άλλο δεν έκανα από το να γεμίσω τις πρώτες σ...

Το άβατο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων της δεκαετίας του '80. Ένα σύστημα που απλώνει την παγωμένη του ανάσα σε αγνές νεανικές ψυχές. Στερημένη νιότη, μυστικοί κώδικες, δίψα για τη ζωή και τον έρωτα, όνειρα, απογοητεύσεις, καταστροφικές συγκρούσεις, κραυγή για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη. Ένας έφηβος και η σκληρή πορεία του προς μια απρόσμενα γρήγορη ενηλικίωση. Ο Ορέστης Παυλίδης, γιος απλών ανθρώπων του μόχθου, τελειώνοντας το Λύκειο φεύγει από την επαρχία κυνηγώντας το όνειρό του και εισάγεται στη Σχολή Ευελπίδων. Στο ξεκίνημα της νέας του ζωής οι τεταρτοετε...

Βρισκόμαστε στο Λονδίνο στο 836 από κτήσεως Ρώμης (83 μ.Χ), που τότε λεγόταν Λοντίνιουμ και αποτελούσε μια από τις απομεμακρυσμένες κτήσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ένας ζάπλουτος Σύριος, απεσταλμένος του αυτοκράτορα Δομιτιανού, ο Βίμπιους Μαικήνας, δολοφονείται στη "Λυκότρυπα", ένα πορνείο στο κέντρο της πόλης, και το πτώμα του μεταφέρεται μυστηριωδώς και αφήνεται στο βωμό του υπόσκαφου ναού του Μίθρα, που λατρεύουν ημιπαράνομα οι ρωμαϊκές λεγεώνες. Άλλες τρεις δολοφονίες ακολουθούν! Ο προσωπικός γιατρός του Ρωμαίου Έπαρχου, Αγκρικόλα, ο ελληνικής παιδείας κα...

Η συγγραφέας του "Φόνος Σάββατο πρωί" επιστρέφει με ένα ακόμα αστυνομικό μυθιστόρημα, γεμάτο αγωνία και ανατροπές... Ο αρχιεπιθεωρητής Μιχαέλ Οχαγιόν πρέπει να διελευκάνει τη βίαιη δολοφονία ενός φημισμένου κριτικού και καθηγητή λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Ισραήλ, που συγχρόνως ήταν και ένας από τους πιο αγαπητούς ποιητές της χώρας του. Την ίδια στιγμή, χιλιόμετρα μακριά, ένα εξέχον, νεώτερο στέλεχος της ίδιας, άτυπης λογοτεχνικής κοινότητας χάνει τη ζωή του σε μια, φαινομενικά "αθώα", υποβρύχια κατάδυση. Τη φορά αυτή, ο αρχιεπιθεωρητής καλείται να αντιμετωπίσει βαθι...

Την 26η Απριλίου 1986, μία σειρά εκρήξεων κατέστρεψε τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό του Τσέρνομπιλ. Το ατύχημα αυτό χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του εικοστού αιώνα. Μιλούν άντρες, γυναίκες, παιδιά, χωρικοί, στρατιώτες, μαθητές, πυροσβέστες, επιστήμονες, μελλοθάνατοι και συγγενείς μελλοθάνατων, μητέρες που γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά, μαθητές που δε συναντιούνται πια στο σχολείο μα σε μονάδες λευχαιμικών ασθενών, αγρότες που ξεριζώθηκαν από την απαγορευμένη ζώνη, γονιοί που έθαψαν τα παιδιά τους, γυναίκες που ε...

Πριν από χρόνια κάμποσα, στση Ζάκυνθος τα μέρη η μούσα έδωκε μιλιά στου ποιητή το χέρι. Και τη μιλιά ευτούτηνε, την είπαν "ομιλία" και την επαίζαν θέατρο σε ούλα τα χωρία. Και κάθε των αποκρεών γιομίζαν οι πλατείες και παιδοβόλια μάζωναν, αντρόγενα και γρίες. Πριν από αιώνες τέσσερους εγράφτηκε η πρώτη και την επαίζαν λαϊκοί, αγράμματοι αθρώποι. Κι από τα Βενετσιάνικα τα χρόνια μέχρι τώρα των αφεντάδων τ' άπλυτα τα βγάζανε στη φόρα. Κι όπως το 'χε η παράδοση, επαίζαν μόνο άντρες και τσι γυναίκες κάνανε, με κιάσα και με χάντρες. Και μας την παραδώσανε κι εμ...

Η συγγραφέας ασχολήθηκε για πάρα πολλά χρόνια συστηματικά με το γράψιμο, από πολύ νωρίς (με εξαίρεση τα εμφανιζόμενα στο βιβλίο αυτό τρία διηγήματα) αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα. Δεν δημοσίευσε τίποτε όσο ζούσε, γιατί δεν την ικανοποιούσαν τα (εντούτοις αξιόλογα) έργα της, που συνεχώς τα αναθεωρούσε και τα διόρθωνε. Έτσι έχει αφήσει εκτεταμένο αδημοσίευτο έργο. Το γράψιμο της συγγραφέως είναι ποιητικά πολύχρωμο. Οι λυρικές απογειώσεις του κειμένου της δεν είναι καθόλου σπάνιες. Ο αναγνώστης τέρπεται συχνά από την οξύτατη αίσθηση του χιούμορ που φανερώνεται εδώ κι' εκ...