Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Λουίζα ταξιδεύει με τον σύντροφό της στην Ευρώπη, όταν ένα πρωί εισβάλλει στη ζωή της το παράλογο. Πώς αντιδρά κανείς όταν όλες του οι βεβαιότητες αρχίζουν να μετατρέπονται σε γρίφους; Πώς τοποθετείται μέσα στο σώμα του όταν η ίδια η ζωή μοιάζει να καταστρατηγεί τους νόμους της ύπαρξης και την ταυτότητά του την καπηλεύεται κάποιος άλλος; Με ποιο τρόπο διαχειρίζονται οι ήρωες την ωριμότητα, την απόσταση και την εγγύτητα από μια ξένη εκδοχή ενός εαυτού που εμφανίζεται πιο οικείος από το είδωλο στον καθρέφτη; Όπως μια απρόσμενη τραγωδία ή ένα θαύμα.

"Οι ιστορίες μου είναι μια παραλλαγή των αστυνομικών ιστοριών μυστηρίου, στην οποία αστυνομικός είναι ο αναγνώστης και μυστήριο είναι το κίνητρο για τη συμπεριφορά των προσώπων." Πωλ Μπόουλς Στην ταράτσα ενός πολυτελούς διαμερίσματος, ένα τυπικό ζευγάρι Αμερικανών τουριστών, ο γιατρός Σλέιντ και η νεαρή γυναίκα του, απολαμβάνουν τη δύση του ηλίου με θέα την πρωτεύουσα μιας χώρας της Κεντρικής Αμερικής. Οικοδεσπότης τους είναι ένας νεαρός ιδιαίτερα γοητευτικός με τη μικρή ερωμένη του. Το ζευγάρι των Αμερικανών φαίνεται να ζει το είδος της τυχαίας γνωριμίας που κάθε τ...

Το "χαλόου, Κοσμοναύτη" είναι ένας αποχαιρετισμός σε κάθε παλιά μορφή που αλλάζει και μια αποδοχή απέναντι στην απουσία, την πιο δηλωτική πράξη της παρουσίας, απέναντι στον ου τόπο που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές. Στο παρόν βιβλίο, το μέρος αυτό είναι η Βαρσοβία. Με κάποιους ήρωες να εκπροσωπούν το αδιάκοπο κάλεσμα προς ό,τι θυμίζει τη συμπαντική καταγωγή μας και άλλους να επιμένουν προς μια αισθητηριακή αντίληψη του κόσμου, οι αποχαιρετισμοί ολοένα και πληθαίνουν, γίνονται αναπόφευκτοι. Η Βάντα, η Ντάρια και ο Μιρόσλαβ συναντιούνται και απομακρύνονται, τηλεφωνούν και στέλν...

Το σπίτι είχε τη μυρωδιά του καπνού που κάπνιζε. Το κρεβάτι άφονα στρωμένο. Μια φωτογραφία μας στην παραλία, ημίγυμνοι. Φαινόμασταν τόσο ερωτευμένοι και χαρούμενοι. Έξω από τα παράθυρα η φύση οργίαζε. Το φως πέρναγε από τις κουρτίνες και συναντούσε τους τοίχους, τα βάζα, τα λουλούδια, τους πίνακες... τα πρόσωπα μέσα στους πίνακες. Ο καφές έτοιμος. Ακόμα και το φαγητό μύριζε θεσπέσια. Γιατί ήρθα; Για να χαλάσω όλη αυτή την αρμονία;

Νέα διηγήματα και ποιήματα για τη μοναξιά, τον πόνο, για την "ανθρώπινη κωμωδία". Φράσεις και στίχοι από τη μεθυστική πένα του αμερικανού poete maudit για τον έρωτα, που παραμένει ένα φράγμα στο θάνατο, έστω κι αν το αντίτιμο είναι ο ίδιος ο θάνατος.

Οι ολιγοήμερες διακοπές σε μια πανσιόν ξυπνούν στον τελευταίο εν ζωή απόγονο μιας οικογένειας, αιχμηρές αναμνήσεις και συναισθήματα από το εξοχικό των παιδικών του χρόνων. Στην ανέμελη ατμόσφαιρα, πρόσωπα όπως η ιδιοκτήτρια της πανσιόν, η δεκαεξάχρονη ανιψιά της, ο αγαπημένος του φίλος παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Πλέγματα νέων σχέσεων δημιουργούνται, αποκαλύπτοντας σταδιακά γεγονότα του παρελθόντος. Η νοσταλγία γίνεται ένας χείμαρρος που τους παρασύρει. Η σκιά της αδικοχαμένης Εύας επιστρέφει. Η αλήθεια μοιάζει με "κουβάρι που ξετυλίγεται αργά"...

"Δε με νοιάζει καθόλου αν η ανθρωπότητα πάει να καταστραφεί. Ούτε με απασχολεί αν θα σωθεί η φάλαινα ή η μεγάλη λευκή λεοπάρδαλη ή ο μαύρος πάνθηρας ή ό,τι άλλο. Δε με αφορά. Το μόνο που με νοιάζει είναι να πάω με τα πόδια μέχρι τη γωνία να αγοράσω εφημερίδα και να διαβάσω για ένα βιασμό που έγινε στο δρόμο ή για μια ληστεία σε τράπεζα, και ίσως να πάω να φάω κάτι και να πιω μια μπίρα, και να βγω μια βόλτα και να κοιτάξω ένα σκυλί, ή να ξύνομαι στη μασχάλη. Δε με ενδιαφέρουν τα μεγάλα προβλήματα". Η Ιταλίδα συγγραφέας, μεταφράστρια και κριτικός Fernanda Pivano μπαίνει στ...

Επιλογή από τις ποιητικές συλλογές του Charles Bukowski "It Caches My Heart in His Hands" (1983), "Crusifix in the Deathhand" (1965), "The Days Run Away Like Wild Horses Over the Hills" "Burning in Water, Drawing in Flame" (1974), "Love is a Dog from Hell" (1977), "Dangling in Turnefortia" (1981).

Οι λέξεις είναι δρόμοι. Δρόμοι για να εξερευνήσεις πώς να μην περιορίζεσαι, ν' ανακαλύψεις καινούρια ορατότητα ακόμα και σ' αυτό που ο ίδιος νόμιζες ότι ήξερες και να συνεχίζεις να εκπλήσσεσαι. Ν' ανοίγεσαι, να γίνεσαι χώρος, χρόνος για να δεις πως το κρυφό, η διαίσθηση, το προαίσθημα μετατρέπεται σε αδιάψευστη διαπίστωση. Εντέλει να μαθαίνεις ο ίδιος τις λέξεις σου καλύτερα. Διηγούμαστε τη ζωή μας με χίλιους τρόπους και παρουσιαζόμαστε στους άλλους. Είμαστε όλοι βιβλιοθήκες που φυλάμε μέσα μας χιλιάδες αναγνώσεις. Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι φίλοι που μπαίνουν κάτω από...