Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν μπήκε ΕΝΦΙΑ στην καλύβα του Καραγκιόζη και φόρος μεταποίησης στο αυγό που έκανε μια κότα που είχανε, επειδή η Αγλαΐα το τηγάνιζε με αλατοπίπερο, η καραγκιόζικη οικογένεια βρέθηκε άστεγη στο βασίλειο των Εξαρχείων. Σ' αυτό το ιδιότυπο κράτος εν κράτει ο καθένας διάλεξε τον ρόλο του και άρχισαν να τους επισκέπτονται οι ήρωες του ευρύτερου θιάσου, ως τον Μεγαλέξανδρο και την Ωραία Ελένη. Βασικό πρόσωπο ο Μορφονιός που έγινε πρωθυπουργός και μεγαλώνει η μύτη του ανάλογα με τα ψέματα που λέει. Εκεί θα τους επισκεφτεί μια μέρα και η καγκελάριος Μέρκελ. και τότε: - ΜΕΓΑΛΕΞΑ...

Το έργο παρακολουθεί τη συνομιλία ανάμεσα σε δύο πίνακες του Θεόφιλου, την "Ερωτευμένη απελπισθείσα" και τις "Οθωμανίδες εκ της Υπαρχίας Κωνσταντινουπόλεως Νικομηδείας".

Την πρώτη εβδομάδα του εγκλεισμού του Γεώργιου Βιζυηνού στο Δρομοκαΐτειο, τον επισκέπτεται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Και εκεί στα όρια της λογικής και της τρέλας, στα όρια της πίστης και της απιστίας προς τις όποιες αξίες, τα δύο ιερά τέρατα της πεζογραφίας μας, με φόντο δύο ιστορίες τους, οδηγούνται σε μία άλλη πνευματική διάσταση και βρίσκουν και οι δύο καταφύγιο στο Δρομοκαΐτειο.

Η ταυτότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου είναι πολύ πιο περίπλοκη και αντιφατική απ' όσο συνήθως φαίνεται. Αν θέλουμε να την κατανοήσουμε πληρέστερα, θα πρέπει να διερευνήσουμε το πλαίσιο των περιορισμών και των προταγμάτων μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε. Όψεις, λοιπόν, του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, με την έννοια αφενός των επάλληλων θεματικών του πλευρών και αφετέρου των διαφορετικών οπτικών θεώρησής του. Μια πρώτη συλλογή μελετών-αναστοχασμών για έναν κινηματογράφο που σημάδεψε τη μεταπολιτευτική καλλιτεχνική μας κουλτούρα. Ένα καλλιτεχνικό κινηματογραφικ...

Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται μια τριλογία για τον ελληνικό κινηματογράφο (παλιό, νέο, σύγχρονο). Αν ο λεγόμενος Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, όπως είδαμε στον προηγούμενο τόμο, υπήρξε σε γενικές γραμμές νεοτερικός, καλλιτεχνικός, αντισυμβατικός, πολιτικοποιημένος και "κινηματογράφος του δημιουργού", ο Σύγχρονος θα πρέπει να θεωρηθεί μάλλον ως μετανεοτερικός (κυρίως στη λαϊκή έκδοση του όρου), εμπορικότερος, καλλιτεχνικά συμβατικότερος και σίγουρα απολιτικός. Σε πολλές από τις ταινίες του τελευταίου η σοβαρότητα των θεμάτων τους εξανεμίζεται σε μια ελαφρότητα που δι...

"Τι είναι η τέχνη; Εκπόρνευση!" έλεγε ο Σαρλ Μπωντλαίρ και πρόσθετε: "Τι σημασία έχει η αιώνια καταδίκη για κάποιον που έχει βρει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο το άπειρο της ηδονής;" Τρία μονόπρακτα που αφορούν στην αναπαράσταση τριών μοντέλων από γλύπτες και ζωγράφους. Τρία άτομα βρίσκονται αντιμέτωπα με το παρελθόν τους, φτάνουν στην υπέρβαση και υποκύπτουν στην ηδονή... Τρεις βίαιοι θάνατοι υπό το άλλοθι της τέχνης...

Ο Απόλλωνας μου έδωσε το χάρισμα της μαντικής και ζήτησε το κορμί μου για αντάλλαγμα, γιατί ήμουν η πιο όμορφη κόρη του Πριάμου. Αρνήθηκα στον θεό και με καταράστηκε να μη δίνει κανένας πίστη στις προφητείες μου. Ο ξανθός φωτεινός ήλιος έγινε σκοτεινός εκδικητής. Δύο χιλιάδες πεντακόσιοι δεκατρείς πελάτες πέρασαν μέχρι σήμερα από πάνω μου, κρατάω ραπόρτο, αλλά το άρμα του ήλιου δεν θα περάσει πάνω από το κορμί μου. Καίνε οι αχτίδες του, το δίχτυ δεν με προστατεύει και φοβάμαι τα εγκαύματα. Δεν μου αρέσουν οι αρρενωποί άνδρες, αδερφίζουν, ούτε οι σκυλομούρηδες σαν τον Αίαντα...

(Βρισκόμαστε σε δωμάτιο του Δρομοκαΐτειον, μία εβδομάδα μετά τον εγκλεισμό του Βιζυηνού στο ίδρυμα. Ο Βιζυηνός περπατάει πάνω-κάτω αλαφιασμένος και μονολογεί· είναι σε κρίση). Βιζυηνός: Κρύο... πολύ... Στη Γερμανία είμαι... Εν Γοττίγγη... Κρύο, πολύ... 32 βαθμοί Ρεωμύρου... Κρύο... Κρυώνω· όλοι κρυώνουμε, σήμερα... (Μαζεύεται κι άλλο). Κρύο... Δεν το αντέχω το κρύο... (Φωνάζει). Βγάλτε με από δω μέσα... Κρυώνω!!! .... Βιζυηνός: Κυρ Αλέξανδρε, τρίζανε τα βήματα μου στον πάγο, και από τα μουστάκια μου κρέμονταν κρύσταλλα, ζήσε το κι εσ...

Το σώμα-εργαλείο της φιλμικής γλώσσας του Κούνδουρου πάσχει από το πρώτο πλάνο της "Μαγικής πόλης" έως το τελευταίο των "Φωτογράφων", μέσα σε ένα χώρο, τόσο ιστορικά καθορισμένο, όπως η Ελλάδα του μεταπόλεμου, του 1821, του τέλους του 19ου αιώνα, του 1922, όσο και συμβολικά τοποθετημένο, όπως Οδησσός αντί Μεσολόγγι, Λαύριο αντί Ασία, νταμάρια του Λεκανοπεδίου αντί Αλμυρά Έρημος, ή ακόμα και αφαιρετικά, όπως οι χώροι στο "Ποτάμι" και ποιητικά, όπως οι χώροι στις "Μικρές Αφροδίτες". Και πέρα από τις ταινίες του, στο θέατρο που κατά καιρούς καταπιάστηκε, στην όπερα, στη ζωγραφ...

Ένας σαραντάρης, μόνος, παρέα με τσιγάρα, μπίρες, χάπια και τον Μπελαφόντε, το καναρίνι του. Με πειραγμένη υγεία, σκάρτη ζωή κι ένα σωρό μπάτσους στην πλάτη του. Σ' έναν δεκαεννιάχρονο πιτσιρικά συναντάει ένα σύντροφο. Στο δρόμο τους πέφτουν πάνω σε παρακμιακά μπαρ, βρόμικα στριπτιζάδικα, παράνομους, μπάτσους, ναρκωτικά, κυνηγητά και φόνους. Μαζί με την Έλσα, το Βατόμουρο και τη Μαυρούκα, αποφασίζουν να «τα πιάσουν χοντρά» και να φύγουν για την Πάιτα, ένα νησάκι έξω απ' τις ακτές του Περού. Με μόνα όπλα τους την αγάπη τους και δύο περίστροφα, ξεκινάνε το ταξίδι για τον Παρά...

Έχω την εντύπωση ότι ο Ντεμί ή ο Μπρεσόν, όταν γυρνούν μια ταινία, έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη του κόσμου, την οποία επιχειρούν να εφαρμόσουν στον κινηματογράφο ή (πράγμα που είναι το ίδιο) μια αντίληψη του κινηματογράφου που εφαρμόζουν στον κόσμο. Ο κινηματογράφος και ο κόσμος γίνεται καλούπι για την ύλη ενώ στον Τρελό Πιερό δεν υπάρχουν ούτε καλούπια ούτε ύλη... Ο τρελός Πιερό είναι περισσότερο μια ταινία πάνω στην περιπέτεια, παρά πάνω στους ανθρώπους της δράσης. Πριν τον Τρελό Πιερό είχα την εντύπωση ότι τα πάντα είχαν γίνει στον κινηματογράφο, ότι δεν έμενε τίποτα...

Η κωμωδία είναι πάντα σκληρή γιατί προϋποθέτει το να γελάς με τον εαυτό σου. Ο Τσάπλίν ήταν επίσης πολύ επιθετικός. Αλλά αυτοί που του το προσάπτουν, στην πραγματικότητα τον ζηλεύουν για δεν το καταφέρνουν οι ίδιοι, ενώ θα το ήθελαν. Ωστόσο, επίθετικός ή όχι, ένας σκηνοθέτης είναι το ίδιο ευάλωτος στο φόβο. Αλλά πάντα κάνεις κάτι για να τον καταπολεμήσεις... Υπάρχουν δύο τρόποι να φαοβάσαι. Ή κάθεσαι και λες "φοβάμαι, ας μην είμαι επιθετικός", ή είσαι φοβισμένος και επιθετικός και επαναλαμβάνεις ότι δε θέλεις να κάθεσαι και να φοβάσαι. Διάλεξα να είμαι επιθετικός μέσα...