Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ήμουν παιδί καλής οικογένειας, όπως έχετε καταλάβει, με το πιάνο και τα γαλλικά μου, και συνήψα την πρώτη μου ερωτική σχέση το 1980, πρωτοετής της φιλοσοφικής σχολής, με συνομήλικο συμφοιτητή μου, στέλεχος της ΚΝΕ, τον ερωτεύτηκα τρελά, αλλαξοπίστησα και είδα το φως το αληθινό... Θέλησα να εργαστώ για το λαό, για το προλεταριάτο κι όλα αυτά τα ιδανικά που τώρα τα χλευάζουν.... Το στέλεχος εκείνο της ΚΝΕ, δεν αναφέρω το όνομα του γιατί αυτή τη στιγμή είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργός και κεντροδεξιών τάσεων... Εγώ παρέμεινα πιστή στις ιδέες της διαρκούς επανάστασης κα...

Ένας από τους πρώτους που άρθρωσε κινηματογραφικό λόγο για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ένας από τους πρωτοπόρους της κινηματογραφικής κριτικής με τον τρόπο που την (ανα)γνωρίζουμε σήμερα, ο Αντώνης Μοσχοβάκης έφυγε φέτος από κοντά μας πλήρης ημερών και έργου. Από τη δεκαετία του 1950 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα κείμενά του υπήρξαν όχι μόνο οδηγός για ολόκληρες γενιές κινηματογραφόφιλων, αλλά την ίδια στιγμή αποτέλεσαν αξιοπρόσεκτα δείγματα μιας νέας αντίληψης για την κριτική που αντιμετώπιζε τις ταινίες σαν ολοκληρωμένα και σημαντικά καλλιτεχνικά έργα,...

Η αίσθηση της έκπληξης μοιάζει να ήταν ανέκαθεν συνυφασμένη με τον Νίκο Νικολαΐδη, από τη ζωοφόρο αναταραχή που έφερε με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "Ευρυδίκη ΒΑ 2037" στο τοπίο του ελληνικού κινηματογράφου τη δεκαετία του 1970 μέχρι τον άκαιρο, σοκαριστικό θάνατό του σε ηλικία 68 χρονών τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η αναπάντεχη αναχώρησή του για το drive in του ουρανού μοιάζει να άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό πολύ απλά, γιατί οι ταινίες του δεν θα μπορούσαν να έχουν γεννηθεί παρά μόνο από τη δική του σκέψη και την ξεχωριστή, ιδιαίτερη ματιά του. Η άποψή του...

Αναγνωρισμένος σκηνοθέτης εντός και εκτός συνόρων, ο Παντελής Βούλγαρης έχει συνδέσει το όνομά του με την ανανέωση του εγχώριου κινηματογράφου. Με σταθερή πορεία από τη δεκαετία του 1960 ο φακός του παρατηρεί προσεκτικά τις μεγάλες αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας, κι ο ίδιος αναδεικνύεται σε ένα είδος χρονικογράφου της εποχής του. Το έργο του είναι πλούσιο, όσο και πολυθεματικό. Ντοκιμαντέρ, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, θέατρο είναι τα είδη που αγάπησε εξίσου αλλά και διακρίθηκε υπηρετώντας τα. Το ήθος, η ευαισθησία, η αισθητική, η μέχρι σήμερα καλλιτεχνική π...

Τα μυστικά του σινεμά Είναι σαν της ποιήσεως τη μαγεία Είναι σαν ποταμός που ρέει Εικών εικών και άλλες εικόνες Κ' αίφνης - διακοπή Cut! Cut! Coupez! (Παρών και ο clackman κάθε τόσο) Κ' έπειτα πάλι ο ποταμός Κ' έπειτα πάλι εικόνες Και ουδέποτε χάνεται ο ειρμός Όχι στο νόημα μα στη μαγεία Όσο και αν ρέουν τα καρέ Βωβού ή ομιλούντος Σαν ποταμός που ρέει Ή σαν κορδέλα που εκτυλίσσεται Φθάνει να ρέει η κάθε εικόνα Με άκραν συνέπειαν στον εαυτόν της Φθάνει να ζει πλήρη ζωή η κάθε μια Τα μυστικά του σινεμά Δεν είναι στο νόημα μα στην αλήθεια που έχουν Τα ορατά...

Ο αρχαίος Έλλην ήταν ωραίος, αθλητικός, με νουν και σώμα υγιές· ο διαχρονικός Έλληνας είναι ωραίος σαν Έλληνας, σαν τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Αθανάσιο Διάκο, σαν τον Σίμωνα Μπολιβάρ· Ο Νεοέλληνας πώς είναι; Σαν τον Θανάση Βέγγο: σκονισμένος. Ο ρόλος του Βέγγου ερμηνεύεται σε σχέση με την ανάγκη που πέρασε τον Θανάση από τη γη στην οθόνη κι εκεί τον καθιέρωσε: την ανάγκη του κόσμου να έχει απέναντί του έναν δίμορφο Θανάση. Τον ρεαλιστικό φουκαρά, μα και τον άλλο, τον υπερρεαλιστή, τον εκδικητή της πολύπαθης περιπλάνησής του. Ανάγκη τυφλή όπως αυτή που γέννησε, έπειτα από αι...

Έρωτες, μίση και ασίγαστα πάθη στην εποχή της ύστερης ληστοκρατίας, κατά τη δεκαετία του '20. Η παλιά περιπαθής ληστρική φυλλάδα, το πιο δημοφιλές λαϊκό ανάγνωσμα, επανέρχεται στο προσκήνιο, μπολιασμένη με στοιχεία μιας σύγχρονης γραφής, που κρατά αμείωτο το αφηγηματικό ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος του βιβλίου. Με φόντο την άγρια ελληνική ύπαιθρο και με ζωντανό τον απόηχο της Μικρασιατικής Καταστροφής, αναμοχλεύεται η τραγωδία μιας κοινωνίας, στα ερείπια της οποίας μπορούσαν να διαδραματίζονται μεγάλες ιστορίες αγάπης. Ήρωας του μυθιστορήματος ο χαρισματικός...

Αυτή η μελέτη δεν αποτελεί προσπάθεια υπεράσπισης των γυναικών. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι οι γυναίκες μπορούν να ανταποκριθούν μόνες τους σε μία, επίκαιρη πάντα, πάλη για την αναγνώριση της θέσης τους στην κοινωνία και τον πολιτισμό, στην ιστορία και την καλλιτεχνική παραγωγή. Έτσι αναλύει τα σημαντικότερα κείμενα και θέσεις που βρήκε στην πορεία τής έρευνάς του. Τα σχολιάζει και τα συμπληρώνει με δικές του παρατηρήσεις. Φιλοδοξία του ήταν να γράψει συνοπτική εισαγωγή στο γενικό θέμα "Γυναίκες και κινηματογράφος". Θεωρώντας τις γυναίκες ως υποκείμενα που βρίσκονται και δρου...

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιλαμβάνει την πλήρη και αναλυτική εργοβιογραφία τού μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη, Λουκίνο Βισκόντι, με πλούσια εικονογράφηση. Ο Βισκόντι υπήρξε από τους πατέρες του ιταλικού νεορεαλισμού, αλλά όπως σημειώνει ο συγγραφέας του τόμου: "Θα ήταν κατάχρηση να ταυτίσουμε ολοκληρωτικά τον Βισκόντι με το νεορεαλισμό. Ο κινηματογράφος του Βισκόντι, εμπλουτισμένος από τις επιδράσεις του θεάτρου και της όπερας, παρασύρει στην οθόνη πνευματικούς θησαυρούς μέσα σ' ένα λυρικό μάγμα βερντικού ρέκβιεμ. Ο θάνατος είναι εδώ πανταχού παρών: θάνατος μιας εποχής, μιας...

"Τι περισσότερο μπορώ να κάνω; 'Εχω στραβώσει το κάτω χείλος μου, και μιλήσει μέσα απ' τα δόντια, και σηκώσει το γιακά του αδιάβροχού μου , και φορέσει το καπέλο μου πάνω απ' τα μάτια μου, και βάλει το δεξί χέρι στην τσέπη του πιστολιού και παραμονέψει απ' τις γωνιές, και σκαρφαλώσει σε στέγες, μέχρι που έχω στερέψει πια από κακές πράξεις" . Αυτά λέγεται ότι είπε κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του '30, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, έχοντας βαρεθεί τους τυποποιημένους γκανγκστερικούς ρόλους στους οποί- ους τον έβαζε συνέχεια η Ουόρνερ. Και όσο διαμαρτυρόταν τόσο τον "τιμωρούσαν", ρί...

Η κωμωδία είναι πάντα σκληρή γιατί προϋποθέτει το να γελάς με τον εαυτό σου. Ο Τσάπλίν ήταν επίσης πολύ επιθετικός. Αλλά αυτοί που του το προσάπτουν, στην πραγματικότητα τον ζηλεύουν για δεν το καταφέρνουν οι ίδιοι, ενώ θα το ήθελαν. Ωστόσο, επίθετικός ή όχι, ένας σκηνοθέτης είναι το ίδιο ευάλωτος στο φόβο. Αλλά πάντα κάνεις κάτι για να τον καταπολεμήσεις... Υπάρχουν δύο τρόποι να φαοβάσαι. Ή κάθεσαι και λες "φοβάμαι, ας μην είμαι επιθετικός", ή είσαι φοβισμένος και επιθετικός και επαναλαμβάνεις ότι δε θέλεις να κάθεσαι και να φοβάσαι. Διάλεξα να είμαι επιθετικός μέσα...

Ιστορίες των μαστόρων της πέτρας, αντλημένες απ' το Ζουμπάνι, όπως λεγόταν παλιά το Πεντάλοφος Βοΐου, ένα απ' τα πιο ονομαστά μαστοροχώρια, που οι συντεχνίες του διασκορπίστηκαν για δυο αιώνες σ' όλη τη χώρα, χτίζοντας τα θαυμαστά τους αρχιτεκτονήματα, σπίτια, γεφύρια και καλντερίμια, συνταξιδεύοντας με μνήμες, επιθυμίες, θρύλους και στοιχεία, και επικοινωνώντας μυστικά με την συνθηματική τους γλώσσα, "τα κουδαρίτικα". Μια ιδιότυπη κατασκευή από ευφυείς αυτοσχεδιασμούς αγραμμάτων ανθρώπων με αισθητικό ένστικτο και όρους παραφθοράς της ελληνική, που τους υπαγόρευε η ανάγκη τ...

Η Μέριλ Στριπ εiναι από τις ηθοποιούς που δεν γνωρίζουν όρια. Σε επίπεδο ρεπερτορίου και μέσα από λαμπρές ερμηνείες και επαγγελματική τεχνική που αποτελούν σχολή για νέους επίδοξους ηθοποιούς, έχει υποδυθεί υπαρκτά πρόσωπα, γυναίκες καθημερινές, άλλοτε απλές και άλλοτε μοιραίες. Η παράξενη ομορφιά της σε συνδυασμό με την αυστηρή προφορά της, της έδωσαν τη δυνατότητα να πλάσει αινιγματικές ηρωίδες στην οθόνη αντλώντας απ' αυτές ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης. Την αποκάλεσαν σαν τη σπουδαιότερη ηθοποιό του αιώνα μας (Κλιντ Ίστγουντ) ή απλά εξαίρετη. Και θα κερδίζει ακόμα περι...

Ο Δήμος Θέος είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Αλλά ένα κεφάλαιο που παραμένει "ανοιχτό", με την έννοια ότι εμείς -οι αποδέκτες του έργου του Θέου- δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τη σχέση μας μαζί του. Ή, ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα κεφάλαιο "κλειστό", με την έννοια ότι δεν έχουμε ακόμη αποκρυπτογραφήσει όσα ο Θέος έχει καταθέσει. Το κεφάλαιο Δήμος Θέος άρχισε να γράφεται ορμητικά τη δεκαετία του εξήντα, με την ενθουσιώδη υποδοχή -και τη γενική αποδοχή- που συνάντησαν οι ριζοσπαστικά καινοτόμες πρώτες ταινίες του: το από κάθε άπ...

Το συγκεκριμένο εγχειρίδιο έχει αντικείμενο την ιστορία του θεατρικού πολιτισμού της Δύσης. Το κάθε κεφάλαιο αναφέρεται στον σκηνικό χώρο, τις θεατρικές αναπαραστάσεις και τα δραματουργικά κείμενα κι εμπλουτίζεται με εικονογραφικό υλικό (σχέδια και φωτογραφίες), απαντώντας έτσι στην ανάγκη για την παρουσίαση των ιστορικών δεδομένων σχετικά με τη σκηνογραφία, τη θεατρική αρχιτεκτονική και τις θεατρικές ενδυμασίες. Ο τομέας που περιλαμβάνει αποκλειστικά τη δραματουργία, δομεί τη θεματική κάθε χώρας. Το βιβλίο απευθύνεται στους φοιτητές, μα και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό...

Το συγκεκριμένο εγχειρίδιο έχει αντικείμενο την ιστορία του θεατρικού πολιτισμού της Δύσης. Το κάθε κεφάλαιο αναφέρεται στον σκηνικό χώρο, τις θεατρικές αναπαραστάσεις και τα δραματουργικά κείμενα κι εμπλουτίζεται με εικονογραφικό υλικό (σχέδια και φωτογραφίες), απαντώντας έτσι στην ανάγκη για την παρουσίαση των ιστορικών δεδομένων σχετικά με τη σκηνογραφία, τη θεατρική αρχιτεκτονική και τις θεατρικές ενδυμασίες. Ο τομέας που περιλαμβάνει αποκλειστικά τη δραματουργία, δομεί τη θεματική κάθε χώρας. Το βιβλίο απευθύνεται στους φοιτητές, μα και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό...

Σκαρίμπας: ".... Θα περιαυτολογήσω αμυνόμενος ενάντια στην επίθεση της δόξας που βάλθηκε σώνει και καλά να μου στεφανώσει το κεφάλι και να με κάμει μέγαν και σοφό δηλαδή επικίνδυνο για τους άλλους... Όμως εμένα που με βλέπετε, έχω κάμει πολύ αξιότερα πράγματα, για τα οποία καυχιέμαι και σεμνύνομαι - τα μόνα που θα παρουσιάσω μπρος τον Κύριο για να με δεχτεί στο αρχοντικό Του. Τους στέφανους δόξας θα τους πετάξει κλοτσιές όξω από την πόρτα ο θυρωρός και κλειδοκράτοράς του Άγιος Πέτρος... Τι έκαμες, μπάρμπα-Γιάννη; θα μου πείτε. Τι έκαμα;... Περπάτησα, τραγούδησα και χάρηκα...

(Βρισκόμαστε σε δωμάτιο του Δρομοκαΐτειον, μία εβδομάδα μετά τον εγκλεισμό του Βιζυηνού στο ίδρυμα. Ο Βιζυηνός περπατάει πάνω-κάτω αλαφιασμένος και μονολογεί· είναι σε κρίση). Βιζυηνός: Κρύο... πολύ... Στη Γερμανία είμαι... Εν Γοττίγγη... Κρύο, πολύ... 32 βαθμοί Ρεωμύρου... Κρύο... Κρυώνω· όλοι κρυώνουμε, σήμερα... (Μαζεύεται κι άλλο). Κρύο... Δεν το αντέχω το κρύο... (Φωνάζει). Βγάλτε με από δω μέσα... Κρυώνω!!! .... Βιζυηνός: Κυρ Αλέξανδρε, τρίζανε τα βήματα μου στον πάγο, και από τα μουστάκια μου κρέμονταν κρύσταλλα, ζήσε το κι εσ...

Δανάη: Οποιοσδήποτε, ακόμα και ο τελευταίος αχθοφόρος, πρέπει να καταλάβει ότι αρκετά ανέχτηκε τη σωματική και τη φυσιολογική λίγδα... Εγώ, λοιπόν, ο Αντονέν Αρτό... Ηλέκτρα: Ένας άθεος. Αντώνης: Θα σας αντιμετωπίσω σαν τον Άγιο Αντώνιο. Ο διάβολος του έριξε ένα μεγάλο δίσκο αργυρούν. Ο όσιος επειδή αντελήφθη ότι ήτο έργον του δαίμονος είπε: Μάρκος: "Από που είναι αυτός ο δίσκος; Πώς βρέθηκε εδώ, εφόσον ούτε οδός υπάρχει ούτε έπεσε από κανένα; Είναι τέχνη του δαίμονα, αυτό δια να εμποδίσει την προθυμίαν μου". Αντώνης: Μόλις είπε αυτά, ο δίσκος εξηφανίσθη... Δανάη: (Κο...