Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συναγερμός στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Μια διαρροή πληροφοριών πυροδοτεί κλίμα καχυποψίας, διάχυτης ανησυχίας και έντασης, ενώ διεξάγονται συνεχείς έλεγχοι ασφαλείας. Τα πρόσωπα σιγά-σιγά εμφανίζονται στη σκηνή: Ο Μορίς Κάσελ, ένας ήσυχος και διακριτικός πράκτορας που εγκατέλειψε το πεδίο δράσης του στην Αφρική για να αποσυρθεί στα κεντρικά γραφεία του Λονδίνου. Η γυναίκα του Σάρα, μαύρη, από τη Νότια Αφρική, που διέφυγε στη Βρετανία καταδιωκόμενη από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο Ντέιβις, βοηθός του Κάσελ, που, για να ξεχάσει τους αποτυχημένους έρωτές του, βυθίζετα...

"Από τώρα και στο εξής" είπε ευλαβικά η Έλεν, "δεν πρόκειται να ξαναφάμε τίποτα που να έχει πρόσωπο." Ο Μαρμελάδας δε θυμόταν να έχει δει πρόσωπο σε καμία κονσέρβα απ' αυτές που είχαν μέσα βοδινό με γεύση κοτόπουλου, κοτόπουλο με γεύση βοδινού ή ψάρι με γεύση συκωτιού. "Το πνευματικό μονοπάτι" συνέχισε η Έλεν, "αξίζει κάποιες θυσίες. Θα μας οδηγήσει στην πλησμονή του Θεού." Ο Μαρμελάδας δεν είχε ιδέα για το τι ήταν αυτή η πλησμονή του Θεού, αλλά ήταν σίγουρος ότι θα τον οδηγούσε στη λιμοκτονία. Συνειδητοποίησε πως θα 'πρεπε να ξαναρχίσει να κυνηγάει ποντίκια. Ο Μαρμελάδ...

"Δυο χέρια με μεγάλα νύχια τύλιξαν το λαιμό του κι έπιασαν να τον σφίγγουν. Ύστερα δέχτηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι κι έχασε τις αισθήσεις του. Ξύπνησε στο διαμέρισμά του, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Ήταν ντυμένος γυναικεία, και δε χρειαζόταν να πάει μέχρι τον καθρέφτη για να βεβαιωθεί ότι ήταν επιμελώς μακιγιαρισμένος." Ένα κλασικό νουάρ και μια αριστουργηματική ταινία του Ρομάν Πολάνσκι.

Κολομβία, 2009. Ο αφηγητής της ιστορίας, ο νεαρός καθηγητής της Νομικής, Αντόνιο Γιαμάρα, διαβάζει σ’ ένα περιοδικό την εξόντωση ενός ιπποπόταμου που είχε δραπετεύσει από τον ζωολογικό κήπο του διαβόητου Πάμπλο Εσκομπάρ. Το άρθρο τον πηγαίνει πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο πόλεμος της κολομβιανής κυβέρνησης με το καρτέλ κοκαΐνης του Εσκομπάρ μαινόταν στους δρόμους, τα δάση και τον ουρανό της Κολομβίας. Εκείνη την εποχή, ο Γιαμάρα γνωρίζεται μ’ έναν μοναχικό μπιλιαρδόρο, "πρώην πιλότο" κατά δήλωσή του, η δολοφονία του οποίου ωθεί τον αφηγητή σ’ έναν αγώνα ε...

Κολομβία, 2009. Ο αφηγητής της ιστορίας, ο νεαρός καθηγητής της Νομικής, Αντόνιο Γιαμάρα, διαβάζει σ’ ένα περιοδικό την εξόντωση ενός ιπποπόταμου που είχε δραπετεύσει από τον ζωολογικό κήπο του διαβόητου Πάμπλο Εσκομπάρ. Το άρθρο τον πηγαίνει πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο πόλεμος της κολομβιανής κυβέρνησης με το καρτέλ κοκαΐνης του Εσκομπάρ μαινόταν στους δρόμους, τα δάση και τον ουρανό της Κολομβίας. Εκείνη την εποχή, ο Γιαμάρα γνωρίζεται μ’ έναν μοναχικό μπιλιαρδόρο, "πρώην πιλότο" κατά δήλωσή του, η δολοφονία του οποίου ωθεί τον αφηγητή σ’ έναν αγώνα ε...

Ένα μυθιστόρημα γραμμένο σαν παραμύθι, που μιλά κατευθείαν στη καρδιά όσων αποζητούν ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή τους. μια απάντηση και μια διέξοδος στους φόβους, τις αγωνίες και τη μοναξιά μας. Μιλώντας για τις "σκουριασμένες πανοπλίες" μας που (νομίζουμε πως) μας προφυλάσσουν από τον πόνο τον οποίο μας προξενούν οι άλλοι, ο Ρ. Φίσερ δημιουργεί μια ταξιδιωτική περιπέτεια που οδηγεί τον αναγνώστη στο "γνώθι σαυτόν".

Και το άλλο πρωί, τα μάτια ανοίγουν. Ανοίγουν, αλλά ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζει τίποτα, δεν αναγνωρίζει το πρόσωπο που τον κοιτάζει με όλη τη λαχτάρα ν' αναγνωριστεί, δεν αναγνωρίζει το χώρο, το χρόνο, τον πόνο, τη γλώσσα, δεν αναγνωρίζει το φως. Είναι ένα νεογνό που χύνεται σε εύξεινα χέρια, που το περιμένουν να κλάψει για να βγάλει όλο το θάνατο από μέσα του. Ανοίγουν, αλλά το μόνο που φεγγίζει από πίσω, είναι μια κεφαλαιώδης απορία, ένα γιγαντιαίο ερωτηματικό που δε βρίσκει τον τρόπο να διατυπωθεί, οι λέξεις της γυναίκας αποπνέουν τρυφερότητα, μια ακατάσχετη νύστα κυριεύ...

Ένας δημοσιογράφος δημοσιεύει συνταγές για ζυμαρικά υπογράφοντας με ψευδώνυμο. Δέχεται μια επιστολή από έναν συνονόματό του αναγνώστη. Του απαντά πάντα με ψευδώνυμο. Σε λίγο, κι άλλος συνονόματος του γράφει. Συνονόματοι (ή ψευδώνυμοι) οι αναγνώστες πληθαίνουν και αρχίζει μια ανεπανάληπτη σύγχυση ταυτοτήτων.

"Α όχι, Μομό! Βγες από τον αυτοκινητόδρομο! Αυτοκινητόδρομος σημαίνει: Περάστε, περάστε, δεν έχει τίποτα να δείτε. Είναι για τους χαζούς που θέλουν να πάνε γρήγορα από το ένα σημείο στο άλλο. Εμείς δεν κάνουμε γεωμετρία· ταξιδεύουμε. Βρες μου ωραίες δημοσιές που δείχνουν ό,τι αξίζει να δει κανείς." "Πώς φαίνεται ότι δεν οδηγείτε εσείς, κύριε Ιμπραήμ..." "Για να σου πω, Μομό! Αν δεν θες να δεις, πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσμος." "Το μέρος εδώ είναι φτωχό, κύριε Ιμπραήμ;" "Ναι, είναι η Αλβανία." "Κι εδώ;" "Σταμάτα το αυτοκίνητο. Μύρισε. Τι μυρίζεις; Μυρίζει ευτυχία...

Ο Λάτρων είναι ο μοναδικός στοχαστής που δημιούργησε η αρχαία Ρώμη. Ενώ ο Λουκρήτιος και ο Σενέκας οφείλουν τα πάντα στην Ελλάδα, ο Λάτρων αμφισβήτησε την ελληνική σκέψη. Έλεγε: "Η λογική σκέψη είναι ό,τι πιο αισθηματικό διαθέτει ο άνθρωπος". Ή πάλι: "Δεν έχω υπόψη μου κανένα φάρμακο για τη σοφία". Δικό του, τέλος, είναι και το γνωμικό: "Κανένας δεν είναι καλός με τη θέλησή του". Συνέθεσε λόγους και αντιλογίες από τα οποία δεν έχει σωθεί κανένα. Ο Μάρκος Πόρκιος Λάτρων γεννήθηκε στην Κόρδουα το 696 έτος Ρώμης (-57 της δικής μας εποχής). Όταν ήταν παιδί, έχασε τη μνήμη του...

Στη Λατινική Αμερική του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα, η πολιτική κατείχε κυρίαρχη θέση στο μυαλό και στην ψυχή των νέων. Στη Χιλή και σε άλλες χώρες του νοτίου ημισφαιρίου, οι δεκαεφτάχρονοι ρίχνονταν στη μάχη κατά του καπιταλισμού χρησιμοποιώντας μεθόδους τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά και ελάχιστα απειλητικές για το σύστημα, πάντως ευρηματικές και έμπλεες ρομαντισμού: η ληστεία στην τράπεζα γίνεται (με τη συνοδεία μουσικής για να μην αγχωθούν οι πελάτες) προκειμένου ν’ αποκτήσει φως και νερό ο καταυλισμός των αστέγων. η άκρως συνωμοτική οργάνωση των νεαρών «ανταρτών π...

Η κυρία Μπούφου καθάρισε το λαιμό της για να τραβήξει την προσοχή του γιού της, κι έκανε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε περίεργα και δεν είπε τίποτα. Η κυρία Μπούφου καθάρισε ξανά το λαιμό της και επανέλαβε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε με απορία. Ο κύριος Μπούφος φτερούγισε ανυπόμονα και είπε: «Γιε μου, επανέλαβε μετά τη μητέρα σου: "Μπου!"». Ο Μπουφάκος άνοιξε το στόμα του, πήρε βαθιά αναπνοή και, καθώς η κυρία Μπούφου κι ο κύριος Μπούφος περίμεναν όλο λαχτάρα, είπε: «Μπα;». Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου περιέχει τέσσερις ιστορίες που μας βοηθούν να συλ...

Γερμανία, αρχές 19ου αιώνα. Σε κάποιο απ' τα ταξίδια του, ο Χανς, ένας περιπλανώμενος διανοούμενος και μεταφραστής, κάνει μια στάση στην πόλη Βανδερβούργο (μια πόλη όχι μόνο φανταστική αλλά και με απροσδιόριστες συντεταγμένες αφού κι αυτή, όπως ο Χανς, μετακινείται συνεχώς), όπου θα ζήσει μια θυελλώδη ερωτική ιστορία, θα πάρει μαθήματα ζωής από έναν πλανόδιο οργανοπαίχτη, θα συζητήσει όλα τα φλέγοντα πολιτικά, κοινωνικά, αισθητικά και φιλοσοφικά ζητήματα της εποχής, και θα κινήσει ως ξένος ένα σωρό υποψίες, ανάμεσα στις οποίες και αυτήν ότι είναι ο μυστηριώδης μασκοφόρος βι...

Η εξαιρετικά καλογραμμένη συλλογή διηγημάτων του Anthony Marra, σκιαγραφεί μια πλειάδα αξέχαστων χαρακτήρων των οποίων οι ζωές διασταυρώνονται μεταξύ τους με τρόπο σπαραχτικό. Την δεκαετία του 1930 στο Λένινγκραντ, ένας ζωγράφος-διορθωτής επεξεργάζεται επίμαχες φωτογραφίες για λογαριασμό του Κόμματος του Στάλιν, σβήνοντας και αλλοιώνοντας πρόσωπα με τον αερογράφο του. Μαγεμένος από την εικόνα μιας μπαλαρίνας, βρίσκεται κατηγορούμενος για σχέση με την πολωνική κατασκοπεία. Μια ομάδα γυναικών αφηγείται τις ιστορίες της αλλά και αυτές των γιαγιάδων τους, πρώην κρατουμένων τ...

Η εξαιρετικά καλογραμμένη συλλογή διηγημάτων του Anthony Marra, σκιαγραφεί μια πλειάδα αξέχαστων χαρακτήρων των οποίων οι ζωές διασταυρώνονται μεταξύ τους με τρόπο σπαραχτικό. Την δεκαετία του 1930 στο Λένινγκραντ, ένας ζωγράφος-διορθωτής επεξεργάζεται επίμαχες φωτογραφίες για λογαριασμό του Κόμματος του Στάλιν, σβήνοντας και αλλοιώνοντας πρόσωπα με τον αερογράφο του. Μαγεμένος από την εικόνα μιας μπαλαρίνας, βρίσκεται κατηγορούμενος για σχέση με την πολωνική κατασκοπεία. Μια ομάδα γυναικών αφηγείται τις ιστορίες της αλλά και αυτές των γιαγιάδων τους, πρώην κρατουμένων τ...

"Κανένα πρόβληµα δεν είναι τόσο σύµφυτο µε τα γράµµατα και το ταπεινό τους µυστήριο όσο αυτό το οποίο θέτει µια µετάφραση" έχει γράψει ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, και ο συγγραφέας, δοκιµιογράφος και µεταφραστής του Αχιλλέας Κυριακίδης, µε αφορµή το γεµάτο ειρωνικές νάρκες έργο του µεγάλου Αργεντινού, ιχνηλατεί τις ωδίνες του µεταφραστή. Πότε µια µετάφραση είναι πιστή; Τι σηµαίνει µετάφραση του πνεύµατος ή του γράµµατος; Είναι όλα τα κείµενα µεταφράσιµα και µεταφραστέα; Σε ποια γραµµατεία ανήκουν τα µεταφρασµένα έργα; Ανταποδίδοντας την τιµή του Ιονίου Πανεπιστηµίου να τον αναγορ...

Όταν ο δημοσιογράφος Γκαμπριέλ Σαντόρο εξέδιδε το πρώτο του βιβλίο, τη βιογραφία μιας Γερμανίδας που εγκαταστάθηκε στην Κολομβία λίγο πριν από την έναρξη του Δευτέρου παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η πιο εξοντωτικά αρνητική κριτική θα γραφόταν από τον ίδιο τον πατέρα του. Τι κρυβόταν πίσω από τις φαινομενικά ανώδυνες εκμυστηρεύσεις της Γερμανίδας; Τι ήταν αυτό που έκανε τον πατέρα του Σαντόρο να αισθανθεί προδομένος; Το βιβλίο καταγράφει το εγχείρημα του νεαρού δημοσιογράφου ν’ ανακαλύψει την αλήθεια, όσο πικρή κι αν ήταν τελικά, ταξιδεύοντας πίσω στο...

Ο Χαβιέρ Μαγιαρίνο είναι ένας ζωντανός μύθος. Είναι ο πολιτικός γελοιογράφος με τη μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα, ένας άνθρωπος που μπορεί να προκαλέσει την απόσυρση ενός νόμου, την ανατροπή μιας δικαστικής απόφασης ή την έκπτωση ενός δημάρχου, ή να κλονίσει σοβαρά τα θεμέλια ενός υπουργείου ―κι όλα αυτά, με μόνα όπλα το χαρτί και τη σινική μελάνη. Οι πολιτικοί τον φοβούνται και η κυβέρνηση τον τιμά. Στα εξήντα πέντε του χρόνια, μετά από τέσσερις δεκαετίες λαμπρή καριέρα, μπορεί να πει ότι έχει τη χώρα στα πόδια του. Όλα θ' αλλάξουν, όμως, όταν τον επισκεφθεί απροσδόκητα μια...