Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Στο μπαρ τού είπαν πως ο αδελφός του είχε βγει απ’ τη φυλακή κι ερχόταν στο χωριό. Ακούγοντας αυτό, ο Όσκαρ Κέλερ έκανε ένα μορφασμό, κοκκίνισε, ενώ η θλιμμένη σχισμή των χειλιών του και τα ψυχρά του μάτια άφησαν να φανεί ότι μια αγριάδα ανέβαινε απ’ τα σωθικά του και δε σκόπευε να μείνει εκεί. Μια κοφτερή σιωπή απλώθηκε στην ατμόσφαιρα, κι ο Όσκαρ είπε ότι ήταν ώρα να πηγαίνει. [...] Φόρεσε την τραγιάσκα του, πλήρωσε την μπίρα που είχε πιει και κίνησε για την πόρτα. [...] Κοντοστάθηκε στο κατώφλι, βλαστήμησε τον αδελφό του κι έμεινε εκεί, με την οργή του ξέχειλη, τα μάτια...

"Αντιμυθιστόρημα", "Xρονικό μιας τρέλας", "Ένα βίαιο τράνταγμα από το γιακά", "Κάτι σαν ατομική βόμβα", "Ένα κάλεσμα προς την αναγκαία αταξία", "Ένα γιγάντιο ευφυολόγημα", "Ένα ψέλλισμα". Αυτά είναι λίγα από τα πάμπολλα που γράφτηκαν για το "Κουτσό", το μυθιστόρημα που ο Χούλιο Κορτάσαρ άρχισε να ονειρεύεται το 1958, που εκδόθηκε το 1963 κι από τότε άλλαξε την ιστορία της λογοτεχνίας και συγκλόνισε τη ζωή χιλιάδων νέων ανά τον κόσμο. Γεμάτο λογοτεχνική φιλοδοξία, σπαρταριστό, με καινοτόμα συγγραφικά εργαλεία, κατεδαφιστικό του κατεστημένου και αναζητητικό της ρίζας της ποίη...

Μια μυστική και μυστηριώδης αίρεση ευαγγελίζεται το θαύμα της πολλαπλής ζωής. Αυτή η ακατονόμαστη αίρεση θα μπορούσε να είναι η λογοτεχνία, αλλά πώς να το εξηγήσεις αυτό σ' έναν περιδεή μικροαστό όπως ο ήρωας της νουβέλας, ο Δ.Χ., που τρομοκρατείται από ένα σχετικό μήνυμα στον τηλεφωνητή του; Η "Κωμωδία" -που ασφαλώς δεν είναι Θεία, αλλά ελπίζει τουλάχιστον να είναι Ανθρώπινη- είναι μια χαρμόσυνη ιστορία μυστηρίου, αγωνίας και διαβολικών ανατροπών, με κορυφαία την ανάθεση στον αναγνώστη της ευθύνης και της τέρψης να λύσει το αίνιγμα.

"Η σκούνα λεγόταν "La Buena Ventura" (Η καλή τύχη) - ένα όνοµα που µπορεί στη στεριά να µην είχε τόση βαρύτητα, αλλά στη θάλασσα, διβάρι δεισιδαιµονιών, θεωρούνταν γούρι. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, ενώ προµηνύονταν µανιασµένες καταιγίδες, η µαγεία του εξανέµιζε το φόβο της καταστροφής. Καµία ναυτική προσευχή δεν είχε πιο τονωτικές ιδιότητες, καµία µαγγανεία δε σε προδιέθετε σε τόση αισιοδοξία. Όσο κι αν η θάλασσα µεταµορφωνόταν σε µια τεράστια κι αχόρταγη φαγάνα, όσο κι αν ο άνεµος έβαζε τα πιο τροµερά δυνατά του, όσο κι αν ο θάνατος ζητούσε το αίµα µας µέσα από τα νερά...

Καταλήγουν, άραγε, τα ζευγάρια να θυμίζουν συνευρέσεις δολοφόνων; Βλέποντας μια γυναίκα κι έναν άντρα, αναρωτιόμαστε ποτέ ποιος θα σκοτώσει πρώτος τον άλλο; Η Λίζα και ο Ζιλ ζουν μαζί από πολύ παλιά. Συνέπεια μιας πτώσης, ο Ζιλ παθαίνει αμνησία. Πρέπει να τα ξαναμάθει όλα απ' την αρχή, να ανακαλύψει εκ νέου την προσωπικότητα και το παρελθόν του. Ανήσυχος, ακούει τη Λίζα να σκιαγραφεί το φανταστικό πορτρέτο του ίδιου του του εαυτού, της συντροφικότητάς τους, του έρωτά τους που έχει επιβιώσει... Κι αν κάποιος απ' τους δυο λέει ψέμματα; Κι αν αυτά τα τρυφερά λόγια αγάπης προο...

Τα κείμενα που απαρτίζουν το παρόν, είναι όλα μεταχειρισμένα· με τη διαφορά, ότι άλλα έχουν δημοσιευτεί (άρα: ήδη manent) και άλλα έχουν μόνο εκφωνηθεί σε διάφορα στεγνά συμπόσια (άρα: "κινδυνεύουν" να volant ανεπιστρεπτί). Προλαβαίνοντας -απολύτως λογικές- κακεντρέχειες, σπεύδω αυτά τα κείμενα να τα χαρακτηρίσω κείμενα και όχι δοκίμια, παρ' όλο που ο εκ πρώτης ακοής βαρύγδουπος όρος ενέχει ετυμολογικώς την έννοια της δοκιμής, η οποία, πάλι εξ ορισμού, διαθέτει την ευλογία να επιδέχεται και εκθαμβωτικές αποτυχίες. Ας πω, λοιπόν, ότι τα κείμενα που ακολουθούν, αποπειρώνται ν...

Από τους κλειστοφοβικούς διαδρόµους του Κάφκα στις εξαγωνικές στοές της Βιβλιοθήκης της Βαβέλ, ή πίσω στις απαρχές της πεζογραφίας του Αχιλλέα Κυριακίδη, όταν το φανταστικό και το παράλογο ανέτρεχαν παραβολικά στην προϊστορία της χώρας ή αλληγορούσαν τη ρηµαγµένη γη της. Κάφκα και Καµύ υποτονθορύζουν κάτω απ’ τις γραµµές, Μπέκετ και Ιονέσκο υποφώσκουν στα κείµενα του πρώτου Κυριακίδη ["Διαφάνεια" (1973), ["Στοιχεία ταυτότητος" (1977)]. Στα σταυροδρόµια των λαβυρίνθων συναντώνται η Ιστορία και ο Μύθος: διηγήµατα που δεν γράφτηκαν ποτέ, επιστολές που αυτοχειριάζονται ["Ο πληθ...

"Ο Λόρδος Μπάιρον δεν πέτυχε τίποτα στο Μεσολόγγι πέρα από την καταστροφή του, ωστόσο, με αυτή και μόνο την πράξη ηρωισμού, συνέβαλε στην απελευθέρωση της Ελλάδας". Σερ Χάρολντ Νίκολσον.

Απ' όλα τα έργα του εξαίσιου συγγραφέα, το εν λόγω είναι ασφαλώς το πιο βαθύ, το πιο ευρύ, το πιο εμπεριστατωμένο· πιθανόν, όμως, για τους ίδιους ακριβώς λόγους, να είναι και το πιο ακατανόητο. Νά ποια είναι η ιδέα και η πλοκή αυτού του παράξενου και εγκυκλοπαιδικού βιβλίου που θα μπορούσε να φέρει ως υπότιτλο: "Περί της απουσίας μεθόδου στη μελέτη των ανθρώπινων γνώσεων". Δύο αντιγραφείς που εργάζονται στο Παρίσι, γνωρίζονται τυχαία και συνδέονται με στενή φιλία. Ο ένας κληρονομεί ένα ποσό, ο άλλος εισφέρει τις οικονομίες του· αγοράζουν ένα αγρόκτημα στη Νορμανδία...

Οι "Μυθοπλασίες" ("Ficciones") συγκαταλέγονται στα θεμελιώδη έργα της μεταμοντέρνας λογοτεχνίας και του μαγικού ρεαλισμού, που κορυφώθηκε με τα μυθιστορήματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, της Ιζαμπέλ Αλιέντε και άλλων λατινοαμερικανών και μη συγγραφέων. Στα 17 κείμενα που συνθέτουν τούτο το βιβλίο συμπιέζονται πολλοί αιώνες γνώσης, φιλοσοφίας και ποίησης. Η ευρυμάθεια του Μπόρχες προσφέρει στον αναγνώστη διασκεδαστικές πνευματικές ασκήσεις: η άγνωστη χώρα που ανακαλύπτεται μέσα από μια κλεψίτυπη εγκυκλοπαίδεια, ο φανταστικός πλανήτης, ο "Δον Κιχώτης" που ξαναγράφεται από κ...

"Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 1940 Αυτή η ανάμειξη των ναζί στον προγραμματισμό του Festspiele είναι απαράδεκτη. Εξοργιστική. Και η μετατροπή του Φεστιβάλ σε χυδαίο εργαλείο προπαγάνδας, σε ψυχαγωγία για το στράτευμα, είναι η χαριστική βολή. Να κρατάνε όμηρο τον Μότσαρτ. Να τον ταπεινώνουν έτσι. Μα δεν υπάρχει κανείς ν' αποτρέψει αυτή την ύβρη; Μου φαίνεται πως, τώρα, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο! Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να κάνουν κάτι τέτοιο. Χωρίς καμία αντίδραση, καμία αντίσταση. Αυτή η φάρσα πρέπει να τελειώνει. Πάση θυσία. Πρέπει να σώσουμε τον Μότσαρτ!" Η ιστορία μια...

Το βιβλίο αυτό εκδίδεται με την ευκαιρία της αναδρομής στον Ναγκίσα Όσιμα που οργανώθηκε από το 35ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (11-20 Νοεμβρίου 1994), το συντονισμό της οποίας είχε ο Θρασύβουλος Γιάτσιος. Περιέχονται τα κείμενα: - Ναγκίσα Όσιμα, "Εκατό χρόνια κινηματογράφος" - Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, "Τελετές των αισθήσεων" - Γιώργος Μπράμος, "Το σημείο τομής" Γραπτά του Όσιμα - Ναγκίσα Όσιμα, "Με αφετηρία την αδιάκοπη άρνηση του εαυτού" - Ναγκίσα Όσιμα, "Τι είναι ένα shot;" - Ναγκίσα Όσιμα, "Η άρνηση του εαυτού" - Ναγκίσα Όσιμα, "Κατάσταση και θεμ...

Το 1935, κυκλοφόρησε στην Αργεντινή το βιβλίο που θ' αποδεικνυόταν το δημοφιλέστερο απ' όλα όσα είχε ή έμελλε να εκδώσει ως το θάνατό του ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες: η "Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας" ("Historia universal de la infamia"), βασικός κορμός της οποίας ήταν επτά κείμενα, δημοσιευμένα στην εφημερίδα "Critica" μεταξύ 1933 και 1934, τα οποία πραγματεύονταν τον βίο και την πολιτεία επτά διαβόητων κακούργων της Ιστορίας. Το 2004, ο ουαλός συγγραφέας Ρις Χιουζ αποφάσισε να... συμπληρώσει την πινακοθήκη του Μπόρχες, εν είδει κινηματογραφικού sequel, με άλλα επτά κακόφημα πο...

Ο γερο-στρατηγός Βισέντε Βεργάρα, πάλαι ποτέ επονομαζόμενος από τους στρατιώτες του στρατηγός Κοψαρχίδης, κι ο εγγονός του βγαίνουν ένα βράδυ να το κάψουν σ' ένα μπορντέλο· ο Φεδερίκο Σίλβα, που οι ουρανοξύστες τού κλέψαν τον αέρα και τα αρώματα που είχε παλιά το χάραμα σ' αυτή την αρχαία πόλη του μεξικανικού οροπεδίου· ο μικρός Λουισίτο: ανήμπορος στην αναπηρική του πολυθρόνα, ονειρεύεται τα παλάτια της πολιτείας που έχουν τώρα μεταμορφωθεί σε τρώγλες· ο νεαρός Μπαρναμπέ: δεν τα καταφέρνει στα λόγια, κι αυτό τον βυθίζει στα ερέβη της πιο ωμής και απροκάλυπτης βίας. Κι ανά...

Είναι πάντα δύσκολο να αποχαιρετάς σπουδαίους ανθρώπους, είναι, όμως, ακόμη πιο δύσκολο να λες οριστικά αντίο σε συνεργάτες και φίλους. Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε και τα δύο: ένας εξέχοντας θεωρητικός του σινεμά, αλλά κι ένας σημαντικός συνεργάτης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έχοντας στο παρελθόν συνεισφέρει διεισδυτικά, ώριμα και στιβαρά κείμενα, σε μια σειρά από εκδόσεις και μονογραφίες του. Η απώλειά του είναι πλήγμα για την κριτική στην Ελλάδα, καθώς υπήρξε μια από τις πιο φωτεινές προσωπικότητές της, ένας θεωρητικός του σινεμά που όρισε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια τη...

Προς τα μέσα της δεκαετίας του '70, ο ελληνικός κινηματογράφος ευτύχησε να έχει τρεις σκηνοθέτες, όχι μόνο διεθνούς βεληνεκούς, αλλά και με αυτόνομη, νεωτερική και ξεχωριστή γραφή. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος δεν συνδέονται ως προς την ομοιογένεια και την επικοινωνία των αισθητικών επιλογών, ενώ ξεχωρίζουν από την διαφορετικότητα των δημιουργικών κινηματογραφικών τους προτάσεων. Το μόνο κοινό, ενοποιητικό στοιχείο τους είναι η γενναία, ρηξικέλευθη και αποτελεσματική αναθεώρηση των θεματικών και αισθητικών επιλογών του παλιού εμπο...

"Ανέβηκα τρέχοντας στον δεύτερο όροφο όπου έμενε ο Πέδρο, προετοιμασμένος να γκρεμίσω και την πόρτα του διαμερίσματός του, αλλά δε χρειάστηκε. Η πόρτα ήταν ανοιχτή, και μέσα είχε φως. Πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο της μουσικής και βρήκα το ζωγράφο αναίσθητο στο πάτωμα, δίπλα στο πιάνο. Κρατούσε στο ένα χέρι το μπαστούνι του και στο άλλο το τηλέφωνο, σαν να γαντζωνόταν στο κόσμο απ' αυτά τα δύο αντικείμενα. Γύρω απ' το λαιμό του υπήρχε μια μελανιά, σαν να τον είχαν στραγγαλίσει με σκοινί. Δεν ανέπνεε κι ήταν χλομός του θανατά, αλλά η καρδιά του χτυπούσε ακόμα. Κατανικώντας το...