Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έναν χρόνο μετά "Το βιβλίο της προδοσίας" (ο τόμος που εγκαινίασε τη σειρά "Οκτώ" και διευθύνει ο Μισέλ Φάις) κυκλοφορεί το "Γεύμα μ’ έναν ήρωα". Οκτώ συγγραφείς (Τατιάννα Αβέρωφ, Βασίλης Γκουρογιάννης, Δήμητρα Κολλιάκου, Αχιλλέας Κυριακίδης, Αλέξης Πανσέληνος, Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Φαίδων Ταμβακάκης και Αριστείδης Αντονάς) αφηγούνται συναρπαστικές ιστορίες βιβλιόφιλης γαστρονομίας, όπου οι ήρωες-συνδαιτυμόνες των διηγημάτων τους είναι δημοφιλείς χαρακτήρες της παγκόσμιας και της ελληνικής λογοτεχνίας.

Μοντέρνος ή μεταμοντέρνος; Λογοτέχνης ή φιλόσοφος; (Ο ίδιος θα χλεύαζε τα ερωτήματα, πόσο μάλλον τις τυχόν απαντήσεις.) Ας τολμήσουμε να πούμε ότι ο Μπόρχες εκπροσωπεί επάξια τη λογοτεχνία που φιλοσοφεί και όχι, ασφαλώς, τη φιλοσοφία που λογοτεχνίζει. Γι' αυτό και τα περισσότερα διηγήματά του αποφαίνονται, προτείνουν σκανδαλιστικές απόψεις σε προαιώνια ζητήματα, ενώ τα περισσότερα δοκίμιά του αναρωτιούνται, ταλαντεύονται χαριτόβρυτα, σαν τα πιο γοητευτικά αστυνομικά αινίγματα. Μακριά από λαβύρινθους που την υποδιαιρούν σε διακλαδούμενους γρίφους, μακριά από καθρέφτες που τη...

Μοντέρνος ή μεταμοντέρνος; Λογοτέχνης ή φιλόσοφος; (Ο ίδιος θα χλεύαζε τα ερωτήματα, πόσο μάλλον τις τυχόν απαντήσεις.) Ας τολμήσουμε να πούμε ότι ο Μπόρχες εκπροσωπεί επάξια τη λογοτεχνία που φιλοσοφεί και όχι, ασφαλώς, τη φιλοσοφία που λογοτεχνίζει. Γι' αυτό και τα περισσότερα διηγήματά του αποφαίνονται, προτείνουν σκανδαλιστικές απόψεις σε προαιώνια ζητήματα, ενώ τα περισσότερα δοκίμιά του αναρωτιούνται, ταλαντεύονται χαριτόβρυτα, σαν τα πιο γοητευτικά αστυνομικά αινίγματα. Μακριά από λαβύρινθους που την υποδιαιρούν σε διακλαδούμενους γρίφους, μακριά από καθρέφτες που τη...

Από την "Ιστορία του τάνγκο" στην "Ιστορία της αιωνιότητας", από τη "Διάρκεια της Κόλασης" στον Παράδεισο του Δάντη, από τις "Μετενσαρκώσεις της χελώνας" στην "Ιστορία των αγγέλων", κι από τη "Λατρεία των βιβλίων" στον "Καθρέφτη των αινιγµάτων", τα Δοκίµια του Χόρχε Λουίς Μπόρχες περιδιαβαίνουν στα οικουµενικά επιτεύγµατα της σκέψης και της τέχνης των ανθρώπων, µε αυτόν τον αιρετικό τρόπο του µεγάλου Αργεντινού να επιλέγει τα θέµατά του, να τα προσεγγίζει και να τα πραγµατεύεται χωρίς ίχνος διδακτισµού ή λογιοτατισµού, να αίρει παγιωµένες αντιλήψεις και να ενσπείρει γόνιµες...

Από την "Ιστορία του τάνγκο" στην "Ιστορία της αιωνιότητας", από τη "Διάρκεια της Κόλασης" στον Παράδεισο του Δάντη, από τις "Μετενσαρκώσεις της χελώνας" στην "Ιστορία των αγγέλων", κι από τη "Λατρεία των βιβλίων" στον "Καθρέφτη των αινιγµάτων", τα Δοκίµια του Χόρχε Λουίς Μπόρχες περιδιαβαίνουν στα οικουµενικά επιτεύγµατα της σκέψης και της τέχνης των ανθρώπων, µε αυτόν τον αιρετικό τρόπο του µεγάλου Αργεντινού να επιλέγει τα θέµατά του, να τα προσεγγίζει και να τα πραγµατεύεται χωρίς ίχνος διδακτισµού ή λογιοτατισµού, να αίρει παγιωµένες αντιλήψεις και να ενσπείρει γόνιµες...

Ο συγγραφέας αφηγείται τη ζωή του τσέχου δρομέα μεγάλων αποστάσεων Εμίλ Ζάτοπεκ.Ο Ζάτοπεκ,που γεννήθηκε στη Μοραβία το 1922 και πέθανε στην Πράγα το 2000, άρχισε να ασκείται στους δρόμους αντοχής στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και, αρχής γενομένης το 1948, εξελίχθηκε σε παγκόσμια δόξα του στίβου (5.000 μέτρα, 10.000 μέτρα,μαραθώνιος), με αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας του τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι (1952), όπου κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια.Το 1957 τον βρήκε αξιωματικό του τσεχοσλοβακικού στρατού, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και υπάλληλο του Υπουργείου Αμ...

Μετά την αριστουργηματική "βιογραφική" τριλογία ("Ραβέλ", "Ζάτοπεκ", "Τέσλα") και το πιο πυκνό, λιτό και χαμηλόφωνο μυθιστόρημα που έχει γραφτεί ποτέ για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (14), ο σπουδαιότερος στιλίστας των γαλλικών γραμμάτων επιστρέφει στο είδος όπου θήτευσε παραπάνω από ευδόκιμα. Το φρεσκότατο (η λέξη με όλες της τις έννοιες) μυθιστόρημά του είναι ένα περιπετειώδες οδοιπορικό στους δαιδάλους του τυχαίου, του παρισινού μετρό και, κυρίως, του αειμετάβολου χάρτη της διεθνούς πολιτικής, καθώς, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια τραγουδίστρια ποπ της μιας (αλλά κολοσσιαίας) επιτυ...

Μετά την αριστουργηματική "βιογραφική" τριλογία ("Ραβέλ", "Ζάτοπεκ", "Τέσλα") και το πιο πυκνό, λιτό και χαμηλόφωνο μυθιστόρημα που έχει γραφτεί ποτέ για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (14), ο σπουδαιότερος στιλίστας των γαλλικών γραμμάτων επιστρέφει στο είδος όπου θήτευσε παραπάνω από ευδόκιμα. Το φρεσκότατο (η λέξη με όλες της τις έννοιες) μυθιστόρημά του είναι ένα περιπετειώδες οδοιπορικό στους δαιδάλους του τυχαίου, του παρισινού μετρό και, κυρίως, του αειμετάβολου χάρτη της διεθνούς πολιτικής, καθώς, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια τραγουδίστρια ποπ της μιας (αλλά κολοσσιαίας) επιτυ...

To 1978, ένα χρόνο δηλαδή μετά την έκδοση και τη βράβευση του "Ζωή oδηγίες xρήσεως", ο Ζορζ Περέκ θα ταξιδέψει δύο φορές στη Νέα Υόρκη για τις ανάγκες της τεκμηρίωσης και των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ για τη μετανάστευση στην Αμερική. Τι τον φέρνει στην Αμερική; Πώς εντάσσεται αυτό το πολύτροπο κείμενο, που διασχίζει τα είδη, στην ουλιπιανή δημιουργία του; Πώς, τελικά, ο γάλλος συγγραφέας, ενώ ξεκινά να μιλήσει για τη μετανάστευση στην Αμερική, μιλάει για πρώτη φορά ανοικτά για τη δική του εβραϊκότητα, μόνο και μόνο για να την υπερβεί; Είναι φανερό ότι ο Περέκ αντικρίζει...

"Άνοιξα την πόρτα της σουίτας. Ο Αντόνιο δεν είχε κλείσει τις δίφυλλες πόρτες ανάµεσα στα σαλόνια µας, κι είδα µια σχισµή φως κάτω από την πόρτα της κάµαράς του. Έκανα ένα βήµα µέσα στο σκοτεινό δωµάτιο κι έκλεισα σιγά την πόρτα πίσω µου. Είδα το σακάκι πάνω στην πολυθρόνα, πήρα το πορτοφόλι και ξανάβαλα τη φωτογραφία στη θέση της και το σακάκι στην πολυθρόνα. Και τότε, ακούω: Το τρίξιµο του κρεβατιού, τη ζωική και ρυθµική οιµωγή του σοµιέ, τη φωνή µιας γυναίκας που µου είναι άγνωστη, τη φωνή της Ιρέν, µια φωνή που βογκάει, που πνίγει µια κραυγή αλλά µετά δεν µπορεί να τ...

Το πολυβραβευμένο και πολυδιαβασμένο οικολογικό μυθιστόρημα του Λουίς Σεπούλβεδα για τον Αμαζόνιο, τους ινδιάνους και την καταστροφή της παρθένας φύσης. Μια ομάδα λευκών ρίχνεται στην αναζήτηση ενός άγριου αιλουροειδούς. Η συνάντηση των ανθρώπων με το ζώο αποτελεί μία από τις πλέον φορτισμένες σελίδες της σύγχρονης λογοτεχνίας. Μεταφρασμένο στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.

Ένα τραγικό ατύχημα. Μια παράξενη μηχανή που ζωντανεύει τις αναμνήσεις και δημιουργεί παραισθήσεις. Ένας άντρας στη δίνη μιας απίστευτης πραγματικότητας. Τρεις γυναίκες που καθορίζουν ολόκληρη την πορεία της ζωής του. Οι συναυλίες στην κεντρική αγορά της Αθήνας. Μια συνωμοσία που πρέπει να αποκαλυφθεί. Ένας ανάλγητος κρατικός μηχανισμός. Οι σκοτεινές στοές των μεταλλίων του Λαυρίου. Μια ιδιότυπη οργάνωση που μάχεται υπόγεια το καθεστώς. Όλα αυτά περιπλέκονται σε ένα μυθιστόρημα με απροσδόκητη εξέλιξη και τέλος.

"Εννέα ιστορίες" είναι το δεύτερο βιβλίο του Σάλιντζερ που κυκλοφορεί φέτος στα ελληνικά, πιστοποιώντας τη ζωηρή αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για τα έργα του αποσυνάγωγου συγγραφέα μετά τον θάνατό του τον περασμένο Ιανουάριο. Οι ιστορίες αυτές άρχισαν να γράφονται το 1948 και εκδόθηκαν το 1953. Πρώτο ανάμεσα σε αυτές το διήγημα "Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα", που πρωτοδημοσιεύθηκε στον περιοδικό "Νew Υorker" τον Ιανουάριο του 1948, τρία χρόνια πριν από την έκδοση του "Φύλακα στη σίκαλη", το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στην καθιέρωση του συγγραφέα στη λογοτεχνική κοινότ...

Ο Ζαντίγκ είναι η ιστορία ενός ταξιδιού. Ο ήρωας, ένας απλός αστός της Βαβυλώνας, καταφέρνει με την αξία του να γίνει πρωθυπουργός. Θύμα πλεκτάνης, αναγκάζεται να καταφύγει στην Αίγυπτο και να γίνει σκλάβος· ως σκλάβος διατρέχει την Αραβία, αρχίζοντας σιγά σιγά να παίρνει πάνω του. Η αγάπη του για τη βασίλισσα Αστάρτη τον καλεί στη Βαβυλώνα· ξαναβρίσκει την Αστάρτη, θριαμβεύει πάνω στους εχθρούς του κι ανεβαίνει στο θρόνο. Επηρεασμένος από τους μύθους της Ανατολής και την ταξιδιωτική λογοτεχνία της εποχής του, ο Βολταίρος γράφει το μυθιστόρημα της μαθητείας ενός ηγεμόνα,...

"Ένα πρωί του Απριλίου. Ετοιµάζοµαι να πάω στην καινούργια µου δουλειά. Θα κάνω τον καφέ µου όπως µ' αρέσει: σκούρο, πικρό, πηχτό, χωρίς γάλα ή ζάχαρη. Εκείνος θα 'ρθει από πίσω µου και θα κολλήσει στην πλάτη µου το γυµνό του στήθος. Θα πάρει την κούπα µου, θα πιει µια γουλιά καφέ, θα κάνει πως φτύνει, θα µε ρωτήσει πώς µπορώ και πίνω αυτό το κατάπλασµα, θα πει "Αν είναι δυνατόν µια Κολοµβιανή να φτιάχνει τέτοιο καφέ", θα µε παραµερίσει και: "Να σου δείξω εγώ, µωρό µου, πώς φτιάχνουν καφέ". Κι εγώ θ' αποφασίσω, χωρίς να το καταλάβει, χωρίς να το πω ποτέ, µ' ένα αλλαγµένο βλ...