Κρήτη, μια ήπειρος σ' ένα νησί
Τσαντίλης Δήμος
Πανεπιστήμιο Κρήτης. Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (2014)
Η έκδοση αυτή αποτελεί ένα μακροχρόνιο συγγραφικό πόνημα του Δήμου Τσαντίλη, συγγραφέα και εκλαϊκευτή επιστημονικών κειμένων, σε συνεργασία με ολόκληρο το ερευνητικό δυναμικό του Μουσείου και πλαισιώνεται με περισσότερες από 350 έγχρωμες φωτογραφίες (και αρκετά σχέδια). Pαρουσιάζονται: η πολύπλοκη γεωλογική ιστορία της Κρήτης, τα απολιθώματα και η σύγχρονη γεωποικιλότητα του νησιού, τα φυτά, τα ζώα και τα οικοσυστήματα της Κρήτης, καθώς και ο ρόλος της μακροχρόνιας επίδρασης των κατοίκων του νησιού σε αυτά. Η πλούσια και εξαιρετικής ποιότητας εικονογράφηση παρέχει μοναδι...
Διευρυμένες οικολογίες. Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης
Συλλογικό έργο
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2009)
Νέα Ευρωπαϊκή Ένωση
Συλλογικό έργο
Θεμέλιο (2007)
[...] Ο παρόν συλλογικός τόμος επιχειρεί να διερευνήσει διεξοδικά τις εξελίξεις και τα επιμέρους χαρακτηριστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλους τους κρίσιμους τομείς της σύγχρονης ευρωπαϊκής πραγματικότητας 50 χρόνια από την ίδρυσή της. Αφού προτάσσεται ένα κεφάλαιο για το "Μεθοδολογικό πλουραλισμό" και τη "Διεπιστημονικότητα στις Ευρωπαϊκές Σπουδές" του Π. Καζάκου, ακολουθούν οι συμβολές της Κ. Ε. Μπότσιου για την "Ιδεολογική και πολιτική αφετηρία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης", των Μ. Ι. Τσινισιζέλη και Δ. Ν. Χρυσοχόου για τη "Θεωρία της πολιτικής ενοποίησης", του Κ. Α. Στεφάν...
Οι δρόμοι της αειφορίας
Συλλογικό έργο
Ελληνικά Γράμματα (2003)
Η αειφορία δεν εξαντλείται μόνο στην ηθική ρητορεία για την αναδιαπραγμάτευση των δικαιωμάτων της φύσης και των ανθρώπων στον χώρο και τον χρόνο. Μπαίνει στα βαθιά νερά της οικονομικής επιστήμης και προτείνει νέα πρότυπα για την μέτρηση της ευημερίας. Το ΑΕΠ δεν είναι ο μοναδικός δείκτης της προόδου, ίσως είναι και απατηλός. Η ίδια η πρόοδος αμφισβητείται και επιχειρείται η αποσύνδεση της οικονομικής ανάπτυξης από την ροή των αγαθών και την παραγωγή της ρύπανσης. [...]
Παγκοσμιοποίηση και περιβάλλον
Συλλογικό έργο
Ελληνικά Γράμματα (2002)
Η ομοιόμορφη οικονομική επέκταση χωρίς όρια σε έναν γεωφυσικά, οικολογικά, εθνικά, κοινωνικά και πολιτικά ανομοιογενή και πεπερασμένο χώρο, όπως αυτή που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ουτοπία, είναι ένα σχήμα οξύμωρο. Η απόρριψή της είναι προφανής, παραμένει ωστόσο φιλοσοφική. Για να γίνει πολιτική πρέπει να περάσουμε από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο -μόνο που η μετάβαση αυτή είναι δύσκολη και απαιτεί προσεκτικά βήματα. Κάθε άτσαλα εκφραζόμενη αντίθεση στην οικονομική παγκοσμιοποίηση κινδυνεύει να μας ρίξει από τη Σκύλλα ενός καπιταλισμού χωρίς όρια στη Χάρυβδη ενός πολιτιστικο...
