Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Είναι πασίγνωστο ότι ο Μπωντλαίρ είναι ο πιο μελωδικός ποιητής της Γαλλίας, αλλά και σύγκαιρα τα ποιήματά του περιέχουν και διανοήματα, που οι ρίζες τους βρίσκονται βαθιά μες στην πνευματική ζωή των αιώνων, μηνύματα για ψυχολογικά προβλήματα που προβάλλονται ανάγλυφα, γυμνά, γεγονός πρωτάκουστο στην εποχή του. Κάποτε μας ωθεί μια φωνή απροσδιόριστη αλλά επιτακτική, να επιχειρήσουμε το ανέφικτο. Είναι πιο δυνατή απ' το δισταγμό και την ταπεινοφροσύνη. Τότε ακριβώς ξεκινάει η προσπάθεια για το ταξίδι, την περιπέτεια, την ανακάλυψη του έργου και τη δυσκολία που παραμονεύει αδ...

Κάθε βιβλίο πρέπει αφ' εαυτού να δικαιολογείται. Δεν θα έπρεπε να συντρέχει η ανάγκη να εξηγήσεις γιατί το δίνεις στη δημοσιότητα. Τούτη όμως τη φορά φοβούμαι πως, αν δεν εξηγήσω την απόφασή μου να δώσω στη δημοσιότητα αυτές τις λίγες μεταφράσεις των ξένων ποιητικών κειμένων, καθώς και αποσπασμάτων του Ευρυπίδη, μπορεί να μου αποδοθούν κίνητρα που μου ήταν εντελώς ξένα. Κατά τη διαδρομή της ζωής μου δεν έπαψα ποτέ να διαβάζω, έστω και στα κλεφτά, στις λίγες μου ελεύθερες ώρες, κάθε εποχής ποίηση, στις γλώσσες εκείνες όπου μπορούσα να την αισθανθώ. Διαβάζοντας έτσι, όποτ...

Από την αγάπη του για την ποίηση που τον οδήγησε σε πολλαπλές αναγνώσεις ελληνικών και ξένων κειμένων, ξεκινάει το μεταφραστικό έργο του Αλέξανδρου Μπάρα. Ο ποιητής, γοητευμένος από κάποιες συγγενικές προς αυτόν στιγμές της γαλλικής, προπάντων, ποίησης, προσπάθησε να τις μεταγράψει στη γλώσσα μας, μεταδίδοντας, με αντίστοιχους ελληνικούς στίχους, την ομορφιά τους. Έπιμονο έργο και άχαρο: μια χρονοβόρα και σκληρή άσκηση μοναξιάς. Γιατί όλη αυτή η μυστική λειτουργία των λέξεων, των μέτρων και των ρυθμών, που δημιουργούν τη μαγεία της ποίησης, έχει μια ξεχωριστή ωραιότητα που...

Ο Μήτσος Παπανικολάου, παράλληλα με το πρωτότυπο έργο του -ποιητικό και κριτικό- που συγκεντρώθηκε και εκδόθηκε από τον Τάσο Κόρφη, ασχολήθηκε και με τη μετάφραση με μιαν αφοσίωση και συνέπεια που είχαν σαν αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, όχι μόνον μιαν αριστοτεχνική ανάπλαση ξένων κειμένων στη γλώσσα μας, αλλά και μια προσωπική δημιουργία, καθώς ο ποιητής αγωνίστηκε να εκφράσει μέσα από τα ξένα κείμενα τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτή την αφοσίωση και συνέπεια δεν πηγάζει μόνο η, δυστυχώς, ανεκπλήρωτη επιθυμία του να εκδώσει τα "Πορτραίτα ξένων ποιητών", τις μεταφρά...

Στον τόμο αυτό παρουσιάζονται μερικά από τα άρθρα κριτικής του Baudelaire που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, και που μετά το θάνατό του συγκεντρώθηκαν και εκδόθηκαν κάτω από τον γενικό τίτλο "Curiosites esthetiques: L' Art romantique". Εδώ παρουσιάζονται άρθρα που έγραψε για μερικούς από τους σύγχρονούς του συγγραφείς, ενώ ο ίδιος τόμος περιελάμβανε, επίσης, άρθρα του Γάλλου ποιητή για τις εικαστικές τέχνες και για μερικούς από τους σύγχρονούς του ζωγράφους. [...] (από το εκδοτικό σημείωμα)

Είχα κάποτε γράψει πως με τις καλύτερες ελληνικές μεταφράσεις ποιημάτων έχομε παρέμβαση (θετική παρέμβαση) του μεταφραστή, δεν έχομε προσάρτηση, όπως συμβαίνει -μοναδική περίπτωση- με τον Καρυωτάκη. Όσα ποιήματα εκείνος μετάφρασε τα προσάρτησε στην ποίησή του, που σημαίνει πως τα προσάρτησε στην ποίηση την ελληνική. Τα ποιήματα που θα διαβάσετε στο βιβλίο τούτο με τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη είναι ποιήματα ελληνικά. Είναι όλα ποιήματα περασμένα μέσα στη δίνη της γλώσσας μας. Την απόδειξη για αυτό που σας λέω θα τη βρείτε στην αριστερή σελίδα με τα γαλλικά, τις περισσότερε...

"Το μαύρο χιούμορ είναι οριοθετημένο από πολλά πράγματα, όπως απ' την ηλιθιότητα, τη σκεπτικιστική ειρωνεία, την αστειότητα χωρίς οξύτητα· είναι ο κατ' εξοχήν θανάσιμος εχθρός της αισθηματικότητας, που αιώνια έχει το ύφος ότι πνέει τα λοίσθια, που βρίσκεται πάντα στο γαλάζιο φόντο", γράφει ο Μπρετόν. Ένας γαλαξίας συγγραφέων, βιογραφίες εκτυφλωτικές, παρουσιάζεται και ανθολογείται. Ο Μποντλέρ, ο Ρεμπό, ο Ντε Λ' Ιλ Αντάμ, ο Ζαρί, ο Απολινέρ, ο Λωτρεαμόν, ο Πόε, ο Κάφκα, ο Νίτσε, ο Σαντ, ο Νταλί, ο Πικάσο, ο Ζιντ, ο Κρο, ο Σουίφτ και άλλοι, εξυψώνουν ό,τι αποκαλείται χιούμ...

Η εξαιρετική αυτή νεανική νουβέλα του Σαρλ Μπωντλαίρ (1821-1867), που γράφτηκε όταν ο ποιητής των "Ανθέων του κακού" ήταν 24 ετών περίπου, θεωρείται το πρώτο πραγματικό έργο της δημιουργίας του. Η "Φανφαρλό" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 1η Ιανουαρίου 1847 με ψευδώνυμο και αναδημοσιεύτηκε με το πραγματικό όνομα του ποιητή το 1849. Το αφήγημα, πέρα από τις αισθητικές και ηθικολογικές διαστάσεις του, παρουσιάζει ένα αδιαμφισβήτητο αυτοβιογραφικό ενδιαφέρον. Ο Μπωντλαίρ διευκρίνιζε σχετικά: "Δεν είχα άλλη δουλειά απ' το ν' αλλάξω τα ονόματα και να τονίσω τις λεπτομέρειες"....

"Η γυναίκα έχει το απαράγραπτο δικαίωμα, και μάλιστα εκπληρώνει ένα είδος χρέους όταν προσπαθεί να φανεί μαγική και εξωπραγματική. Πρέπει να εκπλήσσει, να γοητεύει. Ως είδωλο πρέπει να χρυσώνεται για να γίνεται αντικείμενο λατρείας. Πρέπει, λοιπόν, να δανείζεται απ' όλες τις τέχνες τα μέσα για να υψωθεί πάνω απ' τη φύση, ώστε να σκλαβώνει καλύτερα τις καρδιές και να συναρπάζει τα πνεύματα. Δεν πειράζει διόλου αν η απάτη και το τέχνασμα είναι γνωστά σε όλους, όταν η επιτυχία τους είναι εξασφαλισμένη και το αποτέλεσμα πάντα ακατανίκητο." Το μικρό αυτό δοκιμιακού χαρακτήρα...

Τα "Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα", ένα νεανικό γραπτό του Σαρλ Μπωντλαίρ αποτελεί ένα ντοκουμέντο που φωτίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μορφή του ποιητή και του αναλυτή, και σίγουρα τους ταιριάζει απόλυτα, στο ανθρώπινο επίπεδο η διατύπωση που κάποια στιγμή χρησιμοποίησε, ο νεαρός απολογητής του Ρομαντισμού στην τέχνη: "Η πιο πρόσφατη έκφραση της Ομορφιάς". Στο δοκίμιο "Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής", ο συγγραφέας πέραν πάσης αμφιβολίας εκθέτει με την μεγαλύτερη πληρότητα τις αποφάσεις του για την μοντέρνα τέχνη, εξού και η σημασία του για τον σύγχρονο αναγνώστη.

Η ερωτική έλξη που προκαλεί μια γυναίκα σε άλλη γυναίκα, η τρυφερότητα που αναπτύσσεται ανάμεσά τους με υπαινικτικές κοινοποιήσεις σε κλειστές κοινωνίες, όπως η δική μας, η εξύμνηση της γοητείας των ομοφύλων πνευματικών, ψυχικών, αλλά και κάποτε σαρκικών χαρισμάτων του θηλυκού φύλου συγκεντρώνονται κι εκφράζονται, απ' όσο γνωρίζουμε, για πρώτη φορά στην ιστορία της ποίησης, στο μικρό σε μέγεθος αλλά τεράστιο, διαχρονικής ακτινοβολίας, έργο της Σαπφούς. Χάρη στη μεγάλη λέσβια ποιήτρια, θεματογραφικά η κατηγορία της ποίησης αυτής πήρε τον τίτλο, που αν θέλετε τον χρησιμοποιώ...