Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκτός από κάποιες τρανταχτές εξαιρέσεις, τα κομμάτια αυτά του Μπωντλαίρ ανήκουν μάλλον σε ένα είδος διδακτικών και συμβολικών μύθων παρά σ' αυτό που ονομάζουμε ποίηση. Αν όμως μπορούμε να πούμε ότι τα περισσότερα κομμάτια συγγενεύουν με την αφήγηση παρά με τον καθαρό λυρισμό, δεν θα είναι ψέμα να προσθέσουμε πως το ανέκδοτο, η μικρή ιστορία που μπορεί να στηρίζεται σε πραγματικά επεισόδια της καθημερινότητας, είναι στα μάτια και στο πνεύμα του ποιητή αφορμή για μελωδική ονειροπόληση.

- Ποιον αγαπάς περισσότερο, άνθρωπε αινιγματικέ, λέγε: τον πατέρα σου, τη μάνα σου, την αδελφή σου, ή τον αδελφό σου; - Δεν έχω ούτε πατέρα, ούτε μάνα, ούτε αδελφή, ούτε αδελφό. - Τους φίλους σου; - Χρησιμοποιείτε μια λέξη της οποίας η έννοια μου έμεινε άγνωστη μέχρι σήμερα. - Την πατρίδα σου; - Αγνοώ σε ποιο γεωγραφικό πλάτος βρίσκεται. - Την ομορφιά; - Ευχαρίστως θα την αγαπούσα, θεά κι αθάνατη. - Το χρυσάφι; - Το μισώ, όπως εσείς μισείτε το Θεό. - Ε λοιπόν! Τι αγαπάς αλλόκοτε ξένε; - Αγαπώ τα σύννεφα... τα σύννεφα που περνούν... εκεί πέρα... εκεί κάτω... τα σύ...

Η εξαιρετική αυτή νεανική νουβέλα του Σαρλ Μπωντλαίρ (1821-1867), που γράφτηκε όταν ο ποιητής των "Ανθέων του κακού" ήταν 24 ετών περίπου, θεωρείται το πρώτο πραγματικό έργο της δημιουργίας του. Η "Φανφαρλό" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά την 1η Ιανουαρίου 1847 με ψευδώνυμο και αναδημοσιεύτηκε με το πραγματικό όνομα του ποιητή το 1849. Το αφήγημα, πέρα από τις αισθητικές και ηθικολογικές διαστάσεις του, παρουσιάζει ένα αδιαμφισβήτητο αυτοβιογραφικό ενδιαφέρον. Ο Μπωντλαίρ διευκρίνιζε σχετικά: "Δεν είχα άλλη δουλειά απ' το ν' αλλάξω τα ονόματα και να τονίσω τις λεπτομέρειες"....

"Ποιοι ήταν οι λόγοι που ώθησαν τον Κ.Γ. Καρυωτάκη, τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, στην πεζογραφία; [...] Τι ήταν αυτό που τον έκανε να υπερβεί το φράγμα του στίχου και να αναζητήσει άλλα, πιο ευρύχωρα πεδία, στα οποία πίστεψε, προς στιγμή, ότι θα είχε μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων; [...] Τα γραμμένα τον τελευταίο χρόνο της ζωής του ποιητή (1927-1928) εννέα πεζά προαναγγέλλουν ένα τέλος. Στοιχειοθετούν το σκληρό κέλυφος μιας σιωπής που, προσώρας, είναι διάχυτη, σαν αίσθηση απειλής, με ευδιάκριτη την τάση να συρρικνωθεί και να συγκεκριμενοποιηθεί. Αποτελούν τους "πικ...

Είναι το 46ο βιβλίο του Ρόη Παπαγγέλου (το αυτοτελώς δημοσιευμένο έργο του οποίου περιλαμβάνει 32 βιβλία ποίησης, 3 βιβλία με θεατρικά, 9 βιβλία με έμμετρες και σχολιασμένες μεταφράσεις ξένων ποιημάτων, καθώς και 2 λεξικά).

Ο Μήτσος Παπανικολάου, παράλληλα με το πρωτότυπο έργο του -ποιητικό και κριτικό- που συγκεντρώθηκε και εκδόθηκε από τον Τάσο Κόρφη, ασχολήθηκε και με τη μετάφραση με μιαν αφοσίωση και συνέπεια που είχαν σαν αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, όχι μόνον μιαν αριστοτεχνική ανάπλαση ξένων κειμένων στη γλώσσα μας, αλλά και μια προσωπική δημιουργία, καθώς ο ποιητής αγωνίστηκε να εκφράσει μέσα από τα ξένα κείμενα τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτή την αφοσίωση και συνέπεια δεν πηγάζει μόνο η, δυστυχώς, ανεκπλήρωτη επιθυμία του να εκδώσει τα "Πορτραίτα ξένων ποιητών", τις μεταφρά...

Τα "Μικρά ποιήματα σε πεζό" του Μπωντλέρ σηματοδοτούν την ευκρινή και ενσυνείδητη στροφή της σύγχρονης ποίησης προς μια ξεκάθαρα και γνήσια νέα αισθαντικότητα, που είναι το ψυχικό αποτύπωμα και η ουσιαστική έκφραση του νέου καπιταλιστικού κόσμου και των αστικών ηθών του. Είναι σαν φωτογραφικό άλμπουμ, μικρά ενσταντανέ που αιχμαλωτίζουν την παρισινή ζωή σε κάθε της λεπτομέρεια, όπως τη βλέπει και την προσλαμβάνει ο ίδιος ο Μπωντλέρ καθώς κινείται περιπλανώμενος ατέρμονα στις οδούς της μεγαλούπολης. Η αναπαράσταση του Παρισιού έχει κάτι το εξωπραγματικό και μοιάζει σαν να...

Όσο κι αν είναι αποσπασματικά ή και προχειρογραμμένα, τα κείμενα που περιλαμβάνονται σ' αυτό τον τόμο συνοψίζουν τις κοσμοθεωρητικές και πολιτικές αντιλήψεις του Μπωντλαίρ, καθώς επίσης και τις αντιλήψεις του για την τέχνη και τον ρόλο της. Αν και εκ πρώτης όψεως ίσως να φαίνονται σήμερα σε πολλούς παραδοξολογικές και "αντιδραστικές", αποκτούν άλλες διαστάσεις αν τις δούμε ως έκφραση της υπαρξιακής αντίθεσης του Μπωντλαίρ προς την αστική μυθολογία της προόδου, της επιστήμης, του διαφωτισμού και της ισότητας.

[...]Πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρχουν για τη μετάφραση κανόνες γενικής παραδοχής. Το ζήτημα της καλής μετάφρασης είναι θέμα ικανότητας κατανόησης, ευαισθησίας και έμπνευσης του μεταφραστή. Είναι φυσικό καλύτεροι μεταφραστές ποίησης να είναι οι ποιητές. Δεν συμφωνώ με τον Σεφέρη, που λέει ότι "η μετάφραση της ποίησης είναι το είδος της γραφής που δίνει τη μικρότερη ικανοποίηση". Αντίθετα μεταφράζοντας νιώθω την ίδια χαρά δημιουργίας. [...]

Ποιητής, αισθητιστής και ηδονιστής, ο Charles Baudelaire ήταν επίσης ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς κριτικούς τέχνης της εποχής του. Στο δοκίμιο αυτό εξερευνά τις έννοιες της ομορφιάς, της μόδας, του δανδισμού, τον σκοπό της τέχνης και τον ρόλο του καλλιτέχνη, με επίκεντρο το έργο ενός ζωγράφου ο οποίος, σύμφωνα με τον ίδιο, εκφράζει με τον πληρέστερο τρόπο το δράμα της σύγχρονης ζωής. To πρόσωπο που χρησιμοποιεί ως όχημα των ιδεών του είναι ο Constantin Guys (1802-1892), ένας στρατιώτης που ενεπλάκη στον "πιο ρομαντικό από τους πολέμους", τον πόλεμο για την ανεξαρτησί...

Ο Μπωντλέρ αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ποιητής της γαλλικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σε ολόκληρο το έργο του προσπάθησε να εναρμονίσει την ομορφιά με την κακία. Γράφοντας ποιήματα σκανδαλιστικά για την εποχή κατόρθωσε να εκφράσει τη μελαγχολία και τη νοσταλγία. Ο Μπωντλέρ είναι ο πιο μελωδικός ποιητής της Γαλλίας. Μέσα από τον σαρκασμό και την ειρωνεία, προβάλλει η τρυφερή ανθρώπινη ψυχή που είναι έτοιμη να συγχωρήσει και να αγαπήσει.

Tελικά, καταραμένοι ή ευλογημένοι; Ένας κύκλος που καταφέρνει να μένει ζωντανός στο πέρασμα του χρόνου. Ένας κύκλος γεμάτος στίχους, συναίσθημα, πόνο και μορφές που ποτέ δεν γερνάνε... Σκοτεινοί άνθρωποι, με λαμπρό όμως έργο: Baudelaire, Verlaine, Rimbaud, Λαπαθιώτης, Artaud, Καρυωτάκης, Πολυδούρη. Μορφές της λογοτεχνίας που αποθεώθηκαν μετά θάνατον, αφού οι ίδιοι -τις περισσότερες φορές- έγραφαν το σενάριο της ζωής τους με την ίδια καλλιτεχνική μαεστρία που έγραφαν τα ποιήματά τους. Θεμελίωσαν με ένα διεισδυτικό και τολμηρό τρόπο την ποίηση, η οποία πλέον δεν φοβότα...

Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται ενδεικτικά έντεκα κορυφαίοι στην πλειονότητά τους εκπρόσωποι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο καθένας από τους οποίους αναδεικνύει με τον μοναδικό του τρόπο τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον άνθρωπο και στη γάτα. Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των ιστοριών είναι η ενστικτώδης διάθεση ανεξαρτησίας του ζώου, που το κάνει να φαίνεται σαν να διεκδικεί από τον άνθρωπο μια σχέση αμοιβαιότητας. Έτσι περιγράφονται σχέσεις εξανθρωπισμένες που αναφέρονται στην τάση για ελευθερία, στον έρωτα, στη ζηλοτυπία, στη σεξουαλικότητα, στην εξυπνάδα. Η γάτα...

Επαναπροσέγγιση των λαϊκών θρύλων και των παραδοσιακών δοξασιών και η αναγωγή τους σε εθνική κληρονομιά, είναι το ιδεολογικό και αισθητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συγκροτείται ο Ρομαντισμός και είναι δηλωτικά στοιχεία της κατεύθυνσης της φιλοσοφικής σκέψης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε ζητήματα που αφορούν τη γλώσσα και τον πολιτισμό των διαφόρων λαών της Ευρώπης στα τέλη του 18ου και στον 19ο αιώνα. Στο δοκίμιό του αυτό ο Μπωντλαίρ σκιαγραφεί λεπτομερώς την αισθητική του έργου του Ρίχαρντ Βάγκνερ, του πιο αντιπροσωπευτικού μουσικού δημιουργού του Γερμανικού Ρομαντ...

Είχα κάποτε γράψει πως με τις καλύτερες ελληνικές μεταφράσεις ποιημάτων έχομε παρέμβαση (θετική παρέμβαση) του μεταφραστή, δεν έχομε προσάρτηση, όπως συμβαίνει -μοναδική περίπτωση- με τον Καρυωτάκη. Όσα ποιήματα εκείνος μετάφρασε τα προσάρτησε στην ποίησή του, που σημαίνει πως τα προσάρτησε στην ποίηση την ελληνική. Τα ποιήματα που θα διαβάσετε στο βιβλίο τούτο με τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη είναι ποιήματα ελληνικά. Είναι όλα ποιήματα περασμένα μέσα στη δίνη της γλώσσας μας. Την απόδειξη για αυτό που σας λέω θα τη βρείτε στην αριστερή σελίδα με τα γαλλικά, τις περισσότερε...

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων....

Όταν οι άγγελοι περπατούν, τα πιο πεζά περιστατικά θυμίζουν θρύλους και παραμύθια. Οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια άλλη τους πλευρά, αλλόκοτη και μυστική. Ο καιρός είναι πάντα φθινόπωρο. Το καλοκαίρι ακόμα δεν έχει φύγει. Η άνοιξη στέλνει απ' την αντίπερα όχθη τις σκληρές της αντανακλάσεις. Το αγρίμι του χειμώνα λουφάζει κρυμμένο στα μελαγχολικά σύννεφα. Οι λακκούβες των δρόμων με το μαύρο νερό καθρεφτίζουν κοπάδια σπάνιων πουλιών. Όλα μετέωρα, ακολουθούν τους ρυθμούς ενός απλού κι απόκοσμου βηματισμού. Στα πάρκα κυκλοφορούν ολομόναχες οι σιλουέτες των ίσκιων....

Επτά σπουδαίες μορφές της παγκόσμιας διανόησης και τέχνης αναλύουν, αφορίζουν ή αποθεώνουν το χρήμα υπό μορφή πίστωσης, διεκδίκησης ή προνομίου. Ο Ακινάτης επανεξετάζει τις προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες η τοκογλυφία συνιστά αμάρτημα. Ο Αριστοτέλης, μέσα από την ψυχολογική και πρακτική ανάλυση περί διαχείρισης του χρήματος, αναδεικνύει την αρετή της γενναιοδωρίας. Ο Κότοκου αντικρίζει το χρήμα ως βακτήριο και προτείνει την κατάργησή του. Ο Μαρξ ανατέμνει τη δύναμη του χρήματος, "δεσμού όλων των δεσμών". Ο Μπωντλαίρ διακηρύσσει πως "ο κόσμος θα τελειώσει", αλλά το χρή...