Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"- Είμαι ένας υφασματέμπορας τρελός από έρωτα. Σ' αγαπώ περισσότερο από τη φανέλα, το κουκουλάρικο, το δίμιτο, το κρεπ, το κρετόν, το κρεπ ντε σιν, τη μουσουλίνα, την ποπλίνα, το καναβάτσο, το μερινός κι απ' όλα τα υφάσματα του κόσμου. Ήρθα να σε πάρω στο εμπορικό μου, στο Λόφου, όπου τα ρέστα έρχονται αυτόματα. Πέταξε τα σοσόνια του ύπνου και την ουαλέζικη μάλλινη ζακέτα σου, εγώ θα σου ζεστάνω τα σεντόνια σαν ηλεκτρική ψηστιέρα. Θα ξαπλώσω δίπλα σου σαν ψητό της Κυριακής. - Θα σου πλέξω ένα πουγκί μη-με-λησμόνει μπλε για τα λεφτά σου. Θα σου ζεστάνω την καρδιά κοντά στη...

Στην καινούργια της δουλειά η Ιωάννα Ράλλη εκθέτει εικαστικές φωτογραφικές αποτυπώσεις του ταπεινού και οικείου. Μικρά πλάσματα της φύσης, μικρά γλυπτά φτιαγμένα από ευτελή υλικά (χαρτόνι, χαρτί δουλεμένο με κόλλα, σύρμα, αλουμινόχαρτο, σπάγκο, μαλλί πλεξίματος, κλωστή, ξερόκλαδα), κοινοί άνθρωποι και εικόνες της καθημερινότητας επενδυμένες με πολύτιμα χρώματα και υφάσματα αναβαπτίζονται στο φως και στη σκιά μέσα από τον φακό μιας παλιάς Hasselblad 6x6.

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

"Δεν ξέρω ακόμη και τώρα αν προσποιόμουν ότι ήμουν τρελός για να σκοτώσω ατιμωρητί ή αν σκότωσα γιατί ήμουν τρελός· μάλλον δεν θα 'χω ποτέ τη δυνατότητα να μάθω. Ο εφιάλτης εκείνης της νύχτας χάθηκε, αλλά άφησε φλογερά ίχνη. Δεν υπάρχουν πια ανόητοι φόβοι, αλλά υπάρχει ο τρόμος του ανθρώπου που τα 'χασε όλα κι έχει ψυχρή συνείδηση της πτώσης, της καταστροφής, της απάτης και του άλυτου μυστήριου." "Η Σκέψη" είναι ένα από τα αριστουργήματα του Αντρέγιεφ (γράφτηκε το 1902), όπου ο συγγραφέας παίζει με το μοτίβο της προσποίησης της τρέλας ή της καταβύθισης στην τρέλα. Ο ήρωα...

O Xάρυ Tρέλμαν, ο πρωταγωνιστής της "Mοναδικής", ξέρει να πνίγει τα συναισθήματά του και το πρόσωπό του είναι σαν μάσκα Mογγόλου. Όμως ο Xάρυ, παρ' όλ' αυτά, ήταν και εξακολουθεί να είναι οξυδερκής παρατηρητής ανθρώπων και ερευνητής χαρακτήρων και γι' αυτό τον προσλαμβάνει ο δισεκατομμυριούχος Zίγκμουντ Aντλέτσκι στο "τραστ των εγκεφάλων" που απασχολεί. Eκεί θα ξανασυναντηθεί με την Έιμυ, την πρώτη και μοναδική γυναίκα της ζωής του, στην οποία όμως θα καταφέρει ν' ανοίξει την καρδιά του μόνο στο νεκροταφείο, στην εκταφή του πρώην συζύγου της. Aντίθετα, ο Τόμυ Oυίλχελμ, ο...

"Η Μαύρη Θάλασσα" ανατρέχει στη "Mεγάλη Kαταστροφή" των Ελλήνων του Πόντου μέσω μιας σειράς από "σονέτα-μονολόγους" ή φωνές από το παρελθόν. Ιερείς, πόρνες, στρατιώτες και ένα παράξενο σύνολο χαρακτήρων, ξαναζούν μέσα απ’ αυτή την ποιητική αναγέννηση της φαντασiας ένα τραγικό κεφάλαιο της ελληνικής Ιστορίας. Με βάση την οικογενειακή ιστορία του συγγραφέα, καθώς και μια φανταστική επανάληψη των σκηνών από την ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, τα ποιήματα προχωρούν από το τραγικό σε χιούμορ παράλογο και επικεντρώνονται στην ανθρώπινη τρέλα του πολέμ...

"Το βιβλίο αυτό είναι ένα είδος παρακαταθήκης-διαθήκης, γραμμένο από κάποιον που, πέρα από τα λόγια, έδωσε και δίνει συνεχώς έμπρακτες αποδείξεις της αγάπης του για τον τόπο μας και για τους πνευματικούς του εκπροσώπους. Μια οιστρηλατημένη γραφή, ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το παρελθόν του, μια ερωτική εξομολόγηση προς τη Γυναίκα, την ωραία κοιμωμένη του Χαλεπά, το μυθιστόρημα του Ντρο είναι ίσως η ωραιότερη απάντηση στους τεχνοκράτες του Μάαστριχ και στην ψύχρα ή την γκριζάδα των Βρυξελλών. Ο πραγματικός δυναμίτης δεν είναι αυτός που του κάνει να χάσει το μπράτσο του αλ...

Στο βιβλίο "Η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει», που ανθολόγησε και επιμελήθηκε ο Θανάσης Θ. Νιάρχος, χαρτογραφείται και παρουσιάζεται ο ποιητικός χάρτης της Ελλάδας. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στον ελλαδικό χώρο μέσα από την ποίηση κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών. ΑΝΘΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ: Αγγελάκη-Ρουκ Κατερίνα, Αγγελής Δημήτρης, Αδαμαντιάδης Νίκος, Αθάνας Γ., Αθανασούλης Κρίτων, Αιλιανού Έφη, Αναγνωστάκης Μανόλης, Αρκαδίου Μαρία, Ασλάνογλου Νίκος-Αλέξης, Βαγενάς Νάσος, Βαλαβανίδης Χρήστος, Βαλαωρίτης Νάνος, Βαρβέρης Γιάννης, Βασιλάκης Νίκος, Βασιλικός Βασίλης, Βαφόπουλος Γ. Θ., Β...

"Ο ποιητής αισθάνεται ξεχωριστήν και σχεδόν ανεξήγητον συγκίνησιν εμπρός εις την ελληνικήν αρχαιότητα [...] Και την μεγάλην της χάριν η νεωτέρα ποίησις χρεωστεί εις το ότι συχνά λούεται μέσα εις τα θαυματοποιά νερά της ελληνικής αρχαιότητας". (Κωστής Παλαμάς). Τα 141 ποιήματα των 132 νεοελλήνων ποιητών του ανθολογούνται στην παρούσα έκδοση συνιστούν ένα πανόραμα στο οποίο ζωντανεύουν με τρόπο εναργή και μοναδικό διάφορες πτυχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου και του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται, εκτός από τα ποιήματα, εισαγωγή του Ηλία Γκρή καθώς και τα...

Η ποίηση και η ύπαρξη ξέρουμε πόσο είναι αδιάρρηκτα δεμένες. Η ενότητα όμως αυτή των ποιημάτων εστιάζεται περισσότερο στην ύπαρξη. Η ποίηση εδώ δεν είναι αυτοσκοπός. Ο ποιητής δεν ψάχνει στον εαυτό του μέσα, στη φύση, τις πιο ιδανικές εκφάνσεις της ποίησης. Ψάχνει, μέσ' από την ποίηση, δρόμους που να οδηγούν στην ύπαρξη. Στην ύπαρξη ως ουσία, ως προορισμό, ως αναπάντητο ερώτημα, ως μαρτυρία φθοράς και βέβαια ως υποστασιακή αγωνία. Οι στίχοι θυσιάζουν ακόμη και την ομορφιά αν χρειαστεί, γιατί αυτό που έχουν ανάγκη τώρα είναι να εκφράσουν, με όσο γίνεται μεγαλύτερη ακρίβεια,...

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Επινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. "Είναι το πιο ωραίο μου έργο",...

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Επινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. "Είναι το πιο ωραίο μου έργο",...

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Eπινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. «Είναι το πιο ωραίο μου έργο»,...

[...] Είναι άξιο μνείας ότι το έργο του Πλάτωνα Μάξιμου δεν περιορίζεται μόνο στην παρουσίαση σταδίων και θεάτρων της Ελλάδας, αλλά και της Μικράς Ασίας, δηλαδή της Ιωνίας, της Παμφυλίας, της Πισιδίας, της Κιλυκίας, της Λυδίας, της Αιολίδας, της Φρυγίας, της Καρίας, της Μυσίας, της Λυκίας, και αποτέλεσε για μένα έκπληξη το ότι παρουσιάζεται το θέατρο και το Στάδιο της Σαλαμίνας στην Κύπρο όπως και αυτών της Σικελίας. Βλέπουμε λοιπόν μια πλήρη παρουσίαση των Ελληνικών μνημείων της Μεσογείου και όχι μόνο αυτού καθαυτού του ελληνικού χώρου. Η συλλογή "Ευ αγωνίζεσθαι: Αρχαία σ...

Αυτή η ματιά, αυτή η δραματική σχεδόν θλίψη, η ανία που καμιά σωματική ηδονή, καμιά πνευματική φιλοδοξία δεν μπορεί να την ικανοποιήσει, ξεκινάει ίσως από την αίσθηση ότι η ζωή είναι υπερβολικά αχανής για να την υπηρετήσει ένας άνθρωπος, με τις συγκεκριμένες ημερομηνίες λήξης της ύπαρξής του, και μαζί υπερβολικά περιορισμένη για να δώσει σε μια ανθρώπινη ζωή προορισμό αντάξιο της απεραντοσύνης της ψυχής. Κι είναι αυτό που δίνει στο "Ένας ήρωας του καιρού μας" τόνο τόσο υποκειμενικό, αφοπλιστικής ειλικρίνειας, και συγχρόνως τόσο αντικειμενικό, ώστε ο αναγνώστης ν’ αναρωτιέτα...