Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεν έµαθα για πού τραβάει ο χρόνος τις νύχτες τις άφεγγες όταν τα πλάσµατα τρέµουν στην ερηµία τι παίρνει µαζί του τι αφήνει δεν έµαθα έτσι σπαταλώντας τη ζωή µου σ’ εκείνο το ελάχιστο από πραγµατικότητα άβατη ή ανέφικτη τόσο µπόρεσα. "Η ποίηση ήταν πάντα για µένα η πρώτη ύλη η ακατέργαστη των βιβλίων µου, το µεταφυσικό στοιχείο της όρασής µου". Αυτό είχα γράψει στα "Μονοπάτια του Αγγέλου µου", που ήταν σελίδες από τα ηµερολόγια που κρατούσα µια ζωή. Και είχα γράψει ακόµα πως "η ποίηση είναι το αρχέγονο υλικό της χαµένης µνήµης ή, αλλιώς, το περπάτηµα της ψυχής...

Το 2021 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την έναρξη, όπως έχει οριοθετηθεί, του ελληνικού αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε γεγονός με διεθνείς διαστάσεις: οργανώθηκε στην Οδησσό και άλλα κέντρα της ελληνικής διασποράς, εμπνεύστηκε από προηγούμενες επαναστάσεις και παρακίνησε επόμενες, προκάλεσε κύματα φιλελληνισμού, αλλά και ελληνοφοβίας, όπως προσθέτω, συνδύασε ετερόχθονες και αυτόχθονες. Παράλληλα, η λογοτεχνία αποτελεί διαδικασία που συνδυάζει τη δημιουργική εσωστρέφεια της γλώσσας, στην οποία γράφεται, με τη δημιουργική εξωστρέφεια της μετάφρ...

Μια ιστορία τρυφερή και αληθινή. Μια ιστορία που μπήκε αιφνίδια στη ζωή μου και άνοιξε δρόμους πάμφωτους όχι μόνο στη σκέψη του έφηβου ήρωά μου, αλλά και σ’ εμένα την ίδια, έτσι που να αναζητώ κι εγώ το θαύμα και τη μαγεία που κρύβουν κάποια απρόσμενα γεγονότα. Άφησα τον μικρό Νικόλα να αφηγηθεί ο ίδιος την ιστορία αυτή, έτσι απλά, όπως την έζησε με τον Μπίλμπο ή Μεσανυχτούλη, το μικρό θαυματουργό κουτάβι που ένα χειμωνιάτικο βράδυ το βρήκαν να κλαίει πάνω σ’ έναν μαντρότοιχο.

Ο "Άγγελος της στάχτης" συνεχίζει το "Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού", δηµιουργώντας έναν καινούριο µύθο που φτάνει ως το άδυτο της ψυχής να βρει το µακρύ ταξίδι της στη Νέκυια. Ένας νέος άνδρας χίλιων χρόνων, ένας σύγχρονος Ορφέας, καταργεί το άβατο του Άδη και συγκρούεται µε τον Σκοτεινό Θεό για να πάρει πίσω την αγαπηµένη του. Είναι ο Κωνσταντίνος, ένα πλάσµα µαγικό και τρυφερό, αλλά και παντοδύναµο, που θα ζήσει τον απαγορευµένο έρωτα του θνητού στη µουσική του Φοίβου. Θα συναντηθούν στο λυκόφως των δύο κόσµων. Από τη µια, ο τόπος των Ψυχών µε τις εντολές του χάου...

Ο πρώτος, ο αρχηγός, είναι ο Τοτό Άλφα. Ο δεύτερος, που υπακούει στον πρώτο, είναι ο Τοτό Βήτα. Ο τρίτος, που είναι κι ο αφηγητής, είναι ο Τοτό ο Τοσούλης Τοσοδούλης. Φορά ένα καρό βρακί κι ένα µακρύ ως τον αστράγαλο αδιάβροχο, γιατί στο Τοτοδιάστηµα όπου τριγυρίζουν υπάρχει µια φεγγαρόσκονη και πασπαλίζεσαι, ζαλίζεσαι, στροβιλίζεσαι... Τρία ταξίδια µε τον ουρανοκουβά, το µαγικό διαστηµόπλοιό τους που τρίζει, που τριζοβολά. Τρεις µαγικές περιπέτειες σε τρεις πλανήτες για παιδιά που είναι έτοιµα για απρόσµενα ταξίδια φανταστικά! Εκεί θα γνωρίσουν πράγµατα τόσο σηµαντικ...

"... και κανείς δεν µπορεί να πει πώς θα ήταν ο σηµερινός κόσµος εάν, τότε, επικρατούσε ο περσικός ιµπεριαλισµός, µε τον αµύθητο πλούτο και το φρόνηµα του δούλου. Ήταν η σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτισµών, δύο διαφορετικών κόσµων, και επεκράτησαν οι 'ολίγοι ελεύθεροι'". Μέσα από τα µάτια ενός παιδιού, που το πήραν αιχµάλωτο από τη Λήµνο, ξετυλίγεται το έπος του αρχαίου κόσµου. Ο Αλκαµένης κατορθώνει να φτάσει στη Σπάρτη, να γνωρίσει από κοντά τη µοναδική αυτή πόλη, αλλά και να γίνει ο µάρτυρας των γεγονότων στις µεγαλύτερες πολεµικές συγκρούσεις της Ιστορίας. Ως είλ...

Το "Πήραν την Πόλη, πήραν την..." ζωντανεύει τις τελευταίες ηµέρες της σπαρασσόµενης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Λεπτό προς λεπτό καταγράφει τις πενήντα επτά ηµέρες πολιορκίας της Βασιλεύουσας έως την Άλωση. Με τη δύναµη του ποιητικού ενορατικού λόγου, αλλά και µε αναλυτική διείσδυση και θέση έναντι της ιστορίας, η συγγραφέας δίνει την ύστατη αγωνία, τον ύστατο αγώνα, που στάθηκε ορόσηµο στη νεότερη ιστορία του ελληνισµού. Όµως, πέρα από αυτό, και µε µυθικό άξονα τον ήρωά της, δίνει τη συγκλονιστική πορεία της παρακµής του Βυζαντίου, καθώς και την οδυνηρή περιπέτεια του ελ...

Σημειώσεις που κρατούσα μια ζωή. Να χαράξω την κάθε μοναχική στιγμή που ζούσα, μη χαθεί. Τώρα που οι διαδρομές τελειώνουν και ο χρόνος σβήνει τις πατημασιές μου στην ομίχλη του μυαλού, ένιωσα την ανάγκη να βρω τις μνήμες εκείνες που ήταν δικές μου. Τις στιγμές που ήταν δικές μου. Τις αγωνίες μου για τα βιβλία που έγραψα και ήταν δικά μου. Σήμερα αισθάνομαι πως τίποτα δεν έχω δικό μου πια. Σαν να έκοψα κομματάκια την ψυχή μου και να τη σκόρπισα στον άνεμο. Οι χιλιάδες σελίδες που έγραψα. Και αγαπήθηκαν. Τούτο το βιβλίο είναι ένα δώρο για τους αναγνώστ...

Tο βιβλίο μου "Samuel Beckett: Η εμπειρία της υπαρξιακής οδύνης" γράφτηκε ύστερα από τις μεταφράσεις των έργων του, που είχα κάνει, και τη γνωριμία μου μαζί του. Ήταν για μένα ένα βιβλίο επαλήθευσης της προσωπικής μου υπαρξιακής τοποθέτησης, μια ανίχνευση των βυθών που κουβαλάει η ψυχή στην εφήμερη διαδρομή της.

Τρεις ιστορίες πλασµένες µε όνειρο, µε µαγεία και µε αγάπη για το Καλό και την Οµορφιά. Τρία παιδιά, σε τρεις διαφορετικούς κόσµους, θα αγωνιστούν για να επικρατήσει το Καλό, ενώ δίπλα στο καθένα απ’ αυτά η συγγραφέας δηµιουργεί κι ένα πανέµορφο µαγικό πλάσµα - έναν φύλακα άγγελο, που µένει πάντα δίπλα στο παιδί που αγωνίζεται, προσφέροντάς του για όπλα τη γνώση και το θάρρος.

Ένα ξεχασμένο ημερολόγιο και ο Χρόνος. Ένα παιδί, ο Μιχελής, που καταφέρνει να σώσει το έργο της αντικατασκοπείας. Ένας Άγγλος αξιωματικός που σκοτώνεται, όμως εξακολουθεί να είναι παρών. Η Δήμητρα που έχει εμπλακεί με πάθος και ζητά να λύσει το αίνιγμα. Η υπερφυσική δύναμη μιας κεχριμπαρένιας μπάλας θα τη βοηθήσει να μπει στα μυστικά του χρόνου. Θα τη φέρει στην ίδια παράλληλο με τα γεγονότα εκείνα και, λειτουργώντας σαν μια άγνωστη τεχνολογία, θα την οδηγήσει στους ίδιους δρόμους, στα ίδια περιστατικά που θα διαδραματιστούν μπρος στα έκπληκτα μάτια της, έτσι ακατέργασ...

Ένα ξεχασμένο ημερολόγιο και ο Χρόνος. Ένα παιδί, ο Μιχελής, που καταφέρνει να σώσει το έργο της αντικατασκοπείας. Ένας Άγγλος αξιωματικός που σκοτώνεται, όμως εξακολουθεί να είναι παρών. Η Δήμητρα που έχει εμπλακεί με πάθος και ζητά να λύσει το αίνιγμα. Η υπερφυσική δύναμη μιας κεχριμπαρένιας μπάλας θα τη βοηθήσει να μπει στα μυστικά του χρόνου. Θα τη φέρει στην ίδια παράλληλο με τα γεγονότα εκείνα και, λειτουργώντας σαν μια άγνωστη τεχνολογία, θα την οδηγήσει στους ίδιους δρόμους, στα ίδια περιστατικά που θα διαδραματιστούν μπρος στα έκπληκτα μάτια της, έτσι ακατέργασ...

Με τον ορφικό στίχο "Η δίψα με καίει εμένα και χάνομαι", το νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου εκτυλίσσεται στους ερημωμένους δρόμους της Αθήνας, αλλά και βαθιά στο μυστήριο της αγάπης. Ο έρωτας ως πάθος και ως νοσταλγία του πάθους. Ως θυσία και ως τελετουργία σιωπής. Τα πρόσωπα αναπτύσσουν μια δική τους άμυνα, για να βγουν από το ερειπωμένο παρόν. Να βρουν τον "αυδήεντα" λίθο, που θα τους δώσει την ομορφιά και το χαμένο ιερό. Είναι το στίγμα της άλλης αλήθειας που αναζητούν, της άλλης γνώσης, που θα τους χαρίσει την εσωτερική τους απελευθέρωση. Θραύσμα...

Το 2012 υπήρξε χρονιά εντατικής ποιητικής παραγωγής, παρά το γεγονός πως η χώρα βυθίζεται χρόνο με το χρόνο σε βαθύ κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό τέλμα. Αυτή η κατάσταση, θα μπορούσε να πει κανείς πως ανήκει στις θετικές παραμέτρους για την καταφυγή στην ποιητική δημιουργία. Ωστόσο, σε τέτοιες περιόδους, και τα οικονομικά μέσα καθιστούν δύσκολη την εκτύπωση βιβλίων και η κοινωνική αναστάτωση ευνοεί την ενδοσκόπηση, η οποία χαλαρώνει την δραστικότητα της ποιητικής γραφής. Παρόλα αυτά, και πολλά ποιητικά βιβλία εκδόθηκαν και η "μέση" γραφή των νεαρών κυρίως ποιητών δε...

[...] Ένιωθα πως ήμουν κι εγώ μια απλή αναγνώστρια και προσπαθούσα να καταλάβω αυτό που έδωσε "η συγγραφέας", αυτό που ήθελε να πει. Προσπαθούσα, ακόμα, αποστασιοποιημένη πια, να περπατήσω στα ίδια μονοπάτια που περπάτησα για να στήσω το μυθιστόρημα. Μόνον έτσι μπορώ να δω τις συνεντεύξεις του τόμου αυτού σαν μια γραφή πάνω στα βιβλία που έγραψα και πάνω στην ψυχή μου. Ή, ακόμα, σαν θέσεις ζωής πέρα από τα βιβλία. Θέσεις και γνώση βαθιά βιωμένη από τις χιλιάδες σελίδες. [...] Το βιβλίο αυτό είναι η προσωπική μου διαίσθηση για τον κόσμο και για την ύπαρξη, έτσι όπως δι...

[...] Ένιωθα πως ήμουν κι εγώ μια απλή αναγνώστρια και προσπαθούσα να καταλάβω αυτό που έδωσε "η συγγραφέας", αυτό που ήθελε να πει. Προσπαθούσα, ακόμα, αποστασιοποιημένη πια, να περπατήσω στα ίδια μονοπάτια που περπάτησα για να στήσω το μυθιστόρημα. Μόνον έτσι μπορώ να δω τις συνεντεύξεις του τόμου αυτού σαν μια γραφή πάνω στα βιβλία που έγραψα και πάνω στην ψυχή μου. Ή, ακόμα, σαν θέσεις ζωής πέρα από τα βιβλία. Θέσεις και γνώση βαθιά βιωμένη από τις χιλιάδες σελίδες. [...] Το βιβλίο αυτό είναι η προσωπική μου διαίσθηση για τον κόσμο και για την ύπαρξη, έτσι όπως δι...

[...] Ένιωθα πως ήμουν κι εγώ μια απλή αναγνώστρια και προσπαθούσα να καταλάβω αυτό που έδωσε "η συγγραφέας", αυτό που ήθελε να πει. Προσπαθούσα, ακόμα, αποστασιοποιημένη πια, να περπατήσω στα ίδια μονοπάτια που περπάτησα για να στήσω το μυθιστόρημα. Μόνον έτσι μπορώ να δω τις συνεντεύξεις του τόμου αυτού σαν μια γραφή πάνω στα βιβλία που έγραψα και πάνω στην ψυχή μου. Ή, ακόμα, σαν θέσεις ζωής πέρα από τα βιβλία. Θέσεις και γνώση βαθιά βιωμένη από τις χιλιάδες σελίδες. [...] Το βιβλίο αυτό είναι η προσωπική μου διαίσθηση για τον κόσμο και για την ύπαρξη, έτσι όπως δι...

Ιστορίες και διηγήματα αλλά και καταθέσεις προσωπικές συνθέτουν τον τόμο "Τα θαύματα θυμώνουν όταν δεν τα πιστεύεις". Κείμενα που τα συνδέει το θαύμα. Το θαύμα που μπορεί να μετακινήσει το σκοτάδι. Να κάνει δυνατό το αδύνατο. Πραγματικό το μη πραγματικό. Όταν το άδικο περισσεύει. Όταν η αβεβαιότητα γίνεται ήττα. Όταν το παράλογο εξουσιάζει τη ζωή μας. Γραμμένα από Χριστούγεννα σε Χριστούγεννα, μέρες που γεννούν το θαύμα, έχουν μέσα τους μια χαραγή φωτός από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης. Ή αυτό ζητούσα όταν τα έγραφα. Να πιστέψεις στο θαύμα σημαίνει να ελευθερώσεις την ψυχ...

Σ' εσένα επιστρέφω μία μία τις αστροφεγγιές που αξιώθηκα κι εκείνα τα δωρεάν φθινόπωρα τα πρωτοβρόχια της αγάπης τη θέα του Αμίλητου σ' εσένα, τη Μαρία από χρόνο ερειπωμένο που τον κατάφαγαν τα δάκρυα και τους παλιούς φεγγίζει παραδείσους. "Η ποίηση ήταν πάντα για μένα η πρώτη "ύλη", η ακατέργαστη, των βιβλίων μου, το μεταφυσικό στοιχείο της όρασής μου". Αυτό είχα γράψει στον συγκεντρωτικό της ποίησής μου τόμο Μαζεύω τα υπάρχοντά μου. Και είπα ακόμα πως "η ποίηση είναι το αρχέγονο υλικό της χαμένης μνήμης, ή αλλιώς, το περπάτημα της ψυχής πάνω στην άβυσσο...

Μια ιστορία αγάπης που διαδραματίζεται μέσα σε μία μόνο μέρα. Στη διάρκεια της μοναδικής αυτής μέρας, οι δυο εραστές θα ζήσουν ολόκληρη την εμπειρία της ζωής τους. Επιθυμία, οργή, αίμα. Για να φτάσουν στην απόλυτη αγάπη που ακυρώνει τον θάνατο. "Προσπάθησα να πλάσω ένα νέο μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, δηλαδή του απόλυτου έρωτα και της ματαίωσής του. Με τη διαφορά πως τα πρόσωπα της νουβέλας είναι δυο καθημερινά παιδιά που θα πάνε τον μύθο πιο πέρα. Με τη δύναμη της αγάπης τους θα κατακτήσουν τη νέκυια. Θα μπουν με τα σώματά τους μέσα στην ομίχλη του άλλου τοπίου...