Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο αναγνώστης αυτού του βιβλίου, πριν αρχίσει το διάβασμα, θα πρέπει να έχει δίπλα του ένα ποτήρι γεμάτο με χιούμορ για να μπορέσει να το αντέξει. Ένας απλός πολίτης, ένας άνθρωπος που βλέπουμε καθημερινά στη γειτονιά με το καλοσυνάτο του χαμόγελο και χαιρόμαστε τη ζεστή του "καλημέρα", αποφασίζει να οδηγήσει τον Θεό στο δικαστήριο. Τον κατηγορεί ότι τον καταδίκασε σε θάνατο χωρίς να τον δικάσει, χωρίς ν’ ακούσει την απολογία του και, όπως ο ίδιος πιστεύει, χωρίς να αξίζει αυτήν τη βαριά καταδίκη. Αν ο αναγνώστης θέλει να μάθει το τι ακολουθεί, θα πρέπει πρώτα ν’ αρχ...

Στο βιβλίο αυτό γίνεται προσπάθεια να καταδειχτεί ότι οι πολιτικοί, από την αρχαία εποχή έως σήμερα, παραμένουν ίδιοι και απαράλλακτοι. Το έργο αποτελείται από τρία μέρη: Στο πρώτο αναφέρεται η πολιτική ιστορία της Ελλάδας με τους κυριότερους πρωταγωνιστές της από τον 6ο π.Χ. αιώνα μέχρι την επικράτηση των Μακεδόνων. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τα χρόνια από το 1821 μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο με τα κυριότερα συμβάντα εκείνης της περιόδου και, κυρίως, το ρόλο των πολιτικών σε αυτά. Ο ρόλος των πολιτικών ελέγχεται και στο τρίτο μέρος, που περιλαμβάνει τα χρόνια από τo...

«...Τούτη η ιστορία που θα διαβάσεις, φίλε, είναι μία αληθινή ιστορία. Τη βρήκα γραμμένη, έτσι όπως θα τη διαβάσεις, μέσα σε φάκελα σφραγισμένα -μα που δεν είχανε μήτε διεύθυνση μήτε γραμματόσημο μήτε κι αποστολέα- καταχωνιασμένα μέσα σ' ένα παλιοσέντουκο στο μικρό χωριό που ’ναι χωμένο στην καρδιά της βουνίσιας Αρκαδίας και το λένε Ζυγοβίστι, σαν είχα πάει να περάσω ένα καλοκαίρι μέσα στη δροσιά και το καθάριο του αγέρι που το φιλτραίνουνε τα βελονόφυλλα των ελατιών. Και τα φύλλα τους δεν ήτανε κιτρινισμένα, τα χαρτιά άσπρα σχεδόν ακόμα, και τα γράμματα δεν είχανε...

«...Πρέπει όλοι μαζί, και καθένας με τον τρόπο του, να παλέψουμε, να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να επαναστατήσουμε εναντίον αυτών των Συστημάνθρωπων. Πρέπει να επαναφέρουμε στη ζωή μας τις Αξίες και τις Αρχές που διαγράψαμε, διαγράφοντας τους άρχοντες και αυτές τις αρχές που μας καταπατούν τα δικαιώματα, που μας καταδυναστεύουν και μας καταληστεύουν.» «...Φταίμε, ναι, φταίμε. Οδηγήσαμε τη ζωή τη δική μας και τη δική σας σε λάθος μονοπάτια. Εμείς, που ξέρουμε πέντε αράδες γράμματα κι έχουμε ζήσει πολύ άσχημες καταστάσεις, έπρεπε να βγούμε και να φωνάξουμε και να παλέψ...

Παντού γύρω μας υπάρχει πολύς πόνος, λύπη, ανέχεια και δυστυχία. Η πλεονεξία κάποιων ανθρώπων, η έχθρα ψυχής κάποιων άλλων, κάνουν την καρδιά διαρκώς να ματώνει. Θα σταματήσει το κράτος να κλέβει τους πολίτες; Θα σταματήσουν οι βουλευτές να λένε ψέματα; Θα σταματήσει η Εκκλησία να εκμεταλλεύεται τους "πτωχούς τω πνεύματι"; Θα σταματήσει η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός; Θα σταματήσει ο άνθρωπος να είναι ο εχθρός του ανθρώπου; Πληγώθηκε η καρδιά μου, μάτωσε, λίγο ακόμα και το αίμα θα γινόταν δάκρυα στα μάτια μου όταν ρώτησα έναν νέο άνθρωπο, που αναγκάστηκε να φύγει από τη χ...

Ο αυτοκράτορας που μετά τη δολοφονία τού γιου του, της συζύγου του, του γαμπρού του, του ανεψιού και άλλων συγγενών του έγινε άγιος! Πώς μία πόρνη έγινε αυτοκράτειρα και μετά αγία! Ο αδελφός που σκότωσε τον αδελφό του για να του πάρει το θρόνο και ο ανεψιός τον θείο του για τα μάτια της όμορφης θείας του. Ο Μέγας, που έγινε άγιος αφού προηγουμένως σκότωσε 7.000 αθώους άντρες, γυναίκες, γέρους, παιδιά! Η αυτοκράτειρα που σκότωσε τον άντρα της, έβγαλε τα μάτια του παιδιού της, δηλητηρίασε τον εγγονό της και από την Εκκλησία ονομάστηκε «ευσεβής»! Ο χριστιανικότατος διαμελισμός...

"Τρεις φορές καταδικάστηκε σε θάνατο, τις δύο επίσημα, την Τρίτη "ανεπίσημα". Έφτασε στο θάνατο, πάλεψε για το "καλύτερο αύριο", αγωνίστηκε , ερωτεύτηκε, αγαπήθηκε, πήρε και έδωσε χαρά και λύπη. Η ιστορία ενός ανθρώπου που κυκλοφορεί ανάμεσά μας, που έζησε, γνώρισε, κατάκτησε και κατακτήθηκε από ανθρώπους, πάθη, Ιδέες. Μία ιστορία που οι λεπτομέρειες που έβαλε ο συγγραφέας δεν αλλοιώνουν την αληθινή ύπαρξή της."

...Γύρισε το κεφάλι κι είδε τη Δωρούλα. Την είδε κι η καρδιά του μάτωσε. Το πρόσωπό της ήτανε μελανιασμένο, τα χείλια πρησμένα με ξεραμένα αίματα απάνω, τα μαλλιά ανακατεμένα. Φαινότανε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της καθώς ο "Μουστάκιας" με άλλους δυο με στολή τη σέρνανε κρατώντας την απ' τα μπράτσα. Τον κοίταξε και κείνη μέσα απ' τα μισόκλειστα βλέφαρά της και του φάνηκε σα να του χαμογέλασε. "Μπορεί να 'τανε κι η ιδέα του. Πώς θα μπορούσε να χαμογελάει με τα χάλια που είχε...".

"Ο βαρκάρης" Κι άλλη μια φορά κινδύνεψε, όταν περάσανε οι αντάρτες απ’ το χωριό. Μπήκανε τρεις στο σπίτι -για να πάρουνε κάτι χυλοπίτες που τους είχε ετοιμάσει η γυναίκα του- κι όταν ο ένας είδε το παλικάρι του στο κρεβάτι, Τούρκος έγινε, ήθελε να το πάρει στο βουνό. Αυτός, του ’πε πως το παιδί ήτανε άρρωστο, δε μπόραγε να σταθεί στα πόδια του, μα ο άλλος ούρλιαζε πως το ’κανε ξεπίτηδες, για να μην πολεμήσει. Κι έφτασε να του πει πως ήτανε προδότης! Κι αυτό δεν το άντεξε, σηκώθηκε η τρίχα του και γουρλώσανε τα μάτια και σφιχτήκανε τα δόντια κι όρμησε στο σεντούκ...

"Δε θέλω να σε κάνω με το ζόρι πατέρα ενός παιδιού..." Το πρόσωπό της στενοχωρημένο, η ολοκλήρωση της γυναίκας, η χαρά της δημιουργίας, ένας πόνος γι' αυτήν. "Τι θα με κεράσεις αν σου πω κάτι ευχάριστο; Δεν είμαι έγκυος, μου ήρθε η περίοδος...» Ψέματα του είχε πει πάλι, ήταν έγκυος... Γιατί; Τι σκοπό είχε, μήπως ήθελε να το κρατήσει;... "Σ' αγαπώ πολύ περισσότερο από το να σε θέλω μόνο για πατέρα ενός παιδιού... Αποφάσισα να χωρίσω. Εσύ, με παντρεύεσαι;" "Τι να με κάνεις εμένα! Αύριο εσύ θα θέλεις έρωτα κι εγώ τίλιο...» "Γαμώτο μου! Τι σε κάνει να πιστεύεις πως μόνο α...

...Ακούω γύρω μου να συμβαίνουν φοβερά πράγματα, ακούω για βία, για πείνα, για δίψα, για βάρβαρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για πολέμους και φασιστικές συμπεριφορές, βλέπω ανθρώπινα θηρία να δείχνουν τα κοφτερά δόντια τους και τα μυτερά νύχια τους στους ανίσχυρους της γης, βλέπω όλους εκείνους από τους οποίους η ανθρωπότητα περιμένει σθένος και αξιοπρέπεια να σκύβουν πειθήνια το κεφάλι και να υποτάσσονται στη θέληση του επικυρίαρχου αφέντη τους και βλέπω και μένα να ξοδεύομαι στο να προσπαθώ να λύσω το προσωπικό μου πρόβλημα. Κακίζω και οικτίρω τον εαυτό μου που...

"Δε ρώτησε αν την αγαπούσε, αν αγαπούσε αυτήν ή κάποια άλλη γυναίκα, ρώτησε αν αγαπούσε, γενικά, αόριστα, χωρίς να έχει σημασία το πρόσωπο αλλά μόνο το συναίσθημα αυτό καθαυτό. Περίεργη ερώτηση. Όμως, δεν ήταν αυτός ο λόγος που δεν απάντησε, προσπάθησε να θυμηθεί πότε είχε αγαπήσει, πόσες φορές στη ζωή του είχε αγαπήσει βαθιά." [...]

...Λοιπόν, Γιωργάκη, τα κανόνισα, σου βρήκα δουλειά. Απ' αύριο να κοιτάξεις ν' αγοράσεις ένα κουστούμι και μια γραβάτα, γιατί όπου να 'ναι θα σε φωνάξουνε, έχω συνεννοηθεί με το γραμματέα του υπουργείου. Θα αναλάβεις θυρωρός στο υπουργείο. Θέση μόνιμη και μισθός σίγουρος κι εύκολος... Κομματικό στέλεχος ο μέλλων πεθερός, όταν το κόμμα ήτανε στην εξουσία αυτός έλυνε κι έδενε, στα μέσα και στα έξω. Ποια αξιοκρατία κι εκπαίδευση και μόρφωση και προσόντα.... Αυτά ήτανε για τις θέσεις που οι "δικοί μας" δεν καταδέχονταν, για τους άλλους, τους παρακατιανούς...