Οι συστημάνθρωποι

Διηγήματα

«...Πρέπει όλοι μαζί, και καθένας με τον τρόπο του, να παλέψουμε, να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να επαναστατήσουμε εναντίον αυτών των Συστημάνθρωπων. Πρέπει να επαναφέρουμε στη ζωή μας τις Αξίες και τις Αρχές που διαγράψαμε, διαγράφοντας τους άρχοντες και αυτές τις αρχές που μας καταπατούν τα δικαιώματα, που μας καταδυναστεύουν και μας καταληστεύουν.» «...Φταίμε, ναι, φταίμε. Οδηγήσαμε τη ζωή τη δική μας και τη δική σας σε λάθος μονοπάτια. Εμείς, που ξέρουμε πέντε αράδες γράμματα κι έχουμε ζήσει πολύ άσχημες καταστάσεις, έπρεπε να βγούμε και να φωνάξουμε και να παλέψουμε. Δεν το κάναμε. Συγγνώμη. Τώρα, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, παρά μόνο αυτό: Να ζητάω με σκυμμένο κεφάλι συγγνώμη. Και εύχομαι, μέσα απ' την καρδιά μου, να μην αναγκαστείτε αύριο κι εσείς να ζητάτε συγγνώμη από τα παιδιά σας επειδή δεν κάνατε αυτά που έπρεπε, όπως κάνω εγώ με πόνο ψυχής. Αν δείτε ότι σας κοροϊδεύουν, ότι σας εξαπατούν και σας ληστεύουν, θυμώστε, οργιστείτε, επαναστατήστε.» «...Θέλω να θυμάσαι πάντα ένα πράγμα. Και να το διδάσκεις στα παιδιά σου. Επαναστάτης είναι μόνο ο σκλάβος που σπάζει τα δεσμά που τον δένουν. Αν αυτό εκείνοι το ονομάζουν έγκλημα, εσύ να το ονομάσεις Ύψιστο Καθήκον.»