Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι. Μια ζωή φοβάσαι. Τουλάχιστον διάλεξε μια στιγμή που δεν θα φοβάσαι καθόλου. Και ποια θα είναι αυτή; Η τωρινή. Αυτή η στιγμή που ζεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνεις. Ο χειρότερος είναι να συνεχίζεις να επιβιώνεις συμβατικά. Κι ο καλύτερος; Ο καλύτερος είναι ν’ αφεθείς να πέσεις στο νερό (στο οποιοδήποτε νερό) χωρίς κανένα φόβο. Τα ’χουν ξαναπεί αυτά. Είναι λόγια που περιμένουν από κάποιον να τα κάνει πράξη. Κι αυτός ο κλήρος έπεσε σ’ εμένα. Ο Μπιλ ο χλομός, αφού είδε κι απόειδε, ντύθηκε κλόουν, βάφτηκε, μπήκε στη Βουλή με την ταυτότητα τ...

Μια ιστορία δρόμου. Μια γυναίκα, χωρίζοντας απ' τον μεγάλο έρωτά της, παίρνει τους δρόμους. Ο πόνος τη σπρώχνει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι. Αφήνει πίσω της την Πάτρα, τους φίλους, τα μπαρ, τον εαυτό της. Από την Πάτρα με ωτο-στοπ στην Ήπειρο. Χειμώνα, σ' έρημους δρόμους, με οδηγούς άγνωστους άντρες. Από τα Γιάννενα θα βρεθεί σ ένα νησί, στην Πάτμο. Κι από την Πάτμο, στην κορυφή της αγωνίας της, θα υποχρεωθεί να περάσει πολλά για να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία του κορμιού της. Θα κινδυνέψει να χάσει και την ψυχή της, αλλά θα την ξαναβρεί στο σχήμα ενός παιδιού που κοιμάται....

Μια ιστορία δρόμου. Μια γυναίκα, χωρίζοντας απ’ τον μεγάλο της έρωτα, παίρνει τους δρόμους. Ο πόνος την σπρώχνει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι. Αφήνει πίσω της την Πάτρα, τους φίλους, τα μπαρ, τον εαυτό της. Από την Πάτρα με οτοστόπ στην Ήπειρο. Χειμώνα, σ’ έρημους δρόμους, με οδηγούς άγνωστους άντρες. Από τα Γιάννενα θα βρεθεί σ’ ένα νησί, την Πάτμο. Κι από την Πάτμο στην κορυφή της αγωνίας της. Θα υποχρεωθεί να περάσει πολλά για να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία του κορμιού της. Θα κινδυνέψει να χάσει και την ψυχή της, αλλά θα την ξαναβρεί στο σχήμα ενός παιδιού που κοιμάτα...

Μια ιστορία δρόμου. Μια γυναίκα, χωρίζοντας απ’ τον μεγάλο της έρωτα, παίρνει τους δρόμους. Ο πόνος την σπρώχνει να κάνει ένα μακρύ ταξίδι. Αφήνει πίσω της την Πάτρα, τους φίλους, τα μπαρ, τον εαυτό της. Από την Πάτρα με οτοστόπ στην Ήπειρο. Χειμώνα, σ’ έρημους δρόμους, με οδηγούς άγνωστους άντρες. Από τα Γιάννενα θα βρεθεί σ’ ένα νησί, την Πάτμο. Κι από την Πάτμο στην κορυφή της αγωνίας της. Θα υποχρεωθεί να περάσει πολλά για να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία του κορμιού της. Θα κινδυνέψει να χάσει και την ψυχή της, αλλά θα την ξαναβρεί στο σχήμα ενός παιδιού που κοιμάτα...

Όπως γράφει ο Κωστής Γκιμοσούλης, "με αφορμή ένα όμορφο χωριό του Κισσάβου, το Μεταξωχώρι (που μου το σύστησε ο ποιητής Γιάννης Κοντός), ανακαλύπτουμε το μέτρο που δίνει ακόμα και σε μας που γεννηθήκαμε αρουραίοι, δηλαδή γνήσια παιδιά της πόλης, η Φύση. Ένα αλφαβητάρι για ένα βουνό που ξεσκεπάζει την μικροσκοπική μας φύση και μας φέρνει μπροστά στο θαύμα του καθενός: να ξεπεράσουμε τα όριά μας και να ζήσουμε αληθινά. Ένα βιβλίο ποίημα για ένα ποιητή - στη σειρά Μικρές Ιστορίες για τον Κόσμο- τον κόσμο του Γιάννη που μου τον γνώρισε, τον μοιράστηκε μαζί μου και που "φεύγοντ...

Τριάντα διηγήματα, μικρά κείμενα που ως λογοτεχνικό αφηγηματικό είδος προσφέρουν την αίγλη της ανάγνωσης ενός μύθου, μιας ιστορίας με αρχή μέση και τέλος. Ένα καλό διήγημα βρίσκει καταξίωση στη συνείδηση του αναγνώστη μέσα από τη συγκίνηση που του προκαλεί το κείμενο. Χωροχρόνος - χαρακτήρες - ανατροπές - σχέσεις - συναισθήματα - εκπλήξεις - χιούμορ - ειρωνεία, -στοιχεία αναγκαία, ικανά να μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη πραγματικότητα-, ενώνονται σε έναν αφηγηματικό κορμό χαρίζοντας ένα πλήρες κι αδιαίρετο σύνολο. Ως παραγωγοί της εκπομπής "Μέσα από Σένα" προβάλλου...

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

Ο "Μαύρος χρυσός" ξεπήδησε σαν ορυκτό κι εκπλήρωσε ένα παλιό, γλυκό μου όνειρο: ιστορίες + ποιήματα + μικρές επιγραφές ΝΕΟΝ - φράσεις, γραμμένες σε ξεχασμένα μέσα σε κωλότσεπες χαρτιά + χρωματιστές ζωγραφιές στο πίσω μέρος από πακέτα τσιγάρων (ΔΕΛΦΟΙ ΦΙΛΤΡΑ, δεν ξέρω αν κυκλοφορούν πια), κι όλα αυτά τουρλού, δηλαδή μαγειρεμένα μαζί.

Το 2021 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την έναρξη, όπως έχει οριοθετηθεί, του ελληνικού αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε γεγονός με διεθνείς διαστάσεις: οργανώθηκε στην Οδησσό και άλλα κέντρα της ελληνικής διασποράς, εμπνεύστηκε από προηγούμενες επαναστάσεις και παρακίνησε επόμενες, προκάλεσε κύματα φιλελληνισμού, αλλά και ελληνοφοβίας, όπως προσθέτω, συνδύασε ετερόχθονες και αυτόχθονες. Παράλληλα, η λογοτεχνία αποτελεί διαδικασία που συνδυάζει τη δημιουργική εσωστρέφεια της γλώσσας, στην οποία γράφεται, με τη δημιουργική εξωστρέφεια της μετάφρ...

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

Ένας άγγελος που ξέπεσε ή ένας παμπόνηρος εραστής. Στο μεταξύ, παντού έρημος χωρίς βεδουίνους και καμήλες. Λίγη δροσιά στα χείλη ενός διψασμένου μπορεί να φέρει μόνο ένα κορίτσι. Μια κουρτίνα γίνεται θηλιά για τη νύφη που δραπέτευσε. Δυο έφηβοι. Ο ένας προσπαθεί ν' ανοίξει το κουκούλι και να πετάξει μακριά, ο άλλος γίνεται βίαιος. Κι οι δυο βλέπουν το ανοιχτό στόμα του θηρίου να τους περιμένει. Μια κλεμμένη Πόρσε καταλήγει στα χέρια ενός αδιάφορου. Τρεις μάγισσες στην αγκαλιά ενός ξένου. Ο φωτογράφος χωρίζει. Τα πάθη του τον οδηγούν στις γυναίκες και γίνεται ο τυφλός...

- Καλημέρα. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε να γράψετε μια ερωτική ιστορία... - Α! Ωραία πρόκληση. Και δύσκολη υπόθεση... Αλλά πώς, βρε παιδί μου; - Χωρίς κανέναν περιορισμό. Μόνο που θα πρέπει να είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Σαν να τη διηγείστε σε κάθε αναγνώστη χωριστά. [...] (από τον πρόλογο της Μικέλας Χαρτουλάρη, με τίτλο: "Ένα στοίχημα που κερδήθηκε") Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: - Α. Ασωνίτης, "Τα τρία πρόσωπα της Ίριδας" - Ν. Βασιλειάδης, "Η πεπατημένη" - Β. Βασιλικός, "'Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω'" - Ν. Γιαννακοπούλου, "Το κακό δεν επιστρέφετα...

Βρίσκεσαι εκεί που οι Άνδεις συναντάνε την Αμαζονία. Κατηφορίζεις ύστερα στην Κορδιλιέρα, σμίγεις με τους μεθυσμένους από ρούμι κι άσπρη σκόνη πειρατές της Καραϊβικής. Στον τόπο αυτό φωτιά και νερό χορεύουν μαζί. Οι γυναίκες είναι μαύρες πεταλούδες. Ο φόνος εναλλάσσεται με χάδι. Η εκδίκηση με ηδονή. Στην Κολομβία. Ή -καλύτερα- στη Λοκομβία. Δηλαδή στη χώρα των τρελών...

Αποθήκη ανθρώπων που μοιάζει με φυλακή. Ένα δωμάτιο όπου πρέπει να μείνεις ζωντανός ως το τέλος. Απομόνωση όπου κόσμος πάει κι έρχεται. Το νοσοκομείο είναι θορυβώδες τσίρκο και ταυτόχρονα σιωπή. Η σιγή που τα λέει όλα. Μοιάζει ασπρόμαυρο, αλλά κρύβει χρώματα: διχασμό, έρωτα, ζήλια, απογοήτευση και γέλιο. Ο χρόνος παγώνει, αλλά εσύ μεταμορφώνεσαι. Περπατάς αργά και ονειρεύεσαι. Κι αν χρειαστεί, βγαίνεις απ' τα όνειρά σου και γίνεσαι άλλος. Το νοσοκομείο μοιάζει με ψέμα όπου όλα είναι πραγματικά. Εκτός από το μέλλον. Αυτό δεν το γνωρίζεις, παρά μόνο όταν φεύγεις. Σαν βλέπεις...

Αποθήκη ανθρώπων που μοιάζει με φυλακή. Ένα δωμάτιο όπου πρέπει να μείνεις ζωντανός ως το τέλος. Απομόνωση όπου κόσμος πάει κι έρχεται. Το νοσοκομείο είναι θορυβώδες τσίρκο και ταυτόχρονα σιωπή. Η σιγή που τα λέει όλα. Μοιάζει ασπρόμαυρο, αλλά κρύβει χρώματα: διχασμό, έρωτα, ζήλια, απογοήτευση και γέλιο. Ο χρόνος παγώνει, αλλά εσύ μεταμορφώνεσαι. Περπατάς αργά και ονειρεύεσαι. Κι αν χρειαστεί, βγαίνεις απ' τα όνειρά σου και γίνεσαι άλλος. Το νοσοκομείο μοιάζει με ψέμα όπου όλα είναι πραγματικά. Εκτός από το μέλλον. Αυτό δεν το γνωρίζεις, παρά μόνο όταν φεύγεις. Σαν βλέπεις...

Αποθήκη ανθρώπων που μοιάζει με φυλακή. Ένα δωμάτιο όπου πρέπει να μείνεις ζωντανός ως το τέλος. Απομόνωση όπου κόσμος πάει κι έρχεται. Το νοσοκομείο είναι θορυβώδες τσίρκο και ταυτόχρονα σιωπή. Η σιγή που τα λέει όλα. Μοιάζει ασπρόμαυρο, αλλά κρύβει χρώματα: διχασμό, έρωτα, ζήλια, απογοήτευση και γέλιο. Ο χρόνος παγώνει, αλλά εσύ μεταμορφώνεσαι. Περπατάς αργά και ονειρεύεσαι. Κι αν χρειαστεί, βγαίνεις απ’ τα όνειρά σου και γίνεσαι άλλος. Το νοσοκομείο μοιάζει με ψέμα όπου όλα είναι πραγματικά. Εκτός από το μέλλον. Αυτό δεν το γνωρίζεις, παρά μόνο όταν φεύγεις. Σαν βλέπεις...