Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια κλασική ρήση που εκφράζει το αίσιο τέλος μιας περιπέτειας, μιας ερωτικής ιστορίας, μιας ταραχής, ενός δύσκολου ταξιδιού, μιας θύελλας, ή ακόμα ενός δυσάρεστου περιστατικού. Μια διαπίστωση που κάνουμε ανακουφισμένοι, βλέποντας την ελπίδα να έρχεται, την πόρτα του αδιεξόδου να ανοίγει ξαφνικά, το "ουδέν κακόν αμιγές καλού", όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου έχουν όλες καλό τέλος, αλλά είναι απρόβλεπτες. Γραμμένες σε δύσκολους καιρούς, δεν διεκδικούν απλώς το δικαίωμα στην ευτυχία, την ομορφιά, τη λύτρωση και το χαμόγελο· το κατακτούν διότι ο από...

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Το φάντασμα ενός άγνωστου άντρα, εγκλωβισμένου μεταξύ αυτού και του άλλου κόσμου, εμφανίζεται σ' έναν περιπλανώμενο ταξιδιώτη. Του ζητά να βοηθήσει τη γυναίκα του να ξεπεράσει το θάνατό του, ώστε εκείνος να περάσει στην άλλη πλευρά. Πώς βοηθάς κάποιον να συνεχίσει να ζει; Πώς βοηθάς κάποιον να πεθάνει λυτρωμένος; Ο ταξιδιώτης, η Περσεφόνη και το φάντασμα του άντρα της, ζωντανοί-νεκροί ο καθένας στον κόσμο του, θα διεκδικήσουν την ελευθερία τους. Απροστάτευτοι τόσο από τον έρωτα όσο και από το θάνατο, θα ξεκλειδώσουν το μυαλό, το σώμα και την ψυχή του άλλου, σε μια σχέ...

Kόκκινη Γραμμή / Mπλε Γραμμή Kάτω απ’ τον ιστό της πόλης, απλώνονται οι αρτηρίες της: oι γραμμές του μετρό. Kαθημερινά χιλιάδες άνθρωποι κινούνται στις διαδρομές του. Δεκαέξι συγγραφείς αποτυπώνουν εικόνες, σκανάρουν βλέμματα, καταγράφουν στιγμές: τις δικές μου και τις δικές σου. Εφήμεροι κλέφτες στιγμών. Προσοχή! Κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

Ένας άγγελος που ξέπεσε ή ένας παμπόνηρος εραστής. Στο μεταξύ, παντού έρημος χωρίς βεδουίνους και καμήλες. Λίγη δροσιά στα χείλη ενός διψασμένου μπορεί να φέρει μόνο ένα κορίτσι. Μια κουρτίνα γίνεται θηλιά για τη νύφη που δραπέτευσε. Δυο έφηβοι. Ο ένας προσπαθεί ν' ανοίξει το κουκούλι και να πετάξει μακριά, ο άλλος γίνεται βίαιος. Κι οι δυο βλέπουν το ανοιχτό στόμα του θηρίου να τους περιμένει. Μια κλεμμένη Πόρσε καταλήγει στα χέρια ενός αδιάφορου. Τρεις μάγισσες στην αγκαλιά ενός ξένου. Ο φωτογράφος χωρίζει. Τα πάθη του τον οδηγούν στις γυναίκες και γίνεται ο τυφλός...

Βρίσκεσαι εκεί που οι Άνδεις συναντάνε την Αμαζονία. Κατηφορίζεις ύστερα στην Κορδιλιέρα, σμίγεις με τους μεθυσμένους από ρούμι κι άσπρη σκόνη πειρατές της Καραϊβικής. Στον τόπο αυτό φωτιά και νερό χορεύουν μαζί. Οι γυναίκες είναι μαύρες πεταλούδες. Ο φόνος εναλλάσσεται με χάδι. Η εκδίκηση με ηδονή. Στην Κολομβία. Ή -καλύτερα- στη Λοκομβία. Δηλαδή στη χώρα των τρελών...

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

... Μην παριστάνετε λοιπόν τους αφελείς. Είναι πλέον παντού. Μέσα μας κι έξω από μας. Στις πράξεις και στις σκέψεις. Στις κάθε είδους επαφές. Στις οθόνες και στα έντυπα. Στις γλώσσες. Στις ψυχές. Η φωνή της Ανδρομάχης απλώς μας το υπενθυμίζει: Το θηρίο είναι εδώ...

Ο Χρήστος Αστερίου, ο Κωστής Γκιμοσούλης, η Αγγέλα Καστρινάκη, ο Παντελής Κοντογιάννης, ο Μιχάλης Μιχαηλίδης, η Αμάντα Μιχαλοπούλου, η Σοφία Νικολαϊδου, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Αλέξης Σταμάτης και ο Χρήστος Χρυσόπουλος έγραψαν για τους σημερινούς νέους, χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς μεγαλοστομίες, γι' αυτή την ιδιαίτερη ηλικία που μοιάζει με Γρανίτα από λεμόνι: απ' τη μια γλυκιά και φανταχτερή κι απ' την άλλη μ' αυτό το ανατρίχιασμα του να μπαίνεις στον παγωμένο κόσμο των «μεγάλων». 10 διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα τα Νέα, το καλοκαίρι του 2002, με επιμέλεια τη...

Κάποιος που τον ξέχασε ο χρόνος παραμιλάει ακόμα τον ανεκπλήρωτο έρωτά του -υπάρχει αληθινός έρωτας που να εκπληρώθηκε ποτέ;- για μια γυναίκα. Όμορφη γυναίκα και ποιήτρια -συνδυάζονται αυτά; Το όνομά της Μαρία Πολυδούρη. Πάντα ανάμεσά τους ήταν ένας Άλλος. Κι όλα αυτά τη δεκαετία του '20 -μια δραματική εποχή. Το τότε και το τώρα. Ή μάλλον το τότε σαν τώρα. Η μετριότητα σ' όλες τις εποχές είναι αμείλικτη με ό,τι προεξέχει

Ο "Μαύρος χρυσός" ξεπήδησε σαν ορυκτό κι εκπλήρωσε ένα παλιό, γλυκό μου όνειρο: ιστορίες + ποιήματα + μικρές επιγραφές ΝΕΟΝ - φράσεις, γραμμένες σε ξεχασμένα μέσα σε κωλότσεπες χαρτιά + χρωματιστές ζωγραφιές στο πίσω μέρος από πακέτα τσιγάρων (ΔΕΛΦΟΙ ΦΙΛΤΡΑ, δεν ξέρω αν κυκλοφορούν πια), κι όλα αυτά τουρλού, δηλαδή μαγειρεμένα μαζί.

- Καλημέρα. Θα θέλαμε να σας προτείνουμε να γράψετε μια ερωτική ιστορία... - Α! Ωραία πρόκληση. Και δύσκολη υπόθεση... Αλλά πώς, βρε παιδί μου; - Χωρίς κανέναν περιορισμό. Μόνο που θα πρέπει να είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Σαν να τη διηγείστε σε κάθε αναγνώστη χωριστά. [...] (από τον πρόλογο της Μικέλας Χαρτουλάρη, με τίτλο: "Ένα στοίχημα που κερδήθηκε") Ο τόμος περιέχει τα διηγήματα: - Α. Ασωνίτης, "Τα τρία πρόσωπα της Ίριδας" - Ν. Βασιλειάδης, "Η πεπατημένη" - Β. Βασιλικός, "'Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω'" - Ν. Γιαννακοπούλου, "Το κακό δεν επιστρέφετα...