Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παρέλευση δεκαπενταετίας από την πτώση του τείχους του Βερολίνου παρέχει ίσως την ασφάλεια κάποιας απόστασης για μια πρώτη αποτίμηση, όπως έδειξε η πληθώρα των δημοσιευμάτων στον ελληνικό και ξένο Τύπο και οι σχετικές τηλεοπτικές εκπομπές, που το 2004 ήσαν πολυπληθείς και μάλιστα επεκτάθησαν αρκετά πέραν της 9ης του Νοεμβρίου εκείνου του έτους. Μέσα σε αυτό το κλίμα εγγράφηκε και το παρόν αφιέρωμα των "Αναγνώσεων", δηλαδή του ένθετου βιβλίου της "Αυγής", το οποίο διήρκεσε ενάμισι μήνα (31/10/2004 έως 12/12/2004). Όμως, αυτό το αφιέρωμα δεν προέκυψε ως μια "έξυπνη" ιδέα...

Πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Νικολαΐδη επιχειρείται μια νέα θεώρηση και επανεκτίμηση του συγγραφικού και εικαστικού του έργου. Ο ανατολισμός, η ειρωνεία και ο μύθος του Φάουστ, η αφηγηματική δομή των κειμένων και η μεταφορική τους γλώσσα, το ανάπηρο σώμα και η κοινωνική διαφορά, οι αλληγορίες της παράβασης και οι συμβολικές διαστάσεις του τόπου, η θητεία του συγγραφέα στον αισθητισμό, την προφορική και λόγια παράδοση και η σχέση του με τα αλεξανδρινά Γράμματα και τον Σικελιανό (με βάση επιστολές του προς τον Στέφ. Πάργα) είναι τα βασικά θέματα που εξετάζονται στι...

Η μελέτη αυτή του Άγγλου καθηγητή της Οξφόρδης, C. M. Bowra, είναι εδώ και αρκετά χρόνια βασικό βοήθημα για την έρευνα του καβαφικού έργου. Η ικανότητα του Bowra να κάνει συγκριτικές παρατηρήσεις, μελετώντας και άλλους ποιητές των αρχών του 20ού αιώνα, τα σχόλιά του για τη σχέση μύθου και ιστορίας, οι αναλύσεις του για την λειτουργία των ποιητικών συμβόλων στον Καβάφη, εξακολουθούν και σήμερα να εντυπωσιάζουν, για την ευρυμάθεια και την ευστοχία τους. (Α. Ζ.)

"Ο άνθρωπος που επιδιώκει μονάχα να διασκεδάσει το κοινό του με μέσα που είναι ήδη γνωστά, γράφει με τόλμη, μέσα στην αθωότητα της μετριότητάς του, έργα προορισμένα για το ανυποψίαστο κι αργόσχολο πλήθος. Μα αυτοί που πάνω τους βαραίνουν όλοι οι αγώνες της περασμένης λογοτεχνίας, αυτοί που δεν ικανοποιούνται με τίποτα, που όλα τους αηδιάζουν γιατί ονειρεύονται τα καλύτερα, όσοι τα βλέπουν όλα και το έργο τους τούς δίνει την εντύπωση μίας μάταιης και κοινής δουλειάς, όλοι αυτοί καταλήγουν να θεωρούν την τέχνη της λογοτεχνίας σαν κάτι το ασύλληπτο, το μυστηριώδες, που μόλις μ...

Στο συλλογικό αυτό έργο εξετάζονται οι διάφορες πτυχές του Νατουραλισμού, ενός σημαντικού λογοτεχνικού ρεύματος, που με κύριο εκπρόσωπο τον Εμίλ Ζολά αναπτύχθηκε στη Γαλλία και διαδόθηκε γρήγορα σ' όλες τις λογοτεχνίες της Ευρώπης στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Οι μελέτες που περιλαμβάνονται, αναφέρονται στον Ζολά και το έργο του, στη μορφή που πήρε ο νατουραλισμός στις ξένες λογοτεχνίες, στη σχέση του ρεύματος αυτού με ομόλογα ρεύματα, όπως ο ρεαλισμός κι ο βερισμός, στην επίδραση που άσκησε σε άλλες τέχνες, όπως είναι το θέατρο, η ζωγραφική ή η μουσική. Κυρίως όμως εξετ...

Όπως σε όλες τις μελέτες του, έτσι και στην προκείμενη, ο Διονύσης Μουσμούτης, όπου ασχολείται με την αλληλογραφία Ξενόπουλου-Μαλάνου, τα τεκμήρια της οποίας απόκεινται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, δεν αρκείται στην απλή, σχολιασμένη παρουσίαση των επιστολών. Επιδιώκει την αναστύλωση των βασικότερων στοιχείων που καθόρισαν το γραμματολογικό πρόσωπο της εποχής κατά την οποία γράφτηκαν, προσθέτοντας επίσης πληροφορίες για τα κοινωνικά και τα πολιτιστικά ήθη που αναμφίβολα έχουν πάντοτε έμμεση ή άμεση σχέση με τη δημιουργική προετοιμασία πολλών έργων της σύγχρ...

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης είναι από τους ελάχιστους ποιητές που ευτύχησε να εισπράξει εν ζωή την εύλογη ανταπόκριση στο έργο του, εκ μέρους της λογοτεχνικής και της φιλολογικής συντεχνίας, αλλά και του αναγνωστικού κοινού. Τι, άραγε, έχει να προσθέσει ένα βιβλίο, μόλις ένδεκα χρόνια από τον θάνατό του; Κατ' αρχήν, έρχεται να αναδείξει, και να φωτίσει περαιτέρω, με σύγχρονους όρους, το ίχνος του Αναγνωστάκη, στα πεδία όπου αυτό αποτυπώθηκε, ήτοι στο πεδίο της ποίησης, αλλά και σε εκείνα της πολιτικής συμμετοχής, της αρθρογραφίας του στην Αυγή, του περιοδικού Κριτική, της κοι...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ Εκείνος που δεν πίστεψε στο θαύμα της Κανά αρνήθηκε να πιει νερό θαύμα που όλοι το πιστεύουν είναι θαύμα του φώναζαν οι λογικοί θαύμα που ένας το αρνείται είναι θαύμα αντέτεινε αυτός, θα πέθαινε απ' τη δίψα μα ο παραγιός του καπηλειού παρατυχών τον άπιστο ελυπήθη έτρεξε του 'φερε κρασί, κρασάκι κοκκινέλι ήπιε και δρόσισε τα έγκατα δόξασε τ' όνομά Του. ευχήθηκε στους νεόνυμφους, ύψωσε το ποτήρι του ξανά, αυτό κι αν είναι θαύμα ψιθύρισε ενεός κοιτάζοντάς το αυτό κι αν είναι θαύμα, επανέλαβε καθώς στραφτάλιζε στο φως το κοκκινέλι του, καθώς αρώμ...

Ο τόμος των πρακτικών αυτών αποτελεί τη δημοσίευση των πορισμάτων της 4ης Επιστημονικής Συνάντησης της Σχολής Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, που υπήρξε μια ευχάριστη και γόνιμη εκπαιδευτική και επιστημονική συγκυρία. Και τούτο, γιατί συναντήθηκαν σ' αυτήν εκλεκτοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και κριτικοί της λογοτεχνίας με αξιόλογους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, αλλά και με μαθητές της Σχολής.

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, στο πλαίσιο της πολιτιστικής τους δράσης, εμπλουτίζουν τις λογοτεχνικές τους εκδόσεις με μία ανθολογία ποιημάτων του ποιητή Ηλία Γκρή με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα ποιήματα". Η ανθολογία περιλαμβάνει ποιητικά θέματα 160 ποιητών με ευθεία αναφορά ή αναγωγή στον Ταχυδρόµο, μορφή που εμπνέει διαχρονικά τους δημιουργούς. Η εν λόγω ανθολογία, ξεκινώντας από τον Διονύσιο Σολωμό, περιλαμβάνει ποιητές απ’ όλες τις περιόδους (Κ. Παλαμάς, Κ. Καβάφης, Κ. Καρυωτάκης, Γ. Σεφέρης, Ο. Ελύτης, Γ. Ρίτσος, Ν. Βρεττάκος, Α. Εμπειρίκος, Α. Αλεξάνδρου, Μ. Αν...

"Ο τεκκές των Μπεκτασίδων" και οι "Παράδοξες εικόνες από το Βόσπορο" είναι, δύο οδοιπορικά του Ανδρέα Καρκαβίτσα, στη Θεσσαλία και στα παράλια του Βοσπόρου, μεταξύ του 1892 και του 1895. Κοινά στοιχεία τους: η γλαφυρή περιγραφή, η εξονυχιστική παρατήρηση, η αφηγηματική ευφορία και η σπάνια αίσθηση του χρώματος. Αν και είναι γραμμένα, το μεν πρώτο σε μια νευρώδη και χυμώδη καθαρεύουσα και το δεύτερο σε μια ζωντανή και ποιητική δημοτική, και τα δύο συγκλίνουν σ' αυτό που αναφέρει ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος στο επίμετρο του βιβλίου: "Ο μεγάλος δάσκαλος του Καρκαβίτσα είναι...

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ Καλώντας με, ηδονικά χαλαρωμένη, μέσα στην κρεμ μπανιέρα της, επέμενε, το πείσμα της σχεδόν παιδιάστικο- να συζητήσουμε για τη "Διαλεχτική της Φύσης" Όμως ο τρόπος της, αυτή η ράθυμη φωνή, έλεγαν σ' άλλη γλώσσα: "Ποιά επανάσταση μας έφθειρε;" Για μια στιγμή στάθηκα δίβουλος, "Τι ν' απαντήσεις τώρα;" Ύστερα μπήκα στο νερό.

O χρυσός είναι η θαυμαστή ιστορία του στρατηγού Γιόχαν Άουγκουστ Σούτερ που, αρπαγμένος από τον ανεξήγητο δαίμονα της περιπέτειας, εγκαταλείπει το σπίτι του και τη χώρα του αναζητώντας μια χώρα ιδανική. Έτσι θα φτάσει στο Σαν Φρανσίσκο, στα πρώτα χρόνια του δέκατου ένατου αιώνα, περίοδο που θα διαδραματισθεί η εποποιία του. O στρατηγός θα κατακτήσει τη χώρα των ονείρων του και, βαθύπλουτος εν τέλει, θα καταστραφεί από την ανακάλυψη των κοιτασμάτων του χρυσού στα κτήματά του.

Το μυθιστόρημα που καθιέρωσε τον Μαλρώ ως έναν από τους πλέον σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Πέρα από χρονικό του αγώνα της επαναστατημένης Κίνας κατά των Άγγλων, Οι κατακτητές είναι το ευαγγέλιο μιας γενιάς που αναζήτησε το όραμα ενός καλύτερου κόσμου στις τέσσερις γωνιές της γης.

Η ανθολογία "Les poetes maudits" ("Οι καταραμένοι ποιητές"), εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον Πολ Βερλέν το 1884, αφιερωμένη στους Κορμπιέρ, Ρεμπό και Μαλαρμέ, και καθιέρωσε τη μυθολογία του "καταραμένου", απόκληρου και πολλές φορές αυτόκτονα ποιητή στην ιστορία της γαλλικής ποίησης. Εκτός από τα ποιήματα των προαναφερθέντων, περιελάμβανε επίσης ποιήματα των Marceline Desbordes - Valmore, Villiers de l'Isle-Adam και "Pauvre Lelian" (του ίδιου του Πολ Βερλέν).

Η ανθολογία "Les poetes maudits" ("Οι καταραμένοι ποιητές"), εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον Πολ Βερλέν το 1884, αφιερωμένη στους Κορμπιέρ, Ρεμπό και Μαλαρμέ, και καθιέρωσε τη μυθολογία του "καταραμένου", απόκληρου και πολλές φορές αυτόκτονα ποιητή στην ιστορία της γαλλικής ποίησης. Εκτός από τα ποιήματα των προαναφερθέντων, περιελάμβανε επίσης ποιήματα των Marceline Desbordes - Valmore, Villiers de l'Isle-Adam και "Pauvre Lelian" (του ίδιου του Πολ Βερλέν).

Η δημιουργική πορεία και συνακόλουθα η λογοτεχνική προσφορά ενός ποιητή κρίνεται πρωτίστως -πρέπει, ορθότερα, να κρίνεται- από την εμβέλεια του έργου του, την ποσότητα και την ποιότητά του δηλαδή, στεφανούμενες από την αναγνώριση της εποχής του, αν πρόκειται για ποιητή εν ζωή. Ωστόσο, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ποια πρόσληψη είχε το έργο αυτό θεωρημένο με το μάτι των συνοδοιπόρων και εν όπλοις συναθλητών του ποιητών, ιδωμένο με τον φακό της κριτικής της εποχής του και, ακόμη, μελετημένο από όσους ασχολούνται στην κυριολεξία ερασιτεχνικά με τον ποιητικό λόγο. Η κατάτ...