Καραγιώργη Μαρία
Η Μαρία Καραγιώργη - Γυφτοδήμου γεννήθηκε στις Μηλιές του Βόλου το 1918. Το 1936 μπήκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τότε οργανώθηκε στην κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος. Συμμετείχε στις αντιδικατορικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και γι' αυτό κηνηγήθηκε από την Ασφάλεια. Έμεινε ένα χρόνο στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, εξορία στην Κίμωλο, απόδραση με την κατάρρευση του μετώπου τον Απρίλη του 1941 και άμεση συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση. Τα χρόνια της φυλακής και εξορίας της φτάνουν τα δέκα. Τα χρόνια που ήταν στην παρανομία με ψευδώνυμα και παράνομα σπίτια φτάνουν τα οκτώ. Και οι μεταγωγές, τα κρατητήρια, τα στρατόπεδα, οι φυλακές και οι εξορίες που κατά καιρούς γνώρισε, πέρασε ή έζησε φτάνουν τα πενήντα.
...και περιμένοντας τη δημοκρατία
Καραγιώργη Μαρία
Προσκήνιο (2007)
Να λοιπόν που έφτασα στο τέλος της αφήγησής μου. Από το 1972, όταν αφέθηκα ελεύθερη από τις φυλακές της Χούντας και άρχισα την καταγραφή, μέχρι σήμερα πέρασαν 35 χρόνια. Τόσα πολλά άλλαξαν αυτά τα χρόνια... Ιδεολογίες κατέρρευσαν χωρίς να αντικατασταθούν από καινούργιες. Αγαπημένοι άνθρωποι έφυγαν. Παλιοί συναγωνιστές έφυγαν, άλλοι τιμημένοι και ήρεμοι, οι περισσότεροι πικραμένοι και αδικαίωτοι. Πρωταγωνιστές ιστορικών γεγονότων έφυγαν, άλλοι σοφότεροι, αναγνωρίζοντας τις προσωπικές τους ευθύνες όπως και τις ευθύνες της παράταξής τους και άλλοι αμετανόητοι, τυφλοί ως το τέλ...
Περιμένοντας την Ειρήνη
Καραγιώργη Μαρία
Προσκήνιο (2005)
Η Μαρία Καραγιώργη συνεχίζει την καταγραφή της πορείας της μέσα στο επαναστατικό κίνημα της Αριστεράς στην Ελλάδα. Σε τούτο το βιβλίο καταγράφει το δραματικό βύθισμα της χώρας στον Εμφύλιο Πόλεμο και τη μετεμφυλιακή εποχή με όλες τις συνέπειες της ήττας. Καταγράφει τα βιώματά της ζωντανά, απλά, όπως η ίδια τα έζησε ως άτομο και με την άμεση συμμετοχή της σ' ένα σκληρό και άνισο αγώνα στον οποίο όμως θεωρούσε ότι είχε το ηθικό χρέος να τα δώσει όλα, ακόμα και τη ζωή της και ό,τι πιο αγαπημένο και πολύτιμο είχε. Η Μαρία Καραγιώργη συνεχίζει την καταγραφή της πορείας της μέσα...
Από μια σπίθα ξεκίνησε
Καραγιώργη Μαρία
Προσκήνιο (2001)
Το 1991, άρχισα να γράφω, όπως μου έρχονταν. Πότε στα ουράνια, πότε στα τάρταρα. Πότε ευτυχία κι επιτυχίες. Πότε καταστροφές και δάκρυα. (...) Πέρασαν χρόνια έτσι. Μέσα δούλευε το σαράκι. Θυμόμουν, μετά την καταστροφή, όλα εκείνα τα αγαπημένα πρόσωπα, ξεχασμένα τώρα ονόματα, που προσωπικά εγώ τα είχα εμπνεύσει, τα είχα ανεβάσει κι αυτά στα ουράνια μαζί μου, τα περισσότερα χαμένα, σκοτωμένα, ή με σκυμμένα κεφάλια. (...) Αν δεν έκανα μνημόσυνο γι' αυτόν τον κόσμο, θαρρούσα, θα τους πρόδινα -οι περισσότεροι τουφεκίστηκαν. (...) Πολλές φορές ένιωσα την οργή, το θυμό, την πίκ...
Μέχρι την απόδραση
Καραγιώργη Μαρία
Προσκήνιο (2001)
«... Νέα πια από το μέτωπο δε μαθαίναμε τίποτε. Όμως οι φήμες στο χωριό οργίαζαν. Και η κίνηση από πλεούμενα λογής-λογής άρχισε να γίνεται πυκνή - και όλα προς τα νότια. Και ο καθένας που περνούσε όλο και κάτι πρόσθετε στις φήμες. Και μια μέρα ακούσαμε πως ένας τρανός αξιωματικός έφτασε στο νησί. (...) Φαινόταν μουδιασμένος, σαν να τα είχε χαμένα... Από την ώρα που είδαμε αυτό τον αξιωματικό, είδαμε και την κατάρρευση ζωντανή. Καταλάβαμε πια πως για τον τόπο είπανε οι μεγάλοι "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". »Και για μας δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη αν θα φύγουμε ή όχι. Το μόνο που μα...