Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η "ψυχολογία συριανού συζύγου" (1894) είναι ένα από τα διηγήματα της τελευταίας φάσης του ροιδικού έργου και αποτελεί ταυτόχρονα ένα δείγμα του ανατρεπτικά ειρωνικού ύφους του με δόσεις σάτιρας για τα λογοτεχνικά δεδομένα της Ελλάδας και όχι μόνο. Ένας ορκισμένος εργένης ερωτεύεται παράφορα μια νέα και για να μπορέσει να απαλλαγεί από την "κατάστασην ερωτευμένου" κάνει το προφανές... την παντρεύεται. Όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνει ότι ο έρωτας αντί να κοπάσει έχει φουντώσει... Και τότε αρχίζει το προσωπικό του παραλήρημα και οι εφιαλτικές νύχτες του, αποτελούμενες από...

Ο νεαρός Ροΐδης -που θα κατέληγε να γίνει ο σημαντικότερος Νεοέλληνας συγγραφέας-, αποφασίζοντας να μελετήσει τα του δυτικού Μεσαίωνα, έδωσε φυσικά το "Η Πάπισσα Ιωάννα", έδωσε όμως και άλλα μεσαιωνολογικά κείμενα. Ενώ όμως η Πάπισσα είναι πασίγνωστη, οι σύντομες μελέτες που περιλαμβάνονται στο ανά χείρας βιβλίο έχουν μικρή διάδοση σήμερα. Το δοκίμιο "Αι μάγισσαι του μεσαιώνος" (1868) είναι το σημαντικότερο φεμινιστικό κείμενο στην ελληνική γλώσσα, απ’ όσα ξέρω εγώ τουλάχιστον. Μέσω της υπεράσπισης των μαγισσών ο κατά τα άλλα μισογύνης(;) αυτός συγγραφέας υπερασπίζεται βέβ...

To διήγημα του Εμμανουήλ Ροΐδη "Το παράπονον του νεκροθάπτου" δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από τις 19 έως τις 27 Νοεμβρίου του 1895 στην εφημερίδα "Εφημερίς". Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου (εξαίρεση: μονοτονικό, είνε >είναι, καταλήξεις ρημάτων και ουσιαστικών, τες >τις κ.ά.)

Τέσσερις κλασσικοί Νεοέλληνες συγγραφείς από τη σειρά των ελληνικών συνυπάρχουν σε αυτό τον τόμο. Ανδρέας Καρκαβίτσας " Η θάλασσα", Αργύρης Εφταλιώτης "Η Αγγέλικα", Γεώργιος Βιζυηνός "Το μικρό ραφτόπουλο" και Εμμανουήλ Ροϊδης "Η μηλιά". Συνδετικός κρίκος, η θαυμάσια εικονογράφηση της Έφης Λαδά.

Ο Εμμανουήλ Ροϊδης (1836-1904) συγκαταλέγεται στους αφορισμένους της νεοελληνικής πνευματικής ζωής. Σαρδόνιος και εικονοκλάστης, θέσει απροσάρμοστος, μοιάζει να διακατέχεται από ένα τέτοιο αίσθημα ασφυξίας μέσα στο ελλαδικό τοπίο, ώστε βάλλει με σφοδρότητα κατά πάντων -όλων όσων συγκροτούν τη σύγχρονη, Ελληνική Μικρότητα... Δεν χαρίζεται ούτε στους πολιτικούς ούτε στους πιστούς, ούτε στους προγονόπληκτους ούτε στους ευρωπιθηκίζοντες. Τα άπαντα των "σκαλαθυρμάτων" του -σύντομα άρθρα, αφορισμοί, αποφθέγματα- εδράζονται σε μια θεμέλια διαπίστωση: Η πληγή της Ελλάδας είναι οι Έ...

Η Σύρα δε γλιτώνει από το σατιρικό οίστρο του Ροϊδη. Χαρακτηριστικά είναι τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή Συριανά διηγήματα. Τέτοια διηγήματα είναι η "Ψυχολογία Συριανού συζύγου", "Το παράπονο του νεκροθάπτου", "Ιστορία ενός σκύλου", "Ιστορία μιας γάτας", "Ιστορία ενός αλόγου" κ.ά.

Το "Περί βιβλιοθηκών" είναι μία βιβλιοφιλική και παιγνιώδης ανθολογία κειμένων για βιβλιοθήκες - δημόσιες ή ιδιωτικές. Αρχίζοντας με τη βιβλιοθήκη του "Ναυτίλου" του πλοιάρχου Νέμο στον Ιούλιο Βερν και τη βιβλιοθήκη του "Μεγάλου Ανατολικού" στον Ανδρέα Εμπειρίκο, προχωράμε στην ατέρμονη βιβλιοθήκη, μεταφορά του σύμπαντος, του Borges. O Umberto Eco σχολιάζει την ιδανική σύγχρονη βιβλιοθήκη. Ο Perec παίζει με την ταξινόμηση των βιβλίων κι ο Jacques Roubaud με τις στρατηγικές που αναπτύσσει η βιβλιοθήκη για να μην παραδώσει τα ποθητά βιβλία στους αναγνώστες. Στην Dorothy Sayer...

Το άγνωστο σχεδόν αυτό κείμενο του μεγάλου Συριανού συγγραφέα μας περιγράφει ανάγλυφα τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις της ρωμαϊκής κοινωνίας, μας εξηγεί γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν δέχθηκαν ποτέ τους τον χριστιανισμό, και μας καταγγέλλει τον οικονομικό κρατικό πόλεμο που εξαπολύθηκε εναντίον τους, όταν οι χριστιανοί κατέλαβαν με τον Κωνσταντίνο την εξουσία. Πρόκειται για ένα δοκίμιο που αποδεικνύει ότι οι δούλοι και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της Ρώμης όχι μόνον δεν αποδέχθηκαν τον ευαγγελικό λόγο αλλά αντίθετα πολέμησαν μέχρις εσχάτων τη νέα θρησκεία. Εδώ ακριβώς...

Οι μάγισσες δεν υπήρξαν ποτέ τους άσχημες, γριές και κακές. Αντίθετα ήσαν νέες, ωραίες και καλοσυνάτες γυναίκες που προσέφευγαν στις αρχαίες γνώσεις προκειμένου να βοηθήσουν την οικογένεια και τους συνανθρώπους τους. Όμως η ευεργετική δράση τους απέδειξε περίτρανα την αναποτελεσματικότητα των παπάδων και για το λόγο αυτό καταδιώχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν με φρικαλέους τρόπους, τυπικούς της "χριστιανικής αγάπης", και το χειρότερο κατασυκοφαντήθηκαν από τους δολοφόνους τους. Ο Εμμανουήλ Ροϊδης, ο μέγιστος αυτός διαφωτιστής, υπήρξε ο πρώτος στην Ελλά...

"Οι βρυκόλακες του Μεσαίωνα" Στο δοκίμιο αυτό ο Ροΐδης αποδεικνύει ότι οι βρυκόλακες να και προχριστιανικά γεννήματα της λαϊκής "αξιοποιήθηκαν" στη συνέχεια στο έπακρο από τους ρασοφόρους προκειμένου να τρομοκρατούν τους "πιστούς", να τους εκμεταλλεύονται ανενόχλητοι και το χειρότερο να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους. "Ορέστης και Πυλάδης" Ένα μοναδικό δοκίμιο του 19ου αιώνα γραμμένο υπό την επήρεια του χασίς. Ο Ροΐδης πάντα περίεργος και φιλομαθής, υποβάλλει τον εαυτό του σε μια τοξική εμπειρία και στη συνέχεια καταθέτει το βίωμα και τα συμπεράσματά του.