Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανθολογούνται οι: Vincent Yersin (Βενσάν Γιερσίν), Baptiste Gaillard (Μπατίστ Γκαγιάρ), Meloe Gennai (Μελό Ζενέ), Benjamin Jichlinski (Μπενζαμέν Ζιχλίνσκι), Alexandre Caldara (Αλεξάντρ Καλνταρ), Anais Carron (Αναΐς Καρόν), Odile Cornuz (Oντίλ Κορνού), Julien Maret (Ζουλιέν Μαρέ), Linn Molineaux (Λιν Μολινό), Anne-Sophie Dubosson (Αν-Σοφί Ντιμποσόν), Pierrine Poget (Πιερίν Ποζέ), Renaud Rindlisbacher (Ρενό Ριντλισμπαχέρ), Stephanie de Roguin (Στεφανί ντε Ρογκάν), Laurent Cennamo (Λορέν Σεναμό), Marina Skalova (Μαρίνα Σκάλοβα), Clea Chopard (Κλεά Σοπάρ).

Ανθολογούνται οι: Tom Weber (Τομ Βέμπερ), Anna Leader (Άννα Λίντερ), Luc Van den Bossche (Λουκ Βαν ντε Μπος), Tom Nisse (Τομ Νις), Nathalie Ronvaux (Ναταλί Ρονβό), Caroline Simon (Καρολίν Σιμόν), Laurent Fels (Λορέν Φελς), Samuel Hamen (Σάμουελ Χάμεν)

Ποιο είναι το πιο ουσιαστικό, το πιο οδυνηρό και το πιο αληθινό πράγμα στη σχέση ανάμεσα σε δύο άνδρες; Τι μπορεί να κερδίζει με την ποίησή του ένας δημιουργός που έχει στενή σχέση με τη φύση, δηλαδή και με τον κόσμο γύρω του και με τον ενδιαφέρων, ξεχωριστό κι εν μέρει αλλόκοτο εσωτερικό του κόσμο; Πώς χτίζεται η ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου και πώς γκρεμίζεται ένας δεσμός μεταξύ δύο ανθρώπων, όταν ο ένας τους είναι εξαιρετικά αισθητός; Τι ρόλο παίζει γενικώς η βία στις ανθρώπινες σχέσεις και ποιος είναι ο συγκεκριμένος της ρόλος στους ομοφυλοφιλικούς δεσμούς; Η δυνατή, πλούσ...

Η ποίηση της Νεσιέ Γιασίν είναι ένα δώρο εικόνων, συναισθημάτων και ταυτόχρονα μια πολιτική πράξη. Λειτουργεί από τα μέσα προς τα έξω· ξεκινώντας δηλαδή με την αποτύπωση του εσωτερικού της εγώ, κατορθώνει να εκφράσει μια ολόκληρη γενιά Τουρκοκυπρίων που αγωνίζονται για μια πατρίδα που θέλουν να τους ανήκει. Η Νεσιέ δεν αισθηματολογεί, όμως η ποίησή της είναι αισθηματική, δεν συνθηματολογεί, όμως οι στίχοι της γίνονται συνθήματα. Μονάχα αγαπάει. Τον άνθρωπο, τη φύση, τον γιο της, τη γυναικεία της υπόσταση, την πατρίδα της. Μέσα από την αγάπη, υφαίνει ένα οικουμενικό σύμπαν π...

Κάθονται δίπλα στο παράθυρο όταν έρχομαι ήσυχα. Η συνομιλία μας αναμιγνύεται με στατικούς ήχους στην τηλεόραση, και ακούγεται άδεια. Με ρωτάς τι γράφω. Κοιτάς τις εικόνες στον τοίχο. Μου χαμογελούν, λες. Σαν τους μοναδικούς προγόνους του γνωστού. Όπως τις τελευταίες αναμνήσεις που δεν έχουν κλαπεί. Με ρωτάς τι γράφω. Με καλοσύνη ρίχνεις στα λουλούδια νερό πίσω από την πόρτα του μπαλκονιού. Τον χειμώνα το κρύο τα σκοτώνει εν αγνοία τους. Με καλοσύνη μού προσφέρεις σάπια φρούτα. Ανακαλύπτεις εν αγνοία σου έναν αποχρωματισμό της παιδικής ηλικίας. Με ρωτάς τι...

Παιδί με αφαλό ένα ρόδι και τον αστρίτη μες το βλέμμα Παιδί με το λινό φουλάρι για προσκέφαλο και το άλικο της παπαρούνας στα ακροδάχτυλα Παιδί του νερού και της αγάπης Των λαχουριών τα σχήματα σου δείχνουνε το μέλλον Καλοκαίρι στην Αθήνα Πηλός Βασιλικός Ελιές και γάλα χυμένο απ’ την άκρη των νυσταγμένων χειλιών Πιο δυνατό το μείγμα κι απ’ τον παφλασμό της Γης

[set δύο τόμων]

Αναπτύσσοντας μιαν ξεχωριστή σεξουαλική και κριτική ρητορική στην ποίησή του, ο Γκιουργκέντς Κορκμάζελ έχει μια αποκλειστική θέση στη σύγχρονη Κυπριακή ποίηση (..) Στην ποίησή του, το άτομο που γυρίζει ν’ αντικρίσει τη φύση και στηρίζεται στη διαίσθηση επιδιώκει να βρει την απλή αλήθεια. Ο Κορκμάζελ παλεύει με τα εμπόδια των ταμπού και των συνόρων που έρχονται αντιμέτωπα μαζί του στη διαδρομή του. Δεν αποφεύγει να χρησιμοποιεί προκλητική και μερικές φορές ενοχλητική γλώσσα. Στα πλαίσια των θεμάτων της φύσης, της αγάπης και του θανάτου αποκαλύπτει προσωπικά και κοινωνικά...

Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, στο πλαίσιο της πολιτιστικής τους δράσης, εμπλουτίζουν τις λογοτεχνικές τους εκδόσεις με μία ανθολογία ποιημάτων του ποιητή Ηλία Γκρή με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα ποιήματα". Η ανθολογία περιλαμβάνει ποιητικά θέματα 160 ποιητών με ευθεία αναφορά ή αναγωγή στον Ταχυδρόµο, μορφή που εμπνέει διαχρονικά τους δημιουργούς. Η εν λόγω ανθολογία, ξεκινώντας από τον Διονύσιο Σολωμό, περιλαμβάνει ποιητές απ’ όλες τις περιόδους (Κ. Παλαμάς, Κ. Καβάφης, Κ. Καρυωτάκης, Γ. Σεφέρης, Ο. Ελύτης, Γ. Ρίτσος, Ν. Βρεττάκος, Α. Εμπειρίκος, Α. Αλεξάνδρου, Μ. Αν...

Είναι πολύ σημαντικό που μεταφράζεται και εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά ένας τόσο αξιόλογος ποιητής, όσο ο Τουρκοκύπριος Τανέρ Μπαϊμπάρς. Είναι σημαντικό για δύο λόγους· αφενός γιατί αυτό το ανθολόγιο ποιημάτων αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς του ποιητή και αφετέρου, η κυκλοφορία της παρούσας έκδοσης είναι μια ολοκληρωμένη απόπειρα να έρθει το ελληνικό κοινό σ' επαφή με την ποίηση ενός Τουρκοκύπριου δημιουργού. Ο Μπαϊμπάρς είναι ιδιαίτερη περίπτωση· ως προέλευση κουβαλάει την τουρκοκυπριακή του καταγωγή αλλά ως δημιουργός βρίσκεται στο σταυροδρό...

Κι όλο στενεύεις τα μάτια τάχα για να συγκρατήσεις τι; Και το τοξικό σου βλέμμα μπλέκει με τα τυχαία νεράντζια και φτιάχνει ιστορίες. Κι όλο πασχίζω να ξεχνάω τη φωνή σου κι ύπουλα έρχεται στα γέλια μου και με διαφεντεύει. Αθήνα, πάψε ν' ανασαίνεις τόσο δίπλα μου, πάψε τα βράδια να μετράς τις λύπες μου και ζήσε λίγο με το φως της μέρας.

Μια πόλη που βρίσκεται στη φαντασία. Θέλουμε να μεγαλώσει και να επεκταθεί στο λαμπύρισμα των ματιών μας. Σε καρδιές και νου. Κάθε πλατεία αυλακωμένη απ' τα σκουπίδια, κάθε ασφυκτικά γεμάτο τετράγωνο με εγκαταλελειμμένες ελπίδες και ιστορίες καταστροφής. Το καθένα με γεμίζει με όνειρα τρόφιμου φυλακής για ένα καλύτερο αύριο.