Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Ένας επιληπτικός, που οι σπασμοί του ερμηνεύονται σαν μήνυμα από το Θεό, πλανόδιοι ραψωδοί, που τραγουδάνε παράξενες μπαλάντες, κάποιοι απεσταλμένοι μιας ξένης δύναμης, που πληρώνουν έναν εύπιστο και αργυρώνυτο πρίγκιπα, καραβάνια με άσφαλτο -εμπόρευμα του δαίμονα- που διασχίζουν τη χώρα, ένα χέρι κακοποιό, που καταστρέφει τη νύχτα ό,τι έχει χτιστεί τη μέρα, ένας χτισμένος: αυτά είναι τα δυσοίωνα γεγονότα, που στα 1377 πλαισιώνουν Ουγιάν, στη νότια Αλβανία, όπως τα αφηγείται με τη μορφή χρονικού ο μοναχός Γκιον. ... Ακόμα μια φορά, στο "Γεφύρι με τις τρεις καμάρες",...

Ο αφηγητής του "Λυκόφωτος των θεών της στέπας" παρακολουθεί μαθήματα στο Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας, μαζί με πολλούς σοβιετικούς συγγραφείς. Συναναστρέφεται νεαρές Ρωσίδες, όπως η Λίντα την οποία αγαπάει. Η φθορά των σχέσεων της Αλβανίας με τη Σοβιετική Ένωση, η υπόθεση Πάστερνακ, μια επιδημία ευλογιάς θα διαρρήξουν το παραπέτασμα των φαινομένων και των προσχημάτων, θα αποκαλύψουν ότι "ο καιρός της δολιότητας" έχει φθάσει. Μετά το καλοκαίρι στη Ρίγα, όπου ο αφηγητής περνάει τις διακοπές του σε ένα αναπαυτήριο με τη συντροφιά γέρων συγγραφέων που παίζουν πινγκ-πονγκ, ακολο...

Ήταν μια παράξενη πόλη, σαν προϊστορικό θηρίο, που εμφανίστηκε ξαφνικά στην κοιλάδα μια χειμωνιάτικη νύχτα και σκαρφάλωνε με κόπο στην πλαγιά του βουνού. Όλα ήταν παλιά σ' αυτή την πόλη, όλα φτιαγμένα από πέτρα, από τους δρόμους και τις βρύσες ως τις στέγες των μεγάλων παλαιικών σπιτιών, που ήταν σκεπασμένα με γκρίζες πλάκες σαν τεράστια λέπια. Δύσκολα θα το πίστευες πως κάτω από αυτό το σκληρό καβούκι σάλευε κι αναπαραγόταν η τρυφερή σάρκα της ζωής. Στον επισκέπτη, που την αντίκριζε για πρώτη φορά, ξυπνούσε την επιθυμία μιας σύγκρισης, όμως αμέσως καταλάβαινες πως ήταν...

Βόρεια Αλβανία, γύρω στα 1935. Δύο Ιρλανδοί από τη Νέα Υόρκη, ο Μαξ Ροθ και ο Γουίλλυ Νόρτον, φθάνουν στη μικρή πόλη της Ν..., σκοπεύοντας να πραγματοποιήσουν μία έρευνα για το παλιό αλβανικό έπος και, με τη βοήθεια της μαγνητοφώνησης των τελευταίων πλανόδιων ραψωδών, να φωτίσουν το μυστήριο των ομηρικών ποιημάτων, δηλαδή το περίφημο ζήτημα: ο τυφλός ποιητής είναι ο δημιουργός της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ή, αντιθέτως, ένας απλός συλλέκτης, ένα είδος αρχισυντάκτη; Ωστόσο, ενώ η γυναίκα του έπαρχου, που της λείπουν οι κοσμικές συναναστροφές, αλλά και οι αισθηματικές περιπέτ...

Το "Τέρας" είναι, δίχως αμφιβολία, το πιο παράξενο και το πιο πρωτότυπο μυθιστόρημα του Ισμαήλ Κανταρέ. Γράφτηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, σε πιο σύντομη μορφή, σ' ένα λογοτεχνικό περιοδικό στα 1965, την εποχή των "μεγάλων ανακαλύψεων", όπως χαρακτηρίζει ο συγγραφέας εκείνη την περίοδο της δημιουργίας του. Είναι ένα έργο πρωτοποριακό όσον αφορά τη δομή, αλλά και την τεχνική του. Απαγορεύτηκε στην Αλβανία μετά την πρώτη του δημοσίευση και έμεινε στο περιθώριο για ένα τέταρτο του αιώνα. Το "Τέρας" είναι ο περίφημος Δούρειος Ίππος. Ωστόσο, και το Άλογο και η Πόλη που...

Η Φαραωνική Αίγυπτος, ο Χέοπας και οι αξιωματούχοι του, οι ανώνυμοι εργάτες που στενάζουν κάτω απ' τα μαστίγια των επιστατών, η σκόνη που σα σύννεφο τυλίγει τη χώρα, είναι ο χώρος που ο Κανταρέ μας καλεί, αυτή τη φορά, να περιπλανηθούμε. Η Αιγυπτιακή πυραμίδα παραμένει από τη σπερματική της σύλληψη μέχρι την τελείωσή της σύμβολο ενός αρχέτυπου ολοκληρωτισμού και η κανταριανή συγγραφή είναι ένα όπλο ενάντια σ' αυτόν... Η "Πυραμίδα", που οι αλβανικοί εκδοτικοί οίκοι απέρριψαν το 1988, δημοσιεύτηκε αποσπασματικά το 1990 στην εφημερίδα της αντιπολίτευσης "Δημοκρατική Αναγένν...

"Με γοήτευε πάντα ο μύθος των αρχαίων Ελλήνων για την καταγωγή του αλφαβήτου. Ο Κάδμος, λέει, φύτεψε δόντια δράκοντα στη γη απ' όπου φύτρωσαν τα γράμματα. Τίποτε δε θα μπορούσε ν' αναπαραστήσει καλύτερα την αρχή αυτής της μεγάλης περιπέτειας της ανθρωπότητας: της γραφής". Μια πρόσκληση στο εργαστήρι του συγγραφέα, όπου όλοι θα θέλανε να τον ακούσουν ν' αποκαλύπτει το μυστικό της αλχημείας του. Όλοι έχουν το δικαίωμα να μάθουν, γιατί "αυτό που εκείνος επινοεί με τη μούσα του αφορά τον καθένα". Προσχέδια από διηγήματα, από μυθιστορήματα, τίτλοι έργων που δεν έχουν γραφτ...

Μια νεαρή Αλβανή, υπάλληλος σε μία κρατική επιχείρηση που λειτουργεί κάτω από τον αυστηρό έλεγχο των εντεταλμένων του Κόμματος, συμπεριφέρεται παράξενα και αναστατώνει τον περίγυρό της. Γίνεται λοιπόν στόχος συλλογικών πιέσεων και θύμα εξοστρακισμού: θα επαναλάβει άραγε, μέσα σε μια άθεη κοινωνία, το θαυμαστό πεπρωμένο της Παρθένου Μαρίας; Η νουβέλα αυτή, μία από τις ελάχιστες όπου ο Ισμαήλ Κανταρέ ασχολείται με την καθημερινή ζωή στα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος, γράφτηκε το 1984 και εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 1985. Απαγορεύτηκε στα Τίρανα την ημέρα μάλιστα που...

"Μεγαλειότατε, είναι αδύνατο να κάνετε πιο ωραία την Αγία Σοφία", τόλμησε ν' αρθρώσει ο αρχιτέκτονας. Ο σουλτάνος χαμογέλασε. Ο Γκιαούρ ήταν ο μόνος που τον αποκαλούσε Κύριο και Μεγαλειότατο, όπως συνήθιζαν οι χριστιανοί, κι αυτό του άρεσε. "Ναι, είναι δυνατό, Γκιαούρ", απάντησε. "Θα μετατρέψω την Αγία Σοφία από εκκλησία σε τζαμί. Κι εσύ, που είχες το θάρος να πεις όχι, θα επιφορτιστείς μ' αυτό το έργο".

Παγωμένη και μουντή, η Αλβανία του Ισμαήλ Κανταρέ μοιάζει όσο ποτέ άλλοτε με τα τοπία του Μακμπέθ και τις γερμανικές μπαλάντες. Ο αναγνώστης, αιχμάλωτος αυτού του τυραννικού κόσμου, τριγυρνάει ανάμεσα στις παγίδες, τις ραδιουργίες και τα πολλαπλά προσωπεία. Καθημερινές χειρονομίες καταλήγουν σε αρχαίες τραγωδίες, γνωστά χαρακτηριστικά γίνονται γκριμάτσες. Επινόηση μάγου, αλλά και τέχνη ενός συγγραφέα που υφαίνει δίχως νήματα, με τις ζωντανές ίνες απ' τη σάρκα του, για να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύμπαν, απ' το οποίο μπορείς να ξεφύγεις μόνο με το πέταγμα του γλάρου ή τ...

Παρακολουθώντας από κοντά -ενώ φοιτούσε στο Ινστιτούτο Γκόργκι της Μόσχας- τι πραγματικά ήταν ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ο Κανταρέ περνά μία φάση άρνησης του γραψίματος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το πρώτο του μυθιστόρημα, Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις, συνιστά μορφή πρόκλησης: ο συγγραφέας εναντιώνεται στο μοιραίο που τον προτρέπει σε αδιαφορία για εκείνο το οποίο αυτός, μέχρι τότε, θεωρούσε ως πεπρωμένο του. Ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στην Αλβανία έδωσε για δημοσίευση, με τη μορφή διηγήματος, μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα αυτό. Το διήγημα καταδικάστηκε αμέσως και...

Αλβανία, αρχές του εικοστού αιώνα. Στο Οροπέδιο του Θανάτου επικρατεί το Κανούν, ή Εθιμικό Δίκαιο, κώδικας προγονικών νόμων που ρυθμίζει τη ζωή των βουνίσιων σε όλες τις φάσεις της. Όπως ορίζουν αυτοί οι νόμοι, ο Γκιοργκ Μπερίσα "πήρε το αίμα" του Ζεφ Κριεκίκε, του τεσσαρακοστού τέταρτου θύματος μιας βεντέτας που διαρκεί εδώ κι εβδομήντα χρόνια. Μετά το φονικό, του έδωσαν τη "μεγάλη ανακωχή", δηλαδή τριάντα μέρες ελεύθερης ζωής, τριάντα μέρες προστασίας από τη εκδίκηση, τριάντα μέρες, πριν σκοτωθεί κι αυτός ή κλειστεί, με τη σειρά του, σε έναν από τους "πύργους των εγκλείστ...