Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Κ. Καρθαίος καταπιάστηκε με τη μετάφραση του "Μάκβεθ" ύστερα από επίμονη παρότρυνση της Μαρίκας Κοτοπούλη και αυτό είναι το πρώτο σαιξπηρικό έργο που έδωσε στη γλώσσα μας ο αξέχαστος εκείνος πνευματικός άνθρωπος. Από τότε, η μετάφραση τούτη δουλεύτηκε έξι φορές με την υποδειγματική ευσυνειδησία, τη σοφή κατάρτιση, την αλάθευτη κρίση και το ποιητικό ταλέντο του Κ. Καρθαίου, για να πάρει την οριστική της μορφή, αυτή που έχει στην παρούσα έκδοση.

Oι μεταφράσεις δραμάτων του Σαίξπηρ και άλλων κλασικών έργων που έγιναν από τον Kαρθαίο θεωρούνται "θεατρικά" υποδειγματικές χωρίς να χάνουν στο ελάχιστο από την ποιητική τους μορφή. O ίδιος ο Kαρθαίος γράφει: "H ελληνική απόδοση τούτου του έργου έχει γίνει για το θέατρο και, όσο ήτανε για το μεταφραστή βολετό, λογοτεχνική". Έτσι, μένοντας όσο μπορούσε περισσότερο πιστός στα νοήματα και στην ψυχή του πρωτοτύπου, προσπάθησε ο μεταφραστής να δώσει την εντύπωση ελληνικού κειμένου και τέτοιου που, αν ήταν τρόπος, να φτάνει, όπως λένε, ολόκληρο στο θεατή που κάθεται και το...

Ένα από τα πιο ανορθόδοξα μυθιστορήματα της νεότερης εποχής, το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ, αφηγείται τη συγκλονιστική ιστορία του ηδονοθήρα Ντόριαν, ο οποίος, συνεπαρμένος από το εξαιρετικά όμορφο πορτρέτο που του φιλοτεχνεί ο ζωγράφος Μπάζιλ Χόλγορτ, πουλάει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλλαγμα την αιώνια νεότητα και το αιώνιο κάλλος. Υπό την επιρροή του φίλου του, του λόρδου Χάρρυ Γουότον, ο Ντόριαν θα παραδοθεί σε έναν ακόλαστο τρόπο ζωής, τον οποίο κρατά κρυφό από την υψηλή κοινωνία, στα μάτια της οποίας παραμένει ένας τζέντλεμαν. Σε αντίθεση με το άψογο παρουσιαστι...

Η παρούσα ανθολογία περιλαμβάνει μεταφρασμένα ποιήματα του Χάινε, ενός από τους πιο αγαπημένους στο ελληνικό κοινό Γερμανούς ποιητές του 19ου αιώνα. Η σπουδαιότητα μάλιστα της συγκεκριμένης ανθολογίας έγκειται στο γεγονός ότι πολλά από τα πλέον αντιπροσωπευτικά ποιήματα του Χάινε βρίσκονται εδώ μεταφρασμένα από περισσότερους του ενός Έλληνες ποιητές. Για παράδειγμα η περίφημη "Λορελάη", το πλέον αγαπητό και πλέον μεταφρασμένο στην ελληνική γλώσσα ποίημα του Χάινε, του οποίου, στον παρόντα τόμο, υπάρχουν επτά διαφορετικές μεταφράσεις. Συνολικά, στον τόμο περιλαμβάνονται μ...

"Θεέ μου, φαντάζομαι με πόση ανυπομονησία, αρχοντικέ μου αναγνώστη, ή ίσως εσύ απλέ άνθρωπε του λαού, θα περιμένεις την τρίτη εκστρατεία του Δον Κιχώτη, που το γλυκό ψωμί στο στόμα σου δε θα το βάλεις, αν δεν τον δεις σε δημοσιές, σε σύδεντρα και σε σπηλιές να παλεύει με γίγαντες, με ξωτικά, με μάγους και ιππότες, λιοντάρια να νικάει, ώσπου να κάνει ξακουστό σ' όλη την οικουμένη το όνομα της Δουλσινέας, της δέσποινας των λογισμών του. - Και πώς δεν τα είδα εγώ όλα αυτά, Σάντσο! έκανε ο Δον Κιχώτης. Πάλι θα το πω, και θα το πω χίλιες φορές, πως είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθ...

Ο πρώτος Έλληνας που μετέφρασε Χάινε στην Ελλάδα ήταν ο Άγγελος Βλάχος. Τα ποιήματα του Χάινε κυκλοφόρησαν και σαν δημοτικά ελληνικά τραγούδια με πολλές αλλαγές. Γενικά, οι μεταφραστές του Χάινε απέδωσαν τον ποιητικό του λόγο έμμετρο κι ως εκ τούτου ονόμασαν τα ποιήματά του τραγούδια. Συλλέξαμε 77 ποιήματα του Χάινε από 19 Έλληνες μεταφραστές και τους παρουσιάζουμε σ' αυτήν μας την έκδοση, προσπαθώντας να διατηρήσουμε και την ορθογραφία των μεταφράσεών τους, όσο αυτό είναι δυνατό. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

"Σ' ένα χωριό της Μάντσας, που δε θέλω να θυμηθώ τ' όνομά του, ζούσε εδώ και κάμποσα χρόνια ένας ιδάλγος, από κείνους που έχουν ένα πολεμικό κοντάρι στην οπλοθήκη τους, μια παλαιική ασπίδα, ένα αχαμνό αλογάκι κι ένα λαγωνικό σκυλί. Η ηλικία του ζύγωνε στα πενήντα. Ήταν άνθρωπος με γερή κράση, ξεραγκιανός, μ' αδύνατο πρόσωπο, πολύ πρωινός, κι αγαπούσε με πάθος το κυνήγι. Όταν έμενε δίχως εργασία, καταγινότανε διαβάζοντας ιπποτικές ιστορίες, ώσπου στο τέλος απόχτησε μια τέτοια μανία για το διάβασμά τους, που περνούσε τις νύχτες του διαβάζοντας από το βράδυ ώς το πρωί, και τις...

Ο "Πρίγκιπας του Χόμπουργκ", που ανεβάστηκε στη σκηνή του "Βασιλικού Θεάτρου", είναι το πιο μεγαλόπνοο έργο του Κλάιστ. Είναι ζήτημα αν υπάρχει στην παγκόσμια λογοτεχνία πατριωτικό έργο τόσο βαθύτατα ανθρώπινο. Η τραγική πάλη ανάμεσα χρέους και στοργής που συντελείται μες στην ψυχή του Εκλέκτορος και η ακόμα τραγικότερη αμφιταλάντευση του ηρωικού πρίγκιπα ανάμεσα του θανάτου που του επιβάλλει ο αλύγιστος στρατιωτικός νόμος και της ζωής που τον καλεί με πρόσχαρην αφιλοκέρδεια στην αγκαλιά της, δημιουργούν στο έργο μιαν ατμόσφαιρα τόσο θερμή, όπου κι αυτή η ομολογουμένως σπάν...

Από την άποψη της τεχνικής, το "Αστέρι της Σεβίλλης" μπορεί να θεωρηθεί υποδειγματικό. Ένταση δραματική αυξανόμενη, στέρεα και σε μεγάλες γραμμές διαγραφή των χαρακτήρων, δράση ζωηρή, ποτέ αυθαίρετη, καταστάσεις και μεταπτώσεις εξαιρετικά θεατρικές, συντρέχουν στη δημιουργία ενός αποτελέσματος γεμάτου δραματική αρτιότητα και σκηνική λάμψη. Αν ο θεατής δεν αποβλέπει τόσο στα απλά ενδόσημα της πλοκής, που αντιπροσωπεύουν τα ήθη μιας εποχής δεδομένης, αλλά στην ουσία του δράματος, τότε θ' αναγνωρίσει στο "Αστέρι της Σεβίλλης" μιαν από τις γνησιότερες πηγές όλου του μετέπειτα "...

Την υπόθεση του Ιούλιου Καίσαρα -που, όπως φαίνεται, γράφτηκε στο τέλος του 1598, ή στις αρχές του 1599 -ο Σαίξπηρ την πήρε από εγγλέζικη μετάφραση του Πλούταρχου και, συγκεκριμένα, από τους βίους του Καίσαρα και του Βρούτου. [...] Η τραγωδία αυτή θα μπορούσε να έχει για τίτλο Καίσαρας και Βρούτος. Ο Ιούλιος Καίσαρας, με τις λίγες εμφανίσεις ως την πρώτη σκηνή της τρίτης πράξης, όπου σκοτώνεται από τους συνωμότες, δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε από τους πρώτους ρόλους. Ο χαρακτήρας του περιγράφεται περισσότερο από τους συνωμότες, και πολύ λιγότερο από τις εμφανίσεις του. [....

"Οι εύθυμες κυράδες του Ουίντσορ" ανήκουν ολοφάνερα στην εποχή την πριν από τη λεγόμενη "τραγική κρίση" του Σαίξπηρ, στην εποχή δηλαδή όπου το ύφος του ποιητή είναι ακόμα γεμάτο κέφι, αισιοδοξία, ευφορία νεανική. Μας το μαρτυρεί η ατμόσφαιρα του έργου. Βρισκόμαστε, εδώ, στους κόλπους μιας κοινωνίας επαρχιακής, που δροσίζεται αδιάκοπα από την άμεση, τη στενή επαφή της με τον κόσμο του υπαίθρου. Αστοί χωρατατζήδες ή απλοϊκοί τύποι της μικρής πολιτείας που ζει, τρέφεται με τοπικούς θρύλους, αμοιβαία πειράγματα, τοπικά σκάνδαλα, βεγκέρες στο παραγώνι, ταπεινά ειδύλλια ή χοντρές...

Το έργο λέγεται "Κυμβελίνος", κατά κοινή ομολογία όμως κεντρική του μορφή είναι η Ιμογένη. Πολλοί τη θεωρούν την ωραιότερη ηρωίδα από όσες έπλασε ο Σαίξπηρ. [...] "Η Ιμογένη -γράφει η κυρία Τζέιμσον, που μελέτησε ιδιαίτερα τα γυναικεία πρόσωπα των σαιξπηρικών έργων- μας κάνει την εντύπωση να συνδυάζει την πιο απόλυτη απλότητα με ό,τι το πιο θαυμαστά πολυσύνθετο..." Πραγματικά: η Ιμογένη, αν και πλάσμα στολισμένο με τα πιο σπάνια χαρίσματα, δεν μοιάζει καθόλου με τις συμβατικές υπάρξεις που μας προτείνει κατά κανόνα η ρομαντική ποίηση. Πίσω από την υψηλή της αφοσίωση, την αυ...

Eίναι θρίαμβος -και θρίαμβος όχι κοινός- της τέχνης ενός μεγάλου δραματουργού να έχει υψώσει σε ήρωα τραγωδίας πρόσωπο τόσο εγκληματικό καθώς ο Ριχάρδος του Γκλόστερ. Για την ακρίβεια, βρισκόμαστε εδώ μπροστά σε μια πρόκληση: Η τραγωδία δεν απαιτεί βέβαια ήρωες που να είναι υποδείγματα αρετής· δεν μπορεί όμως και να πετυχαίνει τις οφειλόμενες αντιδράσεις μέσα στην ψυχή του θεατή όταν υψώνει σε σύμβολα πρόσωπα αποκρουστικά, που να ευχόμαστε τη συντριβή τους. [...] Ο Ριχάρδος έχει γιγαντωθεί κάνοντας εγκλήματα. Καταλαβαίνουμε πως η βασιλεία του πρέπει να είναι ένας εφιάλτης...

"Υπάρχει ένας τόνος ιδιαίτερος, ικανός να χαρακτηρίσει την κωμωδία του Σαίξπηρ "Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι" σ' αντίθεση με άλλες, μεταγενέστερες κωμωδίες του. Τόνος που την προικίζει με μια κάπως τραχειά ευρωστία και την κάνει δημοφιλή. Είναι, μπορούμε να πούμε, η Αναγέννηση στο ανοδικό της στάδιο, όταν ακόμα κανένας δισταγμός δεν έρχεται να τη χαλινώσει. Ο ποιητής της κωμωδίας αυτής εκμεταλλεύεται ένα θέμα με σχήμα ηθοπλαστικό. Ουσιαστικά ωστόσο, βαθύτερα, καμιά πρόληψη δεν του μετριάζει το κέφι. [...] Έργο εποχής νεανικής, γεμάτης ορμή για τον ποιητή και για την εποχή τ...

Στο "Ριχάρδο Β΄" ξεσπάζει το αρχικό εκείνο αμάρτημα που θα γίνει αφορμή για συμφορές ιστορικές και μεγάλες. Έναν ολάκερο αιώνα το αγγλικό έθνος θ' αναστατώνεται από υποχθόνιους σπασμούς, όλην εκείνη τη σειρά των συγκρούσεων που καταλήγουν και κορυφώνονται στον Πόλεμο των δύο ρόδων. Το "προπατορικό" τούτο αμάρτημα είναι η έκπτωση και ο βίαιος θάνατος του βασιλέα Ριχάρδου Β΄. Δεν ήτανε βέβαια ιδανικός μονάρχης ο Ριχάρδος. Χαρακτήρας ευγενικός, όμως αδύνατος, είχε, ενόσω βρισκότανε στην ακμή του, το αλλοπρόσαλλο εκείνο των ανθρώπων που δεν ήρθαν ουσιαστικά σε τριβή με την πραγ...

Στο βιβλίο αυτό, στην αριστερή στήλη εκτίθεται το κείμενο του έργου "Ρομέο και Ιουλιέτα, Η τρίτη μνήμη" όπως παρουσιάστηκε στην ομώνυμη παράσταση από το Theseum the Ensemble. H παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στη Φλωρεντία στο πλαίσιο του Intercity Festival στις 27, 28 και 29 Ιουνίου 2003 και στην Αθήνα στο "Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες" στις 19 Δεκεμβρίου 2003. Το κείμενο του Σαίξπηρ εμφανίζεται με κεφαλαία γράμματα. Με πεζά γράμματα αναπτύσσεται το κείμενο που διαμορφώθηκε κατά τη διαδικασία των προβών. Στη δεξιά στήλη περιγράφονται οι σκηνικές οδηγίες.

Oι μεταφράσεις δραμάτων του Σαίξπηρ και άλλων κλασικών έργων που έγιναν από τον Kαρθαίο θεωρούνται "θεατρικά" υποδειγματικές χωρίς να χάνουν στο ελάχιστο από την ποιητική τους μορφή. O ίδιος ο Kαρθαίος γράφει: "H ελληνική απόδοση τούτου του έργου έχει γίνει για το θέατρο και, όσο ήτανε για το μεταφραστή βολετό, λογοτεχνική". Έτσι, μένοντας όσο μπορούσε περισσότερο πιστός στα νοήματα και στην ψυχή του πρωτοτύπου, προσπάθησε ο μεταφραστής να δώσει την εντύπωση ελληνικού κειμένου και τέτοιου που, αν ήταν τρόπος, να φτάνει, όπως λένε, ολόκληρο στο θεατή που κάθεται και το...

Oι μεταφράσεις δραμάτων του Σαίξπηρ και άλλων κλασικών έργων που έγιναν από τον Kαρθαίο θεωρούνται «θεατρικά» υποδειγματικές χωρίς να χάνουν στο ελάχιστο από την ποιητική τους μορφή. O ίδιος ο Kαρθαίος γράφει: "H ελληνική απόδοση τούτου του έργου έχει γίνει για το θέατρο και, όσο ήτανε για το μεταφραστή βολετό, λογοτεχνική". Έτσι, μένοντας όσο μπορούσε περισσότερο πιστός στα νοήματα και στην ψυχή του πρωτοτύπου, προσπάθησε ο μεταφραστής να δώσει την εντύπωση ελληνικού κειμένου και τέτοιου που, αν ήταν τρόπος, να φτάνει, όπως λένε, ολόκληρο στο θεατή που κάθεται και το...

[...] Στο ανθολόγιο της παρούσας έκδοσης περιλαμβάνονται κείμενα κριτικής, κυρίως αποσπάσματα βιβλιοκρισιών, άλλα και άρθρων γενικότερου ενδιαφέροντος, από την πρώτη εμφάνιση του Σκαρίμπα μέχρι σήμερα. Τα κριτήρια της ανθολόγησης δεν είναι προσωποκεντρικά. Στόχος υπήρξε να εκπροσωπηθεί η πολυφωνία που χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση του έργου του συγγραφέα και να συμπεριληφθούν όσα κείμενα θίγουν ή θέτουν θεωρητικά προβλήματα σε σχέση με το έργο του. Επίσης, έγινε προσπάθεια να τηρηθεί, κατά το δυνατόν, κάποια ισορροπία όσον αφορά το γεωγραφικό στίγμα της κριτικής, άλλα και,...