Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ωστόσο είναι όμορφο να βλέπεις μέσα από τα δακρυσμένα παράθυρα της καμαράς σου την απλότητα και ξενοιασιά ενός αφράτου λεμονιού που μεγαλώνει.

Σε όλους εκείνους που αναζητούν την αίσθηση της χαμένης τους ελευθερίας Έφηβοι Άνεμοι Τους έφηβους ανέμους μη φοβάσαι. Ταξιδιάρηδες είναι και θα φύγουν. Κείνους τους γερασμένους που λουφάζουν στην αυλή μας να φοβάσαι. Πρέπει ν αποδείξουν πως αντέχουν ακόμα να σφυρίζουν, να φυσούν, να ξεριζώνουν. Τους έφηβους ανέμους μη φοβάσαι. Το πέλαγο βυζαίνει τα όνειρά τους και θα φύγουν. Κείνους τους γερασμένους να φοβάσαι με τη βραχνή φωνή, που τις πένθιμες νότες τους χαρίζουν τις νύχτες στα λιμάνια, κρυμμένοι πίσω από τις προκυμαίες, ονειροπόλοι εραστές μιας μα...

Σ αυτούς που δεν γελάσανε ποτέ Τα μάτια του είχανε τιναχτεί έξω από τις κόγχες. Ξεροκατάπινε συνέχεια. Και τα δόντια του χτυπούσανε από το τρέμουλο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μπροστά του άρχισαν να σχηματίζονται θολές φιγούρες. Έβλεπε την κόκκινη Πόρσε με τα πετάλια και το Σπύρο στη θέση του οδηγού, να χαμογελά ειρωνικά. Άκουγε φωνές να του τρυπούνε το τύμπανο: "Έλα γιε της πλύστρας, σπρώξε, πρόσεχε ηλίθιε! Θα μου το χαλάσεις! Έλα, ω, ω τι ωραία που τρέχει το αμαξάκι μου! Εμπρός, χαζέ, σπρώξε κι άλλο, είσαι ο δούλος μου!"

Στα λάθη μου Εκεί τους συναντάς Στις γαμήλιες τελετές δεν συναντάς ποιητές, μόνο τα άδεια ποτήρια τους με τα χτικιασμένα τους πρόσωπα ζωγραφισμένα στον πάτο και τα αρρωστημένα τους χειρόγραφα να ποδοπατούνται από χορευτικούς κύκλους. Στις χρεωκοπημένες νύχτες εκεί τους συναντάς άυλους, αόρατους, μεταλλαγμένους, να διέρχονται σαν εμβατήρια ψυχεδέλειας την σκουριασμένη υπόσταση ενός φωνογράφου.

Αδυναμία Μ' ένα Θεό ζωγραφισμένο σ ένα τρούλο κοιταχτήκαμε. Εγώ για να προσευχηθώ Αυτός για να μ' ακούσει. Βοήθησέ με, τον ικέτεψα, εργάζομαι σκληρά κι από το μόχθο τον πολύ ποτέ μου δεν ησύχασα. Μια λέξη σου, για μένα ας ακούσω, μια λέξη σου, μονάχα μία λέξη. Και... ω... το θαύμα του Θεού... μ' απάντησε με φράση. "Σώσε και μένα τέκνο μου απ' την ακινησία"

Στον Αντώνη Χαλιακόπουλο και το Γιάννη Σμυρνή: αυτοί ξέρουν... Είναι τόσο όμορφο Γιώργο ν' αλλάζεις παραστάσεις. Η ζωή που αρχίζει και τελειώνει με ένα πρόγραμμα , που απλά επαναλαμβάνεται καθημερινά, δεν έχει να σου δώσει τίποτα. Πολλές φορές η μητέρα μου, μού δείχνει κάποιο ενθύμιο της γιαγιάς ή του παππού και σκέπτομαι πως κι εγώ όταν εγώ πεθάνω, αυτά θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Θέλω όταν γεράσω να πω, έζησα, έζησα, έζησα! Να ξεφυλλίζω τη σκέψη μου σαν άλμπουμ και να βλέπω παντού φωτογραφίες με όμορφες στιγμές. Γι αυτό ζωγραφίζω, για να φτιάχνω εκείνα που...

Ο πόθος γενάει το όνειρο και ο πόνος τη Ζωή. Στις φλέβες του Αντώνη Αιθεριάδη ρέει το αίμα της Ανατολής. Μυρίζει μπαχάρια και λεβάντα. Θάνατο και Ζωή. Λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, μ' ένα βλέμμα χιλίων λέξεων δανείζει την καρδιά του σ' ένα μικρό αγόρι. «Ζήσε», του λέει... Μόνο αυτό... «Ζήσε». Και το ταξίδι του μικρού αγοριού αρχίζει. Με δανεική καρδιά αναζητά το Φώς και το Σκοτάδι, τον Έρωτα και την Οργή, την Αγάπη και την Απώλεια. Ο μίτος του Παρελθόντος είναι ισχυρός. Το Βίωμα γίνεται Γνώση και η έξοδος απ’ το Λαβύρινθο αναπόφευκτη. Και τότε φτάνει η ώρα του τιμήμα...

Ο Μουτζούρης μουγκρίζει σαν θηρίο και τραντάζεται ολόκληρος. Ο καπνός απ' το φουγάρο του σκοτεινιάζει τον ουρανό και τα πρόσωπα των επιβατών μαυρίζουν. Έξω από τα παράθυρα των βαγονιών, χέρια πηγαινοέρχονται και αποχαιρετούν συγγενείς και φίλους. Ξαφνικά ο μηχανοδηγός πατά ένα μοχλό και οι τροχοί κυλάνε πάνω στις ράγες. Ακούγονται τρία συνεχόμενα: ουου, ουου, ουου - και το ταξίδι προς την Πελοπόννησο αρχίζει. Ο Αντώνης με τη Μαρίνα κάθονται αντικριστά στις θέσεις τους και χαμογελούν. Είναι τόσο χαρούμενοι που θα γνωρίσουν άγνωστα μέρη και θα μάθουν καινούρια πράγματα. Ότ...

Όταν τα όνειρα καταλαγιάζουν, οι αισθήσεις διαμαρτύρονται. Τότε, οι αναμνήσεις στασιάζουν και οι ανικανοποίητοι πόθοι σχηματίζουν χορευτικούς κύκλους ποδοπατώντας όρια και αντοχές. Στα κλειστά μάτια του Αλέξανδρου Αιγινήτη το σκοτάδι μετατρέπεται σε καλειδοσκόπιο χρωματίζοντας το φευγιό του. Είναι η ώρα που η σταματημένη του καρδιά εξαργυρώνει τους επιπλέον παλμούς που της οφείλουν τα βιώματα μις έμφοβης ζωής. Νιώθει και πάλι παίκτης στη ρουλέτα της μοίρας, ποντάροντας όμως τώρα, επιλεκτικά, μήπως και συμμαχήσει με το ανυπότακτο είδωλό του στον καθρέφτη μιας προωτόγνω...

Αρώματα από μνήμες και στη μέση το Αιγαίο. Αγάπες, έρωτες, που ξοδεύτηκαν στου χρόνου το Παζάρι. Ο Άγγελος, η Ελβίρα, ο Μανούσος, η Αϊσέ και μία χούφτα όνειρα βαπτισμένα στους αφρούς των κυμάτων. Αθήνα, Χίος, Τσεσμές, ένα τσιγάρο δρόμος η ζωή και οι καρδιές... δυο δάκρυα και κάτι. Τις νύχτες ο θαλασσινός αγέρας φέρνει φωνές, λόγια πρωτάκουστα, και μουσικές απ' τα παλιά. Κι αρχίζουν οι ψυχές να ξεπορτίζουν, αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που κρύβονται στη Λήθη: "Πώς ορίζεται ο απέναντι;" "Στα πόσα μίλια βγαίνουν λαθραίες οι πεθυμιές;" "Πού αρχίζουν άραγε, οι...

"Φτιάξτε σχολειά... δεν βλέπετε πως αγρίεψε το Γένος μας από την αμάθειαν και εγινήκαμεν ως τα θηρία; Τα πάντα από το σχολείον τα μανθάνομεν, διατί χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος. Καλύτερα να έχεις εις την χώραν σου σχολείον ελληνικόν, πάρα να έχεις βρύσες και ποταμούς, διατί η βρύσις ποτίζει το σώμα, το δε σχολείον ποτίζει την ψνχήν. Γι' αυτό αδελφοί μου να σπουδάζετε, να μανθάνετε γράμματα ελληνικά, όσον ημπορείτε περισσότερο, διότι διαβάζοντας τα ελληνικά τα ηύρα όπου λαμπρύνουν και φωτίζουν τον νουν, καθώς φωτίζει ο ήλιος την γην, όταν είναι ξαστεριά και β...

Αρκεί ο χρωστήρας στα χέρια ενός άνδρα, για να αντέξει τον οικτρό συμβιβασμό της ζωής του; Αποτελεί διέξοδο στη μοναξιά μιας γυναίκας, η εμμονή με την καριέρα της; Πόσο μπορεί ο Νίκος και η Έλλη να συμβιώνουν, όταν το έλλειμμα αυτοεκτίμησης και των δυο, οδηγεί στο μίσος και την εκδίκηση; Κι αν τα ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή μας είναι καμώματα της μοίρας, τα πάθη που αναστατώνουν την καρδιά μας ποιος τα χρεώνεται; Οι τρίτοι ή το ένστικτο που αδημονεί να επιβληθεί στη λογική; Μια ιστορία, όπου ο έρωτας, η αγάπη, η πολιτική, η φιλοσοφία και η τέχνη, συναποτελούν το...

Η ιστορία του Ισίδωρου, ενός τραπεζικού υπαλλήλου που φυλά, στο τρίτο υπόγειο της τράπεζας, το Θησαυροφυλάκιο με τις θυρίδες των πελατών, αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι απ' τη ζωή του καθενός μας. Είναι η ανάγκη του βιοπορισμού που επιβάλει τον ιδρυματισμό ή ο φόβος που ασκεί ο ισχυρότερος στον κατώτερο, και οδηγεί τον καταπιεσμένο τραπεζοϋπάλληλο να συγκρουστεί με τον εαυτό του μέσα από τον καθρέφτη της συνείδησης του; Μια διελκυστίνδα, όπου η έμψυχη μορφή και το είδωλο, συνταξιδεύουν σ ένα θεατρικό παιχνίδι, με τη ζωή και το θάνατο να εναλλάσσονται υπό το αυστηρό βλέμμα...

Μ' ένα όνειρο μεγάλωσε ο Φερεϋντούν από το Χοραμσάρ. Να μάθει γράμματα και να γυρίσει όλον τον κόσμο μ' ένα ποδήλατο. Κι όταν το σπίτι του βομβαρδίστηκε στον πόλεμο, το μόνο που του απέμεινε ήταν ο πολύχρωμος χαρταετός του. Τον πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε, πέρασε τα σύννεφα, πλησίασε τ' αστέρια. Τις νύχτες έλαμπε στον ουρανό, με την πανέμορφη ουρά του να λικνίζεται, σαν να ήθελε να προσκαλέσει τον μικρό Φερεϋντούν στο ταξίδι που ονειρευόταν. Κι εκείνος έπαιρνε θάρρος, μέχρι που αποφάσισε να ταξιδέψει ολομόναχος σ' άγνωστα μέρη. Μολονότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα γι...

Η Ελλάδα έχει δύο Νόμπελ, και έναν ποιητή, τον Καβάφη, που πάει να απωθήσει στο περιθώριο τον Πάουντ, τον Έλιοτ, τον Περς, τον Ουγκαρέτι ακόμη και τον Ρίλκε για να αναφερθώ στους μεγάλους ποιητές των μεγάλων γλωσσών. Κώστας Γεωργουσόπουλος Όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, να βουτήξει την πένα του στο μελανοδοχείο της έρευνας, για τον Κ. Π. Καβάφη, το μόνο που θα κατορθώσει είναι να μεγεθύνει την άγνοιά του, γι' αυτή την σπουδαία προσωπικότητα που έζησε σε μια εποχή, κατά την οποία οι ποιητικές σχολές, με τα βέλη στη φαρέτρα σημάδευαν η μία την άλλη. Μέσα από φαντασι...

Το μικροσκοπικό νησί της Πρώτης, ξακουστό για το σχήμα του, που θυμίζει κροκόδειλο, αλλά και για το πειρατικό παρελθόν του, καλεί δύο πολύ διαφορετικούς εφήβους, τον Τηλέμαχο και την Ελένη, σ' ένα μοναδικό ταξίδι αυτογνωσίας στα νερά του Ιονίου. Αντιμέτωπα με την περιπέτεια και τον κίνδυνο, τα δύο παιδιά είναι αποφασισμένα να κερδίσουν το στοίχημα με τους φόβους τους. Αναπάντεχος σύμμαχός τους, το φάντασμα του μεγαλύτερου κουρσάρου της Μεσογείου...

Μια κατάρα έχει πέσει πάνω στην πόλη της Βαλεριάνας. Αρχικά κουφαίνονται οι ηλικιωμένες γυναίκες και ακολούθως τυφλώνονται τα νέα κορίτσια. Είναι η τιμωρία για τα σοβαρά σφάλματα, τις προδοσίες και τις ανομίες των κατοίκων αυτής της πόλης. Και όμως, υπάρχει λύση για την πολυπόθητη κάθαρση: η δημόσια εξομολόγηση όλων των πολιτών στην κεντρική πλατεία. Ο πάτερ Ιερεμίας ανακρίνει τον καθένα αμαρτωλό ξεχωριστά, ενώ η υπόθεση παίρνει διεθνείς διαστάσεις. Ο διασυρμός είναι μεγάλος. Η Μπία, μια πρώην κωφάλαλη, αναλαμβάνει ως νέος Χριστός να βγάλει από το αδιέξοδο τους συμπολίτες τ...

Από την Αρκαδιά Πελοποννήσου στη Νάπολη του 17ου αιώνα, η συναρπαστική ζωή του ζωγράφου Βελισσάριου Κορέντσιο. Δωδεκάχρονο αγόρι έφτασε ο Βελισσάριος από την Αρκαδιά της Πελοποννήσου, στο μεγάλο λιμάνι της Νάπολης, σε μια άγνωστη γη. Άραγε, ονειρευόταν ήδη πως θα γίνει μεγάλος ζωγράφος και θα κατακτήσει με την τέχνη του τα πλούσια σαλόνια και τις μεγαλοπρεπείς εκκλησίες με τη ζωγραφική του; Σίγουρα, έδειχνε από μικρός, πως ήξερε να αντιμετωπίζει τις αναποδιές της ζωής, να αρπάζει τις ευκαιρίες, να στρώνει το δικό του δρόμο. Ταξίδεψε στη Βενετία, για να μαθητεύσει...

Χωρίς να θέλουμε να εξαγιάσουμε την προσωπικότητά του, είναι αδύνατο να αγνοήσουμε την ελκτική δύναμη της μορφής του, τον μαγνητισμό των ματιών του. Όπως είπε ξένος δημοσιολόγος, ο Βενιζέλος είχε κεφαλή βυζαντινού αγίου. Θαρρείς ότι κατέβηκε από τοιχογραφία ναού. Το βλέμμα του ήταν διαπεραστικό και συνάμα τρυφερό, που το γλύκαινε ακόμη πιο πολύ το λευκό μειδίαμά του. Σε αυτά προσθέτουμε τούτο μόνο: Όποιος παρατηρήσει μια εικόνα των καλών στιγμών του Βενιζέλου, θαρρείς πως αυτή η μορφή αγίου, που αναφέρει ο ξένος συνομιλητής του, είναι μια από τις μορφές που βλέπουμε στις αγ...