Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Διαβάζοντας ένα ποίημα μπαίνεις στον κόσμο του ποιητή. Διαβάζοντας ένα καλό ποίημα μεταφέρεσαι σε έναν χώρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε, είναι σαν μία ανακάλυψη. Διαβάζοντας ένα πολύ καλό ποίημα τότε βρίσκεσαι μπροστά σε μία έκπληξη, σε μία αποκάλυψη, κάτι σε συνεπαίρνει, κάτι ξυπνά μέσα σου και σε ωθεί να το συγκρίνεις με άλλα ποιήματα και ποιητές που σε έχουν συνεπάρει. Ο όγκος των ποιητών και ποιητριών στον ανά χείρας τόμο δεν παρουσιάζει πολλές εκπλήξεις. Πώς το 'πε ο Σεφέρης; "Λίγες οι νύχτες με φεγγάρια που μ' άρεσαν". Λίγα τα ποιήματα στον τόμο του 2018 που ξυπνάν κάτι...

Μία ανήλικη πρόσφυγας που πέφτει στα δίχτυα μαστροπών εν αγνοία της. Μία νεαρή επιβάτης αμαξοστοιχίας που συνταξιδεύει με τον πιο μυστηριώδη, αλλά και συνάμα γοητευτικό, άνδρα που θα μπορούσε να της λάχει. Ένα παιδί που θέλει να γίνει κυνηγός. Αυτά τα πρόσωπα συνθέτουν τον πίνακα των τριών, διαφορετικών σε έκταση και σε ύφος, ιστοριών που μας αφηγείται σε αυτήν την... τρισδιάστατη σύνθεση ο Τάκης Γκόντης. Τρία τετ α τετ. Θα μπορούσαν να είναι ό,τι βλέπουμε στον καθρέφτη -αν μπορούσε ο καθρέφτης να δείξει όχι την εικόνα μας αλλά εκείνη που να αντανακλά και να αποτυπ...

Εδώ πώς βρέθηκα; Ιδέα δεν έχω Να μεταβολίζω τον εαυτό μου Σαν κήτος Παγιδευμένο στην αντοχή του Ιωνά Ανάμεσα σε λέξεις παράταιρες Με όλους αυτούς τους άνυδρους χρόνους Μα να Εδώ βρέθηκα! Πώς; Ιδέα δεν έχω Ατύχημα μάλλον Κακό συναπάντημα; Αμάρτημα; Φονικό από παρόρμηση; Ποτέ δεν θα μάθω Ποτέ! (Τυχαίο συμβάν)

Νύχτωσε. Ο ουρανός είχε γεμίσει αστέρια. Τόσο λαμπερά και ακίνητα, που θα έλεγε κανείς ότι δεν τρέχει τίποτα. Και όμως ο βοριάς φυσούσε μανιασμένα και το κύμα τούς ανέβαζε ψηλά κι έπειτα τους κατέβαζε σχεδόν στο βυθό, σαν τροχός λούνα παρκ, και πάνω ξανά και κάτω μετά, σε έναν ξέφρενο, θανάσιμο χορό. Τα χέρια τους, ξυλιασμένα, είχαν γαντζωθεί σφιχτά στο βρεγμένο σανίδι. Το κορμί τους πονούσε, η καρδιά τους χτυπούσε δυνατά. Ο φόβος σε κάνει δυνατό. Η Μάρθα είχε ματώσει στα χείλη. Έμπαινε νερό στη βάρκα. Το έβγαζε ο Μάριος με το ένα χέρι, με τον γαλάζιο κουβά, όποτε του επέτρ...

ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ Η Σαλώμη πάντα μετά τον καφέ γύριζε ανάποδα το φλιτζάνι. Όχι πώς ήλπιζε να διαλευκάνει το μέλλον γούσταρε όμως λικνίζοντας έτσι κυκλικά το κορμί να διαταράσσει το χάος.

"Εισαγωγή" Όταν ακόμα η Εκάβη εγκυμονούσε τον Πάρη είδε όνειρο ότι φλόγες έβγαιναν από το σώμα της. Κατέφυγε στους μάντεις, οι οποίοι, εξηγώντας το όνειρο, την προειδοποίησαν για το κακό που επρόκειτο να συμβεί αν έφερνε στον κόσμο το παιδί που κυοφορούσε, και αν το άφηνε στη συνέχεια να ζήσει. Η Εκάβη, από κοινού με το σύζυγό της τον Πρίαμο, βασιλιά της Τροίας, δεν πήρε την προειδοποίηση εκείνη "τοίς μετρητοίς", με αποτέλεσμα να συμβεί ότι γνωρίζουμε πως συνέβη στην Τροία. [...] Ποια τρέλα μ' έκανε του νου, ώρα κακιά, αχρεία την πρόταση ν' αποδεχτώ του καταχθόνιου Δί...