Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τον "μικρόκοσμο" του κοινωνικού "υποκειμένου" στον "μακρόκοσμο" των συνελκόμενων οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού πεδίου: Παγκόσμιο Κοινωνικό Εγερτήριο. Σε ποια επιμέρους "στάδια" εκτυλίσσεται, "μπροστά-πίσω" και πάντως "ομοιομερώς", η δραστηριότητα ενός "Παγκοσμίου Κοινωνικού Εγερτηρίου"; Με την εξής ενδεικτική ερωτηματοθεσία που έχει προκύψει από το παρόν βιβλίο και που απευθύνεται συνεχώς σε "ρομπότ" για να την ακούσουν και οι "δημιουργοί" τους: α. Οίκος, β. Δήμος, γ. "Δουλειά", δ. "Διαρκές Σπουδαστήριο", ε. "Δημόσιος λόγος", στ. Ανανέωση ή ρήξη τ...

[...] Η "ανάγνωση", λοιπόν, ως "υπηρεσία διαβιβάσεων" του ιστορικού ως κοινωνικού όντος, τόσο παλαιότερα όσο και σήμερα με την ηλεκτρονική σκευή της σηματοδοσίας. "Διαβίβαση" νοημάτων επιχειρεί ο καθένας μας και συνάμα δέχεται "μηνύματα" και κάθε είδους συμβολικά αγαθά. [...]

Συνέλεξα, λοιπόν, τέσσερις δεκάδες κείμενα (τέσσερα δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά) που κυρίως προλογίζουν βιβλία μου (κάποτε αποτελούν μέρη τους) ή συλλογικούς τόμους που επιμελήθηκα, από το 1981 ως το 2016. Αδυνατώ να αποθησαυρίσω διαδοχικά τις φωτογραφίες των οικείων εσωφύλλων, προσπαθώντας να μένω στο "εμείς", μειώνοντας έτσι όσο γίνεται το "προπατορικό αμάρτημα" του ημερολογίου ή της "Ego-histoire". Σε κάθε περίπτωση η εκάστοτε συγκομιδή όσων έχουν προηγηθεί συνεπάγεται τη μετατροπή της "ποσότητας" σε "ποιότητα" ή μιας σειράς επιμέρους δημοσιεύσεων σε ευανάγνωστα...

Ως προς τη σύνθεση του παρόντος βιβλίου θα μπορούσαν να υπομνησθούν τα εξής: 1. Πρόκειται για "ερευνητική πρόταση", καταρχήν εγκεκριμένη σε διεθνή "διαγωνισμό Φιλοσοφίας", που θα χρηματοδοτηθεί όμως με την ολοκλήρωση του οικείου κειμένου, δηλαδή του κυρίως "παραδοτέου". Με την τελεσφόρηση μιας τέτοιας διαδικασίας είναι πιθανόν να "δικαιωθεί" ο Bourdieu που αξίωνε να αξιολογείται εκ των υστέρων κάθε "ερευνητικό πρόγραμμα" και έτσι μόνο να χρηματοδοτείται... 2. Συμμετείχαν, σε έναν χρονικό ορίζοντα τεσσάρων εβδομάδων, δεκτρείς φοιτήτριες και δεκατρείς φοιτητές μεταπτυχια...

Το 1917 συμβολίζει μια κορύφωση της νεωτερικότητας, και ειδικότερα του μοντερνισμού, αλλά ταυτόχρονα κι ένα ευδιάκριτο όριό τους. Συνοψίζει μια μακρά επαναστατική διαδικασία, από το 1905 έως περίπου το 1930, τόσο στο πεδίο της πολιτικής όσο και σε αυτό της τέχνης, διαδικασία που δεν είχε "αίσια έκβαση", σύμφωνα τουλάχιστον με την κινούσα αντίληψή της, αλλά κατέληξε, από τη μια, στην ακύρωση/διάψευση του πρωτοφανούς πειράματος λυσιτελούς κοινωνικού μετασχηματισμού, και, από την άλλη, στην ακύρωση/διάψευση των επαναστατικών προταγμάτων των καλλιτεχνικών κινημάτων. [...]...

Ως προς τη σύνθεση του παρόντος βιβλίου θα μπορούσαν να υπομνησθούν τα εξής: Πρόκειται για "ερευνητική πρόταση", καταρχήν εγκεκριμένη σε διεθνή "διαγωνισμό Φιλοσοφίας", που θα χρηματοδοτηθεί όμως με την ολοκλήρωση του οικείου κειμένου, δηλαδή του κυρίως "παραδοτέου". Με την τελεσφόρηση μιας τέτοιας διαδικασίας είναι πιθανόν να "δικαιωθεί" ο Bourdieu που αξίωνε να αξιολογείται εκ των υστέρων κάθε "ερευνητικό πρόγραμμα" και έτσι μόνο να χρηματοδοτείται... 1. Συμμετείχαν, σε έναν χρονικό ορίζοντα τριών εβδομάδων, δέκα φοιτήτριες και δέκα φοιτητές μεταπτυχιακού πεδίου χω...

Στον τόμο παρουσιάζονται οι ομιλίες που εκφωνήθηκαν κατά την εκδήλωση που αφιέρωσε το Μουσείο Μπενάκη στον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, στις 22 Νοεμβρίου 2011, στο πλαίσιο των ετήσιων εκδηλώσεων για να τιμηθούν κορυφαίες μορφές του νεοελληνικού πολιτισμού.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης είναι από τους ελάχιστους ποιητές που ευτύχησε να εισπράξει εν ζωή την εύλογη ανταπόκριση στο έργο του, εκ μέρους της λογοτεχνικής και της φιλολογικής συντεχνίας, αλλά και του αναγνωστικού κοινού. Τι, άραγε, έχει να προσθέσει ένα βιβλίο, μόλις ένδεκα χρόνια από τον θάνατό του; Κατ' αρχήν, έρχεται να αναδείξει, και να φωτίσει περαιτέρω, με σύγχρονους όρους, το ίχνος του Αναγνωστάκη, στα πεδία όπου αυτό αποτυπώθηκε, ήτοι στο πεδίο της ποίησης, αλλά και σε εκείνα της πολιτικής συμμετοχής, της αρθρογραφίας του στην Αυγή, του περιοδικού Κριτική, της κοι...

Ο Παναγιώτης Κονδύλης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους στοχαστές, με κριτήρια όχι εγχώρια, αλλά διεθνή. Μας παρέδωσε, προς μελέτη και αναστοχασμό, ένα πολύτομο έργο, τόσο δικό του, δηλαδή πρωτότυπο, όσο και μεταφραστικό. Ο Παναγιώτης Κονδύλης χαρακτηριζόταν από την εναντίωσή του στις βεβαιότητες. Προσπαθούσε να δει ο ίδιος, και να δείξει σε όλους εμάς, τις σκιές των πολύ φωτεινών πραγμάτων, των μεγάλων ιδεών για ελευθερία, για δικαιοσύνη, νια ισότητα, για διάλογο κ.λπ. Όμως, ακόμη και οι μεγάλες ιδέες, όπως όλα τα ανθρώπινα πράγματα, έχουν κι αυτές τις "σκιές"...

Ως προς τη σύσταση του παρόντος βιβλίου θα μπορούσαν να υπομνησθούν τα εξής: Το κύριο σώμα των κειμένων που το απαρτίζουν (Δεύτερο και Τρίτο μέρος) γράφτηκε από τον Ιανουάριο ως το Δεκέμβριο του 2015, με το "Πρώτο μέρος" να το "προετοιμάζει" (Δεκέμβριος 2012-Οκτώβριος 2014). Ο όρος "στίβος" κρατάει την αρχική του σημασία ως "ίχνος" για να συνεχίσει ως "αγωνιστικός χώρος" και ως "pista" στη χώρα που μας φιλοξένησε. Όσο για την "Αριστερά", τελεί υπό συζήτηση για την επακριβή απόδοση της θεωρητικής και πολιτικής της σταδιοδρομίας σε ένα δύσβατο κοινωνικό πεδίο. Επομένως,...

Σκηνοθεσίας αφόρμηση. Ας υποθέσουμε ότι έχει στηθεί ξανά -βραχύβια, έστω- "Λέσχη Ανάγνωσης", στο κυλικείο του Β' ορόφου της Βουλής των Ελλήνων, με ισότιμο τρόπο: ανά τέσσερις (δύο άντρες και δύο γυναίκες) εκπρόσωποι των εφτά κομματικών σχηματισμών της εγχώριας Βουλής, μία της "εξωκοινοβουλευτικής" Αριστεράς για να μην κηρύξει "αντάρτικο" και μία από την αντίπερα όχθη για να δούμε πώς εξακολουθεί να "δρα". Θα μετάσχουν σε τρεις διαδοχικές συζητήσεις, ρωτώντας και απαντώντας. Ως προς τον χειρισμό της λειτουργίας της Λέσχης: με κλήρο, ανά πρωινό, και όποιος/όποια εξαντλεί το έ...

Τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος του παρόντος βιβλίου και σε ποιο περιεχόμενο παραπέμπει; Χωρίς να προκαταλάβω τους όρους των ερωταποκρίσεων, υπογραμμίζω ότι ο ερωτώμενος Karl Marx με το έργο του προτίθεται να αντιπαρατεθεί σε κάθε μορφή "ειδωλοποίησής" του, με την επακριβή προσκόμιση των θέσεών του, και αντίστοιχα ο ερωτών υπόσχεται να διατυπώνει έτσι τις ερωτήσεις του, ώστε να προϋποθέτουν το συνδυασμό της γνώσης των έργων του Marx, των συνθηκών της ιστορικής ανάδυσης και εκδίπλωσης της σκέψης του, των μορφών πρόσληψης και επεξεργασίας της καθώς και των πόλων της κριτικής που...

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ανήκει στους κλασικούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μοναδικό επίτευγμα για έλληνα ποιητή της παλαιάς, μεταιχμιακής διασποράς, εκείνης που γνώρισε μεγάλη ακμή από τον 18ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα, και μετά κατέρρευσε, για να την διαδεχθεί η μετεμφυλιακή μετανάστευση. Για τον "κλασικό" Καβάφη αποφάσισε ανέκκλητα η Ιστορία. Ο Καβάφης όμως δεν είναι μόνο κλασικός, είναι και μοντέρνος. Για την ακρίβεια, ένας κλασικός του μοντερνισμού. Υπήρξε καινοτόμος, καθιερώνοντας τη δική του αποκλειστική ταυτότητα. Στην ποιητική αναζήτησε και κατέκτησε έναν ιδιογ...

Αυτό το οποίο κρίνεται εδώ είναι η εξής υπόθεση εργασίας: η "γενιά του '30", με αιχμή το δοκίμιο, το οποίο συνιστά μια "ιδιαίτερη παράμετρο", εμφανίστηκε ως "γενιά των ιδεών" και είχε ως "πρωτοστάτη" ή "δημόσιο εκπρόσωπο" και επομένως "διαχρονικό και διαπρύσιο υπερασπιστή" της τον Γιώργο Θεοτοκά (1905-1966) που εκφράζει την "ιδεολογία της και τροφοδοτεί τη μυθολογία της". Ό,τι δηλαδή "φτάνει ως τις μέρες μας" ως "πολιτισμικό μόρφωμα και ιδεολόγημα" ή ως "πολιτισμική ιδεολογία", γεγονός που απαιτεί μια "πιο ευφάνταστη ανασύνθεση του πολιτιστικού αφηγήματος της γενιάς του '30...

Ο νεολογισμός "αγορατολμία" (= αγορά+τόλμη) αποδίδει την κοινωνική και πολιτική πρακτική που σχηματίζεται ως ακριβώς αντίθετη προς την "αγοραφοβία". Το παρόν βιβλίο πραγματεύεται ό,τι οριοθετείται ως "περίοδος κρίσης", τόσο στις διεθνείς όσο και στις εγχώριες διαστάσεις της, και υποδεικνύει τρόπους για την αντιμετώπιση της. Προϋποθέτει, με δεκάδες ερωτήσεων και αποκρίσεων, αναγνώστες και αναγνώστριες που έχουν την πρόθεση να οδηγηθούν από την επαρκή κατανόηση των κόσμων τους στην ανάγκη της αλλαγής τους. Θεματοποιούν με ακρίβεια τόσο την αγοραφοβική επιτέλεση των λειτουργιώ...

Με επίκεντρο τη διανοητική εργασία έπρεπε να σκαρώσω εκατόν πενήντα ερωτήσεις και να δώσω επαρκείς απαντήσεις ως προς τα "αντίδοτα" που επινοούμε σήμερα για να βελτιώσουμε τη ζωή μας και, αν μπορούμε, να την αλλάζουμε από τη ρίζα. Με μια προϋπόθεση: το συνολικό κείμενο των ερωταποκρίσεων κάθε τρία χρόνια να επανεξετάζεται και, όπου κρίνεται αναγκαίο, να επιδέχεται καίριες διορθώσεις και όχι απλώς προσθαφαιρέσεις. Είναι κι αυτό που επιβάλλεται να εξυφαίνει τα δικά του "αντίδοτα" κατά τη διάρκεια ελέγχου της θεωρητικής του αντοχής στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Και στο μεί...

Η ιστορία των ιδεών γεννιέται από τους κόλπους της φιλοσοφίας; Είναι αναγκαία η μαθητεία; Υπάρχει "κατώφλι" στο ερευνάν; Πώς ο υποψήφιος γίνεται ξανά και ξανά το ον που γνωρίζει; Ποιο είναι το κοινωνικό φύλο του υποψήφιου ερευνητή και της υποψήφιας ερευνήτριας; Ποιον ευνοεί η ανάδραση διδασκαλίας και έρευνας. Διανύει κάθε υποψήφιος το "στάδιο του καθρέφτη"; Πώς στοιχειοθετείται η "έξις του ερευνάν"; Η πράξη της "ανάγνωσης" πώς τελεσφορεί; Ποιος "συνοριοφύλακας" καταγράφει την "παρανάγνωση"; Παραμένει η "ιστορική αίσθηση" ως "έκτη αίσθηση" του ανθρώπινου όντος; Σε τι ακριβώς...