Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[set δύο τόμων] Θεωρείται από τα σημαντικότερα φιλοσοφικά έργα όλων των εποχών. Παρουσιάζει κριτικά όλους τους φιλοσόφους και τις θεωρίες τους, σε συνάρτηση με τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες κάθε εποχής από την αρχαιότητα ως σήμερα. Διαιρείται σε τρία τμήματα: Το πρώτο πραγματεύεται την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία (Προσωκρατικοί, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Αρχαία Φιλοσοφία μετά τον Αριστοτέλη), το δεύτερο την Καθολική φιλοσοφία (Πατέρες και Σχολαστικοί) και το τρίτο τη Νεότερη Φιλοσοφία (από την Αναγέννηση στον Χιουμ και από τον Ρουσσώ ως σήμερα). Είναι το ορισ...

[set δύο τόμων] Θεωρείται από τα σημαντικότερα φιλοσοφικά έργα όλων των εποχών. Παρουσιάζει κριτικά όλους τους φιλοσόφους και τις θεωρίες τους, σε συνάρτηση με τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες κάθε εποχής από την αρχαιότητα ως σήμερα. Διαιρείται σε τρία τμήματα: Το πρώτο πραγματεύεται την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία (Προσωκρατικοί, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Αρχαία Φιλοσοφία μετά τον Αριστοτέλη), το δεύτερο την Καθολική φιλοσοφία (Πατέρες και Σχολαστικοί) και το τρίτο τη Νεότερη Φιλοσοφία (από την Αναγέννηση στον Χιουμ και από τον Ρουσσώ ως σήμερα). Είναι το ορισ...

Πολλές και ποικίλες είναι οι κριτικές εκτιμήσεις για το έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Η παρούσα "Εισαγωγή" συνενώνει κείμενα που εκφράζουν ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών, αισθητικών και ιδεολογικών απόψεων, προκειμένου να αναδειχτούν με τον πληρέστερο δυνατό τρόπο τα πνευματικά ενδιαφέροντα του πολύτροπου αυτού συγγραφέα. Τα εν λόγω κριτικά κείμενα καλύπτουν μια περίοδο ενός περίπου αιώνα, από ένα κριτικό σχόλιο του 1916 μέχρι σήμερα. Το υλικό είναι οργανωμένο θεματικά, με κεφάλαια αφιερωμένα στην ποίηση του Καζαντζάκη, στο θεατρικό, ταξιδιωτικό και αυτοβιογραφικό έργο του, αλλά κα...

Η έκδοση αυτή για τον Κάρολο Κουν επιχειρεί να παρακολουθήσει την πορεία του μέσα στον χρόνο, αναδεικνύοντας τους βασικούς σταθμούς της. Όπως σημειώνει στην εισαγωγή της η επιμελήτρια της έκδοσης: "Αυτοβιογραφικές σελίδες, αθησαύριστα κείμενα και μαρτυρίες συνεργατών, συνδυάζονται με κριτικές αποτιμήσεις της εποχής, σύγχρονες μελέτες και την παραστασιογραφία του Κουν, των ρόλων που ερμήνευσε ως ηθοποιός καθώς και των ραδιοφωνικών σκηνοθεσιών του. Ίχνη από το εφήμερο της ζωής και του θεάτρου καλούνται να αποκαλύψουν το πρόσωπο του ανθρώπου και του δημιουργού: το σημείο όπου...

Όσο κι αν ψάξει κανείς είναι μάλλον αδύνατον ν' ανακαλύψει πότε δημοσιεύεται για πρώτη φορά κείμενο του Πέτρου Χάρη. Και αν, επιπλέον, το κείμενο αυτό είναι σχόλιο, μελέτημα, κριτική, δοκίμιο ή διήγημα. Αν υπάρχει ακόμα έστω κι ένα κείμενό του δημοσιευμένο με το πραγματικό του όνομα που ήταν Γιάννης Μαρμαριάδης. [...] Όπως γίνεται αντιληπτό και από την μακριά σειρά των κριτικών κειμένων που ακολουθούν, για τα βιβλία του Πέτρου Χάρη, ο ίδιος παρά το αίσθημα νοικοκυρωσύνης και τάξεως που απέπνεε, υπήρξε ένας δημιουργός συχνά απρόβλεπτος στον νεωτερισμό και την ριζοσπαστικότη...

[...] Τα κείμενα για την ποίηση του Χριστιανόπουλου καλύπτουν χρονική περίοδο, η οποία κατά τι υπερβαίνει το ήμισυ ενός αιώνα (1950-2002). Ανεξαρτήτως των κειμένων που επιλέξαμε, ένα ποσοτικό συμπέρασμα είναι δυνατόν να σκιαγραφηθεί: Με την πάροδο του χρόνου ο ουσιαστικός κριτικός λόγος υποκαθίσταται από έναν επιφανειακότερο δημοσιογραφίζοντα λόγο. Αξιόλογα κριτικά και φιλολογικά κείμενα γράφονται και σήμερα· "επιδερμικές" προσεγγίσεις επιχειρούνταν και στη δεκαετία του 1950, αλλά -ως γνωστόν- οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η σύνταξη ενός τόμου με κριτικά κείμεν...

Η ποίηση και η κριτική, με τις διάφορες μορφές της (από την κριτικογραφία των εφημερίδων και των λογοτεχνικών περιοδικών μέχρι τις μελέτες που εποπτεύουν τη λογοτεχνία μιας πρόσφατης χρονικής περιόδου), διαγράφουν δύο τροχιές άλλοτε παράλληλες κι άλλοτε τεμνόμενες, γενικά όμως αλληλεπιδρούσες. Η φορά της επίδρασης μετατίθεται, κατά καιρούς, από τη μια στην άλλη πλευρά. Η ιστορία της λογοτεχνίας και της κριτικής, όπως εξάλλου η ιστορική θεώρηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, οργανώνει το ερευνητικό και κατόπιν το γνωστικό πεδίο της με τη διαχρονική αφαίρεση των σημαινουσών...

Η παρουσία του Ηλία Βενέζη στα νεοελληνικά γράμματα εκφράζει με τρόπο ανεπανάληπτο μια δραματική περίοδο της Ιστορίας του Έθνους μας. Συγχρόνως όμως, αποτελεί μια βεβαίωση της ενότητας του Ελληνισμού με καρδιά του το Αιγαίο πέλαγος. Ανατολίτης, αιγαιοπελαγίτης, Έλληνας, συναίρεσε μέσα στο έργο του την τέχνη ως μεράκι κι ως υπαρξιακή λειτουργία με την κατάθεση μιας μαρτυρίας που σώζει την ιστορία ζωντανότερη από οποιοδήποτε ιστορικό βιβλίο. Ένας από τους πιο εκλεκτούς, λαοφιλείς συγγραφείς της περίφημης Γενιάς του '30, έφερνε μέσα στις φλέβες του το αίμα του παραμυθιού. Α...

"Είν' ένας διηγηματογράφος Ανατολίτης που μαγεύεται και συγκινείται από τις ίδιες του τις διηγήσεις, και τόσο συχνά συνεπαίρνεται απ' αυτές, που μιας κι άρχισε την ιστορία, κανένας, ούτ' ο ίδιος, δεν ξέρει αν θα κρατήσει μιαν ώρα ή χίλιες και μια νύχτες. Το διηγηματογραφικό του genie είναι σε τέτοιον βαθμό ασυγκράτητο, που στο γράμμα που έγραψε την παραμονή της αυτοκτονίας του, δυό φορές αφήνει στη μέση τα απελπισμένα παράπονά του για να διηγηθεί δυό χιουμοριστικές ιστορίες της περασμένης του ζωής. Τον κατάφερα να καταπιαστεί να γράψει ένα μέρος από τις αφηγήσεις του αυτές...

Το βιβλίο αυτό είναι κάτι περισσότερο και κάτι λιγότερο από μιαν ανθολογία. Περισσότερο, γιατί περιέχει και κείμενα που δεν θα ικανοποιούσαν την έννοια του όρου ανθολόγηση· λιγότερο, γιατί αυτά τα "εξωανθολογικά" κείμενα υπονομεύουν τον ανθολογικό χαρακτήρα του βιβλίου. Ονομάζω τον ανά χείρας τόμο επιλογή, γιατί προσπάθησα να συνδυάσω σ' αυτόν το ανθολογικό με το ιστορικό στοιχείο: αφενός να προσδιορίσω τα, κατά τη γνώμη μου (δηλαδή σύμφωνα με τα σημερινά μου κριτήρια), σημαντικότερα κριτικά κείμενα για το έργο του Αναγνωστάκη· και αφετέρου να εντοπίσω τα κείμενα που θα μπο...

[...] Τα κείμενα αυτά, όλα τους γραμμένα μετά την εξουθενωτική ηθική και ιδεολογική δοκιμασία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι μόνο χρονικά θεατρικής γραφής και θεατρικής πράξης, δεν φανερώνουν μόνο τα θεατρικά ενδιαφέροντα των Ελλήνων τα τελευταία σαράντα χρόνια αλλά υπαινίσσονται και τις αγωνίες της συνείδησης του Χουρμούζιου που εστάθηκε μόνο εμπρός σ' αυτούς τους συγγραφείς, -εκτός από τους αρχαίους τραγικούς και τον Σαίξπηρ, -και θέλησε να διερμηνεύσει αυτά μόνο τα έργα. (από το επιλογικό σημείωμα του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, 1986)

[...] "Ειδωλολάτρες και ειδωλομάχοι" είναι, για τον Χουρμούζιο, οι ποιητές εκείνοι που ξεπηδήσανε από το μεταίχμιο ανάμεσα στην παλιά και τη νέα ποίηση, που θράφηκαν από την ποιητική παράδοση αλλά που έθραυσαν τις παλιές μορφές λαχταρώντας να υψώσουν, καταξιωμένες και ακέριες, μορφές νέες της ποιητικής έκφρασης εναρμονισμένες με το ριζοσπαστικό, συχνά αρνητικό αλλά γενναίο πνεύμα των νέων καιρών. [...] (από τον πρόλογο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου) Περιέχονται κριτικά σημειώματα για έργα των Ν. Εγγονόπουλου, Δ.Ι. Αντωνίου, Νικηφόρου Βρεττάκου, Μίλτου Σαχτούρη, Ελένης Βακα...

To πέρασμα τον Μήνα Δημάκη από τον κόσμο αυτό ήταν ένα φως απεγνωσμένο που αναπήδησε από ταραγμένο σκοτάδι μιας εξαιρετικά προικισμένης ύπαρξης, ποιητή αυθεντικού και βαθιά πολιτισμένου ανθρώπου. Όσοι τον γνώρισαν και τον τίμησαν με φιλία κι αγάπη νιώθουν μια κηλίδα αίμα πάνω τους με την βίαιη έξοδό του από την ζωή. Όσοι δεν τον γνώρισαν, μπορούν να οικειωθούν το σοβαρό έργο του - το διαρκές αποτύπωμα της οντότητάς του, το απαύγασμα της μορφής του. Σ' αυτή την οικείωση ελπίζουμε να βοηθήσει η φιλόπονη ετούτη συλλογή μελετημάτων και κριτικών κειμένων, που βλέπει το φως με τ...

[...]Τα κείμενα του τόμου αυτού συγκροτούν την ποιητική θεωρία του Χουρμούζιου. Όχι τόσο για τον θεωρητικό τους χαρακτήρα -δεν διατυπώνει ο ίδιος μια δική του προσωπική θεωρία για την ποίηση, όσο θεωρεί την ποίηση, κι από την θέση του θεωρού τη συνάπτει ως πνευματικό φαινόμενο με την εποχή μας και τη διερευνά κάτω από το δικό της, ανήσυχο φως των αναθεωρήσεων. [...] (από τον πρόλογο του Κώστα Ε. Τσιρόπουλου)

Μια τολμηρή μαρτυρία για τον επικό απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων - μαρτυρία που όσο κι αν επηρεάζεται από την εθνικότητα και την πολιτική του συγγραφέα, δεν παύει να είναι πολύτιμη και ιστορικά χρήσιμη γιατί δεν αποσιωπά ούτε και προσπαθεί ν’ αλλοιώσει το βασικό, το πυρηνικό κίνητρο του αγώνα. Ένα βιβλίο γραμμένο με αληθινή αγάπη για την Κύπρο και τους ανθρώπους της, άσχετα από τις οποιεσδήποτε πολιτικές του απόψεις που ο Έλληνας αναγνώστης δικαιολογείται να παραμερίσει για να σταθεί στην αφτειασίδωτη αλήθεια του που προβάλλει επιβλητική, αναδεικνύοντας την ευγένεια και...

[...] Ο τόμος αυτός ξεκινά από μια σειρά δοκίμια όπου διατυπώνονται οι θεμελιακές θέσεις του Χουρμούζιου για τη λογοτεχνία και πιο συγκεκριμένα, για την πεζογραφία σε άμεση και διαρκή συνάρτηση με τον ελληνικό χώρο. Για κείνον, πέρα από την ηθογραφική παραγωγή του περασμένου και του πρώτου τετάρτου του δικού μας αιώνα, η λογοτεχνία μας υποφέρει από ένα βαρύ και σοβαρό νόσημα: της λείπει η ελληνοκεντρικότητα, ο ελληνικός χαρακτήρας, όχι στα θέματα που επιλέγει, αλλά στο ήθος. Από το ίδιο νόσημα υποφέρει και η νεοελληνική λογοτεχνική κριτική. [...] (από την εισγαγωγή του Κ...

Συγκροτώντας με τα "Τετράδιά" της η "Ευθύνη" την πινακοθήκη των εξαιρετικών μορφών του Νέου Ελληνισμού, θεώρησε καθήκον της να σταθεί και να γιορτάσει πνευματικά τα εβδομηντάχρονα του Παντελή Πρεβελάκη. Γιατί το έργο του υψώνεται σοβαρό και στέρεο, με ιερή προαίρεση αθανασίας, δίδαγμα και μάθημα των Ελλήνων. Στο έργο αυτό έχει εκφραστεί με αξιοζήλευτη γλώσσα η δραματική συνείδηση του Ελληνισμού και η τραγικότητα των καιρών μας, κι αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάθεση του Έθνους, τιμή του λαού και καύχηση. Το "Τετράδιο" έπρεπε κανονικά να συγκροτήσουν μελετήματα γραμμένα για...

[...] Η μελέτη που ακολουθεί χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι μια προσπάθεια βιογραφήσεως στηριγμένη σ' όσες γραπτές κι άγραφες αλλ' οπωσδήποτε έγκυρες μαρτυρίες μπόρεσα να συγκεντρώσω -σε στενή συνάφεια με το έργο του. (Δίνω τα γεγονότα και τις πληροφορίες χωρίς να τ' αλλοιώσω. Η αυστηρή κριτική έρευνα, όταν στηρίζεται σε συγκεκριμένες εκδηλώσεις και πράξεις, αποφεύγει -πρέπει να αποφεύγει- τη μυθοποιΐα. Κι όταν το αντικείμενο ξεφεύγει την άμεση παρατήρησή μας, η προσπάθεια για τη σύνθεση της ψυχολογικής προσωπογραφίας καταλήγει αναπότρεπτα σε νοθεία της ίδιας της προ...

Η διαυγής και απολλώνεια παράσταση της ελληνικής τραγωδίας στην εξωτερική της μορφή, δηλαδή στην τεχνική της διάρθρωση, η ολοκλήρωση του επικού στοιχείου που ανευρίσκεται πλούσιο στο αρχαίο δράμα και ο βαθύτατος διονυσιασμός του χορού που αποτελεί την πληθωρική έκφραση της εσωτερικής δραματικής κινήσεως της τραγωδίας, εμφανίζουν με αρτιότητα πλήρη και ακηλίδωτη το μεγαλείο της αρχαίας τέχνης. [...] (απόσπασμα από το εισαγωγικό κείμενο του βιβλίου "Μερικές σκέψεις για το αρχαίο δράμα")