Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι στ' αλήθεια η "φυτική μνήμη"; Ποιο είναι το στοιχείο που διαχωρίζει τον αναγνώστη από τον βιβλιόφιλο; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη βιβλιοφιλία και τη βιβλιομανία; Ο Σαίξπηρ ήταν κατά τύχη ο Σαίξπηρ; Τι γνωρίζουμε σήμερα για τα Ευαγγέλια του Λίντισφαρν και ποιο μυστήριο κρύβει ο Κώδικας Χανάου; Πώς θα ήταν ο εσωτερικός μονόλογος ενός e-book; Αυτά τα ερωτήματα και άλλες παράμετροι που σχετίζονται με το βιβλίο, την τυπογραφία, τους βιβλιόφιλους, τους συλλέκτες, αλλά ακόμη και τους "βιβλιοκλάστες" οδηγούν τον συγγραφέα σε μια αγωνιώδη -θα λέγαμε- αναζήτηση για τ...

Με αφετηρία τον Κρατύλο και τον Αριστοτέλη, περνώντας από τον Αυγουστίνο και τον Pierce και φθάνοντας στον Wilkins και τον Beck συντάχθηκαν τα δοκίμια περί ιστορικών μελετών του σημείου και της ερμηνείας. Με πρότυπα το δέντρο και τον λαβύρινθο καταγράφει, μελετά και παρακολουθεί την ιστορία της μεταφοράς από τον Αριστοτέλη στον Μεσαίωνα. Ο Έκο προτείνει ένα βιβλίο για τους μελετητές το οποίο όμως παράλληλα μπορεί να προσκαλέσει και να προκαλέσει τον ενήμερο αναγνώστη σε μερικές εξερευνήσεις των περιφερειακών μαιάνδρων της ιστορίας της φιλοσοφίας και της σημειωτικής.

Με αφετηρία τον Κρατύλο και τον Αριστοτέλη, περνώντας από τον Αυγουστίνο και τον Pierce και φθάνοντας στον Wilkins και τον Beck, συντάχθηκαν τα δοκίμια περί ιστορικών μελετών του σημείου και της ερμηνείας. Με πρότυπα το δέντρο και τον λαβύρινθο ο συγγραφέας καταγράφει, μελετά και παρακολουθεί την ιστορία της μεταφοράς από τον Αριστοτέλη στον Μεσαίωνα. Ο Έκο προτείνει ένα βιβλίο για τους μελετητές, το οποίο όμως παράλληλα μπορεί να προσκαλέσει και να προκαλέσει τον ενήμερο αναγνώστη σε μερικές εξερευνήσεις των περιφερειακών μαιάνδρων της ιστορίας της φιλοσοφίας και της ση...

Τι σημαίνει "μεταφράζω'; Η "μετάφραση" αποδίδει πλήρως το νόημα του πρωτοτύπου; Ποιός είναι ο ρόλος του μεταφραστή και γιατί η "μετάφραση" είναι περισσότερο μια εμπειρία και μια διαδικασία απωλειών και ανταμοιβών παρά μια παθητική ερμηνεία του πρωτοτύπου; Τι είναι η "διαπραγμάτευση" και ποιός ο ρόλος της απέναντι στο πρωτότυπο κείμενο; Σε αυτά και σε πολλά ακόμη ανάλογα ερωτήματα μεταφραστικού και μεταφρασεολογικού ενδιαφέροντος αποπειράται να απαντήσει ο Umberto Eco στη σειρά δημοσιευμάτων και ανακοινώσεων που για πρώτη φορά βλέπουν το φως σε έναν ενιαίο τόμο. Με το γνωστό...

Για να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες αυτού του κόσμου πρέπει καταρχήν να διαβάζουμε και να κατανοούμε τα κείμενα. Κι ο Έκο στο βιβλίο αυτό μας μαθαίνει πώς να κάνουμε την αρχή , "ενάντια στο λήθαργο της σκέψης", που δημιουργεί κοινωνίες και ανθρώπους τέρατα. Ο Ουμπέρτο Έκο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μπολώνια της Ιταλίας, είναι γνωστός στην Ελλάδα και σ' ολόκληρο τον κόσμο από τα μυθιστορήματά του και το επιστημονικό του έργο, στον τομέα της σημειωτικής. Στο βιβλίο αυτό χρησιμοποιεί τα "δάση" σαν μεταφορά για το αφηγηματικό κείμενο. Κάθε αναγνώστης, μαθαίνει να βρίσκει το...

Ο Ουμπέρτο Έκο δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Το όνομα του ρόδου", το 1980, όταν ήταν κοντά στα πενήντα του. Σε αυτές τις "εξομολογήσεις", ο συγγραφέας, τώρα που πλησιάζει τα ογδόντα, ανατρέχει στη μακρά σταδιοδρομία του ως θεωρητικού καθώς και στο πιο πρόσφατο μυθοπλαστικό έργο του, και διερευνά τον γόνιμο συνδυασμό τους. Αρχίζει διερευνώντας τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και μη μυθοπλασίας - διασχίζει αυτά τα σύνορα με θαυμάσιο τρόπο, άλλοτε παιχνιδιάρικα και άλλοτε σοβαρά. Η καλή μη μυθοπλασία, όπως υποστηρίζει, κατασκευάζεται σαν μια αστυνομική ιστορία, και ένας...

To "Όνομα του ρόδου", ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του εικοστού αιώνα, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα αυθεντικής λογοτεχνίας που συνδυάζει το στοχασμό πάνω στα θέματα της ελευθερίας και της ανοχής, την πληθωρική αναφορά στην Ιστορία και την απολαυστική πλοκή. Το "Επιμύθιο στο Όνομα του ρόδου" είναι ένα εξίσου απολαυστικό "υστερόγραφο" του συγγραφέα στο φημισμένο βιβλίο του, όπου ο Έκο αφηγείται "γιατί και πώς έγραψε", εκθέτοντας τα θέματα που τον απασχόλησαν, τους τρόπους που ένα μεγαλόπνοο σχέδιο μεταμορφώνεται σε μυθιστόρημα, καθώς και όλη την αγωνία και το πάθος που...

Ένα σημειολογικό "παραμύθι", που αφηγείται την αγωνία του σκεπτόμενου ανθρώπου να ανακαλύψει, πέρα και πίσω από τα στοιχεία που η παράδοση και η ιστορία τού κληροδότησαν, την αλήθεια της τέλειας γλώσσας. Ο Έκο ταξιδεύει από τον Κήπο της Εδέμ ως τον πύργο της Βαβέλ, από την Αίγυπτο ως την Αρχαία Ελλάδα και την Κίνα, για να φτάσει, από τα ιδιώματα του πολυτάραχου Μεσαίωνα και τις μελέτες της Αναγέννησης μέχρι τις σύγχρονες γλώσσες των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του μέλλοντος. Οι στοχασμοί γύρω από τη γλώσσα του Αδάμ, την τέλεια γλώσσα, καθώς και την ικανότητα κάθε γλώσσας...

Ένας στρατηγός όλο γαλόνια σχεδιάζει τον πόλεμο. Μια βόμβα με πολλά λυπημένα άτομα σχεδιάζει το μέλλον, τη ζωή... Μια ιστορία του Umberto Eco εικονογραφημένη από τον Eugenio Carmi, για παιδιά, για μεγάλους και για όσους έχουν ανάγκη από παραμύθια.

"Αν οι μεγάλες αλλαγές αναγνωρίζονται κατ' αρχήν από τις λέξεις, τότε είναι επιτακτικό να δημιουργηθεί ένα νέο λεξικό -ακριβές και όχι απατηλό- για να κατονομαστεί αυτό το τόσο σφαιρικό, κι όμως τόσο κατακερματισμένο, παρόν, το τόσο ξένο κι όμως τόσο παρεμβατικό." (Ivano Dionigi) Ο λόγος που, από αμυντικό και επιθετικό όπλο, υποβιβάζεται σε "εμπόρευμα" (Del Giudice)· ο λόγος που μετασχηματίζεται σε μέσον "κατάχρησης", όπως δείχνουν οι τραγικές πρόσφατες υπερβολές (Eco)· ο λόγος του ανθρώπου που αντιπαρατίθεται στον Θείο Λόγο και γίνεται "διαβολικός", φορέας μίσους και δι...

Και έτσι τώρα προσεύχομαι: "Ω, καλή μου βασίλισσα Λοάνα, στο όνομα του απεγνωσμένου έρωτά σου, δεν σου ζητώ να ξυπνήσεις από τον πέτρινο ύπνο τους τα χιλιόχρονα θύματά σου, αλλά μονάχα να μου ξαναφέρεις ένα πρόσωπο... Εγώ που, από την έσχατη λίμνη του αναγκαστικού ύπνου μου, είδα αυτά που είδα, σου ζητώ να με βγάλεις από δω και να μου δώσεις την υγειά μου". Μήπως όσοι γιατρεύονται από θαύμα, δεν γιατρεύονται μόνο και μόνο επειδή έδειξαν την πίστη τους στο θαύμα; Έτσι κι εγώ λαχταρώ με όλη μου την ψυχή να με γιατρέψει η βασίλισσα Λοάνα. Φορτίζω αυτή την ελπίδα με τόση έντασ...

Η επίκληση σε βασίλισσες που αγάπησαν απεγνωσμένα και μάταια, έτσι όπως η Λοάνα, ξυπνά συχνά τα θαύματα από ύπνο αιώνων, γεννά ανεμοστρόβιλους που φέρνουν αφηγηματικές εκστάσεις και λυτρώνει από το λήθαργο του νου. Η γιατρειά, ανείπωτα θαυματουργή, προσφέρεται ως δίνη από ιστορίες, ποιήματα, μυθιστορήματα, ταινίες, κόμικς - καλειδοσκόπιο που τρελάθηκε, κοσμογονία και αποκατάσταση προσώπου, τόπου, ζωής. Ο Ουμπέρτο Έκο καταστρέφει το συμβατικό μυθιστόρημα για να το φτιάξει από την αρχή, με ίδια και, όμως, ανόμοια υλικά, ανακαινισμένο, εικονογραφημένο και εικονογραφικό - κ...

Η επίκληση σε βασίλισσες που αγάπησαν απεγνωσμένα και μάταια, έτσι όπως η Λοάνα, ξυπνά συχνά τα θαύματα από ύπνο αιώνων, γεννά ανεμοστρόβιλους που φέρνουν αφηγηματικές εκστάσεις και λυτρώνει από το λήθαργο του νου. Η γιατρειά, ανείπωτα θαυματουργή, προσφέρεται ως δίνη από ιστορίες, ποιήματα, μυθιστορήματα, ταινίες, κόμικς - καλειδοσκόπιο που τρελάθηκε, κοσμογονία και αποκατάσταση προσώπου, τόπου, ζωής. Ο Ουμπέρτο Έκο καταστρέφει το συμβατικό μυθιστόρημα για να το φτιάξει από την αρχή, με ίδια και, όμως, ανόμοια υλικά, ανακαινισμένο, εικονογραφημένο και εικονογραφικό - κ...

Στην Ιλιάδα παρατηρούμε δύο τρόπους αφήγησης. Ο πρώτος εμφανίζεται όταν ο Όμηρος περιγράφει την ασπίδα του Αχιλλέα: πρόκειται για μια ολοκληρωμένη φόρμα στην οποία ο Ήφαιστος έχει απεικονίσει όλα όσα γνώριζε για μια πόλη, τις γύρω αγροτικές περιοχές, τους πολέμους, τις ειρηνικές της τελετουργίες. Ο άλλος τρόπος εκδηλώνεται όταν ο ποιητής δεν κατορθώνει να πει πόσοι και ποιοι ήταν οι Αχαιοί πολεμιστές: τότε ζητά βοήθεια από τις μούσες αλλά αναγκάζεται να περιοριστεί στον λεγόμενο κατάλογο των πλοίων, ο οποίος ολοκληρώνεται με ένα «και τα λοιπά». Αυτός ο δεύτερος τρόπος παρ...