Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σ' ένα μαγευτικό τόπο, το Νησί, σύννεφα, λουλούδια, δέντρα, ζώα, κάτοικοι -τα πάντα μέσα σ' αυτό το περιβάλλον όπου τα πνεύματα εμψυχώνουν τους ανθρώπους και τα πράγματα- ζουν, μάχονται, ερωτεύονται, πεθαίνουν κάτω από το άγρυπνο και θλιμμένο βλέμμα του μεγάλου Τουράκο, του μοναχικού πουλιού, που γίνεται μάρτυρας της τρυφερότητας, της βίας, της σκληρότητας, της αταξίας και της σύγχυσης που κυριαρχεί στον κόσμο. Προσπαθώντας να ξεφύγει από το οδυνηρό παρελθόν του, ο αρχαιολόγος Πιέρ Ντοστ εγκαταλείπει τη μητρόπολη, όπου ζούσε με τη γυναίκα του Ελέν και το γιο τους, το μικ...

Το "Η καλή και η ανάποδη" είναι το πρώτο βιβλίο του Καμύ και τροφοδότης -όπως ο ίδιος ο συγγραφέας παραδέχτηκε στο τέλος της ζωής του- όλων των κατοπινών του έργων. Περιδιαβάζοντας από την αλγερινή γειτονιά της Μπελκούρ μέχρι την Πράγα ή τις Βαλεαρίδες νήσους, ο Καμύ ξεδιπλώνει τα θέματα που θα τον απασχολήσουν σ' όλη του τη ζωή, προσπαθώντας να περιγράψει «τη θαυμαστή σιωπή μιας μάνας και την προσπάθεια ενός άντρα να ξαναβρεί μια δικαιοσύνη ή μια αγάπη που να εξισορροπεί τούτη τη σιωπή».

"Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως ο υπηρέτης μου θα μ’ αγαπούσε. Υπολόγιζα, απ' τη στιγμή που τον έκανα υπηρέτη μου, ότι μάλλον θα με μισούσε. Ήταν ένας αργόσχολος νεαρός που, εντελώς τυχαία, είχε πάρει τον πρώτο ρόλο σε κάποια ταινία, και από τότε δεν είχε άλλη πρόταση από κανένα σκηνοθέτη. Είχα την ατυχή έμπνευση, εκείνο το απόγευμα, να χωθώ σε μια σκοτεινή αίθουσα".

"Η Λωρ άνοιξε το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Πήρε βαθιά αναπνοή. Οι πόρτες ήταν ασφαλισμένες. Δεν διέτρεχε κανέναν κίνδυνο. Έκανε ζέστη. Άκουγε μουσική. Ήταν Παρασκευή και πήγαινε να δειπνήσει στους φίλους της. Κι από αύριο, για πρώτη φορά στη ζωή της, θα συζούσε με κάποιον". Σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα. Το μετρό έχει απεργία. Οι δρόμοι φρακαρισμένοι. Πραγματική περιπέτεια να τους διασχίσεις. Κι ο έρωτας, άλλη περιπέτεια, ανοίγει δρόμο μέσα στην ομίχλη...

'Η ζωή μου άρχισε μισόν αιώνα πριν γεννηθώ', λεει ο Οσσιάν, πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος. Και συνεχίζει να αφηγείται τη ζωή του, έναν κρίκο της αλυσίδας που έτριζε στις θύελλες των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, των εθνικών και θρησκευτικών συγκρούσεων στην Ανατολή. Αυτός, ο απόγονος Οθωμανών αρχόντων, άλλοτε παίρνει την τύχη στα χέρια του κι άλλοτε αφήνεται στα δικά της. Από τα βάθη της Ανατολίας ως το Λίβανο, τη Γαλλία και πάλι πίσω, βρίσκει και χάνει αδιάκοπα τον εαυτό του, τον έρωτα, τη δόξα και τη λήθη, το φως και το σκοτάδι της ψυχής του.

Παρίσι, 1923. Ο Σαμ, διάσημος βιολιστής, πρόσφυγας από την Αγία Πετρούπολη, δίνει τέλος στη ζωή του. Για τη Βέρα, την παιδική του φίλη, ο απρόσμενος χαμός του θα ξυπνήσει εικόνες παλιές, από καιρό λησμονημένες: τα ανέμελα χρόνια στη Ρωσία μέχρι το ξέσπασμα της Οκτωβριανής επανάστασης, το πικρό ταξίδι της εξορίας, την άτυχη ένωσή της με έναν άντρα, την αναζήτηση της ηδονής. Και πάνω απ' όλα, τον παιδικό της έρωτα με τον Σαμ, έναν έρωτα πλατωνικό αλλά γεμάτο πάθος και υποχρεώσεις, που δεν θα πάψει στιγμή να καθορίζει τη ζωή της.

Ήταν παιδικοί φίλοι. Ο Έντουαρντ, Άγγλος, σεμνός και άχρωμος, ο Nικολά, Γάλλος, πνευματώδης και γοητευτικός - και οι δυο παθιασμένοι με τη λογοτεχνία. Ο Νικολά είναι διπλωμάτης και συγγραφέας, ο Έντουαρντ εκδότης, και εκδότης των βιβλίων του φίλου του. Αλλά ενώ ο Έντουαρντ θρηνεί πάντα τη Γιασμίνα, τη χαμένη νεανική του αγάπη, ο Νικολά σαρώνει γυναικείες καρδιές και λογοτεχνικά βραβεία. Η κρυφή ζήλια του Έντουαρντ για το φίλο του μετατρέπεται σε τυφλό μίσος όταν διαβάζει το τελευταίο του βιβλίο -ένα αριστούργημα- που του αποκαλύπτει όμως ότι ο Νικολά ήταν η αιτία του...

Η Άννα πιστεύει πως άραξε επιτέλους σε γαλήνιο λιμάνι. Ένας μονάκριβος γιος, μια οικογένεια γεμάτη στοργή, ένας όψιμος γάμος είχαν καταλαγιάσει το κορμί και την καρδιά της. Μα ξάφνου γυρίζει ξανά εκείνος που άλλοτε ήταν το παν γι' αυτή, που τον είχε αγαπήσει μέχρι τρέλας, μέχρι καταστροφής. Και η Άννα ταλαντεύεται: νιώθει τον κίνδυνο από τη θύμηση. Πώς να ξεχάσει τις ώρες που πέρασε στην αγκαλιά του; Πώς να γιατρέψει τις πληγές από τη ζήλια και τα ψέματα; Είναι δυνατό να ξαναρχίσουν όλα; Με κίνδυνο να γκρεμιστεί η τωρινή ευτυχία της;

Η αύρα μιας γυναικείας παρουσίας, το φευγαλέο ερωτικό της άγγιγμα, η σκοτεινή ανταύγεια του μυστηρίου της σαγηνεύουν τον Σάσα, νεαρό Ρώσο εμιγκρέ, κι ανοίγουν μια ρωγμή στο παρελθόν και στο μέλλον του. Βλέπει μ' άλλα μάτια την οικογένειά του· δεν δείχνει πια την ίδια στοργή στον αδερφό του· η αγάπη κι ο θαυμασμός για το φίλο του τον Αντρέι κλονίζονται· ο ορίζοντας της σταδιοδρομίας του δεν φαντάζει πια φωτεινός κι απέραντος. Παλεύει με τα συναισθήματά του, σ' έναν παθιασμένο αγώνα γεμάτο αντιφάσεις και υπαρξιακά ερωτήματα. Πυκνή και απέριττη μαζί η νουβέλα της Νίνας...

"Τελικά, θα μιλήσω γι' αυτούς που αγαπούσα", γράφει ο συγγραφέας Αλμπέρ Καμί σε μια σημείωση για το βιβλίο του "Ο πρώτος άνθρωπος". Το σχέδιο αυτού του μυθιστορήματος, που ο συγγραφέας δούλεψε λίγο πριν από το θάνατό του, ήταν φιλόδοξο. Είχε πει μάλιστα κάποτε πως οι συγγραφείς "διατηρούν την ελπίδα να ξαναβρούν τα μυστικά μιας παγκόσμιας τέχνης που, με ταπεινότητα κι ανωτερότητα, θα ανάσταινε επιτέλους τα πρόσωπα στη σάρκα τους και τη διάρκειά τους". Ξεκινώντας, έθεσε τα θεμέλια αυτού που αποτελούσε την αφήγηση της παιδικής ηλικίας του "πρώτου ανθρώπου" του. Αυτή η πρώτη...

Εκείνη είναι χωρισμένη, ωραία μάτια, γοητευτική, κομψή, σεξουαλική. Επαγγελματικά επιτυχημένη, με ερωτικές περιπέτειες. Εκείνος είναι αγχώδης, απένταρος, θρασύς, αλλά πνευματώδης. Δικηγόρος, όλοι τού προλέγουν ένα λαμπρό μέλλον και το περιμένει ανυπόμονα. Είναι ευτυχισμένοι μαζί, όσο μπορεί να είναι ευτυχισμένος ένας έρωτας. Ωστόσο, ανάμεσά τους γλιστράει ύπουλα η υποψία... Εκείνη ανεβαίνει όλα τα σκαλοπάτια της ζήλιας ενάντια σε μια άπιαστη αντίπαλο. Μέχρι που η αλήθεια τη χτυπάει σαν κεραυνός... Αλλά ο φόνος έχει ήδη γίνει. Γιατί και ο έρωτας είναι θνητός...

Στη δεκαετία του '70 ακούγανε Μπομπ Ντύλαν, οδηγούσαν μηχανάκι κι αγαπιόνταν παράφορα: η Άννα, νεαρή Ρωσίδα, γεννημένη στις 5 Μαρτίου 1953, ημέρα θανάτου του Στάλιν, και ο Λουκάς, μαθητευόμενος σκηνοθέτης. Πίστευαν πως δεν θα χώριζαν ποτέ, πως θα ζούσαν μαζί για πάντα. Αλλά η μεγάλη Ιστορία σάρωσε τη δική τους μικρή ιστορία και η βία τούς κατακεραύνωσε. Τότε η Σοβιετική Ένωση δεν είχε ακόμη ξαναγίνει Ρωσία και η Αγία Πετρούπολη λεγόταν ακόμη Λένινγκραντ, πόλη μεγαλόπρεπη και καταραμένη, που αιχμαλώτισε την κοπέλα πίσω από τους χρυσούς της τρούλους. Επί είκοσι ολόκληρ...

"Στο χωριό που γεννήθηκα οι βράχοι έχουν ονόματα. Υπάρχει το Πλοίο, το Κεφάλι της Αρκούδας, η Ενέδρα, ο Τοίχος, καθώς και οι Δίδυμοι, που λέγονται επίσης και Μαστοί του Βρυκόλακα. Υπάρχει κυρίως η Πέτρα των Στρατιωτών. Από εκεί παραμονεύαμε άλλοτε, όταν ο στρατός καταδίωκε τους αντάρτες. Κανένας τόπος δεν είναι τόσο ευλαβικά σεβαστός, τόσο φορτωμένος με θρύλους. Ωστόσο όταν ονειρεύομαι το τοπίο των παιδικών μου χρόνων, ένας άλλος βράχος παρουσιάζεται μπροστά μου. Μοιάζει σαν μεγαλόπρεπος θρόνος, σκαμμένος και κάπως φθαρμένος στο κάθισμα, με ράχη ψηλή και ίσια, που κατεβαίνε...

Όποια ώρα κι αν πήγαινε, ο Τόμας έμενε στο σπίτι της Κλαιρ μια ώρα κι ένα τέταρτο. Ποτέ περισσότερο, σπάνια λιγότερο. Μια μέρα η Κλαιρ έκρυψε όλα τα ρολόγια, για να μην έχει ο Τόμας κανένα μέσο να ξέρει την ώρα, κι έτσι να μείνει περισσότερο. Κι όταν εκείνος χτύπησε την πόρτα, πριν πάει να του ανοίξει, έριξε μια ματιά στο ρολογάκι της, και το έχωσε στην τσάντα της. Η ώρα ήταν οκτώ παρά είκοσι... Του κάκου όμως. Και πάλι ο Τόμας έμεινε μια ώρα κι ένα τέταρτο. Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να της αφιερώσει περισσότερο χρόνο. Τα πρωτεία τα είχε πάντα η γυν...