Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όποια ώρα κι αν πήγαινε, ο Τόμας έμενε στο σπίτι της Κλαιρ μια ώρα κι ένα τέταρτο. Ποτέ περισσότερο, σπάνια λιγότερο. Μια μέρα η Κλαιρ έκρυψε όλα τα ρολόγια, για να μην έχει ο Τόμας κανένα μέσο να ξέρει την ώρα, κι έτσι να μείνει περισσότερο. Κι όταν εκείνος χτύπησε την πόρτα, πριν πάει να του ανοίξει, έριξε μια ματιά στο ρολογάκι της, και το έχωσε στην τσάντα της. Η ώρα ήταν οκτώ παρά είκοσι... Του κάκου όμως. Και πάλι ο Τόμας έμεινε μια ώρα κι ένα τέταρτο. Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε, ή δεν ήθελε, να της αφιερώσει περισσότερο χρόνο. Τα πρωτεία τα είχε πάντα η γυναίκα του. Η γυναίκα του... η βαριά σκιά που έπεφτε πάνω στη σχέση τους, στον έρωτά της με τον Τόμας, και βασάνιζε αδιάκοπα την Κλαιρ. Ώσπου μια μέρα...