Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Arthur Schopenhauer (1788-1860) στο περίφημο έργο του "Αφορισμοί" για την πρακτική σοφία της ζωής, απευθυνόμενος σε ευρύ αναγνωστικό κοινό, εκθέτει την διδασκαλία του για το πως ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την ευτυχία στο μέτρο που επιτρέπει ο αντίξοος χαρακτήρας της ανθρώπινης ζωής. Η ανά χείρας έκδοση παρουσιάζει χωριστά το εκτενές και αυτοτελές πέμπτο κεφάλαιο των "Αφορισμών". Σε τούτο, ο Schopenhauer προσφέρει στον αναγνώστη υπό την μορφή μίας σειράς συμβουλών ένα εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας, το οποίο, χάρη στο διεισδυτικό και κριτικό πνεύμα του συγγραφέα του,...

Ο μεγάλος Σκωτσέζος διαφωτιστής και ιστορικός Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) θεωρείται ως ο "απόλυτος σκεπτικιστής" ή ο κατ’ εξοχήν ηθικός φιλόσοφος. Στα τέσσερα αυτά δοκίμια, που περιλαμβάνονται στο δίτομο έργο-επιτομή της φιλοσοφίας του "Δοκίμια ηθικά, πολιτικά και λογοτεχνικά" (1758), ο Χιουμ αξιολογεί τέσσερις μεγάλες φιλοσοφικές σχολές της αρχαίας Ελλάδας αναζητώντας απαντήσεις στα κεντρικά ερωτήματα που διέπουν το έργο του: Ποια είναι η πραγματική φύση του Καλού και του Κακού; Αρετή και ευτυχία είναι έννοιες σύμφυτες; Ποια είναι η στάση ζωής που μας συμφιλιώνει πληρέστερα...

Τι ’ναι αυτό που το λένε αγάπη; Στο κλασικό τούτο ερώτημα, η Λου Σαλομέ δίνει από το μακρινό 1900 μια απάντηση ιδιόρρυθμης διαλεκτικής. Έρωτας είναι η ολοκληρωτική ένωση δύο υπάρξεων καταδικασμένων να είναι αιωνίως ξένες! Γι’ αυτό και ενέχει πάντοτε ένα τραγικό τίμημα -"αποτελεί στην ουσία του μια τραγωδία". Το πυκνό αυτό δοκίμιο γράφτηκε την εποχή που ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, με τον νεαρό Ρίλκε, είχε μόλις τελειώσει- εξ ορισμού άδοξα. Αποτελεί λοιπόν τη θεωρητικοποίηση μιας προσωπικής ιστορίας ερωτικού πάθους -αλλά και μιαν ελεγεία στον Έρωτα. Στον Έρωτα που, για τη...

Τι ’ναι αυτό που το λένε αγάπη; Στο κλασικό τούτο ερώτημα, η Λου Σαλομέ δίνει από το μακρινό 1900 μια απάντηση ιδιόρρυθμης διαλεκτικής. Έρωτας είναι η ολοκληρωτική ένωση δύο υπάρξεων καταδικασμένων να είναι αιωνίως ξένες! Γι’ αυτό και ενέχει πάντοτε ένα τραγικό τίμημα -"αποτελεί στην ουσία του μια τραγωδία". Το πυκνό αυτό δοκίμιο γράφτηκε την εποχή που ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, με τον νεαρό Ρίλκε, είχε μόλις τελειώσει- εξ ορισμού άδοξα. Αποτελεί λοιπόν τη θεωρητικοποίηση μιας προσωπικής ιστορίας ερωτικού πάθους -αλλά και μιαν ελεγεία στον Έρωτα. Στον Έρωτα που, για τη...

Η Λου Σαλομέ (1861-1937), μέσα απ' τα κείμενά της και την ίδια τη ζωή της, διακήρυξε ότι η γυναίκα πρέπει και μπορεί να διεκδικήσει τη θέση της, την ελευθερία της, το δικό της πεδίο δράσης, όπου θα ενσωματωθούν όλες οι μορφές του έρωτα, ακόμα κι αυτές τις οποίες απέρριπτε στην εποχή της ένας "σεξουαλικός ρατσισμός" που και σήμερα δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς. Η περιεκτική αυτή μονογραφία διατρέχει συστηματικά όλο το φάσμα των σεξουαλικών σχέσεων, τόσο από τη φυσική όσο και από την κοινωνική άποψη. Έχει λοιπόν το χαρακτήρα μιας ολοκληρωμένης όσο και τολμηρής προσέγγισης. Συνι...

Η Λου Σαλομέ (1861-1937), μέσα απ' τα κείμενά της και την ίδια τη ζωή της, διακήρυξε ότι η γυναίκα πρέπει και μπορεί να διεκδικήσει τη θέση της, την ελευθερία της, το δικό της πεδίο δράσης, όπου θα ενσωματωθούν όλες οι μορφές του έρωτα, ακόμα κι αυτές τις οποίες απέρριπτε στην εποχή της ένας "σεξουαλικός ρατσισμός" που και σήμερα δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς. Η περιεκτική αυτή μονογραφία διατρέχει συστηματικά όλο το φάσμα των σεξουαλικών σχέσεων, τόσο από τη φυσική όσο και από την κοινωνική άποψη. Έχει λοιπόν το χαρακτήρα μιας ολοκληρωμένης όσο και τολμηρής προσέγγισης. Συνι...

Η Λου Σαλομέ δημοσίευσε το περιεκτικό αυτό κείμενο το 1917 -ενόσω ακόμη η φροϋδική αυτοψία της σεξουαλικότητας ήταν "κόκκινο πανί" για την αστική ηθική, αλλά και για το επιστημονικό κατεστημένο. Θέματα-ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, ο σαδομαζοχισμός, η ηδονοβλεψία, ο παιδικός ερωτισμός, δίνουν στη μαθήτρια του Φρόυντ την ευκαιρία να προκαλέσει ανοιχτά την εποχή της. Αλλά μήπως αυτή η "σφηκοφωλιά των προκαταλήψεων", την οποίαν αντιμάχεται, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και στη δική μας εποχή;

Η Λου Σαλομέ δημοσίευσε το περιεκτικό αυτό κείμενο το 1917 -ενόσω ακόμη η φροϋδική αυτοψία της σεξουαλικότητας ήταν "κόκκινο πανί" για την αστική ηθική, αλλά και για το επιστημονικό κατεστημένο. Θέματα-ταμπού όπως η ομοφυλοφιλία, η αιμομιξία, ο σαδομαζοχισμός, η ηδονοβλεψία, ο παιδικός ερωτισμός, δίνουν στη μαθήτρια του Φρόυντ την ευκαιρία να προκαλέσει ανοιχτά την εποχή της. Αλλά μήπως αυτή η "σφηκοφωλιά των προκαταλήψεων", την οποίαν αντιμάχεται, δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και στη δική μας εποχή;

Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα της "πολυσχιδούς" έκφρασης του ποιητή από τη Λισαβόνα. Στο έργο εκτίθενται οι αναμνήσεις από τις συναντήσεις ενός κύκλου λογοτεχνών, όπου δεσπόζει η μορφή του "δασκάλου" Αλμπέρτο Καέιρο. Γύρω του περιστρέφονται σαν δορυφόροι ο "συγγραφέας" του κειμένου Άλβαρο ντε Κάμπος, ο Ρικάρντο Ρέις, ο Αντόνιο Μόρα αλλά και... ο ίδιος ο Φερνάντο Πεσσόα. Οι τέσσερις "μαθητές" θεωρούν πως η γνωριμία τους με τον Καέιρο υπήρξε η απαρχή της δημιουργικής τους εκτόξευσης. Ο "ντε Κάμπος" σκιαγραφεί το πορτρέτο του "Δασκάλου" του χω...

Αποθησαύρισμα της σοφίας μεγάλων δασκάλων του Ζεν, ο τόμος αυτός συγκεντρώνει ιστορίες γραμμένες κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων της μεγάλης αυτής σχολής του βουδισμού. Δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα του Ζεν στη διαχρονία του, μέσα από κείμενα που στον Δυτικό αναγνώστη θυμίζουν έντονα πότε την αλληγορικότητα της παραβολής και πότε την παραδοξολογία του αινίγματος. Η πεποίθηση ότι η φύση του Βούδα είναι προσιτή στον καθένα, ο σημαίνων ρόλος του διαλογισμού (ο οποίος στοχεύει στην υπέρβαση της σκέψης καθαυτής), η ιδιαίτερη αξία που αποδίδεται στη σχέση δασκάλου – μαθ...

Ανάμεσα στις είκοσι πέντε και πλέον χιλιάδες σελίδες που βρέθηκαν καταχωνιασμένες στο περίφημο πλέον μπαούλο του Πεσσόα, ήταν κι αυτές που αναφέρονταν στα αξιοθέατα της Λισαβόνας. Ο Πεσσόα είχε σχεδιάσει ένα σύνολο τουριστικών οδηγών για ολόκληρη την Πορτογαλία, με τίτλο "Όλα για την Πορτογαλία", αλλά τελικά δημιούργησε μόνο έναν για την πόλη του, τον οποίο και έγραψε στα αγγλικά, το 1925. Ο τουριστικός αυτός οδηγός ανακαλύφθηκε ανάμεσα στα χαρτιά του το 1980 και είδε το φως της δημοσιότητας στη Λισαβόνα μόλις το 1992. Είναι ένας χρήσιμος οδηγός ακόμα και για τον σημεριν...

Από φρικτής ανομίας σχολείον εξεπηδήσαμεν όλοι, μολυσμένοι όλοι, άλλος πολύ, άλλος ολίγον με της φιλαρχίας και της πλεονεξίας την παράνομον βαφήν. Ελευθερωθέντες από Τούρκους, εζήσαμεν έως της παρούσης ώρας ως Τούρκοι, ή μάλλον υπερέβημεν και αυτούς τους Τούρκους... Η παρούσα μας κατάστασις είναι τοιαύτη, ώστε και άγγελος εξ ουρανού αν καταβή να μας βασιλεύση, κινδυνεύομεν να τον μεταμορφώσωμεν εις διάβολον... Η αδικία λαμβάνει μορφήν και πρόσωπον αναίσχυντου προδοσίας... Αδαμάντιος Κοραής

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μοιραστώ με εκείνους που ενδιαφέρονται για τον Τολστόι αυτό που ένιωσα περνώντας μια ζωή δίπλα του. Έχω τη δική μου άποψη για τις σχέσεις του πατέρα μου με τη μητέρα μου και για τη σχέση τους με μας τα παιδιά. Σε ό,τι με αφορά, δεν έχω τίποτα να κρύψω από τους φίλους του. Θέλω όλοι τους να μπορούν να κρίνουν, θέλω να τους παρουσιάσω μερικές πλευρές από τη ζωή του πατέρα μου κάτω από ένα νέο φως. Θα τους τα εξομολογηθώ όλα και θα τους δείξω απόλυτη εμπιστοσύνη, και, αν δεν αναφέρω τα πάντα για το δράμα των γονιών μου, είναι γιατί πολλοί άνθρωποι συμμετεί...

Έλληνας ως το κόκκαλο, ελληνολάτρης μέχρι παραληρήματος, ήθελε να μεταβάλλει όλους τους «Ρωμιούς» εις Έλληνας... Ήρωάς του είναι ο Αλέξανδρος, ο ημίθεος αρχηγός ενός επιθετικού πολιτισμού. Ο Περικλής Γιαννόπουλος είναι μεγαλοϊδεάτης, όχι μόνον απελευθερωτικής, αλλά και κατακτητικής μορφής. Ωστόσο, πίσω απ' αυτό το ύφος υπάρχει μια ψυχή σε βρασμό, που έχει οραματισθεί μεγάλα και μαστιγώνει τα μικρά: Ένας Έλληνας μεγαλοϊδεάτης, που δεν ανέχεται τη μικρολογία και την αναμελιά της παρακμής. Σπύρος Μελάς

Επίκαιρο όσο ποτέ το βιβλίο του Μαξ Νορντάου για το ψέμα του γάμου, εξακολουθεί να μεταφράζεται σε όλο τον κόσμο, καθώς υμνεί με πάθος την αμοιβαιότητα στον έρωτα. Κατά το συγγραφέα, μόνο όσοι ακούνε τη φωνή της φύσης, με μια εκατέρωθεν βαθιά έλξη, μπορούν να δώσουν στο γάμο το βαθύτερό του νόημα, που είναι η διαιώνιση και βελτίωση του είδους.

Το "Ράγισμα" (1936) είναι ο τελευταίος αποχαιρετισμός του Σκοτ Φιτζέραλντ. Ο προσωπικός επικήδειος, ή μάλλον η προσωπική νεκροψία ενός από τους λαμπρότερους, και ταυτόχρονα τραγικότερους, εκπροσώπους της "χαμένης γενιάς" του Μεσοπολέμου. Είναι η εξομολόγηση ενός ανθρώπου ο οποίος τελειώνει με τη ζωή, ενός ανθρώπου ο οποίος απέκτησε ό,τι έχει να προσφέρει ο κόσμος (πλούτη, δόξα, ηδονές) και τα έχασε όλα. Ο αποχαιρετισμός ενός ανθρώπου, μιας εποχής, ενός κόσμου... Ο Σκοτ Φιτζέραλντ πέθανε στα σαράντα τέσσερά του, ενώ άρχιζε το ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Lanza del Vasto γεννήθηκε το 1901 στη Σικελία. Τελειώνοντας τις σπουδές του, έκανε τη διδακτορική του διατριβή στη φιλοσοφία. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική και την ποίηση. Για να εμβαθύνει τις εμπειρίες του, αποφάσισε να πάει στην Ινδία. Ξεκίνησε το ταξίδι του το 1936. Η αφήγηση της παραμονής του στο Βάρντχα, μια μικρή πόλη όπου βρισκόταν η σχολή του Μαχάτμα Γκάντι, αποτελεί τον κεντρικό άξονα του έργου του Προσκύνημα στις πηγές και μας προσφέρει μια από τις πιο σημαντικές μαρτυρίες για τον απελευθερωτή της Ινδίας και για τις ιδέες που αποτελούν τον...

Για πρώτη φορά στα ελληνικά, η συνέχεια της ιστορίας του Αιμίλιου, όπως την εμπνεύστηκε -αλλά δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει- ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Πιστοί στις αρχές τους, ήρωας και συγγραφέας πρεσβεύουν πως ο συζυγικός δεσμός δεν πρέπει να στηρίζεται στις συμβατικότητες της κοινωνίας, αλλά στην ελεύθερη επιλογή που υπαγορεύεται μονάχα από τον έρωτα.

Υπάρχουν μεγάλοι; Ο σπουδαίος Ελβετός ιστορικός και ιστορικός τέχνης Γιάκομπ Μπούρκχαρτ εξετάζει εδώ τις μεγάλες προσωπικότητες και το "αποτύπωμά τους" στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Κατά τον Μπούρκχαρτ, "μέγας" είναι εκείνος χωρίς τον οποίο ο κόσμος θα φάνταζε ελλειμματικός. Οι "μεγάλοι της Ιστορίας" (πολιτικοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες...) είναι τα "αναγκαία νήματα στο πλέγμα των αιτίων και των αιτιατών".

Σύγχρονος του Φρόυντ, με τον οποίο είχε επί μακρόν γόνιμο επιστημονικό διάλογο, βαθιά επηρεασμένος από τον Νίτσε, ο Γκέοργκ Γκρόντεκ στο έργο του αυτό, που εκδόθηκε το 1903, ξαφνιάζει τον σημερινό αναγνώστη με την οξεία, ακόμα και σήμερα επίκαιρη κοινωνική του κριτική. Με ύφος εντελώς προσωπικό -καταγγελτικό, οραματιστικό αλλά και ποιητικό ταυτόχρονα- καταδικάζει έναν θνήσκοντα κόσμο, "τον κόσμο του άνδρα". Η ελπίδα βρίσκεται στην γυναίκα, ως την πηγή της ζωής, καθώς και στην δημιουργική ικανότητα του παιδιού, εφόσον όμως δεν συντριβούν από μια κοινωνία που, με τους κατα...