Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για πρώτη φορά στα ελληνικά, η συνέχεια της ιστορίας του Αιμίλιου, όπως την εμπνεύστηκε -αλλά δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει- ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ. Πιστοί στις αρχές τους, ήρωας και συγγραφέας πρεσβεύουν πως ο συζυγικός δεσμός δεν πρέπει να στηρίζεται στις συμβατικότητες της κοινωνίας, αλλά στην ελεύθερη επιλογή που υπαγορεύεται μονάχα από τον έρωτα.

Το εγχείρημα ενός ανθρώπου χωρίς ψευδαισθήσεις, να πιστέψει απ' την αρχή στην Ιστορία, στο μέλλον, στην ανθρώπινη ουσία, στη ζωή...

Η επιλογή αυτή από τα "Ημερολόγια" και άλλα κείμενα του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα συνοψίζει τους κύριους άξονες που διαπερνούν το λογοτεχνικό του έργο: την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά απέναντι στις τυφλές δυνάμεις του Κράτους και της κοινωνίας, τις στρεβλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων - μ' άλλα λόγια, όλα όσα καθιστούν τον Κάφκα (1883-1924) ένα συγγραφέα δραματικά επίκαιρο.

Η επιλογή αυτή από τα "Ημερολόγια" και άλλα κείμενα του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα συνοψίζει τους κύριους άξονες που διαπερνούν το λογοτεχνικό του έργο: την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά απέναντι στις τυφλές δυνάμεις του Κράτους και της κοινωνίας, τις στρεβλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων - μ' άλλα λόγια, όλα όσα καθιστούν τον Κάφκα (1883-1924) ένα συγγραφέα δραματικά επίκαιρο.

Η επιλογή αυτή από τα "Ημερολόγια" και άλλα κείμενα του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα συνοψίζει τους κύριους άξονες που διαπερνούν το λογοτεχνικό του έργο: την υπαρξιακή αγωνία, τη μοναξιά απέναντι στις τυφλές δυνάμεις του Κράτους και της κοινωνίας, τις στρεβλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων - μ' άλλα λόγια, όλα όσα καθιστούν τον Κάφκα (1883-1924) ένα συγγραφέα δραματικά επίκαιρο.

Οι "Αφορισμοί" εκδόθηκαν το 1904, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα, και αποτυπώνουν ανάγλυφα τη σκέψη, το πνεύμα και την αντίληψη ζωής του Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900). Λεκτικά πυροτεχνήματα για τη ζωή και την τέχνη, τις γυναίκες και τον έρωτα, την ηθική και την αμαρτία, την ηδονή και τον πόνο, ανατρεπτικές παραδοξολογίες που αποδομούν όλα τα κατά συνθήκη ψεύδη, οι αφορισμοί του "καταραμένου" από την κοινωνία της εποχής του Ιρλανδού δεν έχουν χάσει τίποτε από τον προκλητικό και ενίοτε σκανδαλώδη χαρακτήρα τους.

"Πολλές φορές με κυριεύει απορία για το ότι τόσο πολλοί γάμοι είναι απλώς οριακά επιτυχημένοι, ενώ τόσο λίγοι αποδεινκύονται σαφώς επιτυχημένοι. Δεν καταλαβαίνω βάσει ποίας αρχής οι άνθρωποι κάνουν την επιλογή τους. Ο "έρωτας" είναι κάπως υπερβολική έκφραση για μια τέτοια χλιαρή προτίμηση. Αρκεί να κοιτάξεις τα πρόσωπα αυτών των ζευγαριών για να καταλάβεις ότι δεν ερωτεύτηκαν ποτέ, ούτε μισήθηκαν, ούτε αισθάνθηκαν κάποιο άλλο μεγάλο πάθος. Η αλήθεια είναι πως απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο απ' όσους προτίθενται να περάσουν μαζί όλη τους τη ζωή χωρίς να πεθάνουν από ανί...

8 Ιουνίου 1880. Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι πραγματοποιεί την τελευταία δημόσια εμφάνισή του εκφωνώντας τον περίφημο λόγο του για τον Πούσκιν. Με τη διορατική ματιά του, δεν ρίχνει απλώς φως στο έργο του σπουδαίου Ρώσου ποιητή, αλλά παράλληλα δίνει απάντηση στα ερωτήματα που απασχολούν τη ρωσική -και όχι μόνο- κοινωνία: ο κοινωνικός ρόλος του συγγραφέα, οι σχέσεις με την Ευρώπη, ο δρόμος για μια πανανθρώπινη ενότητα. Η εμπνευσμένη αυτή ομιλία, που συντάραξε το ακροατήριο κι έμεινε στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας, αποτελεί και την πνευματική διαθήκη του μεγάλου κλασικού συγ...

Από το πρώτο κιόλας γράμμα του Θορώ στον Χάρρισον Μπλέικ, ανοίγεται ένα ευρύ πεδίο εξερεύνησης των ονείρων, των σκέψεων, των εσωτερικών προβληματισμών και των διερωτήσεων που αφορούν στην ανώτερη ζωή, την ηχώ της οποίας αφουγκράζονται και οι δύο. Ο αναγνώστης παρατηρεί τη φιλοσοφική διάσταση των λόγων του Θορώ, που εφάπτεται με τις υπαρξιακές του ενατενίσεις για τα πράγματα, όπως αυτές αποκαλύπτονται μέσα από τις επιστολές του. Αντιλαμβάνεται κανείς μιαν ακόμη διάσταση: αυτή της σχέσης επικοινωνίας που μπορεί να δημιουργηθεί μεταξύ δύο αγνώστων. Ο αναγνώστης θα βρει σε αυτέ...

Ο Σαρτρ θα πει ότι ο Κίρκεγκωρ "υπήρξε ένα όργανο της σκέψης μας". Αυτός ο "ιππότης της υποκειμενικότητας" εισήλθε στον πολιτισμό ως εξέχον μέλος της ανθρώπινης φυλής και ως ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές του ανθρώπινου δράματος... Το κείμενο που προσφέρεται με τον παρόντα τόμο στον Έλληνα αναγνώστη διακατέχεται από το αίσθημα της απελπισίας και της αγωνίας, μέσα από το οποίο καταγγέλλεται, εκτός των άλλων, η ματαιοδοξία, η ασυνειδησία και η αναλγησία.

«Στην πράξη η πολυγαμία κυριαρχεί παντού, το θέμα είναι μόνο πώς οργανώνεται. Πού να βρει κανείς αληθινούς μονογαμικούς; Όλοι, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, και οι περισσότεροι από μας σχεδόν πάντα, ζούνε σε πολυγαμία. Κάθε άντρας χρειάζεται περισσότερες από μία γυναίκες. Κι όσο για τις γυναίκες, ο ρόλος τους είναι αυτός ενός υποδεέστερου όντος· αν περιοριστιτούν σ' αυτόν, θα δούμε να εξαφανίζεται από προσώπου γης η δεσποσύνη, το τερατώδες αυτό κατασκεύασμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της γερμανοχριστιανικής βλακείας, με τις γελοίες αξιώσεις της για σεβασμό και εκτίμησ...

«Στην πράξη η πολυγαμία κυριαρχεί παντού, το θέμα είναι μόνο πώς οργανώνεται. Πού να βρει κανείς αληθινούς μονογαμικούς; Όλοι, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, και οι περισσότεροι από μας σχεδόν πάντα, ζούνε σε πολυγαμία. Κάθε άντρας χρειάζεται περισσότερες από μία γυναίκες. Κι όσο για τις γυναίκες, ο ρόλος τους είναι αυτός ενός υποδεέστερου όντος· αν περιοριστιτούν σ' αυτόν, θα δούμε να εξαφανίζεται από προσώπου γης η δεσποσύνη, το τερατώδες αυτό κατασκεύασμα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της γερμανοχριστιανικής βλακείας, με τις γελοίες αξιώσεις της για σεβασμό και εκτίμησ...

Ο Arthur Schopenhauer (1788-1860) στο περίφημο έργο του "Αφορισμοί" για την πρακτική σοφία της ζωής, απευθυνόμενος σε ευρύ αναγνωστικό κοινό, εκθέτει την διδασκαλία του για το πως ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την ευτυχία στο μέτρο που επιτρέπει ο αντίξοος χαρακτήρας της ανθρώπινης ζωής. Η ανά χείρας έκδοση παρουσιάζει χωριστά το εκτενές και αυτοτελές πέμπτο κεφάλαιο των "Αφορισμών". Σε τούτο, ο Schopenhauer προσφέρει στον αναγνώστη υπό την μορφή μίας σειράς συμβουλών ένα εγχειρίδιο πρακτικής σοφίας, το οποίο, χάρη στο διεισδυτικό και κριτικό πνεύμα του συγγραφέα του,...

Ο στωικός Επίκτητος (50-130 μ.Χ.) είναι απευθείας απόγονος του Σωκράτη, προπάτορας βασικών αρχών της ψυχοθεραπείας και "προμηθευτής" ιδεών του μοναστικού χριστιανισμού. Το "Εγχειρίδιό" του διδάσκει τη φιλοσοφία ως τρόπο καθημερινής επιβίωσης και την αρετή ως πρακτικό μέσο ευτυχίας. Είναι η διδαχή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε δούλος αλλά παρέμεινε ελεύθερος, στερήθηκε τα πάντα αλλά παρέμεινε ευτυχής. Δεν κηρύσσει την επανάσταση. Η ίδια η ζωή του είναι επαναστατική: αναποδογυρίζει, καταφρονετικά, όλο το σύστημα αξιών και κινήτρων μας, περιγελά ό,τι μας είναι πιο αγαπητό, ή πιο...

Με ποιο δικαίωμα η θρησκεία, ο νόμος, η ιατρική επιλέγουν πριν από μένα για μένα πότε και πώς επιτρέπεται να πεθάνω; Με ποιο δικαίωμα οι εξουσίες που θέλουν να οριοθετούν τη ζωή μας μας αφαιρούν και την ελευθερία επιλογής στο θάνατό μας; Ένας γνωστός δημοσιογράφος, ενώπιος ενωπίω με το θάνατό του. Μια ανυπόκριτη εξομολόγηση ζωής υπό το φάσμα της ανυπαρξίας. Και, παράλληλα, ένα πρωτότυπο μανιφέστο που υπερασπίζεται το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στο θάνατο, καταρρίπτοντας κι ερμηνεύοντας όλα τα ταμπού -θρησκευτικά, ιατρικά, κοινωνικά- τα οποία περιβάλλουν ακόμη το ζή...

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης σφράγισε όσο λίγοι την ιστορία με τη δράση του. Στην έκδοση αυτή ανθολογείται μια σειρά από αφοριστικές φράσεις του, επί διαφόρων θεμάτων, εστιάζοντας κυρίως στη πολιτική του φιλοσοφία - η οποία, όπως προκύπτει μέσα απ' τις δημόσιες ρήσεις αλλά και τις πιο εξομολογητικές σκέψεις του, είναι ένα κράμα μακιαβελισμού και επαναστατικού πνεύματος... Την έκδοση συμπληρώνουν ένας εκτενής -και περισσότερο πολιτικός παρά ιστορικός- πρόλογος του Αλέξανδρου Βέλιου ("Η κρυφή γοητεία του βοναπαρτισμού"), αλλά και, εν είδει επιμέτρου, ένα κείμενο για τον Ναπολέοντ...

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης σφράγισε όσο λίγοι την ιστορία με τη δράση του. Στην έκδοση αυτή ανθολογείται μια σειρά από αφοριστικές φράσεις του, επί διαφόρων θεμάτων, εστιάζοντας κυρίως στη πολιτική του φιλοσοφία - η οποία, όπως προκύπτει μέσα απ' τις δημόσιες ρήσεις αλλά και τις πιο εξομολογητικές σκέψεις του, είναι ένα κράμα μακιαβελισμού και επαναστατικού πνεύματος... Την έκδοση συμπληρώνουν ένας εκτενής -και περισσότερο πολιτικός παρά ιστορικός- πρόλογος του Αλέξανδρου Βέλιου ("Η κρυφή γοητεία του βοναπαρτισμού"), αλλά και, εν είδει επιμέτρου, ένα κείμενο για τον Ναπολέοντ...