Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ενενήντα χρόνια μετά το θάνατο του Παύλου Μελά, ο τόπος μας δείχνει να στερείται του ζωοποιού ήθους που λειτουργούσε ως αυτονόητος άξονας αναφοράς. Μέχρι, πρότινος (μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες) το ήθος και η πράξη του Παληκαριού αναγνωρίζονταν και σε άλλους χαρισματικούς του λαού μας. Σήμερα ίσως μοιάζει ρομαντικό να περιμένει κανείς τέτοιες δοξαστικές αποκοτιές. Γι' αυτό, πέραν του χρέους να μνημονεύσομε έναν μεγάλο άνδρα της νεώτερης ιστορίας μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε με τι ψωμί τράφηκε ο κόσμος αυτού του τόπου, να ξανασυλλαβίσουμε την αλφαβήτα της κοινής μας συνε...

ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΑ 1 Πλήθος θαλάσσης· θάλασσα πλημμύρισε τον ουρανό με κέντημα χρυσό. Γλωσσολαλιά· ρινισμένα τα κουδούνια, καθένα στο δικό του πλάγιο ήχο. Νομίσματα θαμμένα βασιλέων που γνώρισαν τον αίνο σκιαμαχούν με τα βελάσματα του χόρτου. Πέτρα ήμερη κατέχει τους γηλόφους και κατέρχεται προς το αγίασμα τ' Αγίου Θερίσου. Μα του πελάου ο κάμπος -άγνωστο διατί- χοχλά θανάτου θειάφι κι αγρία διαρπαγή. [...] (απόσπασμα από το ποίημα "Αιγιαλούσα")

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ Μες στην αμαρτωλή της φορεσιά με απομιμήσεις δέντρων και πουλιών κοιμάται πλάι στη δύναμη του ονόματός της. Με την άμμο του ύπνου στα μαλλιά της γαληνεύει τα όνειρα και τα σώματα των πρωινών αγαλμάτων. Φίδια της μαλακώνουνε τα στήθια. Τι έχει να χάσει αυτή που τόσο λίγο νοιάζεται για του θανάτου την ιτιά και τα χλωρά σπαθιά; σε λίγο θα γεμίσει στάχτη το δοχείο. Και του προσώπου της η φλόγα, κάποτε ιερή, θα πλύνει με βαμπάκι την πληγή της. Η άκρη του ματιού της γίνεται αλμυρή. Το φόρεμά της λιώνει...

Η κριτική συγκομιδή είναι πλούσια, ανάλογη με τις κριτικές. Οι απόψεις πολύμορφες, συχνά διατυπωμένες ως δοκιμές. Δεν υπάρχει δηλαδή ομοφωνία αλλά αξιοσημείωτη καταγραφή γνωμών. Δεν είναι το δύσβατο της ποίησης του Φωστιέρη αλλά η έκπληξη μπροστά στο νεοφανές, η αδυναμία -ανάλογη με την αμφισβήτηση του ιδίου- μπροστά στη σύλληψη του κεντρικού μηνύματός του, εκφρασμένου από συλλογή σε συλλογή ετερότροπα και με συστηματικές προσθήκες φερτής ύλης, απόδειξη της ανάπτυξης ενός συστήματος εν εξελίξει, του οποίου τα σπέρματα έχουν αναφανεί ήδη από Το Μεγάλο Ταξίδι, τη νεανική και...

"Ο άνθρωπος εκτυπώνει απάνω στην ψυχή του τα διαπιστευτήρια του ατομικού του πολιτισμού. Αν το γενικεύσουμε, τότε όλοι μαζί συγκροτούμε και εκπέμπουμε προς κάθε κατεύθυνση την πολιτισμική μας περιουσία, και σε τούτο η ευθύνη μας είναι μεγαλύτερη, γιατί επιμεριζόμαστε την πατρίδα μας [...] Μας δόθηκε η χάρις να ανήκουμε σε όλον τον κόσμο και σε όλη την κλίμακα της ευαισθησίας, γιατί η ποίηση δεν είναι άλλο από αυτό. Κι αν ακόμα εμφανίζει στοιχεία εθνικής εντοπιότητας, δεν παύει να μετριέται κατά το ήθος και την ποιότητά της, από την οποία απορρέει η ουσιαστική της οικουμενικ...

[...] Ο πολύπλευρος χαρακτήρας του θέματος που επιλέχθηκε γι' αυτό το συνέδριο και ποικιλία των προοπτικών από τις οποίες θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αποτελούν και την απόδειξη της ζωτικότητας του και ελπίζουμε πως οι συζητήσεις γι' αυτά τα προβλήματα θα συνεχιστούν. Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί ένας χώρος για μια τέτοια ανταλλαγή ιδεών πιο κατάλληλος από το Κέντρο Λογοτεχνών και Μεταφραστών της Ρόδου. Η ζωντανή παρουσία της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου στον σύγχρονο κόσμο θα αποτελέσει αναμφιβόλως μέρος του εν εξελίξει προγράμμ...

ΟΠΩΡΑ Αυτά που κάποτε ήταν στήθη καμαρωτά σαν κόκορας, τώρα τα δέρνει μιας ατελείωτης θλίψης Γαλαξίας. Στήθη που δεν στοχάζονται πια τώρα το μάρμαρο και τη φωτιά. Ωσάν θεάς, που έχασε την πίστη της στο πορφυρό σκοτάδι τ' ουρανού. Ελάτε, νάρκη και όνειρα, στους πεζοδρόμους του Άδη τον ύπνο μου στιχοθετήστε, να μη θωρώ το Κλέος της Ήρας να πιπιλίζει των αιθέρων τ' άστρα· η ευκολία με την οποία γερνούν, τα χείλη γέμει αυλού με σκότος. Ο Χαραλαμπίδης μας έχει συνηθίσει στη συχνή καταβύθισή του στον μύθο, από όπου ανασύρει τα κατάλληλα νήματ...

Με την ποιητική του σύνθεση "Ίμερος", η οποία προστίθεται στις άλλες δέκα που εξέδωσε ως τώρα, ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης εμβαθύνει στην έννοια του Έρωτος, ιδωμένου από ποικίλες οπτικές γωνίες. Ο ποιητής επιχειρεί να ανασυνθέσει με συνεπτυγμένο τρόπο και σε γλώσσα πολυφωνική με αρχαιοελληνικές απηχήσεις το κάλλος στη βαθύτερη σημασία του. "Η γραφίδα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη συνεχίζει αγόγγυστα στα ποιήματα της νέας συλλογής του την περιγραφή της ανείπωτης ομορφιάς, τη σκιαγράφηση του εγώ μέσω του εμείς, την ιδιαίτατη ανασύνθεση της συναισθηματικής νοημοσύνης. Το βιβλίο "Ίμε...

ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ Παιδί την ξάπλωσε στην άμμο, βοήθησε κι ο τεχνουργός πατέρας του. Τα φύκινα ξηραίνονται μαλλιά της· στο ουραίο τη λάμψη έχουν ωχρή τα βοτσαλάκια. Στα χείλη της ωστόσο ακόμα μένει το κρεμεζί φρέσκου ψαριού· στον κόρφο κεραμιδίζει αδούλωτη μια ρώγα. Δεν ξέρουμε· κοιμάται αυτή και λιάζεται; Σαν χαλαρή με φαίνεται· τα μάτια της στερεωμένα μαύρο πετραδάκι ξανοίγουν σε πανάρχαιους ουρανούς. Σαν μάγισσα με φαίνεται· η ανάσα της λιχνίζει την ασάλευτη σιωπή, τη θάλασσ' αγκιστρώνε, βαλσαμώνει αγράμματα, ακοινώνητα πουλιά. Θα φύγω· θα ξανάρθω α...

"Το μάθημα που λαβαίνεις από τις υποχρεώσεις σου ως ανθολόγου είναι αυτό: η Λευκωσία, μαζί με όλες τις διακλαδώσεις των γενετικών της στοιχείων, δεν αρκεί να ιδωθεί μονάχα οπτικά· επιβάλλεται να νοηθεί και απτικά. Να τη νιώσεις δηλαδή με την αφή, να την αγγίσεις και να την ανασάνεις σαν ρεύμα της ζωής και σαν «γνώση που δεκαπλασιάζει τη θλίψη». Αυτό σημαίνει ότι επωμίζεσαι τη συνείδηση του μεγάλου πόνου, όπως εκείνος εκτυπώνεται στις σελίδες της περιπετειώδους ιστορίας της." (Κυριάκος Χαραλαμπίδης) Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης συνθέτει το ψυχογράφημα της τελευταίας μοιρασμέν...

"Το μάθημα που λαβαίνεις από τις υποχρεώσεις σου ως ανθολόγου είναι αυτό: η Λευκωσία, μαζί με όλες τις διακλαδώσεις των γενετικών της στοιχείων, δεν αρκεί να ιδωθεί μονάχα οπτικά· επιβάλλεται να νοηθεί και απτικά. Να τη νιώσεις δηλαδή με την αφή, να την αγγίσεις και να την ανασάνεις σαν ρεύμα της ζωής και σαν «γνώση που δεκαπλασιάζει τη θλίψη». Αυτό σημαίνει ότι επωμίζεσαι τη συνείδηση του μεγάλου πόνου, όπως εκείνος εκτυπώνεται στις σελίδες της περιπετειώδους ιστορίας της." (Κυριάκος Χαραλαμπίδης) Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης συνθέτει το ψυχογράφημα της τελευταίας μοιρασμέν...

"Το μάθημα που λαβαίνεις από τις υποχρεώσεις σου ως ανθολόγου είναι αυτό: η Λευκωσία, μαζί με όλες τις διακλαδώσεις των γενετικών της στοιχείων, δεν αρκεί να ιδωθεί μονάχα οπτικά· επιβάλλεται να νοηθεί και απτικά. Να τη νιώσεις δηλαδή με την αφή, να την αγγίσεις και να την ανασάνεις σαν ρεύμα της ζωής και σαν «γνώση που δεκαπλασιάζει τη θλίψη». Αυτό σημαίνει ότι επωμίζεσαι τη συνείδηση του μεγάλου πόνου, όπως εκείνος εκτυπώνεται στις σελίδες της περιπετειώδους ιστορίας της." (Κυριάκος Χαραλαμπίδης) Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης συνθέτει το ψυχογράφημα της τελευταίας μοιρασμέν...

"Το μάθημα που λαβαίνεις από τις υποχρεώσεις σου ως ανθολόγου είναι αυτό: η Λευκωσία, μαζί με όλες τις διακλαδώσεις των γενετικών της στοιχείων, δεν αρκεί να ιδωθεί μονάχα οπτικά· επιβάλλεται να νοηθεί και απτικά. Να τη νιώσεις δηλαδή με την αφή, να την αγγίσεις και να την ανασάνεις σαν ρεύμα της ζωής και σαν «γνώση που δεκαπλασιάζει τη θλίψη». Αυτό σημαίνει ότι επωμίζεσαι τη συνείδηση του μεγάλου πόνου, όπως εκείνος εκτυπώνεται στις σελίδες της περιπετειώδους ιστορίας της." (Κυριάκος Χαραλαμπίδης) Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης συνθέτει το ψυχογράφημα της τελευταίας μοιρασμέν...

Ο μεγάλος ποιητής εκ Κύπρου συγκεντρώνει σε δύο τόμους μια επιλογή από τα σημαντικότερα δοκιμιακά του κείμενα για την ποίηση, τη λογοτεχνία και το έργο του. "Τον πρώτο λόγο, ακόμα κι αν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένα ιστορικά δρώμενα, θα πρέπει να τον έχει το αισθητικό πεδίο -η ρυθμική έκφραση πραγμάτων και εννοιών στο πλαίσιο των ανθρωπίνων καταστάσεων". Αυτά σημειώνει ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης προλογίζοντας τη δίτομη συλλογή δοκιμίων, συνεντεύξεων, μελετών και άρθρων του, που καλύπτουν περίπου τέσσερις δεκαετίες. Τα κείμενα -παλαιά και νέα- μένουν κάθε φορά ως ενδείκτες συ...