Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γεγονότα μιας Ιστορίας δύο αιώνων: Τα περισσότερα δεν τα γνωρίζουμε, ορισμένα τα μάθαμε σε περίληψη. Στα σχολεία μας δεν ακούσαμε σχεδόν τίποτε για πτωχεύσεις και κρίσεις πέρα απ' όσα έλεγαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Οι περισσότεροι από τους πολέμους ήταν ένδοξοι - ακόμη και αν τους χάσαμε. Οι άλλοι ήταν άδικοι και άνισοι εις βάρος μας - γι' αυτό τους χάσαμε. Τον πρώτο από τους εμφυλίους τον ξεχάσαμε μέσα στον ενθουσιασμό για τα κατορθώματα των ηρώων του 1821. Τον δεύτερο τον στριμώξαμε σε ένα και μόνο γεγονός, την δολοφονία του Καποδίστρια. Ελάχιστα μάθαμε για τους α...

"Το βιβλίο αυτό είναι ένα δοκίμιο, με όλες τις σημασίες της λέξης: δοκίμιο - δοκιμή, δοκίμιο - ερμηνεία, δοκίμιο - αίρεση. Περιγράφει επτά μορφές του κράτους, όσες μπόρεσα να διακρίνω στην μεγάλη διάρκεια της Ιστορίας. Είναι οι μορφές με τις οποίες μπορούμε σήμερα πλέον να σκεφτούμε το κράτος: οργανισμός που ασκεί εξουσία σε μια εδαφική επικράτεια, ενεργό υποκείμενο της ιστορίας και του βίου μιας κοινωνίας, σύστημα σχέσεων μέσα στην κοινωνία αυτή, πεδίο πολέμου, εσωτερικού και εξωτερικού, επίκεντρο του πλέγματος εξουσίας που εκάστοτε κυβερνά, μήλον έριδος ανάμεσα στους μετό...

Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του· ελέγχει την αναμεταξύ τους βία· τέμνει, δικάζει και τιμωρεί· εκπαιδεύει τους νέους και τις νέες, τους μαθαίνει τον νόμο, την τάξη, την υποταγή, τον πατριωτισμό. Και εκείνοι, με την σειρά τους, απορρίπτουν αυτό το κράτος υποκύπτοντας, το στελεχώνουν για να το χρησιμοποιούν εναντίον αλλήλων, το περιβάλλουν με τα εθνικά σύμβο...

Γεγονότα μιας Ιστορίας δύο αιώνων, βιώματα τραυματικά που απωθήσαμε βαθιά μέσα μας· ξεχασμένες χρεοκοπίες με τη σφραγίδα της αμάθειας και της δημαγωγίας· κρίσεις που μας υποδούλωσαν στην ένδεια, στις πλάνες και στο ψεύδος· πόλεμοι πολύνεκροι· εμφύλιοι αδελφοκτόνοι και απωθημένοι· γεγονότα που τα απωθήσαμε στη λήθη για να γλιτώσουμε από τη φρίκη και τις τύψεις - ενώ η μόνη κάθαρση θα ήταν η μνήμη και η επίγνωσή τους. Ας ανοίξουμε τα μάτια και την ψυχή μας στην Ιστορία, που εξορίζει τη λήθη και φέρνει την Α-λήθεια. Από τα αίτια της κρίσης, το βιβλίο αναζητεί τα βαθύτερα: αυτά...

Ο τίτλος "Ιστορία του ελληνικού κράτους" είναι μια βραχυλογία, μια απλούστευση. Το κράτος είναι ένα πρίσμα, ένας φακός, ένα κέντρο εστίασης, ένας τρόπος να φέρνουμε μέσα στο οπτικό μας πεδίο την κοινωνία που παρατηρούμε. Αμέσως μετά, όμως, μπορούμε να εστιάσουμε το βλέμμα μας στους ανθρώπους. Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και, έως το 1920, αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του· ελέγχει την ανα...

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού, τα περισσότερα αυτοβιογραφικά, είναι συνειρμικά. Το καθένα έφερνε στη μνήμη μου, την ώρα της γραφής, κύματα αναμνήσεων, βιωμάτων και συναισθημάτων, συνδέοντας έτσι το σήμερα με το παρελθόν· όχι μόνο το δικό μου παρελθόν - όχι μόνο της οικογένειάς μου, αλλά και του τόπου μας. Έτσι, συνειρμικά, παραπέμπω συνεχώς από τη "μικρή" στη «μεγάλη» Ιστορία των τελευταίων διακοσίων χρόνων. Η αφήγηση πηγαινοέρχεται σε μια οικογενειακή ιστορία πέντε γενεών - από την πλευρά του πατέρα και της μάνας μου. Και ιχνηλατεί τους δρόμους που ο κάθε κλάδος ακολούθησε...

Περιέχονται τα κείμενα: - Παναγιώτης Γ. Κιμουρτζής, "Εισαγωγή στο CineScience: Επιστήμη, εκπαίδευση, κινηματογράφος" 1. Ταινίες μέσα από τον φακό της επιστήμης - Γιώργος Β. Δερτιλής, "Μυθιστόρημα, ιστορία, κινηματογράφος: "Ο Γατόπαρδος" (για την ταινία "Il gattopardo/ Ο Γατόπαρδος", 1963, του Luchino Visconti)" - Τάσος Γιαννίτσης, "Η απελευθέρωση του Προμηθέα: το τέλος του Διαφωτισμού; (για την ταινία "Children of Men"/ "Τα παιδιά των ανθρώπων", 2006, του Alfonso Cuaron)" - Αντιγόνη Λυμπεράκη, "Ανεργία και φύλο: εργασιακοί μετασχηματισμοί και κοινωνικές ανατροπές"...

Η ελληνική κρίση μέσα από τις σελίδες της Athens Review of Books. 45 δοκίμια από 33 γνωστούς επιστήμονες για τη δεκαετία 2001-2011 της κίβδηλης ευμάρειας, όπου μεσουράνησε ο οίστρος της ακολασίας. "Ακολασίας" με όλες τις σημασίες της λέξης, δηλαδή τόσο την ατιμώρητη διασπάθιση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και των δανείων, του δημόσιου πλούτου, όσο και την ασωτία, τον εκμαυλισμό, τις επιδιώξεις άκοπου πλουτισμού αλλά και κατασυκοφάντησης της επιχειρηματικότητας, των δημιουργικών δυνάμεων και δραστηριοτήτων, φαινόμενα που εν γένει εντάσσονται σε έναν -καβαφιστί- εθνικό βίο ενήδον...

[set δύο τόμων] Ο τίτλος "Ιστορία του ελληνικού κράτους" είναι μια βραχυλογία, μια απλούστευση. Το κράτος είναι ένα πρίσμα, ένας φακός, ένα κέντρο εστίασης, ένας τρόπος να φέρουμε μέσα στο οπτικό μας πεδίο την κοινωνία που παρατηρούμε. Αμέσως μετά, όμως μπορούμε να εστιάσουμε το βλέμμα μας στους ανθρώπους. Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και, έως το 1920, αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του...

[set δύο τόμων] Ο τίτλος "Ιστορία του ελληνικού κράτους" είναι μια βραχυλογία, μια απλούστευση. Το κράτος είναι ένα πρίσμα, ένας φακός, ένα κέντρο εστίασης, ένας τρόπος να φέρουμε μέσα στο οπτικό μας πεδίο την κοινωνία που παρατηρούμε. Αμέσως μετά, όμως μπορούμε να εστιάσουμε το βλέμμα μας στους ανθρώπους. Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και, έως το 1920, αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του...

Ο τίτλος "Ιστορία του ελληνικού κράτους" είναι μια βραχυλογία, μια απλούστευση. Το κράτος είναι ένα πρίσμα, ένας φακός, ένα κέντρο εστίασης, ένας τρόπος να φέρουμε μέσα στο οπτικό μας πεδίο την κοινωνία που παρατηρούμε. Αμέσως μετά, όμως μπορούμε να εστιάσουμε το βλέμμα μας στους ανθρώπους. Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και, έως το 1920, αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του· ελέγχει την αναμετα...

Ο τίτλος "Ιστορία του ελληνικού κράτους" είναι μια βραχυλογία, μια απλούστευση. Το κράτος είναι ένα πρίσμα, ένας φακός, ένα κέντρο εστίασης, ένας τρόπος να φέρουμε μέσα στο οπτικό μας πεδίο την κοινωνία που παρατηρούμε. Αμέσως μετά, όμως μπορούμε να εστιάσουμε το βλέμμα μας στους ανθρώπους. Το ελληνικό κράτος δημιουργείται το 1828 εκ του μηδενός και, έως το 1920, αλλάζει ριζικά την ζωή των ανθρώπων που το δημιούργησαν με την φαντασία τους και με την επαναστατική τους πράξη. Τους επιβάλλει την αυθεντία και την νομιμότητά του, την βία και την εξουσία του· ελέγχει την αναμετα...

Αντικείμενο του συνεδρίου μας υπήρξε ο αναστοχασμός επί των διαδρομών της ιστοριογραφίας της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Η σπουδή της ιστορίας και η καλλιέργεια του ιστορικού λόγου υπήρξαν θεμελιώδη και προσδιοριστικά στοιχεία της πνευματικής ζωής που αναπτύχθηκε στο ελληνικό κράτος από τη χαραυγή της ανεξαρτησίας του. Οι πραγματικές ιδεολογικές και κοινωνικές ανάγκες στις οποίες ανταποκρίθηκε η ιστοριογραφία ως διανοητικός παράγοντας της συγκρότησης του ελληνικού εθνικού κράτους πρόσθεσαν στην ακαδημαϊκή της υπόσταση και σοβαρές κοινωνικές λειτουργίες οι οποίες βρίσκον...

Η έκδοση πραγματεύεται, με συνθετική και ερμηνευτική μέθοδο, την ιστορική πορεία του σύγχρονου ελληνικού κράτους μέχρι τις παραμονές της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο συγγραφέας τονίζει τις παλινδρομήσεις και τις αντιφάσεις της ιστορίας του τόπου, αμφισβητεί ακόμη και την ίδια τη λογική της προόδου, οικονομικής, κοινωνικής αλλά και πολιτισμικής, που αφήνει ανοιχτό το πεδίο για την ερμηνεία της ιστορικής εξέλιξης.

Η έκδοση πραγματεύεται, με συνθετική και ερμηνευτική μέθοδο, την ιστορική πορεία του σύγχρονου ελληνικού κράτους μέχρι τις παραμονές της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ο συγγραφέας τονίζει τις παλινδρομήσεις και τις αντιφάσεις της ιστορίας του τόπου, αμφισβητεί ακόμη και την ίδια τη λογική της προόδου, οικονομικής, κοινωνικής αλλά και πολιτισμικής, που αφήνει ανοιχτό το πεδίο για την ερμηνεία της ιστορικής εξέλιξης.

"Οι Ευρωπαίοι" αποτελεί την πρώτη συστηματική και ψύχραιμη απάντηση στο πολυσυζητημένο έργο του Ντυροσέλ, που περιόρισε την έννοια της Ευρώπης στα κράτη-έθνη που την αποτελούν. Για ευρωσκεπτικιστές και ευρωπαϊστές η έννοια, η ταυτότητα της Ευρώπης είναι ζητούμενο. "Άγνωστη και ανύπαρκτη η Ευρώπη, όχι όμως και οι Ευρωπαίοι". Ποιες, όμως, είναι οι ιστορικές καταβολές και οι συντεταγμένες που συγκροτούν το χώρο των Ευρωπαίων; Τι σημαίνει να είναι κανείς Ευρωπαίος; Η Ευρώπη ήπειρος, η Ευρώπη ιδέα, η Ευρώπη ουτοπία, η Ευρώπη πραγματικότητα, η Ευρώπη χειροπιαστή και αναγνωρίσιμη...

Το βιβλίο αυτό είναι δοκίμιο, με όλες τις σημασίες της λέξης: δοκίμιο-δοκιμή, δοκίμιο-ερμηνεία, δοκίμιο-αίρεση. Περιγράφει επτά μορφές του κράτους, όσες μπόρεσα να συλλάβω με έναν τρόπο, ας πούμε, "μακρο-ιστορικό". Είναι οι μορφές του με τις οποίες μπορούμε να σκεφθούμε το κράτος, ιδιότητες που μπορούμε να του αποδώσουμε: εδαφική επικράτεια, εξουσιαστικός οργανισμός και ενεργό κοινωνικό υποκείμενο, σύστημα σχέσεων, πεδίο πολέμου και τόπος συμβιβασμού, επίκεντρο ενός πλέγματος εξουσίας, μήλον της έριδος και, τέλος, κέντρο νομιμότητας και φύλαξ ηθικής. Αυτές οι επτά μορφές ε...

Τι σημαίνει "Είμαι Ευρωπαίος"; Πώς διαμορφώθηκε η "ευρωπαϊκή ταυτότητα"; Πότε η έννοια της ευρωπαϊκότητας έπαψε να είναι μονάχα μια φαντασίωση λογίων και διανοητών, αριστοκρατών και αυτοκρατόρων, και άρχισε να γίνεται ιδέα μαζική; Για να διαμορφωθεί αυτή η ιδέα, πέρασαν δυόμισι χιλιάδες χρόνια μισαλλοδοξίας, πολέμων και αλληλοσφαγής. Μόλις πενήντα χρόνια μάς χωρίζουν από την τρέλα του Β' Παγκοσμίου πολέμου, αρκούν πενήντα χρόνια; Το πρώτο κείμενο του βιβλίου είναι ένα ιστορικό δοκίμιο για τον χριστιανισμό και για τον πόλεμο, για την πολιτισμένη Ευρώπη και για τον κόσμο των...

Από τη μια πλευρά ο στόμφος, η επιτήδευση, η εκζήτηση, από την άλλη η λιτότητα και η σαφήνεια. Τι σημαίνουν αυτά για το καλό ύφος; Και τι σημαίνει «καλό ύφος»; Μήπως το ίδιο το ερώτημα είναι ειρωνικό; Ο σατιρικός λόγος είναι και ηθικός και πολιτικός. Ο ειρωνικός είναι; Σάτιρα χωρίς ειρωνεία είναι αδιανόητη. Ειρωνεία χωρίς σατιρική διάθεση; Η υψηλή ειρωνεία δεν εξαντλείται ποτέ: τη ζωογονεί συνεχώς η αυτο-ειρωνεία, που είναι ανεξάντλητη. Η σάτιρα εξαντλείται. Πότε; Μήπως όταν εξαναγκαστεί να περάσει από την υψηλή ειρωνεία στον χαμηλό σαρκασμό; Τέτοια ερωτήματα πρ...