Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο δρόμος με τις φάμπρικες στο Μόντρεϋ στην Καλλιφόρνια, ειν' ένα ποίημα, μια βρομισιά, έχει ένα δικό του φως, ένα έντονο χρώμα, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο μα κι ένα όνειρο μαζί, μια νοσταλγία. Κάτι το σκόρπιο και το συγκεντρωμένο, σίδερα, τενεκέδες, σκουριά και πελεκούδια, το στρώσιμο του δρόμου όλο γούβες, παντού κουλούρες τα σκοινιά, κόφες λαχανικά, φάμπρικες για σαρδέλες του κουτιού, καταγώγια, ταβέρνες και μπορντέλα, μικρομάγαζα, παλιοξενοδοχεία. Κάποιος είπε πως στο δρόμο τούτο κατοικούνε "πόρνες, ρουφιάνοι, χαρτοπαίχτες, μπάσταρδοι" εννοούσε, δηλαδή, πως κατοικούνε ά...

Ειν' ο αγώνας του ανθρώπου για την κατάκτηση της φωτιάς, την κατάκτηση της ζωής. Η ζωτική αυτή ανάγκη και λαχτάρα, ανάδειξαν ήρωα τον αποσταλμένο της φυλής των Ουλχάμρ. Υπάρχει στο μυθιστόρημα αυτό, μια τέτοια συναρπαστική πλοκή και αφήγηση, που κρατά σε ένταση το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων.

Ο γνωστός μας από "Τα άγουρα χρόνια" Ρόμπερτ Σάννον διανύει εδώ την πιο κρίσιμη και βασανιστική φάση της επιστημονικής του σταδιοδρομίας. Η εργαστηριακή του έρευνα να ανακαλύψει το βάκιλο στον οποίο οφείλεται μια νέα μολυσματική νόσος του ανθρώπου, αποδεικνύεται μια εξαντλητική προσπάθεια ενός ανεξάρτητου ατομικού αγώνα, που καταρρέει ξαφνικά πάνω στη δικαίωση της, από μια τραγική συγκυρία. Ο Κρόνιν αναδεικνύεται στα "Ώριμα χρόνια" ο συγγραφέας μιας συγκλονιστικής αφήγησης, όπου μέσα από τις ανταγωνιστικές ανθρώπινες σχέσεις θεοποιείται ο ατομικισμός μέχρι την κατάρρευση τ...

Ο μεγαλοφυής Α. Τζ. Κρόνιν περιγράφει με αδρά χρώματα τη βασανιστική μα και τόσο γοητευτική πορεία του οκτάχρονου Ρόμπερτ Σάννον προς την εφηβεία. Οι ζωηρές εκπλήξεις που γνωρίζει ο ορφανός Ρόμπερτ είναι το σκηνικό ενός αδιάκοπου αγώνα για να κατακτήσει τη ζωή. Ο αφηγηματικός λόγος του συγγραφέα συναρπάζει τον αναγνώστη με την προβολή της θεληματικής δράσης του ήρωα, που θα προσπαθήσει, έφηβος πια, να πείσει ότι "το πεπρωμένο του δεν είναι να μείνει ένας αποτυχημένος".

Χρόνια και χρόνια οι μικροεργάτες της Οκλαχόμα καλλιεργούσαν μόνο βαμβάκι, ώσπου το χώμα αδυνάτισε τόσο, που δε σήκωνε καμιά καλλιέργεια. Χώρια που την ίδια εποχή, το 1930, οι ουρανοί σταμάτησαν να ρίχνουν νερό. Οι συνθήκες αυτές ανάγκασαν την οικογένεια Τζόουντ, μαζί με ένα πλήθος μεταναστών, να τραβήξει για την πλούσια Καλιφόρνια. Εκεί υπήρχε πολλή σοδειά και απούλητη, αλλά και ο φόβος ότι οι Όκις θα τους άρπαζαν τα χωράφια. Οι αγρότες μετανάστες έβλεπαν την πλούσια σοδειά της Καλιφόρνια να σαπίζει ή να πετιέται στο ποτάμι, ενώ η πείνα θέριζε μικρούς και μεγάλους. Και...

Η Κβάι-λαν είναι μια νεαρή Κινέζα, από αρχοντική οικογένεια της προεπαναστατικής Κίνας, που εξιστορεί τόσο την περιπέτεια του δικού της γάμου όσο και την οικογενειακή "τραγωδία" του αδελφού της με μια ξένη από τη Δύση. Η Περλ Μπακ, που το 1938 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο τα ήθη και τα έθιμα της φεουδαρχικής Κίνας. Με πένα άλλοτε γλαφυρή και άλλοτε επική, η συγγραφέας κορυφώνει τη μυθοπλασία της με την επικράτηση του σύγχρονου τρόπου ζωής πάνω στις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες που μάστιζαν την Κίνα.

Ένα μικρό αριστούργημα μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η νουβέλα του Στάινμπεκ. Το φεγγάρι κατέβηκε χαμηλά, τόσο χαμηλά, ώστε να κάμψει το ηθικό των κατακτητών. Και τόσο χαμηλά, ώστε να ζεσταίνει τις ψυχές και να πυροδοτεί την αντίσταση ενός λαού εναντίον τους. Ο λαός δεν πειθαρχεί στους κατακτητές. Ο δήμαρχος Όρντεν δεν πειθαρχεί στις πιέσεις τους: "Αν τους πω ν' αγωνιστούν, θα χαρούν, κι εγώ, που δεν είμαι και τόσο γενναίος, θα τους έχω κάνει λίγο γενναιότερους...". Ο λαός όντως έγινε γενναιότερος και η θυσία του δημάρχου αποτέλεσε παράδειγμα αντίστασης.

Το βιβλίο αυτό του Λουί Αραγκόν μας μεταφέρει στην εποχή της γερμανικής κατοχής, στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς του γαλλικού λαού, όπου μας παρουσιάζει ανάγλυφη την αυταπάρνηση και την ηρωική αντίσταση των σκλαβωμένων Γάλλων. Ο εργάτης Εμίλ Ντορέν που έπεσε ηρωικά, ο αβάς Λερουά που έσωσε μπροστά στα μάτια των Γερμανών διακινδυνεύοντας τη ζωή του από βέβαιη εκτέλεση το παλικάρι της αντίστασης, η αριστουργηματική απόδραση από νοσοκομείο αντιστασιακών και άλλες εικόνες μοναδικού μεγαλείου ξεπετάγονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου προκαλώντας το θαυμασμό και το αμείωτο ενδι...

Το μοναδικό μυθιστόρημα του Τέννεση Ουίλλιαμς αποτελεί το πορτραίτο μιας σαγηνευτικής γυναίκας, της κας Στόουν, που υπήρξε κάποτε όμορφη, πρώτη φίρμα του Μπροντγουαίη, για μια δεκαετία χωρίς αυτογνωσία. Γερασμένη πια γυναίκα η κα Στόουν υποφέρει από άγχος μοναξιάς και ανθρωποφοβία. Ο πληρωμένος έρωτας, που εξασφαλίζουν τα χρήματα της, δεν εξασφαλίζει και την ψυχική ισορροπία της, με αποτέλεσμα να φθαρεί μεθοδικά ως την τέλεια εξουθένωση. Οι τρεις νουβέλες που ακολουθούν ανήκουν στην περίοδο όπου ο συγγραφέας αναζητά και βρίσκει τα πρώτα στοιχεία ανθρωπιάς, που θα χρησιμοπ...

Στη φημισμένη συλλογή των "Δουβλινέζων" συγκαταλέγονται δεκαπέντε σύντομες ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους όχι από τους ήρωες αλλά από το θέμα και το ιστορικό φόντο. Πηγή της έμπνευσης των ιστοριών υπήρξαν οι νεανικές εμπειρίες του συγγραφέα, οι οποίες σκιαγραφούν με μια δόση σάτιρας άλλα και μεγάλο ρεαλισμό το τέλμα της Ιρλανδίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του τέλματος είναι το μεσοαστικό Δουβλίνο, μια πρωτεύουσα που ζει μέσα στη μιζέρια, την εθνικιστική έξαρση, την αποσύνθεση και την ηθική παράλυση, με ιστορικούς συντελεστές της οπισθοδρό...

Πρόκειται για τη συγκλονιστική ιστορία μικρών παιδιών που εξαναγκασμένα από ορφάνεια να ζουν με υπηρέτες σ' έναν παλιό πύργο στην εξοχή, οδηγούνται στην εξαχρείωση και τη διαφθορά. Ο Χένρυ Τζέημς σκιαγραφεί με εντυπωσιακό τρόπο τους διεστραμμένους χαρακτήρες που κινούνται παράλληλα μες στην παιδική αθωότητα, δημιουργώντας έτσι ένα ζοφερό σκηνικό, όπου η φιλοσοφική αναζήτηση του Όντος δεσπόζει απ' την αρχή ως το τέλος του βιβλίου.

... Ο Τζόζεφ σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τα γέρικα ρυτιδιασμένα κλωνιά του. Τα μάτια του φωτίστηκαν καθώς αναγνώρισαν και καλωσορίσανε, γιατί η δυνατή και απλή οντότητα του πατέρα του, που είχε παραμείνει στα νεανικά του χρόνια σαν ένα σύννεφο ειρηνικό, είχε μπει μέσα στο δέντρο. Ο Τζόζεφ σήκωσε το χέρι του σ' ένα χαιρετισμό. Είπε πολύ σιγανά: "Χαίρομαι που ήρθες, κύρη μου. Δεν είχα καταλάβει ώσαμε τώρα πόση μοναξιά είχα δίχως εσένα". Το δέντρο αναδεύτηκε ανάλαφρα. "Είναι καλή γης, καθώς βλέπεις" συνέχισε ο Τζόζεφ σιγανά. "Θα σ' αρέσει να μείνεις, κύρη μου". Κούνησε τ...