Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις αρχές του 1973, λίγο προτού πεθάνει, η διάσημη Αυστριακή ποιήτρια και συγγραφέας Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν επισκέφτηκε το Άουσβιτς και το Μπίρκεναου κατά τη διάρκεια μιας αναγνωστικής περιοδείας στην Πολωνία. "Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί κάποιος να ζει μ’ αυτά δίπλα του" είπε, "δεν υπάρχει κάτι να πεις. Βρίσκονται απλά εκεί, και σε αφήνουν άφωνο". Σε όλη της την καριέρα, η Μπάχμαν πάλευε με την ανεπάρκεια της γλώσσας, κυνηγώντας εκείνο που δεν μπορούσε να εκφραστεί. "Εάν είχαμε τη λέξη", δήλωσε το 1959 σε μια ομιλία, "εάν είχαμε γλώσσα, δεν θα είχαμε ανάγκη όπλα". Πίστευε ότι...

Η ιστορία της γερμανόφωνης ποίησης από το 1945 μέχρι σήμερα είναι στενά συνδεδεμένη με την πολιτική ιστορία της Γερμανίας. Γεγονότα όπως ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η διαίρεση της Γερμανίας, τα κινήματα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960 και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου οδηγούσαν σε αλλαγές στην ποίηση, ακόμα κι αν οι ποιητές ζούσαν εκτός Γερμανίας. Η ανθολογία αυτή πιάνει το νήμα από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και φτάνει μέχρι το σήμερα. Μέσα από το έργο Γερμανών ποιητών, αλλά και ποιητών από την Αυστρία, τη Ρουμανία, την Ελβετία, οι οποίοι έγραφαν στα γερμαν...

Μπέρτολτ Μπρεχτ, 'Αννα Ζέγκερς, Χάινριχ Μπελ, Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, Μαξ Φρις, Χάινερ Μίλερ κ.ά. Πώς βίωσαν σπουδαίοι γερμανόφωνοι συγγραφείς -κάποιοι ήταν εβραίοι- την ήττα και τα συντρίμμια του ναζιστικού καθεστώτος; Είκοσι εννέα συγκλονιστικά διηγήματα της λογοτεχνίας των ερειπίων, καθημερινές προσωπικές ιστορίες στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και αμέσως μετά. Τα κείμενά τους αποτελούν ομολογία συλλογικής ευθύνης και ψυχικού άλγους, ένω συγχρόνως προβάλλουν τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης του λαού μέσα σ' ένα σκηνικό απόλυτης ερήμωσης: ερεί...

Οκτώ Ευρωπαίοι συγγραφείς και δώδεκα διηγήματά τους αποτελούν το σώμα αυτού του βιβλίου. Διηγήματα γραμμένα ανάμεσα στο 1927 με 1938. Απόηχος ζωής, πολέμων, αισθημάτων. Αυτό το βιβλίο είναι η τελευταία μεταφραστική δουλειά, της φίλης, συγγραφέως, Φούλας Λαμπελέ, πριν φύγει, στις 7 Οκτωβρίου 2010, για τα άστρα. Την ευχαριστούμε για τον πολιτισμό που μας δίδαξε.

Η Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, όπως και οι Αυστριακοί συγγραφείς της "Ομάδας της Βιέννης" Ρόμπερτ Μούζιλ, Τόμας Μπέρνχαρντ και Πέτερ Χάντκε, ασχολήθηκε με το θέμα της υπαρξιακής σχέσης ανάμεσα στη γλώσσα, τη νόηση και τον κόσμο. Το ποιητικό εγώ δεν μιλάει εκ των έσω ενός εξωτερικού κόσμου, αλλά μένει στα σύνορα, στην περιφέρεια, και η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι γλώσσα ορίων: "συνορεύει εδώ μια λέξη με μένα, την αφήνω να συνορεύει". "Τα όρια της γλώσσας μου [...] επισημαίνουν τα όρια του κόσμου μου. Δεν μπορεί να υπάρξει ένας καινούργιος κόσμος χωρίς μια νέα γλώσσα". Με το έργο...

Ένα βιβλίο για τον άγνωστο Τόμας Μπέρνχαρτ, με κείμενα του ιδίου, φίλων του, κορυφαίων ομοτέχνων του και κριτικών, και ανθρώπων που τον γνώρισαν τυχαία σε διάφορες περιόδους της ζωής του. Μια απόπειρα προσέγγισης στη δύσκολη, μυστική, φυλαγμένη, περίκλειστη ζωή του, η οποία υπήρξε και η πιο σημαντική πηγή έμπνευσης του έργου του. Μια ιχνηλασία στις προσωπικές, ανθρώπινες, καθημερινές ενασχολήσεις του και στα ανεξερεύνητα τοπία της ψυχής του.

Γνώρισα έναν άντρα, τον έλεγαν Χανς κι ήταν αλλιώτικος από όλους τους άλλους. Γνώρισα ακόμη έναν και ήταν κι εκείνος αλλιώτικος από όλους τους άλλους. Ύστερα έναν που ήταν τελείως αλλιώτικος από όλους τους άλλους και λέγονταν Χανς, τον αγάπησα. Τον συναντούσα στο ξέφωτο και πηγαίναμε μακριά, χωρίς σκοπό, στην πεδιάδα του Δούναβη ήταν, φεύγαμε πάνω στου Λούνα παρκ την τεράστια ρόδα, στον Μέλανα Δρυμό ήταν, κάτω απ' τα πλατάνια στις μεγάλες λεωφόρους, έπινε μαζί μου Pernod. Τον αγαπούσα. Στεκόμασταν σ' έναν σιδηροδρομικό σταθμό, στον βορρά, και το τραίνο έφευγε πριν τα μεσάνυ...

Η γερασμένη ηθοποιός πεθαίνει συνειδητοποιώντας ότι ο πολύ νεώτερος εραστής της την εκμεταλλεύθηκε για να κάνει καριέρα. Μαζί με την Φάννυ χάνεται και το πνεύμα, η φινέτσα της παλιάς Βιέννης, που δεν μπορούν να επιβιώσουν σ΄ έναν κόσμο τόσο άκομψο. Το "Ρέκβιεμ για τη Φάννυ Γκόλντμαν" -που ο θάνατος της Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν άφησε σε αποσπασματική μορφή- θα ήταν το τρίτο μέρος ενός τρίπτυχου, που η συγγραφέας σκόπευε ν΄ αφιερώσει στα θύματα των κρυφών και απαρατήρητων φόνων, θέατρα των οποίων είναι τόσο συχνά οι κοινωνίες μας.

Η Φράντσα εγκατέλειψε τον άντρα της -έναν διακεκριμένο Βιεννέζο ψυχίατρο- και έφυγε με τον αδελφό της για ένα ταξίδι στις πηγές του Νείλου. Στη φαντασμαγορική ατμόσφαιρα της αιγυπτιακής ερήμου συνειδητοποιεί σιγά-σιγά την εγκληματική προσωπικότητα του συζύγου της και τη βαθιά αρρωστημένη φύση του γάμου τους. Για τον άντρα της η Φράντσα δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από μια περίπτωση. Και στο σημείο αυτό διασταυρώνεται με τις ηρωίδες των άλλων μυθιστορημάτων της Ίγκεμποργκ Μπάχμαν - "Μαλίνα" και "Ρέκβιεμ για τη Φάννυ Γκόλντμαν". Όπως αυτές, έτσι και η Φράντσα, έζησε μέ...

"Ο Ιβάν, ο Μαλίνα κι εγώ" είναι η συγκλονιστική καταγραφή της κατάδυσης της ηρωίδας στα απώτερα βάθη της ουσίας του εγώ της. Η ζωή της βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Ταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο άντρες, τον Μαλίνα, το alter ego της, και τον Ιβάν, τον Άλλο. Η γυναίκα ακροβατεί εξ αιτίας τους ανάμεσα στη λογική και την τρέλα, τη ρουτίνα και το όνειρο, τη συμβατικότητα και το πάθος. Η αγωνιώδης αναζήτησή της για ευτυχία σ' έναν κόσμο αλλοτρίωσης και φθοράς, κενού και απουσίας ζωής, θα την οδηγήσει σε μια δραματική προσπάθεια να βρει διέξοδο φυγής. Το έργο καταγράφει την αγωνία της...